Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Vanwaar dan dat 'aanklagen' en 'beschuldigen' hetgeen alleen door ego wordt gebruikt om zich te beschermen. Er is altijd meer te zien dan iemand kwijt wil, zoals 'ik moet mijn ik niet beschermen', en dan woorden gebruiken die op bescherming wijzen. Dus datgene wat er beweerd wordt is maar zelden de juiste afspiegeling van de situatie.

Laurens, zo lang jij in jouw ondergronds 'ik' blijft hangen en zo lang jij niet inziet, niet kunt inzien wat het 'ik' uit 'ik ben' is zo lang raad ik jou aan om mensen die dat onderscheid wel kennen niet te beoordelen...
Want oordelen is ook een eigenschap van dat, zogezegd door jouw, opzij geschoven 'ik'...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Overgave zoals ik recentelijk nog schreef.

En dan is de vraag ; overgave aan wat... Want je kunt je ook overgeven aan de duivel bij wijze van spreken...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

zelfs als je jezelf wilt wijsmaken dat je hem kunt verliezen...

Er is niemand die je dat vraagt jezelf wijs te maken. Er is niemand die meent dat je het ik kan of moet verliezen. Het enige wat je gevraagd wordt is je ik te onderzoeken. Wat jij er zeer hardnekkig van blijft maken is jouw eigen inkleuring die je maar blijft weigeren te zien.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

jij bent een 'ik'.

Onderzoek dat eens wat dieper is wat je gevraagd wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het gaat er bovendien op dat je beter je 'ik' niet als obsolete ziet, want het is je korste weg naar het AL.

Dat is wat ik ook steeds zeg: kieper je 'ik' a.u.b. niet weg, gebruik het juist om zichzelf te onderzoeken, dat is inderdaad de kortste weg naar het ... zoals je het maar wilt noemen. Je 'ik' steeds maar weer verdedigen en weigeren het te onderzoeken is de langste weg, want doodlopend.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En dwazen die denken dat ze beter hun 'ik' in de vuilbak van waarheidsvinding kunnen kieperen...

Weer!
Patronen zijn zeer hardnekkig op zich.
Ze niet willen zien is nog veel hardnekkiger.

En toch, Waarheid kan niet gevonden worden eer deze hardnekkige patronen gezien zijn. Dat is nog maar het begin. Pas dan kan de 'ik' waaruit de patronen zijn voortgekomen onderzocht worden, zonder dat deze patronen dit verhinderen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is wat ik ook steeds zeg: kieper je 'ik' a.u.b. niet weg, gebruik het juist om zichzelf te onderzoeken, dat is inderdaad de kortste weg naar het ... zoals je het maar wilt noemen. Je 'ik' steeds maar weer verdedigen en weigeren het te onderzoeken is de langste weg, want doodlopend.

Voor een doodlopende weg is hij voor mij wel heel erg vruchtbaar...
Zo vruchtbaar zelf dat ik mij afvraag of jullie wel weten wat onderzoeken betekent; want volgens mijn bescheiden oordeel doe ik niets anders dan onderzoeken...
Ten andere, buiten de hele tijd hier komen aantonen dat jullie gelijk hebben, gelijk moeten hebben zie ik hier weinig, heel weinig, dat met waarheidszoeken en/of vinden te maken heeft...
En kom nu niet af dat ik hier niets zie of vind omdat ik weiger uw onderzoek tot een goed einde te brengen, want daarna zou ik als vanzelf zien...

Ik heb hier uitgelegd en bewezen dat het verstand niet volstaat, dikwijls zelfs eerder een hinder dan een weg is naar waarheidsvinding... Maar dat onderzoeken, vasthangend in jullie verstand als jullie zijn... Dat blijkt heel duidelijk jullie petje te boven te gaan... Liever alle gebreken van het verstand afschrijven op het ego, de zuiverste vrucht van het verstand... Dat blijkt veel gemakkelijker...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laurens, zo lang jij in jouw ondergronds 'ik' blijft hangen en zo lang jij niet inziet, niet kunt inzien wat het 'ik' uit 'ik ben' is zo lang raad ik jou aan om mensen die dat onderscheid wel kennen niet te beoordelen...
Want oordelen is ook een eigenschap van dat, zogezegd door jouw, opzij geschoven 'ik'...

Ja dat is een handigheidje van ego het 'zien' oordelen te noemen en dan de gebruiker van dat zien te wijzen op de omstandigheid dat oordelen een ego kwestie is.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En dan is de vraag ; overgave aan wat... Want je kunt je ook overgeven aan de duivel bij wijze van spreken...

Dat is weer je 'angst' je over te geven aan iets dat er slecht mee omgaat. Overgave betekend je 'ik' met al zijn overtuigingen, wensen en verlangens, ook je angsten, in de handen te leggen van iets anders. Dat is de betekenis van Jezus zijn woorden 'wordt als de kinderen' oftewel keer terug naar je ongereptheid toen je lot nog in handen van iets anders lag en je onbekommerd kon zijn. Voordat je de regie van je leven op je genomen hebt en de zorgen begonnen toe te nemen. Dus eigenlijk ten tijde van toen je nog geen 'ik' was, althans niet met die lading die er gedurende je leven is bijgekomen.

Het 'ik' wil altijd garanties, alleen een overgave onder voorbehoud. De angst van 'ik' is aan zichzelf te gaan verliezen. Daarom wil het geen gedegen zelfonderzoek doen. Bijbelkenners weten dat het soms niet om overgave gaat maar bereidheid genoeg is (de vader die van God zijn zoon moest offeren).

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Er is niemand die je dat vraagt jezelf wijs te maken. Er is niemand die meent dat je het ik kan of moet verliezen. Het enige wat je gevraagd wordt is je ik te onderzoeken. Wat jij er zeer hardnekkig van blijft maken is jouw eigen inkleuring die je maar blijft weigeren te zien.

Onderzoek dat eens wat dieper is wat je gevraagd wordt.

Dat is wat ik ook steeds zeg: kieper je 'ik' a.u.b. niet weg, gebruik het juist om zichzelf te onderzoeken, dat is inderdaad de kortste weg naar het ... zoals je het maar wilt noemen. Je 'ik' steeds maar weer verdedigen en weigeren het te onderzoeken is de langste weg, want doodlopend.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je zou het sterven aan het aardse 'ik' kunnen noemen waarna je 'ik' uit 'ik ben' als een feniks uit zijn as terug opreist...
En uiteindelijk, maar dan ben je het AL, zal ook dat ik verdwijnen...

In zelfkennis zit een soort van 'wederopstanding'. Het 'ik ben' is dermate een'zaam dat er iets moet gebeuren in het leven van de mens. Het oude (de wordende ik) moet eerst sterven voordat het nieuwe haar intrede kan doen.

En bij het intrede van het nieuwe zal men bemerken dat het helemaal niet nieuw is, maar dat 'het' er altijd als was (is!). Taal schiet te kort omdat je dat 'is' geen verleden of toekomstige tijd kan geven.....

Het verborgene is zichtbaar geworden. Ook hier schiet taal te kort, je kunt het verborgene niet waarnemen. Het is 'onzichtbaar'. En ten overvloede: het denken kan het niet bevatten. Als je bij 'ik ben' ben, ben je ook uit je eigen geest.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ja dat is een handigheidje van ego het 'zien' oordelen te noemen en dan de gebruiker van dat zien te wijzen op de omstandigheid dat oordelen een ego kwestie is.

Mooi. Ik zie dat er toch wat van mijn quotes is blijven hangen. Je ego spartelt nog wat tegen zie ik, maar het 'ik zie ego bij je' blijft uit tegenwoordig.