Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mooi gezien. Toch ben ik ook benieuwd hoe je reageert als iemand "probeert" je in zijn waan te betrekken. Of je er niet "aan ontkomt" zoals je zegt. De valkuil van spoken doorzien geeft namelijk ook weer een nieuwe, denken dat anderen er in vastzitten en ze daar niet meer uitkomen. De valkuil van denken je weet alles al en daarom laat ik ze maar in hun illusie. Daar zitten namelijk nog volop mogelijkheden voor eigen blinde vlekken. Heb ik kort geleden zelf nog weer ontdekt.

Buiten een paar grootmeesters, geloof ik niet dat er vele aardse wezens kunnen zeggen dat ze definitief aangekomen zijn... en zolang we op aarde leven heeft het misschien ook weinig zin...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik kan alleen maar beamen wat je hier zegt, zowel wat betreft doorbraken die al op de "loer" liggen maar ergens nog verhinderd worden door wat stof, als wat betreft dat wat we vandaag schrijven morgen al totaal voorbijgestreefd is en niets meer ter zake doet, zoals het leven dat ons door de vingers glipt en dat we onmogelijk kunnen vasthouden, hoe zeer we het ook proberen. Ten andere is het die slechte gewoonte van ons om alles vast te willen houden ipv het te laten stromen die ons zoveel kwaad berokkent...
Als je serieus bezig bent laat je alles waaien en tracht je daarin jezelf, je kern terug tegen te komen...

Als wat je vandaag schrijft, morgen al voorbij gestreefd is en niet meer ter zake doende is, waarom zou je dan nog iets serieus nemen? Of serieus bezig gaan? Dat doe je dus niet. Je laat inderdaad alles waaien. Nou ja, dat doe jij niet. Het waait vanzelf. Of niet. Er is niet zoiets als ten ene of ten andere. Ja, in ons hoofd. In ons denken. Denken is dualiteit. Je kunt jezelf niet tegenkomen. Of je kern. Dat is wat je bent. Je kunt jezelf alleen maar ZIJN. Je kunt er niet naar toe, je kunt er niet komen en je kunt er niet vanaf of naar terugkeren. Dat is wat je denken je vertelt. Maar denken kan nooit de kern, jezelf bevatten, laat staan er iets zinnigs over zeggen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Als wat je vandaag schrijft, morgen al voorbij gestreefd is en niet meer ter zake doende is, waarom zou je dan nog iets serieus nemen? Of serieus bezig gaan? Dat doe je dus niet. Je laat inderdaad alles waaien. Nou ja, dat doe jij niet. Het waait vanzelf. Of niet. Er is niet zoiets als ten ene of ten andere. Ja, in ons hoofd. In ons denken. Denken is dualiteit. Je kunt jezelf niet tegenkomen. Of je kern. Dat is wat je bent. Je kunt jezelf alleen maar ZIJN. Je kunt er niet naar toe, je kunt er niet komen en je kunt er niet vanaf of naar terugkeren. Dat is wat je denken je vertelt. Maar denken kan nooit de kern, jezelf bevatten, laat staan er iets zinnigs over zeggen.

Denken kan je inderdaad vanalles op de mouw spelden zodat je jezelf niet meer herkent en/of erkent. En al dat surplus schrappen dat kan je wel degelijk wel doen...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Buiten een paar grootmeesters, geloof ik niet dat er vele aardse wezens kunnen zeggen dat ze definitief aangekomen zijn... en zolang we op aarde leven heeft het misschien ook weinig zin...

Je kunt nergens aankomen, want je gaat nergens naar toe. Om ergens aan te kunnen komen, moet je ergens naar toe kunnen. Dat kan alleen in het denken. Maar het denken is niet je ware wezen. Je ware wezen is niet localiseerbaar. Valt niet aan te wijzen. Het is overal en nergens. En dus ook niet beperkt tot het aardse leven. Het strekt zich tot ver daarbuiten uit. (Wat Theo wellicht bedoelt met de ongeziene wereld, maar dat vul ik nu maar even in). Het aardse leven is zinloos. De zin van alles is gelegen in de ont-dekking niet tot een aards wezen beperkt te zijn (of tot wat ook maar). Maar de onmetelijkheid en het onbenoembare van alles te zijn.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Denken kan je inderdaad vanalles op de mouw spelden zodat je jezelf niet meer herkent en/of erkent. En al dat surplus schrappen dat kan je wel degelijk wel doen...

Wat bedoel je met je laatste zin?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Tegen sommige mensen hier is het zinloos om tegen aan te kletsen omdat ik zie dat ze nog precies daar zijn waar ze 2 jaar terug waren.

Correct. Dat wat ik ten diepste ben, is exact waar het 2 jaar geleden ook al was. En alle jaren daarvoor en daarna. Het was er al voor mijn geboorte en het zal er zijn nadat ik gestorven ben. Daar kun je lang of kort over discussiëren met elkaar of inderdaad de zinloosheid daarvan zien, want discussie is behoefte aan overtuiging en we hoeven elkaar dan nergens meer van te overtuigen. En dan ga je gezellig dansjes met elkaar maken en leuke muziek voor elkaar uitzoeken of een gedicht voordragen, of weet ik het wat.......zoals ik met ons Pupke (hoe zou het zijn met die lieverd?) of je blijft doorgaan zoals jij met interessant doen en de boel serieus nemen en jezelf verheffen tov anderen. Beetje kinderachtig. Kap er toch eens mee. Wordt je vast een leuker mens van. In elk geval voor mij. En ik durf ook wel voor Pup te spreken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je kunt nergens aankomen, want je gaat nergens naar toe. Om ergens aan te kunnen komen, moet je ergens naar toe kunnen. Dat kan alleen in het denken. Maar het denken is niet je ware wezen. Je ware wezen is niet localiseerbaar. Valt niet aan te wijzen. Het is overal en nergens. En dus ook niet beperkt tot het aardse leven. Het strekt zich tot ver daarbuiten uit. (Wat Theo wellicht bedoelt met de ongeziene wereld, maar dat vul ik nu maar even in). Het aardse leven is zinloos. De zin van alles is gelegen in de ont-dekking niet tot een aards wezen beperkt te zijn (of tot wat ook maar). Maar de onmetelijkheid en het onbenoembare van alles te zijn.

Aankomen heeft ook niets met fysieke verplaatsing of aanwezigheid te maken. Aankomen kan men zeggen van iemand die eindelijk totaal en volledig bewust zichzelf is geworden. Ok?, men is misschien nooit iets anders geweest, maar wij nemen ons wel de hele tijd voor van alles en nog wat, behalve voor dat wat we werkelijk zijn.

Ik zou niet zeggen dat het aardse leven zinloos is; 'leven' willen vasthouden, willen tegenhouden, dat is zinloos..., maar 'leven' leven, hier op aarde of elders is nooit zinloos...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat bedoel je met je laatste zin?

Ik ben wat ik ben en ik zal misschien nooit iets anders zijn of iets anders geweest zijn; alleen ik weet niet wat ik ben; ik verbeeld mij wel van alles in, maar dat is ver van wat ik werkelijk ben...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Aankomen heeft ook niets met fysieke verplaatsing of aanwezigheid te maken. Aankomen kan men zeggen van iemand die eindelijk totaal en volledig bewust zichzelf is geworden. Ok?, men is misschien nooit iets anders geweest, maar wij nemen ons wel de hele tijd voor van alles en nog wat, behalve voor dat wat we werkelijk zijn.

Ik zou niet zeggen dat het aardse leven zinloos is; 'leven' willen vasthouden, willen tegenhouden, dat is zinloos..., maar 'leven' leven, hier op aarde of elders is nooit zinloos...

Tip van Flip. Skip het woordje maar in je leven. Er is wat er is, niks geen gemaar. Gemaar is denken. Gemaar is hoofdwerk. Het leven IS. Jij bent. Meer zinnigs (of onzinnigs) valt er niet over te zeggen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Tip van Flip. Skip het woordje maar in je leven. Er is wat er is, niks geen gemaar. Gemaar is denken. Gemaar is hoofdwerk. Het leven IS. Jij bent. Meer zinnigs (of onzinnigs) valt er niet over te zeggen.

Oh jawel; misschien niet over te zeggen maar wel te 'zijn'...