De werking van ego en niet-ego

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe kan jij, en de anderen hier blijven ontkennen dat de inzichten opgedaan in waarheidsvinding of op een andere manier niet jouw of jullie persoonlijkheden totaal veranderd hebben; dat jullie van slapers veranderd zijn in wakkere mensen en dat jullie omgeving daar totaal maar dan ook totaal niets van opmerkt?

Ook goedemorgen Marie, en Zalig Kerstfeest.

Ik heb Theo's vraag als diepgaander gelezen dan dat jij het nu schetst. Waar jij het over hebt is wat zich schijnbaar voordoet aan de oppervlakte en dit forum gaat er nu juist over om dat te doorzien.

Het is het doorzien van de persoonlijkheid als niet-waar, waardoor of deze nu wel of niet veranderd is, helemaal niet meer relevant is. Ik zou het van "Maria" niet eens kunnen zeggen, want al wat ik daarover bedenken kan is niet waar.

Zo, en dan nu maar eens aan de kerstbrunch. Ik wens je een paar mooie dagen toe.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Alliswell

Dus over geven aan het "niet-zijn"(voorbij wat je denkt te zijn), mits goed verstaan vanuit welke invalshoek het gezegd wordt, betekent hetzelfde als overgeven aan het "zijn"(wat je bent in waarheid).

Wie weet of Nisargadatta er nog iets zinnige aan kan toevoegen. Wat mij betreft dekt dit de lading.

Het is heel belangrijk om goed te zien dat de beleving " ik ben" Brahman is. Wanneer je "ik ben" transcendeert, dan transcendeer je de Brahmanstaat en blijf je over als het Absolute. Het Brahman is zowel met kwaliteiten ( saguna Brahman) als zonder kwaliteiten (Nirguna Brahman). Met kwaliteiten heb je de manifeste wereld en zonder kwaliteiten de ongemanifesteerde wereld ( beleving op zich). "Ik ben" en " ik ben niet", "beleven" en " niet beleven", Zijn en Niet Zijn zijn allemaal hetzelfde. Ze bestaan uit paren van tegenstellingen. Het Absolute oftewel de Para Brahman staat transcendeert de tegengestelden omdat daar geen dualiteit of tegengestelden zijn.

[Alliswell]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel Alliswell, en de Alliswell die al deze wijsheid heeft opgedaan, die dit alles doorzien heeft, is dat in deze wereld dezelfde Alliswell gebleven dan die, die er stond voor hij dat allemaal doorzien had?

Dat licht waarover je hier schrijft doordringt dat niet meer en meer Alliswell en kan hij dat licht niet minder en minder verbergen voor zijn omgeving?

Hoe kan jij, en de anderen hier blijven ontkennen dat de inzichten opgedaan in waarheidsvinding of op een andere manier niet jouw of jullie persoonlijkheden totaal veranderd hebben; dat jullie van slapers veranderd zijn in wakkere mensen en dat jullie omgeving daar totaal maar dan ook totaal niets van opmerkt?

Of ik zo wakker ben weet ik niet, maar het begint langzaam door te dringen dat je niet in de droom ontwaakt, maar van de droom. Iets van buiten de droom roept mij en verteld dat ik Liefde ben samen met jou. De Christus samen met jou. Altijd geweest en altijd zal zijn. Het gekke is, ik begin het te geloven terwijl het toch totaal tegenovergesteld is wat de stem van deze droomwereld mij verteld. Nee, mijn omgeving is niet bar onder de indruk van wat ik begin te geloven.

In de droom denk ik gescheiden te zijn, dat is het probleem. Het probleem is niet dat je goed of slecht zou zijn ,maar de valse overtuiging dat je afgescheiden bent en wilt zijn. Het ego wil mij focussen op zelf verbetering. Maar de waarheid vraagt mij te focussen op de stem van buiten de box die verteld van mijn perfectie die ligt in onze onderlinge verbondenheid van éénheid en liefde.. door God geschapen....als feit dus.

Wat ik bedoel is dat ik Christus wil leren herkennen in iedereen.

"Ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft" (uit: eciw)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ook goedemorgen Marie, en Zalig Kerstfeest.

Ik heb Theo's vraag als diepgaander gelezen dan dat jij het nu schetst. Waar jij het over hebt is wat zich schijnbaar voordoet aan de oppervlakte en dit forum gaat er nu juist over om dat te doorzien.

Het is het doorzien van de persoonlijkheid als niet-waar, waardoor of deze nu wel of niet veranderd is, helemaal niet meer relevant is. Ik zou het van "Maria" niet eens kunnen zeggen, want al wat ik daarover bedenken kan is niet waar.

Zo, en dan nu maar eens aan de kerstbrunch. Ik wens je een paar mooie dagen toe.

Ook verdere kerstdagen toegewenst.

Mijn vraag blijft niet bij de oppervlakte en de schijn zoals je zegt; mijn vraag gaat juist naar de diepte; de diepte van het ZIJN en indien jij die diepte ervaart en steeds meer ervaart (wakker(der) wordt) dan zal dat ZIJN niet langer door een aardse persoonlijkheid, welke ook, verborgen kunnen blijven; niet voor de anderen maar ook niet voor jouw zelf...

Dus herhaal ik mijn vraag; verdringt dat ZIJN meer en meer jouw aardse persoonlijkheid of niet?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Alliswell

Of ik zo wakker ben weet ik niet, maar het begint langzaam door te dringen dat je niet in de droom ontwaakt, maar van de droom. Iets van buiten de droom roept mij en verteld dat ik Liefde ben samen met jou. De Christus samen met jou. Altijd geweest en altijd zal zijn. Het gekke is, ik begin het te geloven terwijl het toch totaal tegenovergesteld is wat de stem van deze droomwereld mij verteld. Nee, mijn omgeving is niet bar onder de indruk van wat ik begin te geloven.

In de droom denk ik gescheiden te zijn, dat is het probleem. Het probleem is niet dat je goed of slecht zou zijn ,maar de valse overtuiging dat je afgescheiden bent en wilt zijn. Het ego wil mij focussen op zelf verbetering. Maar de waarheid vraagt mij te focussen op de stem van buiten de box die verteld van mijn perfectie die ligt in onze onderlinge verbondenheid van éénheid en liefde.. door God geschapen....als feit dus.

Wat ik bedoel is dat ik Christus wil leren herkennen in iedereen.

Voor mij is In en Uit hetzelfde geworden; want wat ik vanuit mijn wereldse droom, door zelfrealisatie herkend heb is meer en meer doordringd van ZIJN en ZIJN kent noch in, noch uit...

Voor mij ligt niet de nadruk op het herkennen van de Christusliefde in mijn naaste en/of het mij al of niet zien als gescheiden van de anderen; ik ben, punt en ik aanvaard iedereen in zijn ZIJN. Het punt dat je hen aanvaardt in hun zijn heft gescheidenheid op en ontdoet hen zowel als mij van de behoefte om een rol te spelen. Het creëert als het ware contacten die automatisch dieper gaan. Ik vraag niets van mijn naaste, ik oordeel hem niet, dus voelt hij zich vrij om met mij te delen.

Dat je omgeving niet bar onder de indruk is van je geloof, daar maal ik niet om; ik vraag of de wereld het ZIJN in jouw herkent of niet, of wordt dat ZIJN in jouw nu misschien juist door jouw geloofsovertuigingen eerder onderbedolven zodat de wereld rondom jouw het niet kan zien?

[Alliswell]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie

Ik vraag of de wereld het ZIJN in jouw herkent of niet, of wordt dat ZIJN in jouw nu misschien juist door jouw geloofsovertuigingen eerder onderbedolven zodat de wereld rondom jouw het niet kan zien?

Ik zie het zo. Mijn geloofsovertuiging is niet in lijn met de geloofsovertuiging van de wereld. In die zin ben ik wel vervreemd voor hen in mijn omgeving. Ik denk niet dat dit komt door mijn geloofsovertuiging, maar door de geloofsovertuiging van de wereld die enkel afzonderlijke lichamen en vormen erkend als werkelijkheid van "zijn" in dualiteit en onvermijdelijk vaak in conflict met elkaar. Zonder te beseffen, dat de inhoud van alle vormen dezelfde is. Altijd dezelfde was en altijd dezelfde blijft. En dat is Liefde die geen vorm kent en je altijd onveranderlijk zal blijven.

Naar mijn geloof uiteraard...iedereen mag het hier mee oneens.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Alliswell

Ik zie het zo. Mijn geloofsovertuiging is niet in lijn met de geloofsovertuiging van de wereld. In die zin ben ik wel vervreemd voor hen in mijn omgeving. Ik denk niet dat dit komt door mijn geloofsovertuiging, maar door de geloofsovertuiging van de wereld die enkel afzonderlijke lichamen en vormen erkend als werkelijkheid van "zijn" in dualiteit en onvermijdelijk vaak in conflict met elkaar. Zonder te beseffen, dat de inhoud van alle vormen dezelfde is. Altijd dezelfde was en altijd dezelfde blijft. En dat is Liefde die geen vorm kent en je altijd onveranderlijk zal blijven.

Naar mijn geloof uiteraard...iedereen mag het hier mee oneens.

Als de mensen in jouw, niet dat geloof in die liefde maar die Liefde, in alle zuiverheid, zelf zullen herkennen; de liefde die geen vorm kent en die hen niet oordeelt, dan zullen ze op die liefde reageren en zich automatisch positiever tov jou opstellen en als er een uitwisseling tussen jullie plaats grijpt zal die uitwisseling veel echter en dieper zijn???

[Alliswell]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als de mensen in jouw, niet dat geloof in die liefde maar die Liefde, in alle zuiverheid, zelf zullen herkennen; de liefde die geen vorm kent en die hen niet oordeelt, dan zullen ze op die liefde reageren en zich automatisch positiever tov jou opstellen en als er een uitwisseling tussen jullie plaats grijpt zal die uitwisseling veel echter en dieper zijn???

Dank je,

Dat vind ik goed gezegd, dat moet het resultaat zijn.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus herhaal ik mijn vraag; verdringt dat ZIJN meer en meer jouw aardse persoonlijkheid of niet?

ZIJN verdringt niks! Dat kan je gewoon zo niet zeggen. De "aardse persoonlijkheid" kan misschien veranderen maar anders was dat misschien ook gebeurd. Leeftijd speelt misschien ook mee, of omstandigheden, weet ik veel. Het is allemaal niet belangrijk, dat wat er verandert of niet, het is niet "mij". Om verandering te constateren heb je geheugen nodig en moet je vergelijken (vroeger en nu) en dat ervaar ik als niet-waar. Hoe kan ik de realiteit van het hier en nu nu vergelijken met versteende beelden en herinneringen uit mijn geheugen? Dat is appels met peren vergelijken. Ik zou een poging kunnen doen, maar het voelt onwaar en zinloos als ik dat zou doen.

De vraag klopt gewoon niet, m.i. Als je ziet dat je niet het schilderij ("zijn") bent, maar de muur (ZIJN) waaraan dat schilderij hangt, kan je dan zeggen dat de muur het schilderij verdringt? Nee toch?

Jij wil er maar van alles uit halen, je hebt er een doel mee, je wilt opgaan in het zijn, al dat soort dingen, en precies dat belemmert je volgens mij. Er valt niks te halen, niks te bereiken, je komt er niet beter uit dan je was. Waarheid IS.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik heb Theo's vraag als diepgaander gelezen dan dat jij het nu schetst. Waar jij het over hebt is wat zich schijnbaar voordoet aan de oppervlakte en dit forum gaat er nu juist over om dat te doorzien.

Het is het doorzien van de persoonlijkheid als niet-waar, waardoor of deze nu wel of niet veranderd is, helemaal niet meer relevant is. Ik zou het van "Maria" niet eens kunnen zeggen, want al wat ik daarover bedenken kan is niet waar.

Ik tracht wat zaken duidelijk te maken, los te wrikken. Als het geloof 'ik-ben-ego' verdwijnt, wat komt er dan voor terug? Als dat geloof van 'ik-ben-ego' vervangen wordt door een ander geloof (ik-ben-liefde) dan zal er niks gebeuren. Dan wordt slechts het ene geloof voor het andere vervangen.
Merkwaardig in dat licht vind ik dan dat men zo weinig her-kenning ziet in wat ik schrijf. Men ziet het als een theorie (geloof ziet geloof?) Of men gooit er nog een quootje van een of andere goeroe er tegen aan. Die misschien wel heel goed begrepen wordt!

En dat laatste is nou juist de makke. Men munt uit in het verstandelijk begrijpen. Maar wat gebeurd er nou in het innerlijk? Hoe werkt dat nou uit bij jou/jullie? Dat is het topic.