Verdere ondermijning van de forumdoelstelling

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Over dat wat onveranderlijk is.

Hier blijkt maar weer dat je gewoon een "taalstoeier" bent, dat lijkt voor jou misschien de praktijk, maar het heeft er niks mee te maken..

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Hier blijkt maar weer dat je gewoon een "taalstoeier" bent, dat lijkt voor jou misschien de praktijk, maar het heeft er niks mee te maken..

Het gaat mij om te komen tot dat wat onveranderlijk is, en het was inmiddels al wel duidelijk dat dat voor jou anders is. Waarom aan mijn motivatie nou weer zo'n onflatteuze kwalificatie 'taalstoeier' moet worden gegeven is ook wel duidelijk, een gefrustreerd ego speelt doorgaans zo'n rol.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Jij hebt ook geen 'zelf Rob, wat nu?
Zit er in je geheugen en herinnering een 'zelf', nee toch?
Het gevoel een 'zelf' te zijn ondersteunt de beleving als een 'ik te bestaan. Daar op dóórdringen ondermijnt dat gevoel en die beleving, en blijkt dat die sensaties letterlijk op 'niets zijn gebaseerd.
Realiseren dat er geen 'zelf' geen 'ik is, haalt in een keer alle poespas onderuit..

Jij wilt weten 'wat je bent, toch?, dan zou ik zeggen wees voorzichtig daarmee, eenvoudig omdat het averechts kan gaan staan op alle leuke, prettige, en inzichtverschaffende ervaringen van het voor-(benaderings)traject.

In de illusie is er wel een zelf, buiten de illusie is er geen zelf.
Je kunt dus nooit zeggen of er ja/nee een zelf is.
Het hangt er van af in welke werkelijkheid je verkeert.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In de illusie is er wel een zelf, buiten de illusie is er geen zelf.
Je kunt dus nooit zeggen of er ja/nee een zelf is.
Het hangt er van af in welke werkelijkheid je verkeert.

Inderdaad.
Maar dat gezegd hebbende leeft iedereen de illusie dus is er altijd een zelf werkzaam.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Inderdaad.
Maar dat gezegd hebbende leeft iedereen de illusie dus is er altijd een zelf werkzaam.

Eenmaal de werkelijkheid gewaar dooft de illusie uit. Het 'zijn' blijkt ongedeeld (non-lokaal ).
Dat het gedeeld lijkt is omdat men meent het lichaam (de locatie) te zijn.

Het komt er dus op neer om het verschil te weten tussen lokaal en non-lokaal.
Dat 'weten' kan alleen door non-lokaal te zijn.

Dus niet iedereen leeft in de illusie, er zijn mensen die ontwaakt zijn uit de illusie.

[Bassie]

Alleen non-lokaal bevat daadwerkelijk 'zijn'. Waaruit al blijkt dat je de -lokale- lichamelijkheid niet kunt zijn (het verschijnt alleen maar).

Daaruit volgt weer dat 'zijn' en verschijnen (worden) zijn en niet-zijn zijn.
Of weer anders gezegd: het eeuwige en het tijdelijke staan tegen over elkaar.
Beiden zijn terug te vinden in de mens, maar van 'zijn' weet de mens veelal niks.

Maar ook als je het 'zijn' in jezelf weet dan ben je er nog niet. Dan weet je weliswaar het onveranderlijke wat het veranderlijke ziet en je bent in 'zijn' deel van dat 'zien'. Doch dan heb je zijn (dat wat je bent) en niet-zijn (dat wat je niet bent, de verschijning) één gemaakt. De twee één maken noemt men dat ook wel.

Maar in die zelfde één-making is er ook het besef dat er één bron is waaruit zijn (essentie, presentie) en niet-zijn (bestaan als vorm) voortkomen. En dat is Waarheid. Van Waarheid krijg je wat mee in het de twee één maken.

[Bassie]

Sorry dat ik vandaag zo serieus ben, Laurens.
Ik heb geen zin om met je te dollen vandaag.

[Bassie]

Hoe kan een mens komen tot bovenstaande? Dat is niet een of ander onderzoek, want dat zou de verschijnende mens doen. Hoewel onderzoekend nadenken natuurljk geen enkel probleem is.
Zijn en worden staan tegen over elkaar. Het enige wat er dan gedaan kan worden is onthechten aan alles wat 'wordend' is. Ja, daar is hij weer: vasten aan de wereld. Vasten aan alles wat verschijnt.

Immers: alles wat verschijnt dat 'heb' je al en dat 'ben' je al. Mensen zeggen: ik heb een vriend (bezit). Ik heb een huis. Enz enz. Je kunt je intern onthechten aan alles wat verschijnt. Dan gaat er moeiteloos een 'zien' ontstaan van alles wat verschijnt. Dan 'heb' je geen vriend, maar je bent met een vriend. Simpelweg niet langer je 'willen' meer opleggen aan alles wat verschijnt.

Het 'zijn' kent namelijk geen wil opleggen aan alles wat het 'zijn' ziet.
Dat komt omdat het 'zijn' niet zoiets als tijd of bezit kent.
Het 'zijn' kan alleen maar in het moment zijn en anders niet.
Jij als totaal-mens gaat a.h.w. stil staan en de wereld trekt aan je voorbij.
Waar je vroeger méé rende met de wereld en van alles wilde van de wereld.

Zijn en worden, ze zijn beiden in ieder mens aanwezig. En dan wordt de logica van de wereld je ook duidelijk. Ik kan mensen alleen maar zien in hun wordenheid. (Het verschijnen). Maar ik hoef zelf geen verschijning te zijn! Dat heeft nooit iemand van me gevraagd. Ik als 'zijn' verschijn alleen maar zodat ander 'zijn' mij kan zien. Maar dat andere 'zijn' in 'jou' is als essentie gewoon hetzelfde. Daarom herken ik 'zijn' ook in andere mensen die dat 'zijn' gewaar'zijn. Het verschilt in niets omdat 'zijn' niets is.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Eenmaal de werkelijkheid gewaar dooft de illusie uit. Het 'zijn' blijkt ongedeeld (non-lokaal ).
Dat het gedeeld lijkt is omdat men meent het lichaam (de locatie) te zijn.

Het komt er dus op neer om het verschil te weten tussen lokaal en non-lokaal.
Dat 'weten' kan alleen door non-lokaal te zijn.

Dus niet iedereen leeft in de illusie, er zijn mensen die ontwaakt zijn uit de illusie.

Om vervolgens weer in de vermeende wereld terecht te komen en daarin gewoon weer te moeten anticiperen. Het vermaarde 'vóór realisatie water dragen ná realisatie water dragen'.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je kunt je intern onthechten aan alles wat verschijnt. Dan gaat er moeiteloos een 'zien' ontstaan van alles wat verschijnt. Dan 'heb' je geen vriend, maar je bent met een vriend. Simpelweg niet langer je 'willen' meer opleggen aan alles wat verschijnt.

Daarbij komt op "Hoe bestendig is aangeleerd gedrag?".

Het 'zijn' kent namelijk geen wil opleggen aan alles wat het 'zijn' ziet.
Dat komt omdat het 'zijn' niet zoiets als tijd of bezit kent.
Het 'zijn' kan alleen maar in het moment zijn en anders niet.
Jij als totaal-mens gaat a.h.w. stil staan en de wereld trekt aan je voorbij.
Waar je vroeger méé rende met de wereld en van alles wilde van de wereld.

Zijn en worden, ze zijn beiden in ieder mens aanwezig. En dan wordt de logica van de wereld je ook duidelijk. Ik kan mensen alleen maar zien in hun wordenheid. (Het verschijnen). Maar ik hoef zelf geen verschijning te zijn! Dat heeft nooit iemand van me gevraagd. Ik als 'zijn' verschijn alleen maar zodat ander 'zijn' mij kan zien. Maar dat andere 'zijn' in 'jou' is als essentie gewoon hetzelfde. Daarom herken ik 'zijn' ook in andere mensen die dat 'zijn' gewaar'zijn. Het verschilt in niets omdat 'zijn' niets is.