Het Thomas Evangelie

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dag Renoir,

Ja, ik zie de afwezigheid van die woorden. In de verweerhouding die ik in deze tekst aanneem, zouden deze woorden niet op hun plaats staan. Ik meende mijn toegenegenheid in de laatste zin te hebben gelegd door te wijzen op ?vanaf daar?.
Waar jij naar vraagt is: ?waarom deze verweerhouding??.
Ik antwoord: ?omdat jij deze houding uitlokt of oproept?.
Weet jij waarom je dit verweer opzoekt en uitlokt?

Nog steeds verblijvend in het ongewisse,

Looro

Ja dat weet ik Looro, om een reactie aan datgene wat zich verschuilt in het hoge gras te ontlokken en zichtbaar wordt zodat de maaier in jou z'n werk kan doen als het boven het maaiveld uitkomt.

Het vragen voert weer weg van hetgeen je onder ogen kunt komen.

Het ongewisse komt in de plaats van het loslaten van geloof.

[Looro]

Beste Renoir,

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dan is er nog steeds dat weten, want dat is van alle tijden en hoedanigheden. Nogmaals het is niet in de betekenis van een eigen te maken kennis.

Uiteraard maakt het weten deel uit van de mogelijkheden en kan ik de betekenis ervan mij nooit volledig eigen maken. Zoals er duizenden talen zijn zo kan ik mij er hoogstens enkele eigen maken.
Jij doelt waarschijnlijk op een ander weten, een soort openbaringsweten waarvan de betekenis ervan men zich niet eigen kan maken. ???

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je bent niet v?n de werkelijkheid, die doet zich alleen maar aan je voor.

Als voorkomen is dat zo. De werkelijkheid doet zich aan mij voor als een subject zijn in de wereld. Als subject ben ik van de werkelijkheid (mijn ik) aan de wereld verbonden (door plaats en tijd). Begrijp je, in mezelf en van mezelf zijn twee aspecten van de werkelijkheid waarmee ik rekening dien te houden om te bestaan.
Die 3D is uiteraard een illusie vanaf de kant van het voorkomen maar is concreet een levende werkelijkheid vanaf het subject dat ik als mijzelf ken.
Je bestaan opvatten als een illusie is een tekort doen aan het subject dat je bent. Je subjectiviteit tot wet maken is een tekort doen aan de onuitgesprokenheid van je voorkomen.
Het is die wisselwerking en onderlinge verbondenheid dat het bestaan voor mij 'levend' maakt.
Het rationele en het irrationele zijn twee aspecten van één werkelijkheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Bewustzijn gaat aan dat alles vooraf, het is de voorwaarde dat het er kan zijn. Het is de leegte, het niets dat gevuld kan worden met de indrukken die je vervolgens schept als jouw wereld.

Bewustzijn als scheppende essentie gaat uiteraard vooraf aan de schepping. Met de indrukken van deze schepping maak ik mijn combinaties tot een zinvolle wereld. Een interpretatie zeg maar.
Als voorkomen van ?scheppende essentie? is er naast bewustzijn ook rechtvaardigheid, liefde, schoonheid, ?; die alle als eigenschappen voortkomen uit die essentie.
Voor mij is het voorkomen van deze scheppende essentie, de werkelijkheid ervan ?waarheid?. Ik zet maar geen hoofdletter want de werkelijkheid ervan is concreet, rationeel en irrationeel tegelijk.

De leegte is het verbreken van het concrete om iets Absoluuts te aanbidden, want het absolute kan je niet beleven.
De essentie van alles is verbondenheid in waarheid. Die verbondenheid is een concrete werkelijkheid waarin het rationele en irrationele tegelijkertijd voorkomen en een wereld van werkelijkheid scheppen.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat alles is jouw schepping, mooi, kleurrijk, maar je bent het niet.

Ik ben gemaakt naar het beeld van de waarheid en in de stromende levendheid van waarheid, wandel ik door het leven.
Natuurlijk ben ik dit alles niet, ik ben ermee verbonden als subject. Ik kan dit alles ook niet hebben of bezitten, ik kan er alleen in verbondenheid mee leven naar waarheid.

Een hartelijke groet,

Looro

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ja dat weet ik Looro, om een reactie aan datgene wat zich verschuilt in het hoge gras te ontlokken en zichtbaar wordt zodat de maaier in jou z'n werk kan doen als het boven het maaiveld uitkomt.

Het vragen voert weer weg van hetgeen je onder ogen kunt komen.

Het ongewisse komt in de plaats van het loslaten van geloof.

Beste Renoir,


Toen ik deze namiddag even wandelen ging dacht ik met deze woorden aan het maaiveld. Ik draag het gaarne op aan jou:

?Voor Renoir,

Het maaiveld in oktober

Wanneer het laatste zilver

uit de bomen valt,

zeg ik dat het winter is.

Toon

Hoe kan ik geloof loslaten als ik er zo aan gebeden ben? Hoe kan ik het ongewisse welkom heten zonder het te kennen?
Het ongewisse en geloof zijn als twee bomen, samen aan het maaiveld staand. In dit late oktoberlicht blinken hun bladeren nog even en straks, wanneer zij zijn afgevallen is het winter. In die cyclus van rust en activiteit staan geloof en onzekerheid broederlijk bijeen.
Het is zoals het leven wandelt en al wat leeft daarin meegaat, ?

Genegen,

Looro

[Madelief]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Ik ken er zowiezo al 4.
Waarvan er minstens 2 elkaar naar het rijk der fabelen vewijzen.
Ze spreken elkaar tegen en begrijpen de essentie niet van wat de ander zegt.
Het kunnen ook grote ego's zijn, Farizee?n en Schriftgeleerden die gewoon gelijk willen hebben, who knows?

Dus; idd het beste maar totaal op je zelf vertrouwen.

Dat ben ik volledig met je eens.

Want hoe idioot is het wanneer zgn verlichten, of iets wat daar voor door moet gaan in elk geval, elkaar in essentie niet begrijpen cq kunnen zien waar de ander mee bezig is vanuit die essentie en waarom?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Een hartelijke groet,

Looro

Lieve Looro, je woorden zijn als de muziek die opgaat in de eigen compositie.
Mijn tegenpruttelen is voor degenen die de noten willen kraken en daarin doe ik je geweld aan.
Het is niet zo dat de muziek er niet mag zijn maar het is mijn intrinsieke opdracht je vertrouwd te maken met het lege bladpapier vooraleer de noten kunnen verschijnen.

Laat ook de door mij geschreven woorden als muzikale compositie tot je toe, sta je denken niet toe ze in rede aan te spreken, laat de oprisping er iets van te vinden varen. Wanneer je er aan toe bent zullen ze tot je komen, zolang ze dat niet doen laat ze met rust.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Dat ben ik volledig met je eens.

Want hoe idioot is het wanneer zgn verlichten, of iets wat daar voor door moet gaan in elk geval, elkaar in essentie niet begrijpen cq kunnen zien waar de ander mee bezig is vanuit die essentie en waarom?

Simpel omdat de toelichting tot de essentie zich voordoet in de dualiteit en die wordt verschillend gezien.

[Ogenblik-sem]

Nee hoor,

Ik moet de eerste nog tegenkomen die m?t of z'nder Het Denken een andere visie dan zijn eigen visie, niet helemaal afkraakt tot onder in de grond.
Geen ééntje uitgezonderd!

Er zijn er hooguit een paar die zich een beetje stilletjes houden over andermans visies.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Dat ben ik volledig met je eens.

Want hoe idioot is het wanneer zgn verlichten, of iets wat daar voor door moet gaan in elk geval, elkaar in essentie niet begrijpen cq kunnen zien waar de ander mee bezig is vanuit die essentie en waarom?

Omdat ieder slechts zijn eigen denken verkondigt!
Hoe luid en duidelijk ze ook beweren dat dit niet zo is.
De wereld en z'n "verlichten" is nog niets verandert.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Bewustzijn als scheppende essentie gaat uiteraard vooraf aan de schepping. Met de indrukken van deze schepping maak ik mijn combinaties tot een zinvolle wereld. Een interpretatie zeg maar.
Als voorkomen van ?scheppende essentie? is er naast bewustzijn ook rechtvaardigheid, liefde, schoonheid, ?; die alle als eigenschappen voortkomen uit die essentie.
Voor mij is het voorkomen van deze scheppende essentie, de werkelijkheid ervan ?waarheid?. Ik zet maar geen hoofdletter want de werkelijkheid ervan is concreet, rationeel en irrationeel tegelijk.

Het is niet verboden je wereld te 'maken' dat is hetgeen je verondersteld wordt te doen. Je scheppende krachten zijn bedoeld ze te gebruiken en je wereld ziet er schitterend uit. Ik wil je niet bedroeven met de onthutsende mededeling dat ze zich voordoet in dualiteit en dat ook verdriet en pijn daarin een plaats hebben. In hoeverre blijf je dit maken als jouw geluk beschouwen wanneer de tegenpool ervan jou of een ander treft ?

De leegte is het verbreken van het concrete om iets Absoluuts te aanbidden, want het absolute kan je niet beleven.
De essentie van alles is verbondenheid in waarheid. Die verbondenheid is een concrete werkelijkheid waarin het rationele en irrationele tegelijkertijd voorkomen en een wereld van werkelijkheid scheppen.

Je hebt vooropgezette gedachten daarover die je verhinderen je daarin te begeven, het is allesbehalve een aanbidden van het Absolute. Het Absolute kun je zien als het er zijn, aangevuld met je wens tot ervaren.

Verbondenheid is inderdaad in waarheid, maar het is doorgaans de vraag welke waarheid we daarvoor gebruiken, de jouwe of de mijne. In Waarheid schenk je mij je hartelijke groet ondanks de geziene verschillen.

Ik ben gemaakt naar het beeld van de waarheid en in de stromende levendheid van waarheid, wandel ik door het leven.
Natuurlijk ben ik dit alles niet, ik ben ermee verbonden als subject. Ik kan dit alles ook niet hebben of bezitten, ik kan er alleen in verbondenheid mee leven naar waarheid.

Ik zou het niet mooier kunnen zeggen.

Een hartelijke groet,

Looro

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Nee hoor,

Ik moet de eerste nog tegenkomen die m?t of z'nder Het Denken een andere visie dan zijn eigen visie, niet helemaal afkraakt tot onder in de grond.
Geen ééntje uitgezonderd!

Er zijn er hooguit een paar die zich een beetje stilletjes houden over andermans visies.

Ik weet niet wat je gezien hebt, misschien een staaltje van guru moddervechten, mogelijk met als reden jou ervan te weerhouden belang te hechten aan de verschijningsvormen.

Whatever daar heeft plaats gevonden het is niet jouw bussiness.