Hardnekkige conditioneringen..

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Hans, hoe zou je niet van jou kunnen houden?

Door meer als mij te denken?

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Veel zit ook tussen je oren.

Dat is toch conditionering Ulla? En dat is, zo ik het zie, begonnen vanuit basisovertuigingen die we in onze kindertijd/jeugd hebben geleerd van onze ouders.

Mooi om te lezen hoe dat bij jou met een veilige basis en vanuit vertrouwen zich heeft ontwikkeld en dat jij dat ook weer aan jouw kinderen door hebt kunnen geven! Niet iedereen heeft dat zo meegekregen.

Eenmaal volwassen is het imo goed om onze conditioneringen/overtuigingen die (innerlijk) conflict veroorzaken te onderzoeken op waarheid. Als we ontdekken dat een overtuiging niet pers? waar is en niet helpend, kunnen we deze loslaten.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Dat is toch conditionering Ulla? En dat is, zo ik het zie, begonnen vanuit basisovertuigingen die we in onze kindertijd/jeugd hebben geleerd van onze ouders.

Mooi om te lezen hoe dat bij jou met een veilige basis en vanuit vertrouwen zich heeft ontwikkeld en dat jij dat ook weer aan jouw kinderen door hebt kunnen geven! Niet iedereen heeft dat zo meegekregen.

Eenmaal volwassen is het imo goed om onze conditioneringen/overtuigingen die (innerlijk) conflict veroorzaken te onderzoeken op waarheid. Als we ontdekken dat een overtuiging niet pers? waar is en niet helpend, kunnen we deze loslaten.

Ja Virgo, is ook zo. En het was idd mijn basis, maar daarnaast heb ik in mijn eigen leven ook met andere gevoelens van grote onveiligheid kennis gemaakt en niet zo weinig ook. Toch was en is er altijd een soort van oervertrouwen ondanks zeer heftige ervaringen. Wat ik idd aan mijn kinderen heb door kunnen geven maar daar hadden ze ongetwijfeld ook weer eigen kracht in mee.

Toch hebben wij met pijn in ons hart aan moeten zien dat je ze niet overal voor kunt beschermen. Hoe goed je ook je best doet. Een balanceact tussen niet teveel willen beschermen en toch ook niet nalatig te willen en mogen zjin.
Met verregaande consequentie. Zonder zelf een veilige basis te hebben waren we hier ook niet op een goede manier door heen gekomen.

Heftige ervaringen overleven is een ding, er met dankbaarheid en gegroeid met zijn allen er op terug kunnen kijken een heel ander ding.Ik ben er ook gewoon enorm dankbaar voor. Het geeft een rijk en compleet gevoel, dat voor je kinderen te hebben kunnen betekenen. En nog als het nodig is. en dat maakt het vrijlaten ook weer makkelijker. Want wij hebben ook nog een eigen leven. En daar ook heel veel behoefte aan en dat is in die tijd toch tekort gekomen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

. En het was idd mijn basis, maar daarnaast heb ik in mijn eigen leven ook met andere gevoelens van grote onveiligheid kennis gemaakt en niet zo weinig ook. Toch was en is er altijd een soort van oervertrouwen ondanks zeer heftige ervaringen.

Dat oervertrouwen kon er juist zijn door die goede basis,...
Als je bijna word opgegeten door leeuwen is dat heel eng, maar als je weet dat je beschermd word door je ouders als het er op aan komt dan is daar beter doorheen te komen dan zonder die basis.

Ik durf te zeggen dat je met een goede basis een voorsprong hebt op veel anderen qua ontwikkeling.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Dat is toch conditionering Ulla? En dat is, zo ik het zie, begonnen vanuit basisovertuigingen die we in onze kindertijd/jeugd hebben geleerd van onze ouders.

Ik denk niet zozeer geleerd van onze ouders, maar door onze ouders.
Het zijn onze eigen kindgedachtes die door gebrek aan ratio er dat van gemaakt hebben, dat jezelf bent geloven dat het is zoals je het denkt.
Soms zit dat aangenomen zelfbeeld zo diep dat het bijna niet bewust waar te nemen is.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat oervertrouwen kon er juist zijn door die goede basis,...

Dat bedoelde ik ook.

Al denk ik ook dat jezelf ook nog wel inbreng hebt in die zin hoe je zelf bent aangelegd. In verschillende gezinnen heb ik duidelijke verschillen waargenomen binnen hetzelfde klimaat. Een veilige basis is ook geen garantie, dat het goed gaat. En een onveilige basis geen garantie dat het niet goed gaat en men zich er toch nog op een goede manier doorheen slaat. Ik heb overigens wel beide kanten ervaren. Wat dus ook wel voor de nodige strubbelingen heeft gezorgd. Alleen de basis overheerste. En voor een belangrijk deel was die ook wel van mijzelf afkomstig. Als ik iets wilde of van overtuigd was liet ik mij niet tegenhouden door twijfels.

In mijn familie met name ook bij mijn moeder waren bepaalde (basis) angsten aan de orde. In een wat lastigere of moeilijkere periode merkte ik dat ik bepaalde dingen aan het over nemen was. Terwijl de realiteit er eigenlijk geen echte aanleiding voor gaf. Ik had dan ook altijd zoiets van, zo doe ik normaal niet. En toch is ze erin geslaagd ons een veilige haven te bieden qua gevoel.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat bedoelde ik ook.

Al denk ik ook dat jezelf ook nog wel inbreng hebt in die zin hoe je zelf bent aangelegd. In verschillende gezinnen heb ik duidelijke verschillen waargenomen binnen hetzelfde klimaat. Een veilige basis is ook geen garantie, dat het goed gaat. En een onveilige basis geen garantie dat het niet goed gaat en men zich er toch nog op een goede manier doorheen slaat. Ik heb overigens wel beide kanten ervaren. Wat dus ook wel voor de nodige strubbelingen heeft gezorgd. Alleen de basis overheerste. En voor een belangrijk deel was die ook wel van mijzelf afkomstig. Als ik iets wilde of van overtuigd was liet ik mij niet tegenhouden door twijfels.

In mijn familie met name ook bij mijn moeder waren bepaalde (basis) angsten aan de orde. In een wat lastigere of moeilijkere periode merkte ik dat ik bepaalde dingen aan het over nemen was. Terwijl de realiteit er eigenlijk geen echte aanleiding voor gaf. Ik had dan ook altijd zoiets van, zo doe ik normaal niet. En toch is ze erin geslaagd ons een veilige haven te bieden qua gevoel.

Ik voel wel in onze gesprekken dat ik meer denk te vinden/op te lossen uit "verwrongen" opvoeding, dan jij.
Jouw woorden uit mijn mond zou als ontkenning voelen van de "zwaarte" en de gevolgen van mijn jeugd en de "waarheden" die daaruit zijn ontstaan.
Maar daarvoor ben ik Hans en jij Ulla.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik voel wel in onze gesprekken dat ik meer denk te vinden/op te lossen uit "verwrongen" opvoeding, dan jij.
Jouw woorden uit mijn mond zou als ontkenning voelen van de "zwaarte" en de gevolgen van mijn jeugd en de "waarheden" die daaruit zijn ontstaan.
Maar daarvoor ben ik Hans en jij Ulla.

Beiden zal mogelijk zijn. Alles wat we denken valt in te ruilen.
En is ook afhankelijk van inzicht wat je desbetreffend hebt.
En wat je zelf gelooft.

Een paar maanden terug ook heel concreet in een gesprek over gehad met een van mijn twee oudste zonen, beiden rond de 30, beiden 3 jonge kinderen. Een wereld van verschil hoe zij hun kinderen opvoeden met hoe in mijn jeugd met kinderen werd omgegaan. Dat zouden zij zelf niet als veilig hebben ervaren. Tegenwoordig lijken de eisen wat dat betreft alleen maar hoger te worden voordat je jezelf een goede ouder mag noemen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Tegenwoordig lijken de eisen wat dat betreft alleen maar hoger te worden voordat je jezelf een goede ouder mag noemen.

Ik denk dat dit de grootste denkfout is in "kindwerk"
Als je over goede en foute ouders gaat praten bedoel ik,....
Niet hoe en waarom ouders iets wel of niet doen, maar hoe heb je het als kind opgevat of gevormd in een bepaalde conditionering.
Conditioneringen die heel sneaky als karakter of "zo ben/was ik nu eenmaal" worden neer gezet, en zodoende ook niet onderzocht hoeven te worden, of als "blijven hangen" word beschouwd als er in gewroet word.

Door zelf als ouder in goed of fout te denken laat je denk ik te weinig ruimte over hoe een kind het in zijn/haar beleving ervaart en "uitlegd" naar zich zelf.
Voorbeeld:
Een moeder heeft een jong kindje en ook een heel zieke moeder, en regelmatig moet de moeder naar haar zieke moeder toe om haar te helpen.
Het jonge kind word bij de buurvrouw gebracht, en moet erg huilen.
De moeder kan wel zeggen dat ze in een uur weer terug is, maar het jonge kind, wat nog weinig benul heeft van tijd snapt dat niet, en ziet alleen maar zijn moeder vertrekken.(komt misschien wel nooit meer terug!!!!!)
Daar word het kind heel erg in aanraking gebracht met zijn afhankelijkheid, en de "levensbedreigende angst" dat de moeder voor altijd weg is.

Dit laat sporen na, en die sporen worden dieper als er geen of weinig ruimte is voor uiting van die frustratie, het kind moet vaak genoeg niet zeuren, of "normaal" doen.
"Want mama komt toch terug had ze gezegd?" maar dan gaat ze voorbij aan de interpretatie van het kind, die nog weinig ratio kent en vooral emotie.

Als mijn stiefdochter wat laat vallen en dan hard gaat huilen, en ik vraag waarom ze moet huilen, zegt ze, "ik was bang dat je boos zou worden"
Ik zeg dan niet "natuurlijk word ik niet boos, hoe kom je daar nu bij?" want daarmee negeer ik haar gevoel en stel alleen mezelf daarmee "veilig"
Haar op schoot nemend en alleen al vast houden vind ik vaak al genoeg, en soms erover praten waar dat gevoel zit, maar niet weg willen praten.
Ik geloof dat hierdoor de verwachting dat man/vader figuren boos worden deels gecompenseerd word, en tegelijkertijd fijn dat ik geleerd heb veel rustiger te reageren op situaties.

Dus in mijn ogen "ontkom" je niet aan "beschadiging" van je kinderen, die trouwens uiteindelijk ook weer nodig zijn om later zich weer te ontdoen van de zelfverzonnen waarheid daarover.

Zonder kou kan je geen warmte ervaren.

Volgens mij is de enige "fout" die je kan maken als ouder, is te denken/vinden dat je kind het niet als "fout" mag ervaren wat je wel of niet doet, hoe je het ook bedoeld.
Een wond waarover niet gehuild mag worden heelt niet en voelt na jaren alleen maar zwaarder aan.(ook of vooral in symbolische zin)

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk niet zozeer geleerd van onze ouders, maar door onze ouders.
Het zijn onze eigen kindgedachtes die door gebrek aan ratio er dat van gemaakt hebben, dat jezelf bent geloven dat het is zoals je het denkt.
Soms zit dat aangenomen zelfbeeld zo diep dat het bijna niet bewust waar te nemen is.

Van onze ouders en door onze ouders: ik denk beiden.
Ik ben het met je eens dat het daardoor aangenomen zelfbeeld heel diep zit zodat we het ons bijna niet bewust zijn.
Daarom geloof ik er ook in om ZELF-onderzoek te doen: om te onderzoeken of de conditioneringen/overtuigen waar we last van hebben wel echt waar zijn.