Soefisme

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk dat dit hele proces in jezelf en door jezelf moet gebeuren, door zelf te kijken wat erachter zit, je houding wijzigen.
Jij bent het die woorden in een vorm giet.

Dat heb je mooi gezegd!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Eens. Ik zie het alleen niet als "vruchten plukken", maar als streven naar een-heid. En heilig ben ik zeker niet. Mijn ego is nog overduidelijk aanwezig.
Streven naar perfectie staat me ook weer een beetje tegen.

Voor mij maakt het niet uit hoe ik het zie. Vruchten plukken en ervan genieten is ook een vorm van eenheid. Ook het zien van niet heilig zijn en je frustratie uiten al is het maar bij jezelf of een aanspreekpartner, omdat het bij diegene die in "nood" is niet kan omdat hij je zo hard nodig heeft. Juist die tegenstellingen bevestigen die eenheid, ze maken er deel vanuit totdat ze niet meer functioneel zijn. De frustratie uiten is ook functioneel. Je ego ook, zolang je het kunt doorzien en het niet misbruikt als instrument wat het is.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Wat raadt je me aan om dit te voorkomen?

Volgens mij heb je zelf hieronder het antwoord op gegeven.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik erken dat ik jouw beeld veronachtzaamd heb.

Jouw reactie inspireert en moedig mij aan om me met een open houding naar je op te (blijven) stellen.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dit was geen woordspeling. Het niet-deelnemen aan conflicten, het dienstbaar opstellen naar anderen toe leidt m.i. naar Niets.

De eerste stuk ervoer ik ook niet als woordspelling maar als een serieuze uitleg, de verwijzing naar jezelf heeft mij toen op de verkeerde been gezet, en ik dacht dat jij een grapje maakte.
Omdat ik jou als niet ontvankelijk ervoer voor dat wat ik wilde uitbeelden, gaf me jouw toespelling naar je nick (Niets) een indruk van oppervlakkigheid. Nu begrijp ik dat het niet jouw intentie was, maar dat je de uitleg gaf om onduidelijkheid te voorkomen, en geloof ik je uiteraard ook direct.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dwz: dat enorme ego van mij mag richting Niets. Ik weet dat ik dat stadium nooit zal bereiken, maar ik probeer het wel te bereiken, snap je?

Ik merk dat het woord 'enorme' mij doet afvragen of jij dit uit realiteitsbesef noemt of uit een oordeel. Ook als je zegt dat je weet dat je dat stadium nooit zal bereiken komt op mij over alsof jij iets afsluit wat vervolgens het 'proberen' weer zinloos maakt. Waarom proberen als je de uitkomst toch al weet? Of bedoel jij dat als je in het Niets verkeert, er geen spraken meer van iets bereiken is, maar simpelweg aanwezigheid is?
Wat ik wel meen te herkennen is een soort moedeloosheid die ik ook bij mezelf zie tijdens het 'stoeien' met mijn ego. Op dit moment besef ik dat mijn ego echt mijn baas is, en als ik daar in gevecht mee ga, IK alleen verlies.
Wel weet ik dat het mogelijk is om het anders te zien en te ervaren, en dat er geen sprake is van een gevecht die gewonnen dient te worden, maar dat het mogelijk is om werkelijk, doordrongen, en ononderbroken te 'weten wat ik ben'. Hieruit, als gevolg, is dat mijn beleving van conflict ook in het Niets verdwijnt, en er geen sprake meer is van winnen of verliezen.
Ik heb zelf veel moeite met mijn ego en de uitingen ervan, daarnaast is er bij mij ook het weten dat juist mijn beeld over het ego datgene is wat mij gevangen houdt.

Ik zal heel interessant vinden als je op het 'enorme ego' meer uitleg zal willen geven.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Daarom onderscheid ik in Liefde (en dit is een heel ruim begrip) ook de voorwaardelijke liefde van de onvoorwaardelijke Liefde.

Kan je hier een voorbeeld geven van hoe dit zich bij jou voordoet in de realiteit, in je omgang met de medemens?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Die schade kan allerlei zijn, maar meestal zal dat emotioneel zijn. Het heeft ook te maken met de intentie. Vaak verwachten mensen iets terug als ze iets doen voor een ander. Als dat uitblijft of je wordt zelfs onheus bejegend wordt het moeilijker om "iets te doen voor die ander". Gedachten als "ondankbaar kreng" komen wellicht op. Dat kan een moment zijn om je ego af te leggen.

Alsnog begrijp ik niet wat jij met ego af leggen bedoelt. Is dat een actieve actie, of iets wat ontstaat? Kan je een voorbeeld geven van hoe jij dat doet? Bedoel je bewust je oordeel loslaten, of .. ?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Alsnog begrijp ik niet wat jij met ego af leggen bedoelt. Is dat een actieve actie, of iets wat ontstaat? Kan je een voorbeeld geven van hoe jij dat doet? Bedoel je bewust je oordeel loslaten, of .. ?

Ik weet niet of ik het nog duidelijker voor het voetlicht kan krijgen, Mihaela.

We ervaren allemaal ons ego. Ons ego verteld ons om vooral akties te ondernemen die het eigen "ik" welzijn oplevert. Bijvoorbeeld: een moeder die net een baby heeft gekregen en de baby aan de borst legt, die zal geluk ervaren. (mits het voeden geen technische problemen geeft) En zo begint (het begint eigenlijk al in de buik) een relatie met het kind. Die relatie geeft (normaliter) de moeder geluk. Mocht er zich nu een omstandigheid voordoen dat het beter is (voor het kind) om die relatie beeindigen, dan kan de moeder haar ego ontstijgen door daadwerkelijk te doen wat het beste is voor het kind.

Ga niet in op de details van het voorbeeld, ik probeer ook maar wat te verzinnen. Als je maar begrijpt waar ik naar toe wil. Als je goed nadenkt dan is veel van wat wij doen ingegeven door ons ego. Ik ben ooit verliefd geworden op een meisje en daarmee getrouwd. In feite is dat een bevrediging van mijn ego. En daar is ook niets mis mee. We zouden niet anders kunnen zijn, we zijn immers sociale wezens.

Maar als alles wat ik doe voorwaardelijk is, dan is dat wel heel gemakkelijk. Je trouwt vanuit het ego, maar je denkt dat je het doet omdat je van die ander houdt. Ons ego is heel goed in staat om ons voor de gek te houden.
Maar wat gebeurd er als mijn vrouw vreemd gaat? Als ik daadwerkelijk alleen maar haar belang voor ogen zou hebben, dan zou ik dat toe moeten juichen.
Maar mijn ego verteld mij heel wat anders. Iemand anders zit aan mijn "bezit".
Bezit? Huh? Mensen kunnen helemaal geen bezit zijn van elkaar!

Nogmaals, focus je niet op de voorbeelden. Probeer het idee er achter te begrijpen. Zelfkennis houdt ook in dat je leert begrijpen wat er allemaal uit het ego voortkomt en dat is meer dan je denkt naar mijn mening. Uiteraard kan en mag jij en anderen hier van mening verschillen. Maar het is zinnig om na te denken wat er uit het ego voortkomt en wat niet. Je kan namelijk pas je ego afleggen als je weet wat je ego is, vind ik.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik weet niet of ik het nog duidelijker voor het voetlicht kan krijgen, Mihaela.

We ervaren allemaal ons ego. Ons ego verteld ons om vooral akties te ondernemen die het eigen "ik" welzijn oplevert. Bijvoorbeeld: een moeder die net een baby heeft gekregen en de baby aan de borst legt, die zal geluk ervaren. (mits het voeden geen technische problemen geeft) En zo begint (het begint eigenlijk al in de buik) een relatie met het kind. Die relatie geeft (normaliter) de moeder geluk. Mocht er zich nu een omstandigheid voordoen dat het beter is (voor het kind) om die relatie beeindigen, dan kan de moeder haar ego ontstijgen door daadwerkelijk te doen wat het beste is voor het kind.

Ga niet in op de details van het voorbeeld, ik probeer ook maar wat te verzinnen. Als je maar begrijpt waar ik naar toe wil. Als je goed nadenkt dan is veel van wat wij doen ingegeven door ons ego. Ik ben ooit verliefd geworden op een meisje en daarmee getrouwd. In feite is dat een bevrediging van mijn ego. En daar is ook niets mis mee. We zouden niet anders kunnen zijn, we zijn immers sociale wezens.

Maar als alles wat ik doe voorwaardelijk is, dan is dat wel heel gemakkelijk. Je trouwt vanuit het ego, maar je denkt dat je het doet omdat je van die ander houdt. Ons ego is heel goed in staat om ons voor de gek te houden.
Maar wat gebeurd er als mijn vrouw vreemd gaat? Als ik daadwerkelijk alleen maar haar belang voor ogen zou hebben, dan zou ik dat toe moeten juichen.
Maar mijn ego verteld mij heel wat anders. Iemand anders zit aan mijn "bezit".
Bezit? Huh? Mensen kunnen helemaal geen bezit zijn van elkaar!

Nogmaals, focus je niet op de voorbeelden. Probeer het idee er achter te begrijpen. Zelfkennis houdt ook in dat je leert begrijpen wat er allemaal uit het ego voortkomt en dat is meer dan je denkt naar mijn mening. Uiteraard kan en mag jij en anderen hier van mening verschillen. Maar het is zinnig om na te denken wat er uit het ego voortkomt en wat niet. Je kan namelijk pas je ego afleggen als je weet wat je ego is, vind ik.

Ik begrijp wat je met je voorbeelden wilt uitdrukken, alsnog merk ik een beetje lading op hoe 'ego afleggen' in je zin staat. Alsof vanuit jou nog kramp op rust, alsof er druk op gezet wordt vanuit jou. Te veel bezig met het resultaat, en daardoor een stuk gemist wordt die de verbinding is.
Het kan ook komen omdat jij snel wilt uitleggen, en vervolgens kort en bondig wilt maken, en een gedeelte weg laat(?). Of ben je al bij voorbaat bang dat ik je niet zou begrijpen?

Wat ik nu in een boek J. Krishnamurti lees is bijna hetzelfde wat jij hier noemt. Met die voorbeelden maakt hij duidelijk wat het verband tussen plezier en pijn is.
Volgens mij geldt dat met alles wat je doorgrond, zoals angst, je ego dat op controle gericht is, of de menselijke gewelddadigheid, enzovoort.. Je kan je je vrij van maken als je er aan vast zit, alleen als je de werking ervan doorgrondt.


''Inzicht hebben in het plezier betekent niet dat je het afwijst. We veroordelen het niet, we zeggen niet dat het goed of verkeerd is, maar als we ernaar streven, laten wij dan dat doen met ogen open, in de wetenschap dat een geest die aldoor het plezier zoekt onvermijdelijk ook de schaduw daarvan, de pijn, op zijn weg zal vinden. Die twee zijn niet van elkaar te scheiden, ook al jagen wij het plezier na en proberen we de pijn te vermijden.
Heb je gemerkt wat er gebeurt als je een beetje plezier ontzegd wordt? Als je niet krijgt wat je wilt hebben word je ongerust, jaloers, kwaad. Heb je opgemerkt dat als je het plezier ontzegd wordt van roken, drinken, seks of wat ook - wat een strijd oplevert? En dat is allemaal een vorm van angst, nietwaar?
Je bent bang dat je niet zult krijgen wat je wilt hebben of iets kwijt zult raken dat je hebt. Als een of andere geloofsovertuiging of ideologie, die je er jarenlang op nagehouden hebt, wordt geschonken of je wordt ontnomen door logica of door het leven, heb je dan niet de angst dat je alleen komt te staan? Dat geloof heeft je jarenlang voldoening en plezier gegeven en als het je wordt afgenomen blijf je leeg en vastgelopen achter en de angst houdt aan tot je een nieuwe vorm van plezier, een nieuw geloof hebt gevonden.
Het lijkt zo eenvoudig en omdat het zo eenvoudig is willen we de eenvoud ervan niet inzien. We maken alles graag ingewikkeld. Als je vrouw zich van je afkeert, ben je dan niet jaloers? Ben je dan niet kwaad? Haat je die man niet, tot wie ze zich aangetrokken heeft gevoeld? En wat is dit anders dan de angst iets kwijt raken dat je heel veel plezier heeft gegeven, kameraadschap, een bepaalde zekerheid en de voldoening iets te bezitten?
Als je dus inziet dat waar plezier gezocht wordt ook pijn moet zijn, leef dan op die manier, als je dat wilt, maar beland er niet ongemerkt in. Als je daarentegen het plezier wilt laten ophouden, wat betekent dat je de pijn wilt laten ophouden, moet je al je aandacht geven aan de hele structuur van het plezier- niet het plezier uitbannen, zoals de monniken en de sannyasins die nooit naar een vrouw kijken doen, omdat ze dan een zonde vinden en daarmee de vitaliteit van hun inzicht doodmaken- maar inzicht hebben in heel de zin en de betekenis van het plezier. Dan zal je leven van een enorme blijheid vervuld zijn. Over blijheid kun je niet denken. Blijheid is iets van het moment en door erover de denken verander je het in plezier. In het moment leven is alles wat mooi is ogenblikkelijk waarnemen en er intens van genieten, zonder er plezier aan te willen beleven.''

''Vrij zijn van elk gezag, dat van jezelf en dat van anderen, betekent afsterven aan alles van gisteren, zodat je geest altijd fris, altijd jong en ongerept is, vol kracht en hartstocht. Alleen in die toestand leer je en neem je waar. En dat vereist een intensief gewaarzijn, daadwerkelijk gewaarzijn wat er in je omgaat, zonder het te corrigeren of het te vertellen hoe het al dan niet zou moeten zijn, want op het moment dat je het gaat corrigeren heb je een nieuwe vorm van gezag gevestigd, een beoordelaar.''

[Freerider]

Ego afleggen is geen kramp, ego afleggen is een vorm van evolutie in je zelf.
Ik MOET helemaal niets. Ik bewandel ahw een pad en al zoekende probeer ik die te vinden. Er zijn allerlei denkrichtingen in deze. Het populaire nondualisme zegt eigenlijk als je vrouw vreemd gaat: " de duale wereld is een illusie en het had niet anders gekund dan dat je vrouw vreemd gaat, dus waarom zou je je er nog druk om maken?" Maar dan ga je voorbij aan alle emoties die de kwestie oproept, je past een psychologisch trucje toe. Je creeert eigenlijk een illusie binnen een illusie.

Ik probeer eigenlijk in geschreven taal iets uit te leggen wat een beleving is.
En dat heeft zo zijn beperkingen. En ik ben ook maar iemand die zoekende is.
Ik probeer te begrijpen wat er bedoelt wordt in het gedicht zoals ik dat in #2 heb geplaatst.

J. Krishnamurti ken ik verder niet, misschien wel eens van gehoord. Maar veel goeroes en aanverwanten schrijven over nondualisme en hebben allemaal zo hun invalshoek. Wat mij dan opvalt aan de soefi's is dat zij proberen je zelf te laten denken. Ze zetten je ahw als een hond op het spoor en je moet het spoor zelf maar zien te vinden. En dat sluit aan bij wat ik zelf ook vind: wees je eigen goeroe.

Dus zelf nadenken over teksten en kijken hoe je dat in je leven inpast. Trek je daarom ook niets aan van wat ik schrijf. Jij en iedereen hier heeft een inwendig kompas die het beter kan vertellen dan ik.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ego afleggen is geen kramp, ego afleggen is een vorm van evolutie in je zelf.
Ik MOET helemaal niets. Ik bewandel ahw een pad en al zoekende probeer ik die te vinden. Er zijn allerlei denkrichtingen in deze. Het populaire nondualisme zegt eigenlijk als je vrouw vreemd gaat: " de duale wereld is een illusie en het had niet anders gekund dan dat je vrouw vreemd gaat, dus waarom zou je je er nog druk om maken?" Maar dan ga je voorbij aan alle emoties die de kwestie oproept, je past een psychologisch trucje toe. Je creeert eigenlijk een illusie binnen een illusie.

Ik probeer eigenlijk in geschreven taal iets uit te leggen wat een beleving is.
En dat heeft zo zijn beperkingen. En ik ben ook maar iemand die zoekende is.
Ik probeer te begrijpen wat er bedoelt wordt in het gedicht zoals ik dat in #2 heb geplaatst.

J. Krishnamurti ken ik verder niet, misschien wel eens van gehoord. Maar veel goeroes en aanverwanten schrijven over nondualisme en hebben allemaal zo hun invalshoek. Wat mij dan opvalt aan de soefi's is dat zij proberen je zelf te laten denken. Ze zetten je ahw als een hond op het spoor en je moet het spoor zelf maar zien te vinden. En dat sluit aan bij wat ik zelf ook vind: wees je eigen goeroe.

Dus zelf nadenken over teksten en kijken hoe je dat in je leven inpast. Trek je daarom ook niets aan van wat ik schrijf. Jij en iedereen hier heeft een inwendig kompas die het beter kan vertellen dan ik.

Dank je wel Niets!
Je weet het (althans voor mij) goed over te brengen.
Zo even tussendoor even...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ego afleggen is geen kramp, ego afleggen is een vorm van evolutie in je zelf.

Ik meende bij jou een kramp waar te nemen als jij over ego afleggen typt. Mijn gebaar naar jou toe is je uit te nodigen om ernaar te kijken. Voel je (ervaar je) spanning op bij jezelf, alsof je een doel met ietwat drang moet bereiken?

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Het populaire nondualisme zegt eigenlijk als je vrouw vreemd gaat: " de duale wereld is een illusie en het had niet anders gekund dan dat je vrouw vreemd gaat, dus waarom zou je je er nog druk om maken?" Maar dan ga je voorbij aan alle emoties die de kwestie oproept, je past een psychologisch trucje toe. Je creeert eigenlijk een illusie binnen een illusie.

Kan me er wat bij voorstellen, dat er mensen zijn die nondualisme hun eigen invulling geven, en er iets anders van maken dan dat het werkelijk is, en dus dat ze een illusie binnen een illusie creëren. Ook kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die werkelijk doordrongen raken van 'wat ze zijn', en vervolgens zich nergens meer druk om maken. Voor iemand die nog vast in het duale zit kan dat als 'vreemd' overkomen.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik probeer eigenlijk in geschreven taal iets uit te leggen wat een beleving is.
En dat heeft zo zijn beperkingen. En ik ben ook maar iemand die zoekende is.

Mijn uitleg en mijn leven is aan dezelfde beperkingen onderhevig Niets, ook ik beschouw mezelf als zoekende naar ingangen in mezelf om me vervolgens volledig, en ononderbroken, bewust te zijn van 'dat wat ik ben'.
Door te delen wat wij beleven, en door met elkaar er naar te kijken kan volgens mij een toegevoegde waarde zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

J. Krishnamurti ken ik verder niet, misschien wel eens van gehoord.

Wat vond je van de tekst die ik van hem in mijn vorige schrijven had toegevoegd?

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Wat mij dan opvalt aan de soefi's is dat zij proberen je zelf te laten denken. Ze zetten je ahw als een hond op het spoor en je moet het spoor zelf maar zien te vinden. En dat sluit aan bij wat ik zelf ook vind: wees je eigen goeroe.

Ook al lezen wij een boek van een inspirerend persoon, sluit niet uit dat wij onze eigen inspiratiebron blijven.
Soefisme lijk me een prachtige vorm. Wat heb je daar zoal over gelezen?

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dus zelf nadenken over teksten en kijken hoe je dat in je leven inpast. Trek je daarom ook niets aan van wat ik schrijf. Jij en iedereen hier heeft een inwendig kompas die het beter kan vertellen dan ik.

Waaruit je behoefte om dit te schrijven Niets? Vaak adviseert men iemand om iets te doen als ze de indruk hebben dat degene die ze adviseren het tegenovergestelde doet, is dat het geval, of was het eerder onzekerheid over je eigen mening? Of iets anders?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Sterf! Sterf!
Sterf aan deze liefde!
Als je aan deze liefde sterft
zal je ziel worden herboren.
Sterf! Sterf!
Wees niet bang te sterven
aan het bekende.
Als je sterft aan het vergankelijke
zul je het tijdloze ervaren.
Sterf! Sterf!
Doorbreek de ketenen
die je binden
aan de wereld van verslavingen.
Sterf! Sterf!
Sterf aan het onsterfelijke
en je zult de eeuwigheid binnengaan.
Sterf! Sterf!
Kom uit deze wolk tevoorschijn.
Als je de wolk afschudt,
zul je een stralende maan zijn.
Sterf! Sterf!
Sterf aan de herrie en de drukte
van de alledaagse beslommeringen.
In de stilte van liefde
zul je de levensvonk vinden.

Hoe zal jij dit in je eigen woorden omschrijven?