Wie ben jij ?

[Rennie]

Ik heb nagedacht (jawel) over een belangrijke vraag des levens. Oja Renoir ? Ja lezerd.

Recentelijk werd op dit forum (waar het allemaal gebeurd maar waar niemand wat lijkt te zien) eerst gepolst, toen gesmeekt en vervolgens bijna geeist dat ik mijn identiteit prijs geef. Men wil weten wie ik ben. Toen dat niet loskwam bleek ik opgenomen te zijn in de Pompekliniek te Nijmegen, waar een medebewoner van de kliniek wist te vermelden dat ik daar met god wenste aangesproken te worden. Het kan zomaar verkeren.

Het opmerkelijke is dat degene die zo'n dringende behoefte heeft om te weten te komen wat voor een vlees ie in de kuip heeft er van alles aan doet om bekendheid te krijgen, door zeg maar bijvoorbeeld, een boek te schrijven, een afbeelding van z'n beminnelijk gelaat als avatar boven de forumnaam te plaatsen, of in een subscript z'n naam voluit te plaatsen, bij voorkeur met verwijzing naar z'n forum, belangrijk werk of de kunstjes die die kan verrichten (sorry Ulla maar ik bedoel natuurlijk Nathan want die is er toch niet). Maar u dacht natuurlijk aan degene waar ik de pik op schijn te hebben Anja ********** (voor de volledigheid want Anja heet natuurlijk iedereen), tja dat kan ook natuurlijk.

Het is daarmee alvast aangetoont dat je doorgaans tegen je eigen perceptie staat aan te loeren. Wat je wilt zien, zoek je overal om je heen en bij een gemis vraag je er maar naar. Mensen die iets ermee hebben zoeken bekendheid, mensen met woede zoeken woede of zetten zich er juist tegen af (voor of tegen maakt niet uit je hebt ermee te dealen) mensen met macht zoeken mensen met macht, het ons kent ons principe. En je staat hoger in de rangorde van macht naarmate je meer weet te pareren, je zoekt de strijd.

De mensen die zoiets doen die willen graag iemand zijn, iets beteken en beginnen dan een forum, want daarmee kunnen ze dan furore maken, naamsbekendheid krijgen, autoriteit worden en gelezen en gehoord worden. Dan kunnen ze iemand hun mening opdringen onder het mom van kundigheid en lezingen geven in de plaatselijke kroeg. De krux zit hem natuurlijk dat het bezigheden zijn in de opbouw van dat geweldige ego, waarvan dan ook gezegd wordt dat het er mag zijn, want daar moet je het dan immers van hebben.

Hoe meer bekendheid hoe meer aanhang hoe groter het hitlertje in ons bekleed wordt met macht, hoe meer bereidheid het gedachtengoed te verkondigen, hoe meer invloed om die heerlijke macht te ervaren iemand te zijn. Maar eerst moet je strijdlustig zijn, uitdagen, de loef af steken, anderen de das om doen, over lijken kunnen gaan en dat uiteindelijk misschien zelfs ook doen. En dan kijk je vanuit je hoge berg op de wereld en waan je je god in je afwijking, in je gedachten, terwijl je de mens beziet als kanonnevoer als pion.

Dat is het domein van het ego, niet van het denken. We geloven in de oppermacht van dat denken, in de maakbaarheid van de wereld en daardoor ontstaat er competitie, strijd, ellende in de wereld. Het wordt tijd elkaar niet te bevestigen in het zijn van dat ego, niet te bevestigen in het zijn van een entiteit, in het zijn van een persoon met een naam en een achtergrond. Het doet er helemaal niet toe wie ik ben, ik ben Bewustzijn.