Verlichting - niemand

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

De ervaring die je mist bij mij, ga ik niet invullen en ik heb daar mijn redenen toe, maar één daarvan is dat onderzoek geen autoriteit behoeft in de vorm van een persoon met ervaring. Waarheid zelf is de enige autoriteit en deze kan overal gevonden worden, in Laurens, in Nowee, in Fer, in Mihaela, in Katerie, zelfs in Trump. Alleen is het dan Waarheid die gezien wordt en geen autoriteit die aangenomen wordt.

Het autoriteitsverhaal is iets dat mee gewaaid is gekomen uit het Oosten, waar het zijn functie had, maar het aard hier gewoon niet, en terecht. Het is ook maar een omweg. In plaats van een autoriteit buiten jou aan te nemen, is het directer en juister deze te vinden in de Waarheid zelf.

Hoeft er dan niets aangewezen te worden? Juist wel, bvb dat de autoriteit niet in de persoon zit.
Dat is pas Waarheid aanwijzen!

Waarheid herkent waarheid is hier het adagium en dat kan ook als uitgangspunt dienen. Het uitgangspunt is dan wel dat alleen datgene (niet degene die denkt een ik te zijn) wat in waarheid is waarheid buiten zichzelf kan herkennen en daar voldoet jouw opmerking wat betreft de door je genoemde voorbeelden niet aan, oftewel wanneer Laurens niet in waarheid is herkent hij die ook elders niet. Kortom je (in z'n algemeenheid) heb je allereerst vertrouwd te maken met waarheid en beland dan al snel in het doolhof van de subjectief beleefde waarheid. Zoals bekend is dat geen ultieme waarheid oftewel die met een hoofdletter. Dan is iemand met autoriteit die de weg heeft bewandeld wel handig om je daar doorheen te loodsen.

In het oosten had (of heb je nog) de Guru die het vertrouwen had jouw belang te dienen en niet zijn eigen hetgeen hij bewees door onafhankelijk te zijn en in zijn levensonderhoud te voorzien door voedsel aan te nemen. Baghwan of later Osho doorbrak deze traditie en nadien zijn vele Guru's de kant van het winstbejag opgegaan, door met naamsbekendheid volgelingen te verzamelen om vervolgens daar riant van te leven. Het zal duidelijk zijn dat ze jouw belang niet dienen.

Om kort te gaan niet iedereen heeft een autoriteit nodig maar het is soms toch beter er een te hebben wanneer je behept bent met ego, want dat is een tegenstander van formaat om tot je ware zelf (Zelf) te komen. Het rijkelijk aanwezige zaad moet wel in goede aarde kunnen vallen.

[Dorje]

Even kort terug:

Ik heb geen probleem met autoriteit, waar ik echter niets mee heb is met zij die zichzelf uitroepen als autoriteit.

Ik heb een leraar, iemand die niet enkel de werkelijkheid van zijn eigen ik heeft doorzien, maar hier niet is blijven hangen, en dus zelfs het ik, in de mate waarin het nog verschijnt, helemaal ontdaan heeft van zijn grillen. Zo iemand is werkelijk vaardig in het aanwijzen van een ander zijn ego, zonder dat het eigen ego zich in dit aanwijzen mengt.

Zelfs van zij die de werkelijkheid van hun ik hebben doorzien, maar nog niet vrij zijn van de grillen er van, sta ik open voor de aanwijzingen van waar ego nog speelt, maar niet als zo iemand zijn eigen spelen van ego niet meer onderzoekt, waant dat het er niet meer is, of er geen aandacht meer naar toe gaat, louter op basis van het inzicht dat het in werkelijkheid onbestaand is.

Ik herhaal:

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het afronden van het onderzoek is gewoon de vaststelling dat er geen werkelijkheid is aan het ik, maar deze vaststelling is onvoldoende om te voorkomen dat het ik, hoewel vastgesteld als onbestaande, zich nog steeds als bestaand gaat blijven voordoen, met alle grillen van dat ik van dien: "ik ben wijs, ik heb afgerond, ik kan oordelen, ...".

Volgens mij is nu alles weer gezegd. Excuses, Fer, ik vlucht maar weer even lafweg weg. Er zal wel wederwoord komen (of niet), misschien in de zin van hoe duidelijk ego zich hier voordoet, hoe ego zich steeds weer buiten schut zet. Ik laat het aan de reageerder en aan de lezer over. Waarheid herkent Waarheid, of Dorje of Laurens zich nu in waarheid met kleine letter verliest of niet.

Tot nog eens,

Dorje.

Op dit forum is er niet de lijfelijkheid van een leraar en daarom is er van toepassing dat je het zonder de eventuele hulp van buitenaf moet doen. Als dat niet zou kunnen zou ik nimmer aan het opzetten van een forum hierover zijn begonnen, kortom je kunt makkelijk zonder een leraar. De voorwaarde is echter wel dat je koste wat kost wil weten 'wat' je bent en dat niet vooropgezet al gaat invullen met 'wie' je bent. Dat je niet tegen zelf afgeroepen autoriteit kunt is al zo'n invulling. Onderzoek en elimineer je zo'n gedachte niet grondig dan laat je ego de kapitein over je schip zijn die je er van zal weerhouden verder gedegen zelfonderzoek te doen. Zulke reminders worden er hier bij voortduring gegeven en wel door degenen die zelf ook met dat bijltje gehakt hebben, de autoriteiten op dat gebied. Ego in zijn voor waar gehouden subjectief beleefde waarheid vereist vervolgens proeven van bekwaamheid en krijgt die om daarop vervolgens te zeggen dat die niet tegen over zichzelf afgeroepen autoriteit kan. Wanneer er niemand is die je op deze zelf opgeroepen weerstand kan wijzen kan gedegen zelfonderzoek niet het gewenste vervolg krijgen. Maar je kunt zelf ook waakzaam worden op de door ego ondernomen ondermijningsactiviteiten om niet aan het gedegen zelfonderzoek te hoeven beginnen, dan heb je die autoriteit niet nodig.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Wat betekend dat onderzoeken voor jou? Wat ondrezoek jij?

Dat wat zich voordoet, in de vorm van vreugde, pijn, verdriet, me meer of minder waardig voelen/vinden dan een ander, zie ik als gelegenheid om hét te onderzoeken.

Als mijn verwachtingen uitkomen is er ontspanning, als niet dan is er spanning.
Dat kinderlijke spel van mijn behoefte bevredigd te willen zien, is een sta in de weg.

Zomaar een voorbeeld : ik was vanmorgen yoga(gymnastiek) aan het doen. Als ik spanning of pijn voel ga ik naar die plek met mijn aandacht. Eerst voel ik wat ik voel, en dat kan spanning zijn, of een scherp of een brandend gevoel.
Daarnaast merk ik op dat moment gedachten bij, zoals: het leven is niet veilig, ik ben het niet waard, of alleen een soort van onrustige onsamenhangende gedachten, pijn en verdriet, me zielig voelen.
Ik sta stil bij dat gevoel/ de gedachten, en ik adem bewust door.
Op een bepaald moment onstaat er verruiming, in mijn geest en ook in mijn lichaam. Alsof er geen grenzen meer zijn tussen mijn lichaam( en geest) en de rest.
Één geheel.. ikzelf ben ook niet meer te bespeuren.
Vanmorgen was het alsof ik eerst een zandkorrel onder de loep nam( de pijnpunt), en vervolgens keek ik van bovenaf naar een oneindige strand, terwijl ik me nog steeds bewust van het zandkorreltje was.
Eens in opgaan, is er niets meer( te onderzoeken).

Omdat ik nog vaak spanning ervaar onderzoek ik dat steeds..
Door dit steeds aan te gaan, merk ik dat ik mijn grillen minder serieus neem de laatste tijd.
Daarnaast blijf ik alert op de ' vluchtroutes' die zich steeds aandienden.
Het ego is een 'uitdagende' metgezel..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

En wat is er dan werkelijk aan de hand volgens jou na dit onderzoeken?

Ieder keer kom ik op uit dat er niets aan de hand is.

Ik zit wel nog steeds middenin een spel van het ego, mijn ego, en bovenop ook de gezamenlijke hypnose van het wereldse-EGO.
Ook al zie ik dat nu in, doorzie ik het blijkbaar niet volledig, anders zou ik het niet steeds door het kleinste geringste uit mijn doen raken.

Wat is 'mijn doen'?
Als ik geen stres/ spanning, onrust, of wat dan ook ervaar, verkeer ik gewoon in en soort flow. Ervaar ik geen grenzen, geen gedachten of emoties die spanning veroorzaken..
In deze is 'mijn doen' simpelweg ZIJN.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ieder keer kom ik op uit dat er niets aan de hand is.

Ik zit wel nog steeds middenin een spel van het ego, mijn ego, en bovenop ook de gezamenlijke hypnose van het wereldse-EGO.
Ook al zie ik dat nu in, doorzie ik het blijkbaar niet volledig, anders zou ik het niet steeds door het kleinste geringste uit mijn doen raken.

Wat is 'mijn doen'?
Als ik geen stres/ spanning, onrust, of wat dan ook ervaar, verkeer ik gewoon in en soort flow. Ervaar ik geen grenzen, geen gedachten of emoties die spanning veroorzaken..
In deze is 'mijn doen' simpelweg ZIJN.

Ja het klitteband effect tussen gedachten(stem in je hoofd, de emotie) en gevoelens/sensaties maken het ook allemaal zo echt. Het lijkt wel of ze samenspannen. He geest ik maak even wat chemishe stofjes zodat er een bepaald gevoel ontstaat en wil jij mij dan helpen er een verhaal omheen te verzinnen. Natuurlijk lichaam in dit geval noem ik het verliefdheid.

Aan de andere kant zie ik ook vanuit overleving een positieve kant aan het klitteband effect. Stel ik loop in een oerwoud en ergens in de verte begint een leeuw te brullen. Dan ben ik blij dat ik wat spanning en stress ervaar en de stem in mijn hoofd me verteld dat ik op moet passen. In dit geval zou ik niet zoveel hebben aan om in "flow" te zijn. In andere gevallen is flow zelfs noodzakelijk om tot een bepaald resultaat te komen zoals muzikanten, sporters.......enz. Als de geest zich hier mee zou bemoeien dan zouden ze deze prestaties niet kunnen leveren. Echter wat wij zoeken, willen realiseren is onze ware natuur. Dit betekend dat we ook voorbij flow moet gaan.

Nou dit zijn zo even wat gedachten die bij me opkomen. We gaan zo naar de WK finale dames voetbal kijken. Fijne dag!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

We gaan zo naar de WK finale dames voetbal kijken. Fijne dag!

De welpjes moeten nog leren brullen..

Fijne avond!

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

De welpjes moeten nog leren brullen..

Fijne avond!

idd Grrrrr.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Aan de andere kant zie ik ook vanuit overleving een positieve kant aan het klitteband effect. Stel ik loop in een oerwoud en ergens in de verte begint een leeuw te brullen. Dan ben ik blij dat ik wat spanning en stress ervaar en de stem in mijn hoofd me verteld dat ik op moet passen. In dit geval zou ik niet zoveel hebben aan om in "flow" te zijn. In andere gevallen is flow zelfs noodzakelijk om tot een bepaald resultaat te komen zoals muzikanten, sporters.......enz. Als de geest zich hier mee zou bemoeien dan zouden ze deze prestaties niet kunnen leveren. Echter wat wij zoeken, willen realiseren is onze ware natuur. Dit betekend dat we ook voorbij flow moet gaan.

Ik had een andere beleving bij toen ik het over het 'in de flow zijn' schreef.
Dat wat je boven schrijft heeft het niet veel te maken met wat ik met 'in de flow zijn' bedoelde.
Men hoeft niet in de stres te schieten om in actie te komen. Als gevaar aanwezig is, schiet de andrenaline vanzelf door het lijf (ook als men in de flow is). Men komt vanzelf in actie.
Dat wat je klittenband effect noemt tapt alleen energie af en put de mens uit. Een uitgeput mens zou niet eens meer alert genoeg kunnen reageren in gevaarlijke situaties.
Ik had het meer over helderheid in de geest, en actie vanuit natuurlijkheid( kracht) in plaats van actie vanuit stres/ spanning.
Het is een woordkeuze, maar 'ware natuur' en 'in de flow zijn' hoeven geen verschillende dingen te zijn..

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is een woordkeuze, maar 'ware natuur' en 'in de flow zijn' hoeven geen verschillende dingen te zijn..

Zoals het nu beschrijft begrijp ik je. De flow die ik bedoel is de flow van de pianist die thuis helemaal opgaat in zijn muziek. In die situatie zie je de afwezigheid van niet alleen van het ik maar er is ook geen zelfbewustzijn meer aanwezig. Hierdoor had hij niet in de gaten dat er een inbreker was binnengeslopen die nu met een pistool achter hem staat. De flow die jij beschrijft is te vinden tussen de ruimtes van gedachten. Ik heb gemerkt als ik me daar op focus er direrct een shift plaats vindt naar het gewoon ZIJN. Leuke combo van woorden trouwens "gewoon zijn"