Wat bent jij?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Een ik of een TO dat verschijnt in Bewust(zijn) maakt toch geen verschil. Zijn is neutraal heeft géén persoonlijke kenmerken. Om in jouw vergelijking te spreken is 'zijn' het filmdoek en de voorwaarde dat de film van TO afgespeeld kan worden. Maar ik stop er mee je zit maar te passen en te meten of jouw mening en die van advaita door een deur kunnen. Ik geef meer om het beproefde model van advaita dan om de mening van ene TO. Ik zou zeggen gooi je aannames overboord en doe eens gedegen zelfonderzoek.
Als je het afgerond hebt lul je vast niet meer zo stroef, je idee is leuk en je kunt er vast wel wat narigheid mee helpen oplossen maar het heeft allemaal niets met advaita uit te staan

Theo is er een ster in zichzelf' (Wat dat ook mag zijn?) klem te lullen, keer op keer.
Dat doet' Theo omdat hij van weerstand houd, zonder weerstand blijft er niks van Theo over, dat vooruitzicht is ondraaglijk voor Theo..

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat is er mis met (nog) iets willen? Dat hoeft toch het inzicht in waarheid niet in de weg te staan? Zo lijkt het alsof waarheid (in)zien en wat we zijn gebonden is aan voorwaarden en handvatten. Ik kan in mijn rol nog wel wat willen maar niet meer in die zin van als ik het niet krijg dan geloof ik dat het mij belemmert in leven of zijn.

Nee, zo draai je het eigenlijk om. Juist het willen zit vol met voorwaarden. Daar is de 'ik' aanwezig die zijn eigen plan trekt. Voor het 'willen' moet je terug naar je zelfonderzoek. Het 'willen' zorgt voor de verkramping. Dat hou ik altijd voor ogen. Het afgelopen jaar heeft ook een kwestie gespeeld welke onlangs is be-eindigd. Daar liep ik tegen de verkramping (het 'ik' wilde wat anders) op. Pas nu de kwestie is ge-eindigd zie ik wat een rijkdom het gebracht heeft. Zo worden mij zaken aangereikt die anders nooit 'gezien' zouden worden.

Willen is ook een lastig begrip. Ik wil ook wel 4 weken mooi weer in Juli omdat het me goed uitkomt. Maar dat is eigenlijk een persoonlijke wens.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Eenmaal dat (werkelijk en dat niet rationeel) doorzien is is het klaar en zoals de traditie zegt is het daarna weer als vanouds houthakken en water halen geblazen. Oftewel je kunt er niks mee.

Dat je' er niks mee kan, is het verdwijnen van de voornaamste belemmering bij wat er gedaan wordt..

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans Laurentius

14. Alle lijden is vanwege het idee, de overtuiging (enkel een waarneming dus) dat jij ?iemand? zou zijn. WOW

Hmmm? na nog eens aandachtig doorlezen merk ik toch een leugen op.
Team advaita heeft mij er op niet mis te verstane wijze op gewezen dat ik nog steeds iemand ben. Toch is er geen lijden meer in mij. Dat is opgelost.

Nee, Hans? jij weet het ook nog niet zo goed.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Willen is ook een lastig begrip. Ik wil ook wel 4 weken mooi weer in Juli omdat het me goed uitkomt. Maar dat is eigenlijk een persoonlijke wens.

Ik zie het lastige aan willen op zich niet hoor. Het wordt lastig als men zichzelf niet toestaat van te voelen wat men wil.

Ik zei altijd tegen mijn rebirth-cliënten': "spreek het uit en adem erin".
Dus ik moedigde ze aan om te willen zonder limiet en censuur. Dus: 'verlang maar, begeer maar...', eender wat.

En spreek het uit. bv: "Ik wil ook wel 4 weken mooi weer in Juli" en adem erin, ademen is voelen.
Dat is een simpele maar zeer effectieve adem-meditatie die adem-ruimte geeft aan de persoon, de mens voor heel zijn hebben en houden een zijns-ruimte laat creëren. Hij mag er zijn precies zoals hij is en denkt. Hij / zij hoeft zijn willen niet te veroordelen of te gaan proberen van niet(s) te willen.

En hij hoeft ook met zijn willen niets toe doen, want hij / zij is vrij, maar mag die later (zelfs gedurende heel zijn leven) nog proberen te bevredigen anderzijds ook.
Hij is vrij, en 't is veilig van te willen, wat dan ook, adem maar.
daar komt het op neer.

Dus Theo: jouw willen / niet-willen & doen / niet-doen theorieën zullen zeker bruikbaar en nuttig zijn in jouw eigen leven, laat ik daar maar vanuit gaan, anders zou je ze steeds niet aanhalen, de niet-theoretisch op 'jouw methode' ingestelde mens heeft daar echter niets aan. Integendeel zelfs. 'Mag ik nog wel willen?' kan een twijfel zijn die hem begint te bezwaren als een extra schuldgevoel. Niet dat hij zich niet mag schuldig voelen omdat hij twijfelt of hij nog mag willen, maar onnodige gewetens-bezwaren vermijden als het kan lijkt me toch goed meegenomen.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Hmmm? na nog eens aandachtig doorlezen merk ik toch een leugen op.
Team advaita heeft mij er op niet mis te verstane wijze op gewezen dat ik nog steeds iemand ben. Toch is er geen lijden meer in mij. Dat is opgelost.

Nee, Hans? jij weet het ook nog niet zo goed.

Ik zou dit iets anders formuleren, hoewel ik Hans doorgaans niet kan verbeteren. Het een leugen noemen zegt iets over jou zelf, waar je op uit bent, wie je bent en hoe je daarin staat. Hans Anders (niet die van de brillen) geformuleerd gaat het om het geloven 'iemand' te zijn en in dat geloofsverband zit een heel scala aan bijkomende factoren en een daarvan is dat een entiteit lijdt aan het geloof in zijn gedachten.

Wanneer er bijvoorbeeld pijn is vanwege een ontwrichte schouder dan is het natuurlijk niet zo dat deze pijn niet gevoeld wordt maar dan wordt die niet geleden door een entiteit, een iemand die zich deze pijn toe eigent. Dat er in jou geen lijden meer is dat is fijn voor je, als zijnde een entiteit een ander verhaal.

Maar allemaal leuk en aardig dat gefilosofeer en getheoretiseer over de verschijnselen maar het heeft niets uitstaande met gedegen zelfonderzoek. Ik vind storend dat de enkele draadjes die van al dat speculatieve en vrijblijvende geleuter gevrijwaard waren nu ook al bezoedeld worden door ellenlange betogen.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Theo is er een ster in zichzelf' (Wat dat ook mag zijn?) klem te lullen, keer op keer.
Dat doet' Theo omdat hij van weerstand houd, zonder weerstand blijft er niks van Theo over, dat vooruitzicht is ondraaglijk voor Theo..

Ik ken dat fenomeen, ik heb in mijn kennissenkring iemand die door alsmaar het oproepen van weerstand het noodzakelijke gevoel van weten c.q. beseffen te bestaan moet oproepen.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Dat je' er niks mee kan, is het verdwijnen van de voornaamste belemmering bij wat er gedaan wordt..

Ik bedoelde met 'je kunt er niks mee' dat er niks te halen valt voor het ego en dat het willen weten 'wat' je bent geen hebbedingetjes is om mooie sier mee te maken dan wel om van je pijntjes af te komen.

Ik heb je zin een paar keer tot mij genomen maar er valt geen kwartje.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik zou dit iets anders formuleren, hoewel ik Hans doorgaans niet kan verbeteren. Het een leugen noemen zegt iets over jou zelf, waar je op uit bent, wie je bent en hoe je daarin staat. Hans Anders (niet die van de brillen) geformuleerd gaat het om het geloven 'iemand' te zijn en in dat geloofsverband zit een heel scala aan bijkomende factoren en een daarvan is dat een entiteit lijdt aan het geloof in zijn gedachten.

Wanneer er bijvoorbeeld pijn is vanwege een ontwrichte schouder dan is het natuurlijk niet zo dat deze pijn niet gevoeld wordt maar dan wordt die niet geleden door een entiteit, een iemand die zich deze pijn toe eigent. Dat er in jou geen lijden meer is dat is fijn voor je, als zijnde een entiteit een ander verhaal.

Maar allemaal leuk en aardig dat gefilosofeer en getheoretiseer over de verschijnselen maar het heeft niets uitstaande met gedegen zelfonderzoek. Ik vind storend dat de enkele draadjes die van al dat speculatieve en vrijblijvende geleuter gevrijwaard waren nu ook al bezoedeld worden door ellenlange betogen.

Ik heb zelf dit draadje geopend, weet je nog? Om nog beter te proberen te kijken waar advaita voor staat. En ik moet zeggen dat ik er wel wat positiever tegenover sta. Voor pijnvermijders zoals Aart is het wellicht ideaal. Wie ben ik dan om het af te kraken? Maar advaita is en blijft een stuk nodeloos gereedschap om een deur open te maken die niet bestaat. Zelfs de deur open maken hoeft niet?.

En met Waarheid heeft het ook niks van doen. Dat jij Waarheid ziet in Hans Laurentius geeft alleen maar aan dat je voor eigen parochie preekt. Punt 14 ontmasker is als zijnde onwaar. Zelf heb je ook al eens aangegeven dat pijn je interesse heeft. Maar onderzoeken? Nee, Laurens is al klaar?. So be it.

Vwb pijn moet de aanname dat je niet bestaat weer op de helling. Het is het ego wat zich daarin kan overgeven. Maar die heb jij al lang en breed dankzij de overtuiging dat je niet bestaat al overboord gekieperd.

Dus zo jij pijn ervaar, dan is dat ook slechts een projectie op het grote vormloze Bewustzijn. Maar mocht jij pijn ervaren, dan weet ik vanuit mijn kennis dat jij niet egoloos bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik heb zelf dit draadje geopend, weet je nog? Om nog beter te proberen te kijken waar advaita voor staat. En ik moet zeggen dat ik er wel wat positiever tegenover sta. Voor pijnvermijders zoals Aart is het wellicht ideaal. Wie ben ik dan om het af te kraken? Maar advaita is en blijft een stuk nodeloos gereedschap om een deur open te maken die niet bestaat. Zelfs de deur open maken hoeft niet?.

En met Waarheid heeft het ook niks van doen. Dat jij Waarheid ziet in Hans Laurentius geeft alleen maar aan dat je voor eigen parochie preekt. Punt 14 ontmasker is als zijnde onwaar. Zelf heb je ook al eens aangegeven dat pijn je interesse heeft. Maar onderzoeken? Nee, Laurens is al klaar?. So be it.

Vwb pijn moet de aanname dat je niet bestaat weer op de helling. Het is het ego wat zich daarin kan overgeven. Maar die heb jij al lang en breed dankzij de overtuiging dat je niet bestaat al overboord gekieperd.

Dus zo jij pijn ervaar, dan is dat ook slechts een projectie op het grote vormloze Bewustzijn. Maar mocht jij pijn ervaren, dan weet ik vanuit mijn kennis dat jij niet egoloos bent.

Ik schreef net in het draadje 'Angst' het volgende.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat ik al bemerkte is dat je je niet laat leiden door argumenten maar door je gedachten die je over de dingen hebt gevormd. Het is dan ook uitermate vermoeiend om jou iets aan het verstand te peuteren wanneer je gedachten weigeren daarin mee te gaan. Overigens wel een indicatie dat je niet aan gedegen zelfonderzoek hebt gedaan en dus niet bekend bent met het veranderlijke van gedachten. Jou lezende heeft het er alle schijn van dat je je gedachten cultiveert in plaats van onderzoekt en verwerpt. Je maakt als het ware steeds de response die je krijgt passend aan je overtuiging, dat zou ook verklaren dat je de pijn in je leven hebt opgelost en wel omdat je ze gewoon niet meer inpasbaar kunt maken in je overtuiging.

Ben maakte me er, in een ander draadje, op attent dat het bij jou wel eens kon gaan om de noodzaak van het moeten afzetten tegen iets. Dat afzetten is in het kader van deze zienswijze een noodzakelijk fenomeen om je overtuiging overeind te kunnen houden en pijnvrij te blijven.

Hoe meer ik van je lees hoe duidelijker het beeld wordt.