Het onpersoonlijke leven

[Iona]

Ik lees momenteel in een boekje van Elias Amidon: Een open pad, vertellingen vanuit non-duaal bewustzijn.

Het blijven woorden natuurlijk zoals de vinger naar de maan wijst.
En dat doet het momenteel bij mij.

Hoewel ik het woord God nog niet tegengekomen ben lees ik over Uw Wil:

"Uw Wil mijn verlangen!" zingt Inayat Khan, waarbij met "Uw Wil" de spontaniteit zelf bedoelt, het uitstromen van de aanwezigheid van een zuivere intelligentie die zich spontaan openbaart in elke regendruppel, elke hartenklop, elke lichtpixel. "Laat deze oneindige intelligentie de stroom zijn van mijn verlangen! " Als we vrij zijn van eigen wil, eigen doelstelling, eigen keus, is dat inderdaad mogelijk - in feite is dit het "gegeven": het is hoe we hier überhaupt zijn. Je op die manier openen, vrij zijn van de illusie van de door jouzelf bepaalde activiteit, dat is wat bedoeld met spontane verwezenlijking - geen "verwezenlijking "als eindbestemming, maar als een je volkomen overgeven elk imminent moment na het volgende. "

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik lees momenteel in een boekje van Elias Amidon: Een open pad, vertellingen vanuit non-duaal bewustzijn.

Het blijven woorden natuurlijk zoals de vinger naar de maan wijst.
En dat doet het momenteel bij mij.

Hoewel ik het woord God nog niet tegengekomen ben lees ik over Uw Wil:

"Uw Wil mijn verlangen!" zingt Inayat Khan, waarbij met "Uw Wil" de spontaniteit zelf bedoelt, het uitstromen van de aanwezigheid van een zuivere intelligentie die zich spontaan openbaart in elke regendruppel, elke hartenklop, elke lichtpixel. "Laat deze oneindige intelligentie de stroom zijn van mijn verlangen! " Als we vrij zijn van eigen wil, eigen doelstelling, eigen keus, is dat inderdaad mogelijk - in feite is dit het "gegeven": het is hoe we hier überhaupt zijn. Je op die manier openen, vrij zijn van de illusie van de door jouzelf bepaalde activiteit, dat is wat bedoeld met spontane verwezenlijking - geen "verwezenlijking "als eindbestemming, maar als een je volkomen overgeven elk imminent moment na het volgende. "

Aan Ulla, aan Iona...

Om te bereiken dat wij kunnen zeggen dat "uw wil geschiede" moeten inderdaad de illusie verdwijnen dat de door ons bepaalde activiteit een verwezenlijking als eindbestemming heeft, maar moeten wij ons volkomen kunnen overgeven aan elk imminent moment.
Om dat te bereiken zullen we, zoals Ulla stelt, vele verhaaltjes moeten doorlopen en blijven het allemaal maar verhaaltjes... Hoewel elk afgelopen verhaaltje, als het ten minste eindigt bij het inzicht dat het maar een verhaaltje is en dat het er in wezen niet toe doet, een 'tijdelijk' enorm gevoel van vrijheid en goddelijkheid kan bewerkstelligen...
En toch zullen we, vooral in het begin door de verhaaltjes moeten en ze zeker niet uit de weg gaan.... want de verhaaltjes wijzen ons uiteindelijk waar wij gebonden zijn en zullen blijven indien we er niet achter komen dat het maar verhaaltjes zijn...
Een ding, niets moet, het Leven, eens bevrijd toont zelf de weg...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik lees momenteel in een boekje van Elias Amidon: Een open pad, vertellingen vanuit non-duaal bewustzijn.

Het blijven woorden natuurlijk zoals de vinger naar de maan wijst.
En dat doet het momenteel bij mij.

Hoewel ik het woord God nog niet tegengekomen ben lees ik over Uw Wil:

"Uw Wil mijn verlangen!" zingt Inayat Khan, waarbij met "Uw Wil" de spontaniteit zelf bedoelt, het uitstromen van de aanwezigheid van een zuivere intelligentie die zich spontaan openbaart in elke regendruppel, elke hartenklop, elke lichtpixel. "Laat deze oneindige intelligentie de stroom zijn van mijn verlangen! " Als we vrij zijn van eigen wil, eigen doelstelling, eigen keus, is dat inderdaad mogelijk - in feite is dit het "gegeven": het is hoe we hier überhaupt zijn. Je op die manier openen, vrij zijn van de illusie van de door jouzelf bepaalde activiteit, dat is wat bedoeld met spontane verwezenlijking - geen "verwezenlijking "als eindbestemming, maar als een je volkomen overgeven elk imminent moment na het volgende. "

Mooi.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dan spreekt je misschien het boek van Jef Foster aan, de vrije val.
Het los zijn van verhalen is dan weer een verhaal op zich, en wat we nog zo verzinnen..daar nog ff doorheen. en het lost zich op en mag zijn wat het voorstelt. Een verhaal.

Ik heb al een boek van Jeff Foster gelezen.
Leuk, oppervkakig, massa- voer.
Het is fijn om toestemming te gegeven aan het verhaal, ook goed om het te herkennen van wat het is, een verhaal..
Verder dan dat gaat hij niet..
Degene die in de stilte gezonken is spreekt uit stilte.
Jeff is een betje verliefd op zichzelf, en dat mag, maar ik lees geen boeken meer van hem, want er is geen stilte te bekennen in/tussen zijn letters.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb al een boek van Jeff Foster gelezen.
Leuk, oppervkakig, massa- voer.

Ieder vanuit zijn eigen perceptie natuurlijk.
Ik lees het niet als oppervlakkig, in tegendeel. Er is een rechtstreeks zien.

In de boekwinkel moest ik het boek bestellen daar heel weinig mensen werkelijke interesse hadden in non-dualiteit.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ieder vanuit zijn eigen perceptie natuurlijk.
Ik lees het niet als oppervlakkig, in tegendeel. Er is een rechtstreeks zien.

In de boekwinkel moest ik het boek bestellen daar heel weinig mensen werkelijke interesse hadden in non-dualiteit.

Ik bedoelde inderdaad massa- voer onder de 'zoekers', en die zijn er niet zo veel.. al is het tegenwoordig een beetje interessant, om Nondualiteits-praatjes te houden.
Ik vind het een 'mode- verschijnsel', zoals vele anderen.. Het is zoals ik zijn boek ervoer.
Verder is het voor mij niet echt belangrijk of Jeff een beetje verliefd op zichzelf is of niet, want ik ben zelf ook nog steeds verzonken in mijn verhalen, dus aan mij om daar mijn blik op te richten.
Jeff had voor mij weinig diepte, als het voor jou anders is, is het alleen maar mooi..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik lees het niet als oppervlakkig, in tegendeel. Er is een rechtstreeks zien.

Hij snapt het hoe het 'niet moet', maar vervolgens laat hij de diepere lagen onberoerd.
Zijn verhaal accepteren is een plus punt, erin berusten is het gemakkelijst,
comfort-zone.
Leuke gast, hij heeft zijn ego geaccepteerd.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hij snapt het hoe het 'niet moet', maar vervolgens laat hij de diepere lagen onberoerd.
Zijn verhaal accepteren is een plus punt, erin berusten is het gemakkelijst,
comfort-zone.
Leuke gast, hij heeft zijn ego geaccepteerd.

Niet alles toch wel grotendeels wat ik lees van hem roert mijn diepere lagen.
Hetzelfde met het boekje de Vrije val in het leven.
Daarom kan ik niet spreken van dat hij ze onberoerd laat.

Welke boeken die jij leest beroeren jou Mihaela?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela Bekijk bericht
Hij snapt het hoe het 'niet moet', maar vervolgens laat hij de diepere lagen onberoerd.
Zijn verhaal accepteren is een plus punt, erin berusten is het gemakkelijst,
comfort-zone.
Leuke gast, hij heeft zijn ego geaccepteerd.

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Niet alles toch wel grotendeels wat ik lees van hem roert mijn diepere lagen.
Hetzelfde met het boekje de Vrije val in het leven.
Daarom kan ik niet spreken van dat hij ze onberoerd laat.

Welke boeken die jij leest beroeren jou Mihaela?

Hoi Iona, ik had het niet over boeken die mij raken, maar over het feit dat volgens mij Jeff een beetje aan de oppervlakte blijft.

ik vind het nu een beetje lastig om het over boeken te hebben die mij beroeren, want als ik door iets opgetild word, als ik me geraakt voel, vraag ik me juist af of op dat moment er geen behoefte aan 'opgetild worden' is bij mij.
Dan bespeur ik Iets bij mezelf wat nog steeds op dat 'Halleluja gevoel' met smart zit te wachten.
zo van :Oh God, beroer me, en til me op! ik ben zo klein, en jij zo Almachtig...


Wat ik nu in een boek waardeer kan zijn dat ik door een zin verstilt raak, dat het inspireert om er anders naar te kijken, en vervolgens een soort van ruimtelijkheid ervaar. Alsof het kader verdwijnt. (controledrang).
Het komt nog voor dat ik beroerd raak, maar soms is het een zinnetje, en niet een hele boek.
Ik heb in de laatste jaren niet echt meer een favo..
Ik lees nu en dan wat, of luister ik naar een YouTube filmpje, maar er zijn er geen personen die mij voor lange tijd bij blijven.
Uiteindelijk heeft ieder mens zijn te verlopen proces, zijn eigen verhaal, en een eigen toneelstuk uit te voeren hier op aarde, dus wil ik/kan ik ook niet te lang degene als voorbeeld zien, want het toneelstuk wordt snel zichtbaar.


Vroeger had ik bv. bij J. Krishnamurti. Ik deed over een hoofdstuk lezen net zo lang over als ik nu met het boek van Jeff deed. Ieder zin ervoer ik als doordrongen door mysterie en uitnodigende dieptes, ik kon er met mijn denken niet bij, en toch was er iets wat met mijn diepste resoneerde ..
Ook met Bagwan shi Rashneesh had ik dat.
Het boek van Ouspenski - Op zoek naar het wonderbaarlijke heeft mijn wereld op haar kop gezet.
Ik zal weer een keer iets van J.Krishnamurti lezen , even kijken of het nog steeds hetzelfde effect op mij heeft.
ik heb trouwens nog een boek van Bagwan, iets met de menselijke evolutie, die vond ik echt geweldig 24 jaar geleden. Wat een beleving toen..

Ik zie het in dat ik vroeger op zoek naar iets was, en mystieke ervaringen leken mij toen het antwoord. Ik zeg niet dat dat niet zo was, want die ervaringen hebben mij geïnspireerd om 'het spoor' te blijven volgen.
Als ik nu op terug kijk zie ik dat ik toen een beetje buiten mezelf zocht, wat ook begrijpelijk is.

Nu is voor mij 'de stilte in mezelf 'het antwoord, juist geen beroering. Daar waar ik extase en diepe smart van elkaar niet meer kan onderscheiden, in mezelf, is mijn favo boek.

oh ja, en naar de lucht kijken, ieder dag 20 min. tot dat mijn kader helemaal weg valt...

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb al een boek van Jeff Foster gelezen.
Leuk, oppervkakig, massa- voer.
Het is fijn om toestemming te gegeven aan het verhaal, ook goed om het te herkennen van wat het is, een verhaal..
Verder dan dat gaat hij niet..
Degene die in de stilte gezonken is spreekt uit stilte.
Jeff is een betje verliefd op zichzelf, en dat mag, maar ik lees geen boeken meer van hem, want er is geen stilte te bekennen in/tussen zijn letters.

Wat ik van hem heb gelezen dat hij uit een ernstige depressie is gekomen. Of dat uiteindelijk een verliefdheid op zichzelf als gevolg heeft kan ik mij niet zo goed voorstellen. En idd dat mag..misschien verliefd op wat hij heeft ontdekt. Dit is het eerste boek wat ik lees van hem. Ik denk dat je ook gewoon blij bent dat je daaruit bent gekomen. ( uit de depressie). Hij schrijft vrij vlot, als je dat bedoelt met er is geen stilte te bekennen. Ware stilte heeft daar geen last van, die ben je of komt uit jezelf.