Aankomen

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Niet als je blijft weglopen voor de (h)erkenning iemand te zijn, die gemakkelijk te verleiden is.

Zo'n knappe vrouw is moeilijk te weerstaan h?.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Waarom zou je niet in contact willen zijn met je verleidingen?

Ik wou wel, maar zij willen niet meer. Heb ze nogal expliciet 'hulk-achtig' op hun macht & en overspel aangesproken.




Slaapwel.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Slaapwel.

Die hoef ik niet in mijn bed. Neem maar weer mee.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Die hoef ik niet in mijn bed. Neem maar weer mee.

Ik kan je alleen maar gelijk geven, Ulla. WiNk

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Wat is zelfverwerkelijking in jouw, Looro?

Antwoord Looro:

De zelfverwerkelijking is voor mij een middel om ontdekkingen te doen. Ontdekkingen die voorbij de grenzen van de gewone wereld gaan.
Er zijn krachten waarvan ik de aanwezigheid ken en die het gewone overschrijden. Deze krachten ken ik als ?ontvangen? en ?geven?.

Wat ik aan het ontdekken ben is een Kracht die alle krachten omvat. Daarom noem ik deze Kracht de Hogere Kracht of de Schepper. Deze kracht omringt, omhult het gewone en laat een afdruk na in het gewone als symbool van aanwezigheid.
De ontdekking van het Hogere is tegelijkertijd een bereiken van spiritualiteit. Dat is de ware ontdekking, de ontdekking waar het om gaat. De spiritualiteit maakt het mogelijk om voorbij het gewone, het hogere niveau te bereiken en met de Hogere Kracht in verbinding te zijn.
Onder de invloed van deze spiritualiteit word ik mij bewust van het doel en de zin doorheen de tijd van mijn bestaan. De zin ervan is mij te corrigeren in de verbinding met de Hogere. Ik kan mij corrigeren in het gewone door de afdruk van het ?ontvangen? en ?geven? niet voor mijzelf te ontvangen maar als gegeven van de Schepper.

In deze zin is zelfverwerkelijking voor mij een ontdekking van de primaire bron van het bestaan. Ik leef in deze wereld in dit lichaam zonder dat ik iets anders dan deze wereld en dit lichaam zie of ken of daarvan afweet. De ontdekking van deze primaire bron is een gegeven om in verbinding te zijn met het eerste, het enige, de Kracht die alle krachten omvat.

En daarop replikeert Ben:

Zelfverwerkelijking-zelf-verwerken-zodat het er op lijkt?

Dat Wat' je onmiddellijk bent is beschikbaarheid zonder voorwaarden.
Dit kun je herkennen als het meest wezenlijke van je bestaan, wezenlijker dan de ervaringen/belevingen van lichaam, gevoel, gedachten, en mystieke abstracties.
In jouw quotes lees ik dat je het onmiddellijke van het herkennen nog aan het accepteren bent binnen je geestelijke vermogen als een wie'.
Dit accepteren geschied weliswaar in de subtielste regionen van beleven/ervaren maar het is nog steeds een toe-eigenen naar een wie' of ik'.
'Ontvangen' en 'geven' is daarom nog steeds een behouden. beschikbaarheid zonder voorwaarden ontvangt niets', geeft niets', en behoud niets'.
Door het onmiddelijke' van beschikbaarheid te ,zijn' wordt het ongewone gewoon en het gewone ongewoon.

Hewel in deze twee teksten kan ik mij vinden. Op die manier naar het streven van dit forum te werken, lijk mij mogelijk.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Antwoord Looro:


En daarop replikeert Ben:



Hewel in deze twee teksten kan ik mij vinden. Op die manier naar het streven van dit forum te werken, lijk mij mogelijk.

Mijn verdere reactie daarop was:

Ok? ik moet het wel uitklaren...
Ik kan mij scharen achter het idee van het onmiddellijke, de beschikbaarheid zonder persoonlijke voorwaarden en dus het volledige uitschakelen van het 'ik' als tussenliggende en dirigerende tussenstap...
Maar om dan maar te stellen dat alles is zoals het is en dat alles goed is en onveranderlijk...
Dat is voor mij daaruit niet de juiste conclusie.

In feiten als puntje bij paaltje komt, moet ik mijzelf de vraag stellen of ik wel of niet kan aanvaarden, kan geloven, kan inzien of dat het leven gewoonweg zinloos is en dat er geen goddelijk plan zou achter zitten...

[marie]

Het verstand wordt dikwijls afgedaan als de zondebok van alles.
De mensen leefden in het aards paradijs totdat door omstandigheden, waaronder de verandering van het klimaat, de verandering van hun leefmilieu, de mens rechtop ging lopen, zijn voorste poten tot armen evolueerden met handen eraan die konden vastpakken en zo het werk van de muil zwaar verlichtte; waardoor de spiermassa die de muil bediende sterk verwaterde en in volume afnam en alzo vrije ruimte in de hersenpan openliet die door een groeiende hersenmassa werd ingenomen.
Door het rechtop gaan lopen kreeg de mens ook fysisch de mogelijkheid om meerdere klanken uit te stoten en over honderden jaren uitgestrekt tot een gesproken taal over te gaan.

Totdaar in een notendop de evolutie van dier tot mens..., met als nawee?n het bekomen van een slecht functionerende grotere hersenmassa waardoor nu een overgroot deel van die mensenmassa met zware trauma's zit opgescheept....

En dat alles om wille van het komen tot het onderscheid tussen goed en kwaad, en dan vooral tussen rijk en arm, waarbij iedereen rijk wil zijn en eens rijk de armen zelfs de peanuts niet meer gunnen..., want echt rijk is men nooit want er is wel altijd iemand die nog wat meer heeft op één of ander gebied en die dus nog voorbij gestreefd moet worden...

De grootste verdwazing zit misschien in het feit dat de mens niet meer door heeft dat zijn lichamelijke verschijning niet meer is dan de emanatie van dieper gelegen krachten en machten waarmee hij vroeger gelinkt was via zijn instinct, maar welke link hij door de schuld van zijn groter wordend en primitief werkend verstand grotendeels verloren heeft zodat hij doelloos, verlaten maar hoogst verwaand achter is gebleven; zichzelf voor het middelpunt van het bestaan nemend.

Nog erger wordt het hele plaatje wanneer de mens van oordeel blijft dat het juist dat slecht werkend verstand, de oorzaak van alle ellende, is die de oplossingen moet bedenken om terug op de rechte weg te komen...

Is er een andere weg om uit het doolhof, dat het verstand geschapen heeft, te ontsnappen?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het verstand wordt dikwijls afgedaan als de zondebok van alles.
De mensen leefden in het aards paradijs totdat door omstandigheden, waaronder de verandering van het klimaat, de verandering van hun leefmilieu, de mens rechtop ging lopen, zijn voorste poten tot armen evolueerden met handen eraan die konden vastpakken en zo het werk van de muil zwaar verlichtte; waardoor de spiermassa die de muil bediende sterk verwaterde en in volume afnam en alzo vrije ruimte in de hersenpan openliet die door een groeiende hersenmassa werd ingenomen.
Door het rechtop gaan lopen kreeg de mens ook fysisch de mogelijkheid om meerdere klanken uit te stoten en over honderden jaren uitgestrekt tot een gesproken taal over te gaan.

Totdaar in een notendop de evolutie van dier tot mens..., met als nawee?n het bekomen van een slecht functionerende grotere hersenmassa waardoor nu een overgroot deel van die mensenmassa met zware trauma's zit opgescheept....

En dat alles om wille van het komen tot het onderscheid tussen goed en kwaad, en dan vooral tussen rijk en arm, waarbij iedereen rijk wil zijn en eens rijk de armen zelfs de peanuts niet meer gunnen..., want echt rijk is men nooit want er is wel altijd iemand die nog wat meer heeft op één of ander gebied en die dus nog voorbij gestreefd moet worden...

De grootste verdwazing zit misschien in het feit dat de mens niet meer door heeft dat zijn lichamelijke verschijning niet meer is dan de emanatie van dieper gelegen krachten en machten waarmee hij vroeger gelinkt was via zijn instinct, maar welke link hij door de schuld van zijn groter wordend en primitief werkend verstand grotendeels verloren heeft zodat hij doelloos, verlaten maar hoogst verwaand achter is gebleven; zichzelf voor het middelpunt van het bestaan nemend.

Nog erger wordt het hele plaatje wanneer de mens van oordeel blijft dat het juist dat slecht werkend verstand, de oorzaak van alle ellende, is die de oplossingen moet bedenken om terug op de rechte weg te komen...

Is er een andere weg om uit het doolhof, dat het verstand geschapen heeft, te ontsnappen?

Het verstand gaat de oplossing niet brengen, want het verstand zelf is het probleem.
Dus zou het doel moeten zijn om het verstand zoveel mogelijk uit te schakelen, wat het doel is van de hedendaagse meditatietechnieken.
Volgens mij bestaan er andere methoden, die doelgerichter zijn zonder dat men zichzelf geweld aan moet doen.
Maar het resultaat is hetzelfde, nl dat, eens het verstand in slaap gesust of vlijtig bezig gehouden met peanuts, een dieper liggende, achter liggende kennendheid zich openbaart en eerst langzaam, maar geleidelijk meer en meer bewust aan de oppervlakte komt.

En daar is men in contact met een dieper zijn, dat zuiver, zonder tussenkomst van het corrumperende verstand ons verdere leven op de weg van de wijsheid kan leiden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het verstand gaat de oplossing niet brengen, want het verstand zelf is het probleem.
Dus zou het doel moeten zijn om het verstand zoveel mogelijk uit te schakelen, wat het doel is van de hedendaagse meditatietechnieken.
Volgens mij bestaan er andere methoden, die doelgerichter zijn zonder dat men zichzelf geweld aan moet doen.
Maar het resultaat is hetzelfde, nl dat, eens het verstand in slaap gesust of vlijtig bezig gehouden met peanuts, een dieper liggende, achter liggende kennendheid zich openbaart en eerst langzaam, maar geleidelijk meer en meer bewust aan de oppervlakte komt.

En daar is men in contact met een dieper zijn, dat zuiver, zonder tussenkomst van het corrumperende verstand ons verdere leven op de weg van de wijsheid kan leiden.

Vraag is: wat wil dat diepere zijn?
Houd dat diepere zijn zich alleen bezig met de grotere, dit aardse leven overstijgende vragen of bekommert het zich ook over de kleine zorgen van het leven van elke dag?

Ik kan alleen voor mijzelf spreken en ik ben tot de ontdekking gekomen dat het zich wel degelijk ook en misschien vooral met de dagdagelijkse problemen bezighoudt.

Wanneer ik op momenten van stress mijn hoofd erbij verlies mag ik gerust de automatische piloot opzetten, welke mij veilig, beter dan mijn Eigen hoofd had gekund, terug naar de veilige haven voert. De complimenten van alle kanten zijn dan mijn deel: wonderbaarlijke kookkunst, goede ontvangst, gezelligheid....We komen terug...
Met dank aan mijn automatische piloot...
En dit geldt op vele andere domeinen, van sex tot stervensbegeleiding...
Mijn innerlijke weet veel beter dan mijn verstand wat op een bepaald moment nodig is...

En wat betreft nu de levenskwesties?
Sommige dagen heb ik het gevoel dat alles heel klaar en duidelijk is en doorzie ik als het ware mijn problemen om andere dagen (zijn het de dagen dat het verstand weer dominant zijn kop op steekt?) in totale duisternis rond te dwalen...
Opvallend is dat wat het nieuws, de mededelingen betreft dat ik automatisch naar de kern van de voorgelegde problemen ga, dikwijls via een gedachtekronkel totaal vreemd voor de anderen; zodat die anderen mij dan ongelovig aankijken, maar waar de toekomst mij steeds weer de juistheid van mijn eerste oordeel bewijst...

[marie]

En ook dit weer is een mooi verhaal, dat ergens wel klopt, maar dat weer eens niet de nodige antwoorden verstrekt...

Wat willen we eigenlijk weten? Waarom zijn we niet gewoon gelukkig met wat is en waarom willen we ons voortdurend wijsmaken dat het beter moet...

Verlatingsangst?
Bang om te leven.... bang om dood te gaan en niet geleefd te hebben...?

Blijk in ieder geval dat die angst groeit, naarmate onze wereldse welstand toeneemt, of zoals zuster Emmanuelle het zou zeggen: de armoede van het rijke Westen tegenover de rijkdom van het arme Oosten...

Doordenkertje?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En ook dit weer is een mooi verhaal, dat ergens wel klopt, maar dat weer eens niet de nodige antwoorden verstrekt...

Wat willen we eigenlijk weten? Waarom zijn we niet gewoon gelukkig met wat is en waarom willen we ons voortdurend wijsmaken dat het beter moet...

Verlatingsangst?
Bang om te leven.... bang om dood te gaan en niet geleefd te hebben...?

Blijk in ieder geval dat die angst groeit, naarmate onze wereldse welstand toeneemt, of zoals zuster Emmanuelle het zou zeggen: de armoede van het rijke Westen tegenover de rijkdom van het arme Oosten...

Doordenkertje?

Sommige dingen worden je gewoon met de paplepel ingegeven.
De een neemt het klakkeloos aan, de ander vind juist daardoor een hele andere insteek en doet het anders. Bij mij vroeger thuis was/is men gewoon tevreden met wat zich aandiende. En aanvaardde dat. Wat ook weer leidde tot dat je als kind niet werkelijk gestimuleerd werd, al je kansen te benutten. Vanuit angst en gemakzucht en gewoonte. Dat is dan weer de keerzijde als je daar als kind wel vatbaar voor bent. Gelukkig was ik dat niet. Daarom moest ik later alsnog leren onderscheiden wat van mij was en wat niet. Maar ja ik denk dan maar ook dat hoort bij je zoektocht. De tocht van het afpellen. Je moet het toch zelf doen en gelijktijdig zie je in welke wisselwerking er is tussen alles en iedereen.