Over verlichting

[Rennie]

Verlichting is het gerijpte besef dat er niemand is om tot verlichting te komen, dat er niemand is om naar verlichting te kunnen streven, omdat elk ik-beeld juist verschijnt in dat wat je werkelijk bent. (Let wel, élke beschrijving ervan schiet ergens tekort).

Hoe al het streven te bezien dat ondanks dat plaatsvindt? (Mediteren om tot wat dan ook te komen, hard werken om tot wat dan ook te komen, wat dan ook doen om tot wat dan ook te komen.
Moet je af van het idee iemand te zijn Wie is dan de 'je' die daar vanaf zou moeten?

Het is wat het is (=er is geen onveranderlijke betekenis aan te geven), de ik die meent iets te moeten doen is niets anders dan de regen die valt, of de wind die waait. Het is gewoon iets wat gebeurt in de totale samenhang van alles wat zich voordoet en zegt niets over wat je bent. (Omdat dat wat je bent geen enkele begrenzing heeft)
Alles wat we leren zien als oorzaak of gevolg is niet echt van belang, omdat het zien van een oorzaak of een gevolg zelf ook altijd een oorzaak had en een gevolg heeft.

Een samenvatting zou kunnen zijn: Het maakt niet uit wat er gebeurt, het is altijd 'god' die zich laat zien en niets dán 'god'.
Het besef dat je de dromer bent van de droom, niet de ik-figuur in de droom, laat alles in een ander licht vallen. Dan wordt alles wat je meemaakt nooit geacht in staat te zijn om ook maar iets aan te tasten.
Nog steeds is er wat er is, ook angst, ook verdriet, naast al het andere, maar niet meer als iets dat vermeden moet worden en dus niet meer als 'lijden'.

Over Verlichting 2002

Bron

Oorspronkelijk geplaatst door Marchien Toutenhoofd

Hey Renoir!

Jou ken ik toch nog van het onkruid forum?

Ja hoor, je mag het gebruiken. Ik zou het fijn vinden als je de bron vermeldt.

Groetjes,
Marchien