Voor mensen die verlicht willen worden.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Zo, dat was ...

Een groet, Aart en veel "geluk" gewenst.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Ik vond het ook iets aandoenlijks hebben, lief, idealistisch, iets onschuldigs.

In dat geval zouden we ook kunnen zeggen dat je tegen je eigen perceptie aan zit te kijken .....

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

En Tukkers!

En mensen uit Castricum, Vlaardingen en Texel!
Want daar kom ik nooit, ken ik niemand!

W?g d'r mee!!

Kijk eens aan, Maassenfans. Gooi ik er ook één tegenaan:

De ultieme waarheid is dat we niet weten hoe het zit.

Maassen himself.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

... Zo ziet het 'verdwijnen van het ik' er inderdaad uit, een tanen aan vervuldheid, aan zelfbesef als het ware, je haan kraait niet langer victorie en het heeft dan niet langer meer mijn voorkeur om het nog 'persoon' te noemen.

Maar hoe noem je het dan wel als er nog gebeuren is. 'Persoon' (in de betekenis van ziel) lijkt mij toch de beste mogelijke typering voor wie daar verder reist nadat het ik is verdwenen. Het wakkere zelfbesef als een ik verdwijnt maar daarmee verdwijnt het zelf niet. Er komt een zien als ziener in de plaats en een besef van het onbeschrevene, het onbewuste deel van wat ik ben.
Het verdwijnen van het ik is het verlaten van een staat van zelfbesef om een reis te maken door de ziel (de persoon) of door de geest (zelf). Ik, persoon, zelf: het zijn gelegenheden van bewustzijn om in de tijd te zijn en om in zichzelf te zijn.
Verlichting is een bepaalde manier van spreken om te reizen in al de gelegenheden van het bewustzijn. De echte werkelijkheid is het ?helende? (dat wat geheel maakt) in alle gelegenheden waarin bewustzijn mij laat reizen.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Met je droom hang ik nog te veel aan het gebruikelijke begrip 'droom' om vrijelijk met jou mee te kunnen associëren. Hoewel de context van 'eet mijn lichaam' voor mij betekent dat je uiteindelijk terechtkomt in datgene waarin niets zich langer meer onderscheid, daarvoor vind ik 'een gebeuren van loutere aanwezigheid' de lading die zich daarin voordoet minder goed dekken, hoewel dat natuurlijk maar een persoonlijke voorkeur is.

Droom, meditatie en wakker bestaan is in mijn leven de grondstroom. Voor mij is droom een collectie, een verzameling droomverhalen. Mijn verzameling bevat drie ?grote dromen? en een paar visioenen (in wakkere staat een andere werkelijkheidsbeleving ondergaan), waarvan ik één droom volledig kan laten instemmen met mijn wakkere bestaan. Het resultaat daarvan is meditatie.
Wanneer droom en wakker bestaan mmet elkaar instemmen is er ruimte om het onbewuste deel, het onbeschreven deel te vullen, te vervullen als bestemming.
De grote dromen zijn pas gekomen, ben ik mij bewust geworden als uitzonderlijke beleving na het verdwijnen van het ik.
Maar dromen hoeft voor jou niet zo te zijn. Droom was (is) voor mij het resultaat om zonder ik te zijn, concreet zonder ik te zijn, buiten het verhaal zonder ik te zijn, in de concrete werkelijkheid zonder ik te zijn.
Het belangrijkste en wellicht enige wat telt, is het spirituele als echte werkelijkheid beleven. Zolang de metaforen een zoeken zijn naar begrip ontbreekt de instemming om waar het begrip verhaal van is, ook echt te beleven en te ontdekken als bestemming. De metaforen, het verhaal is belangrijk voor het vinden van instemming. Het zijn de puzzelstukken die op hun eigen plaats moeten gelegd worden.

Waarin ik als ziener terecht kom is droom. Wanneer ik (als persoon) het reizen doorheen droom (als ziener) terugkoppel in het wakker bestaan begint iets nieuws, iets wat voorheen niet mogelijk was: het vervullen van bestemming, ook van mijn bestemming.
Het vervullen is een langdurig proces (levensproces) omdat het door en met instemming werkt tussen droom en wakker bestaan ?n omdat het zich vervult in zichzelf, in het zelf (het geheel van wat ik ben: ziel/geest). Zoals er verschillende gelegenheden zijn waarin bewustzijn zich voordoet, zo zijn er ook verschillende werelden.
Omdat bestemming in zichzelf vervuld wordt, is er eerst taboe, een onmogelijkheid om over bestemming te spreken. Ik kan het soms opmerken aan de hoofdletters en het leesteken gebruik of iemand zijn of haar bestemming ervaren heeft of gezien heeft. Het forum is voor mij een verfijnen van de taal van wat ik in dromen zie en waarmee het wakker bestaan instemt of omgekeerd. Voor mij is taal geven belangrijk omdat het deel is van droom, van verhaal om instemming te vinden.

Later, wanneer iemand zijn of haar bestemming heeft aanvaard en de omstandigheden het toelaten wordt het besef van het onbeschrevene, het onbewuste deel van wat is een plaats, een ruimte waarin geest heel maakt, bestemt in zijn.
En dat is wat ik met 'loutere aanwezigheid' bedoel: het ik is verdwenen, er is geen ziener daar en tenslotte geen persoon die daar iets doet. Er is aanwezigheid, gelouterde aanwezigheid.
In mij is dit aanwezig zijn ?blijheid?.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Maar hoe noem je het dan wel als er nog gebeuren is. 'Persoon' (in de betekenis van ziel) lijkt mij toch de beste mogelijke typering voor wie daar verder reist nadat het ik is verdwenen. Het wakkere zelfbesef als een ik verdwijnt maar daarmee verdwijnt het zelf niet. Er komt een zien als ziener in de plaats en een besef van het onbeschrevene, het onbewuste deel van wat ik ben.
Het verdwijnen..........

Dan moet de inhoud van de ziel voor jou iets 'persoon' lijks inhouden ?

Ik hou me niet met iets bezig dat na onderzoek geen stand kan houden en dat is wat mij betreft het geval met de ziel. Echter ik discussieer daar niet graag over want ik ben gewoon onwetende over wat er nog is en wat daar mee gaat gebeuren wanneer het lichaam is afgestorven. Ik geef er de voorkeur aan om helemaal niets te geloven dus daarmee is dat onderwerp eigenlijk voor mij afgedaan. Ook wat betreft de droom kan ik niet verder met je in discussie want dit is niet iets wat in mij leeft.

Ik neem het voor kennisgeving van je aan oké ?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dan moet de inhoud van de ziel voor jou iets 'persoon' lijks inhouden ?

Ik hou me niet met iets bezig dat na onderzoek geen stand kan houden en dat is wat mij betreft het geval met de ziel. Echter ik discussieer daar niet graag over want ik ben gewoon onwetende over wat er nog is en wat daar mee gaat gebeuren wanneer het lichaam is afgestorven. Ik geef er de voorkeur aan om helemaal niets te geloven dus daarmee is dat onderwerp eigenlijk voor mij afgedaan. Ook wat betreft de droom kan ik niet verder met je in discussie want dit is niet iets wat in mij leeft.

Ik neem het voor kennisgeving van je aan oké ?

Er is altijd en dat moet zo denk ik, een streven naar zelfbehoud, een zelf behouden aan het leven. Er is dus altijd iets wat als 'persoon' verbonden is met alles wat leeft.
Met het verdwijnen van het ik en het gelouterd zijn, had ik geen na-de-dood, na het afsterven in gedachten. Droom en meditatie zijn gelegenheden dat ik aanspreek om geheel te zijn.
Dit hoeft helemaal geen voorwaarde te zijn of een noodzaak. Elkeen reist doorheen het leven in zichzelf.

Met heel veel genegenheid ... oké !

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dan moet de inhoud van de ziel voor jou iets 'persoon' lijks inhouden ?
Ik hou me niet met iets bezig dat na onderzoek geen stand kan houden en dat is wat mij betreft het geval met de ziel.

Het karakter, de inhoud van de ziel heeft geen naam en is onbeschrijfelijk. Het voorkomen ervan is in-de-wereld zijn en daarmee moeten wij het doen.
Verlichting is misschien het verbindend licht (liefde) zien tussen alles wat in de wereld voorkomt.
Misschien zijn wij in staat tot twee waarnemingen van dezelfde wereld (een lagere en een hoger waarneming van de wereld).

In de wereld met elkaar kunnen wij ons verbinden en het egoïsme afleggen. Misschien is voor mij het ergste om toe te geven dat ik een egoïst ben ook al wil ik mij gestadig verbinden in liefde. Maar ik heb de intentie, het gestadig verlangen om liefde te zijn. Die intentie is de lont waaraan het licht van liefde verlichting wordt. Hoe groter de intentie in de wereld om in liefde te verbinden, hoe meer het geestelijke zich aandient tot beleving.

Het gaat uiteraard niet om mijn individualiteit, mijn persoonlijkheid maar om mijn zijn in de groep van mensen waarmee ik leef in deze wereld. Dit geheel is waartoe de ziel zich uitstrekt. Ik kan niet in mijn eentje verlicht worden, het zijn anderen die licht en betekenis in mij zien, zoals ik dat in hen erken en herken.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het karakter, de inhoud van de ziel heeft geen naam en is onbeschrijfelijk. Het voorkomen ervan is in-de-wereld zijn en daarmee moeten wij het doen.
Verlichting is misschien het verbindend licht (liefde) zien tussen alles wat in de wereld voorkomt.
Misschien zijn wij in staat tot twee waarnemingen van dezelfde wereld (een lagere en een hoger waarneming van de wereld).

In de wereld met elkaar kunnen wij ons verbinden en het egoïsme afleggen. Misschien is voor mij het ergste om toe te geven dat ik een egoïst ben ook al wil ik mij gestadig verbinden in liefde. Maar ik heb de intentie, het gestadig verlangen om liefde te zijn. Die intentie is de lont waaraan het licht van liefde verlichting wordt. Hoe groter de intentie in de wereld om in liefde te verbinden, hoe meer het geestelijke zich aandient tot beleving.

Het gaat uiteraard niet om mijn individualiteit, mijn persoonlijkheid maar om mijn zijn in de groep van mensen waarmee ik leef in deze wereld. Dit geheel is waartoe de ziel zich uitstrekt. Ik kan niet in mijn eentje verlicht worden, het zijn anderen die licht en betekenis in mij zien, zoals ik dat in hen erken en herken.

Ik kan je, als je daar prijs op stelt, zeggen hoe ik het zie.

De verlichting, verluchtiging bestaat wat mij betreft uit het niet noodzakelijkerwijze hoeven putten uit het reservoir van de eigen perceptie waardoor het ZELF de bijna als vanzelfsprekende plaats van het zelfbeeld inneemt en daarmee de blik verruimd.

Verlichting is in mijn visie geen verbindend licht omdat er hoegenaamd niets te verbinden valt. Liefde IS omdat het IS, het kan niets anders zijn dan IS. Advies bestaat slechts uit 'je hoeft alleen maar te zijn', dat is voldoende. Echter heb je allerhande linken gelegd naar een vermeend ik en om die reden bestaat mijn advies er uit om toch vooral eerst datgene af te leggen wat je helemaal niet bent.

Behalve in geringe mate uit een soort van zelfbehoud is je egocentrisme volledig in jou gelegd door de maatschappij door je normen en waarden aan te meten die je je als kind makkelijk eigen maakt. Het is zelfs zo dat je vrijwel ongemerkt voldoet aan de aan je opgelegde verplichtingen. Maak je jezelf niet bewust kun je zelfs volledig in het opgelegde keurslijf van geprogrammeerde egocentriciteit opgaan en onbekommerd gelukkig zijn.

Dus het advies 'je hoeft alleen maar te zijn' is nog niet aan de orde omdat de aard van je gedragingen niet zijn onderzocht en in het licht gekomen. Je verlangen liefde te zijn is nog teveel 'ik' georiënteerd, je bent vooralsnog meer gebaat bij 'waarheid vinding' die dat 'ik verlangen' althans voor de duur van het onderzoek even buitensluit.

Je bent (in algemene zin) in deze wereld, en de verbondenheid maakt daar onderdeel van uit, maar je bent niet van de wereld. Het is een 'waarde' voor je om je verbonden te voelen en hebt dus een belang iets 'speciaal' te vinden en bent dus niet geheel vrij van voorkeuren om onbevangen zelfonderzoek te kunnen doen.

Maar mijn zien is alleen maar bedoeld om even met andere ogen (de mijne) mee te kijken.

[Muhealth]

Allereerst vraag ik mij af wat men onder verlichting verstaat.
Pronken doe je er so wie so niet mee, daar de verlichte mens een bescheiden mens is en zeerzeker zich niet met veel bombarie op deze website begeeft.
Dat wat hard van torens wordt geblazen beste mensen.
GELOOF HET NIET! (Wederom een dank aan de hoofdletters)
Er zijn vele charlatans in de wereld die beweren verlicht te zijn en dit niet zijn.
Verlichting komt je niet zo overvallen. Daar moet je een ongelovelijke hoop moeite voor doen.
Ter illustratie een perzisch grapje: "Op een plein begaven zich vele mensen en op een zeker moment kwam er een man die keihard vroeg of daar mensen waren die op via een gemakkelijke en niet inspannende weg de waarheid wilden kennen.
Velen snelden naar hem toe en gaven te kennen dit te willen, waarop de man zei dit hun mede te delen wanneer hem deze weg bekend was.
Kortom! Die weg bestaat niet!

Gerard

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

Velen snelden naar hem toe en gaven te kennen dit te willen, waarop de man zei dit hun mede te delen wanneer hem deze weg bekend was.

Het ontgaat jou wat hen niet ontging namelijk dat ze er pal naast stonden, hij sprak hem.

Waarheid is je het meest nabij maar je ziet hem niet.