Overtuigingen

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De meest hardnekkige overtuiging, die ik heb aangeleerd is, ik doe het toch fout.
Nu kreeg ik gisteren iets te horen, wat me weer dat gevoel gaf. In ieder geval dat ik niet het gewenste gedaan had. Terwijl de ander mij daarover niet ingelicht had. Hoe kan ik het dan weten? Die onmacht, frustratie en het onrechtvaardige maakten me boos en verdrietig. Hoe meer ik daarin meeging, hoe meer het me echter woedend kon maken.

Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik het me veel te persoonlijk aantrek en het niet zo bedoeld was. De ander lijkt echter niet de impact van diens communicatie te beseffen. En vervolgens geeft het mij het gevoel het opnieuw fout te doen. Want ik maak het blijkbaar zelf allemaal groot.

Op een bepaalde manier doe ik dat ook. Ik weet dat ik mijn wereld zo kan ordenen dat deze overtuiging zichzelf bevestigd ziet. En dan denk ik, wat is dat toch met die overtuigingen? Wat is zo'n zinnetje nu helemaal? Het zijn maar ideeën, dit is niet hoe het leven bedoeld is. En toch kan ik mezelf er zo compleet gek mee maken en geeft het een pijn die diep in mijn ziel snijdt.

Goed en fout, wat zegt het nu?

Ik zie het en toch zie ik het niet.

Hoe haal je de angel uit de macht van ideeën?

Ook beter communiceren, zeggen tegen de ander wat jou raakt. Bespreek ter plekken, als het zich voordoet.
Met wat voor mensen ga jij dan om dat jij nooit met hun deelt wat zich voordoet, en alles maar je zo diep/funest laat raken?
Heb je dan veel oppervlakkige contacten?

Je kan ook simpelweg zeggen wat je voelt. Voorbeeld:
Ik voel me verdritig/verwaard/afgewezen/of anders op dit moment als jij dit tegen mij zegt...

Het valt me op dat jij heel graag in je eigen je geraaktheid op wilt lossen doorgronden en begrijpen, en tot in den treuren wilt analyseren, maar het komt op mij over dat als de situatie zich voordoet je je direct afsluit in plaats van in gesprek te gaan met degene door wie je je geraakt voelt.

[Esradha]

Ja, ik analyseer veel. Heb wel meteen gereageerd en de volgende dag nogmaals zelf het gesprek opgezocht, omdat ik het niet kon loslaten.
Ik reageer niet in alle situaties zo heftig, dit was iemand die zeer dichtbij staat.
Die overtuigingen zijn zeer jong ontstaan en heftig 'ingebakken'. Ik ben er al zeer in gegroeid, maar ze hebben absoluut nog hun macht.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Frog

Om in geen een idee meer te geloven. Je bent niet wat je waarneemt.
Daarmee wordt alles relatief, niet volgens een bepaalde theorie maar door het feit dat je begrepen hebt niet je gedachten te zijn. Hoe 'goed' of hoe 'slecht' ze ook mogen zijn.
Welk idee ook in je opkomt, neem er geen verantwoordelijkheid voor, dat houdt simpelweg in: wees keuzeloos gewaar.
Ideeen gaan hun eigen weg, omdat gedachten krachten zijn. Je hoeft nimmer tussen twee ideeen te kiezen, omdat gedachten instaat zijn het onderling 'uit te vechten' maar dan wel in het gehele plaatje van: gedachten, gevoelens en lichamelijk contact.

Ik vraag je nu ook niet te geloven in wat ik hier boven heb neergeschreven. Je kunt het nu begrijpen of niet, zonder enige moeite dan met bewustzijn zelf.

Ik kan je volgen... maar het nog niet 'implementeren'.
Of wat ik eerder zei: ik zie en toch zie ik niet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ja, ik analyseer veel. Heb wel meteen gereageerd en de volgende dag nogmaals zelf het gesprek opgezocht, omdat ik het niet kon loslaten.
Ik reageer niet in alle situaties zo heftig, dit was iemand die zeer dichtbij staat.
Die overtuigingen zijn zeer jong ontstaan en heftig 'ingebakken'. Ik ben er al zeer in gegroeid, maar ze hebben absoluut nog hun macht.

als je wilt, bewijze van oefening, kan je met mij oefenen. Ik zeg wat, en je gaat gelijk zeggen wat je voelt, tot dat het gewoonte wordt.

Ik doe dat bijna altijd met mijn vrienden. Als mij iets raakt noem ik dat, en als ze dat niet leuk vinden, dan is het maar zo.
Maar al mijn vrienden vinden het zo geweldig, eigenlijk meer interessant en bijzonder begrijp ik.
Ze zeggen wel het volgende vaak tegen mij: ''het is wel confronterend hoe jij je opstelt, maar het zet me aan het denken, door jouw houding merk ik dat ik ook anders over dingen ga denken, en bewuster van mijn woorden ben. Zelfs ben ik ook assertiever geworden''

[Mihaela]

Ik kan me wat bij voorstellen dat jij liever eerst vrij van je ''overtuigingen'' wilt zijn, en dan pas vanuit vrijheid vanzelf minder geraakt zij en licht zijn in je reactie.
Maar volgens mij is het ook een soort middenweg, vrij worden van je ''overtuigingen'' en gelijkertijd ook bewuster anders doen.
Waarom wachten als je nu ook gelijk in praktijk kan brengen, oefenen zeg maar?

[Esradha]

Ik ben het met je eens dat gedrag kan veranderen alvorens de 'innerlijke voorwaarden' daartoe veranderen. Wat ik vanuit mijn beperkende overtuigingen geneigd ben te doen, zijn verschillende vormen van vluchtgedrag. Ik weet dat mijn uitdaging vaak ligt in 'kiezen en handelen', ook al geloof ik misschien nog niet.

Ik ben de afgelopen jaren steeds meer gaan uitspreken, maar echte confrontaties ga ik nog niet graag aan. Ik heb ook de neiging te vinden dat ik mijn geraaktheid vanuit het verleden niet bij de ander neer mag leggen, waardoor ik het dan vaak bij mezelf houd. Omdat mijn geraaktheid vanuit het verleden dan te sterk is om op hoofdzakelijk de huidige situatie te reageren. En als ik zie dat de kracht van mijn emotie vooral vanuit het verleden komt, lijkt de huidige situatie vaak ook niet zo belangrijk meer. Wanneer die geraaktheid vanuit het verleden kleiner is, spreek ik gemakkelijker iets uit (omdat ik dan beter bij de huidige situatie kan blijven), maar dan voelt de confrontatie ook minder heftig.

Het scheelt ook weer met wie en wat de situatie is. Laatst zocht een collega de confrontatie met mij op. Ik ben er zeer open in meegegaan, maar voelde mijn hart wel flink bonzen. Dat zijn inderdaad wel 'de oefeningen' die ook geraaktheid kunnen helpen afnemen. Merkte ik ook goed tijdens mijn eerste baan, dat een aantal vervelende telefoontjes wel leerden om daartegen te 'harden', meer afstand te nemen en het minder binnen te laten komen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik ben het met je eens dat gedrag kan veranderen alvorens de 'innerlijke voorwaarden' daartoe veranderen. Wat ik vanuit mijn beperkende overtuigingen geneigd ben te doen, zijn verschillende vormen van vluchtgedrag. Ik weet dat mijn uitdaging vaak ligt in 'kiezen en handelen', ook al geloof ik misschien nog niet.

Ik ben de afgelopen jaren steeds meer gaan uitspreken, maar echte confrontaties ga ik nog niet graag aan. Ik heb ook de neiging te vinden dat ik mijn geraaktheid vanuit het verleden niet bij de ander neer mag leggen, waardoor ik het dan vaak bij mezelf houd. Omdat mijn geraaktheid vanuit het verleden dan te sterk is om op hoofdzakelijk de huidige situatie te reageren. Wanneer die geraaktheid vanuit het verleden kleiner is, spreek ik gemakkelijker iets uit (omdat ik dan beter bij de huidige situatie kan blijven), maar dan voelt de confrontatie ook minder heftig.

Het scheelt ook weer met wie en wat de situatie is. Laatst zocht een collega de confrontatie met mij op. Ik ben er zeer open in meegegaan, maar voelde mijn hart wel flink bonzen. Dat zijn inderdaad wel 'de oefeningen' die ook geraaktheid kunnen helpen afnemen. Merkte ik ook goed tijdens mijn eerste baan, dat een aantal vervelende telefoontjes wel leerden om daartegen te 'harden', meer afstand te nemen en het minder binnen te laten komen.

Ik meende het echt toen ik zei dat je, als je wilt, met mij zou kunnen oefenen.
Ik weet het niet precies hoe, maar je bent creatief genoeg om een manier te vinden.
Ik merk wel op dat ik soms bewust bepaalde dingen aan ga, hier op het forum bijvoorbeeld, en dan zie ik hoe IRL situaties die in de kern dezelfde ''lading'' hebben nu eerder doorzie, en soms hoef ik niet eens meer in de geraaktheid te komen. De geraaktheid is er nog steeds, maar ik kijk gewoon ernaar en kies ik ervoor om niets te doen.
Ik heb de laatste jaren zo veel dingen anders gedaan, en ik zie zo veel resultaat, dat ik me nog steeds verwonderd.
Het is uiteraard nog niet allemaal lichtheid, maar er is soms zo een verschil, en dat komt vooral door het vele 'oefenen'.

[Esradha]

Ik heb wat moeite met gekunstelde situaties en geraaktheid opzoeken alleen maar om geraakt te kunnen zijn.
Als het zich voordoet, mag je me best uitdagen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik heb wat moeite met gekunstelde situaties en geraaktheid opzoeken alleen maar om geraakt te kunnen zijn.
Als het zich voordoet, mag je me best uitdagen.

Ach ja, wat is gekunsteld Esradha?
Ik snap wat je bedoelt, en toch merk ik dat dat ook een ''idee'' zou kunnen zijn. Want uiteindelijk is alles maar een illusie..
Ik zou zelf zeggen, doe eens gek.. Doe lekker een gekunsteld draadje openen, en laten wij daar gekunsteld oefenen.
Kan je gelijk je gevoel van ongemak noemen bijvoorbeeld omdat het fake voelt. En ik wed dat naar tien woorden al geraaktheid ontstaat. En dan bewust niet weg lopen..

het is uiteraard maar een idee.. Voor mij is het uitspreken van dit al de 'oefening'., mijn verwachtingen los laten...

[Esradha]

Ja, een rollenspel vind ik ook een ramp.
Dat voelt voor mij dan zo onnatuurlijk dat ik al niet meer weet te reageren.