The beat goes on... and on.... and on..

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

@Marie,

Daar ga ik niet dieper op in. Dat zou niet zoveel zin hebben te zien aan de modus waarin je je bevindt.

Een kleine hint: vorm slaat doorgaans op veel meer dan een tastbare vorm, lichaam. Ook gedachten zijn vormen (gevormd), ook identiteiten, ook weten, ... elk "ik" is een vorm.

Maar zolang dat blabla is, houden zo.
Vorm er beter niets mee, ook niet iets om van wal tegen te kunnen gaan, dat patroon is al manifest genoeg.

Alles is inderdaad vorm, behalve 'ik ben' en blijf dan ook nu weer niet steken in de oude principes van wat 'ik' zou zijn...
De dag dat je die ervaring mag hebben van 'ik ben' die dag weet je waarover gesproken wordt... En die dag weet je dat dat voorbij gaat aan alle vormen, gedachten, ideeën, films, nonsens...
Ten andere het enige dat je kunt weten en het enige dat je moet weten is juist dat 'ik ben'...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Alles is inderdaad vorm, behalve 'ik ben' en blijf dan ook nu weer niet steken in de oude principes van wat 'ik' zou zijn...
De dag dat je die ervaring mag hebben van 'ik ben' die dag weet je waarover gesproken wordt... En die dag weet je dat dat voorbij gaat aan alle vormen, gedachten, ideeën, films, nonsens...
Ten andere het enige dat je kunt weten en het enige dat je moet weten is juist dat 'ik ben'...

Inderdaad, "ik ben" is en blijft een (subjectieve) 'ervaring'. Waar het hier meestal over gaat heeft niets meer met 'ervaring' te maken. In 'ervaring' kan je erg lang blijven vastzitten. Maar toegegeven beter in een ervaring "ik ben" dan in de ervaring "ik ben die of dat, die of deze..." te blijven ronddwalen.

Nissargadatta Maharaj adviseerde je helemaal te richten op die ervaring 'ik ben', het is de ervaring die aan alle ervaring vooraf gaat, deze kan je zeker tot de poort brengen, maar meer ook niet. Er kan niets, maar dan ook niets, door de poort.

Als een donderslag bij heldere hemel gooide Nissargadatta soms een bommetje voor zij die net dat beetje verder konden af leggen: "en zelfs dat (ik ben) ben je niet!"

Maar waar de bom niet inslaat blijft het "ik ben" dat waar eeuwig in gehangen blijft. Geen slechte plek om in te blijven hangen, dat wel. Maar het blijft een plek, een ervaring, een uiterst subtiele vorm, vooraf (voorbij) aan alle andere vormen, maar nog steeds gevormd.

Rust beter niet, ga dieper, tot er geen ervaring meer overblijft. Laat je niet verblinden door het laatste bolwerk van het zelf, een ervaring.

Laat het onderzoek niet stranden, ook niet in bovenstaande blabla, maar ook niet er tegen. Laat het gewoon open, sluit de boel niet op in een ervaring, hoe groots ook. Laat de bom, die ervaring aan dingelen slaat, inslaan. Ervaring van ik ben, eenheid, enzovoort kan dan gewoon verder gaan, het verdwijnt niet, maar gaat dan verder zonder de grote moeial, zonder dat er nog iemand is die er zich aan vasthoudt.

Of ga er weer tegen van wal... Het bloed kruipt toch waar het niet gaan mag.

Toedeloe.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Verhaaltjes, Marie. Dit forum doet je geen goed.

Oh jawel, ik heb alle verhaaltjes doorprikt...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Inderdaad, "ik ben" is en blijft een (subjectieve) 'ervaring'. Waar het hier meestal over gaat heeft niets meer met 'ervaring' te maken. In 'ervaring' kan je erg lang blijven vastzitten. Maar toegegeven beter in een ervaring "ik ben" dan in de ervaring "ik ben die of dat, die of deze..." te blijven ronddwalen.

Nissargadatta Maharaj adviseerde je helemaal te richten op die ervaring 'ik ben', het is de ervaring die aan alle ervaring vooraf gaat, deze kan je zeker tot de poort brengen, maar meer ook niet. Er kan niets, maar dan ook niets, door de poort.

Als een donderslag bij heldere hemel gooide Nissargadatta soms een bommetje voor zij die net dat beetje verder konden af leggen: "en zelfs dat (ik ben) ben je niet!"

Maar waar de bom niet inslaat blijft het "ik ben" dat waar eeuwig in gehangen blijft. Geen slechte plek om in te blijven hangen, dat wel. Maar het blijft een plek, een ervaring, een uiterst subtiele vorm, vooraf (voorbij) aan alle andere vormen, maar nog steeds gevormd.

Rust beter niet, ga dieper, tot er geen ervaring meer overblijft. Laat je niet verblinden door het laatste bolwerk van het zelf, een ervaring.

Laat het onderzoek niet stranden, ook niet in bovenstaande blabla, maar ook niet er tegen. Laat het gewoon open, sluit de boel niet op in een ervaring, hoe groots ook. Laat de bom, die ervaring aan dingelen slaat, inslaan. Ervaring van ik ben, eenheid, enzovoort kan dan gewoon verder gaan, het verdwijnt niet, maar gaat dan verder zonder de grote moeial, zonder dat er nog iemand is die er zich aan vasthoudt.

Of ga er weer tegen van wal... Het bloed kruipt toch waar het niet gaan mag.

Toedeloe.

Een zwaar mentaal gehandicapte jongen, op negen maanden bijna gestorven aan miningitis, die zijn hele leven geen twee woorden wist te zeggen; die een helm op had om zichzelf niet te kwetsen...,, op zesjarige leeftijd in een instelling ver van zijn familie geplaatst...
En toch wat kon hij speels zijn...
Op het moment van zijn dood, hij was 40 jaar toen, heeft hij mij de boodschap "Jan wil leven" doorgeseind... Dat was meer dan 20 jaar geleden.

Lees de tekst die Laurence van Byron hier heeft geplaatst en haar omkering en haar verwondering bij haar ontwaken... Het besef van de wil tot leven in zichzelf..., een direct contact met het Zijn...

Enkele dagen terug iemand die over zijn jarenlange, diepe ervaring met Afrika sprak... Oh hij ontkende de grote ellende in dat continent niet, maar wat hem en anderen voor hem trof en wat hij meedeelde ging er om dat ondanks alle ellende de ogen van die mensen sprankelden van levenslust...

Wat hij ook mooi zei... Andere landen maakten pyramiden, grootste kunstwerken en de Afrikanen zijn op zichzelf een kunstwerk... Ze mochten zich hullen in de grootste lompen, maar zelfs zo laten ze alle westerse gekunstelde schoonheidsmodellen ver achter zich...

Oké, al die ervaringen, boodschappen... kwamen tegelijker tijd op mij af... en inderdaad blijf niet bij de vorm, ervaringen... zitten, maar ga naar de kern, het ZIJN van wat ze meedelen...
Moeder waarom zijn wij er???

Omdat in alle vorm van bestaan een enorme Levenswil, noem het voor mijn part het ZIJN aanwezig is...

Hou het daarbij en begin nu niet, zoals de mensheid tot in het oneindige gedaan heeft die Levenswil te ontleden, te vervormen, te misvormen, te kraken, op te hemelen tot heel iets anders...

Het misterie is die Levenswil, het nirvana van Boudha.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oh jawel, ik heb alle verhaaltjes doorprikt...

Mooi, dan heb je dus geen ballonnetjes meer..
Nu de pomp nog ontmantelen die de ballonnetjes opblaast.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Mooi, dan heb je dus geen ballonnetjes meer..
Nu de pomp nog ontmantelen die de ballonnetjes opblaast.

Duidelijk niets begrepen van wat is...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Duidelijk niets begrepen van wat is...

Logisch jij zit in de fascinatie van de fenomenen van het bestaan (het zijn waarvan je onderdeel uitmaakt het 'ik ben') en een Guido die op de golflengte van een ont'dekking niet werkelijk te bestaan zit. De bekende Babylonische spraakverwarring, allemaal mensen op verschillende golflengten, ieder behept met zijn eigen gelijk maar niet in staat tot het elkander verstaan.

En daarmee lullen we, volstrekt zinloos, duizendtallen draden vol.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Logisch jij zit in de fascinatie van de fenomenen van het bestaan (het zijn waarvan je onderdeel uitmaakt het 'ik ben') en een Guido die op de golflengte van een ont'dekking niet werkelijk te bestaan zit. De bekende Babylonische spraakverwarring, allemaal mensen op verschillende golflengten, ieder behept met zijn eigen gelijk maar niet in staat tot het elkander verstaan.

En daarmee lullen we, volstrekt zinloos, duizendtallen draden vol.

Ken jij andere fenomenen dan de bestaande???
Oh ja, storen die bestaande fenomenen misschien en moeten ze dan maar allemaal uitgeroepen worden tot ingebeelde???
In plaats van te vertrekken van wat bestaat en tot de kern van dat bestaande door te dringen, het is ten andere het enige dat we hebben... Alles maar uitroepen tot verbeeld en niet bestaand en aan de andere kant het duidelijk niet bestaande, omdat het dan ook niet bestaat, uit te roepen tot het echte ZIJN...
Of hoe kromdenken, verbeelding, verhaaltjes... de hele wereld tot waanzin brengt...
Bravo, Laurens, doe vooral zo voort...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bravo, Laurens, doe vooral zo voort...

Ik doe mijn best.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Duidelijk niets begrepen van wat is...

Preoccupatie (Zoek het maar op.) kan de gemoederen een leven lang bezighouden, voordat 'niks zijnde een onweerlegbare vaststelling, daagt.. Dan is er eenvoudig 'niks meer om überhaupt te begrijpen. Jouw verhaal verteld de ervaringen van iemand die zijn 'afstandelijkheid' los liet, en wakker werd aan zijn eigen levenslust.