Is er leven na de dood?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wezenlijk zou de vraag wat is leven, wat is dood wel moeten spelen en zou alles misschien zelfs daarrond moeten draaien...

Wezenlijk' ontbreekt de 'afstand' om subjectief begaan te kunnen zijn met vraag/antwoord omtrent dood en leven.

[Theo]

Leven na de dood? Is dat eigenlijk een zinnige vraag in de eeuwigheid?
Er is een diep verlangen in mij naar de dood.
En tegelijkertijd ben ik uitermate tevreden met mijn leven.


Soms is er ook een heimwee naar de tijd toen ik nog dood was.
Het had ook iets kinderlijk onschuldigs.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Wezenlijk' ontbreekt de 'afstand' om subjectief begaan te kunnen zijn met vraag/antwoord omtrent dood en leven.

Dat is een antwoord waarmee men vele kanten, zelfs tegengestelde kanten uit kan gaan.
Zeg je nu:
'Ik ben subjectief te zeer gelinkt aan de ideeën 'leven' en 'dood' zodat ik daar geen objectief antwoord op kan geven?
Dus alles wat ik daarover zeg kunnen enkel aannamens zijn en ik laat mij niet meer misleiden en/of afleiden door aannamens?
Maar waar is dan het idee van advaita waarheidsvinding dat eens alle aannamens aan de kant geschoven men in direct verband staat met het zijn en dat men dan is en weet?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Leven na de dood? Is dat eigenlijk een zinnige vraag in de eeuwigheid?
Er is een diep verlangen in mij naar de dood.
En tegelijkertijd ben ik uitermate tevreden met mijn leven.


Soms is er ook een heimwee naar de tijd toen ik nog dood was.
Het had ook iets kinderlijk onschuldigs.

Ik veronderstel dat je het woordje dood hier telkenmale met een andere betekenis gebruikt? Jouw diep verlangen en je heimwee spreken mekaar anders tegen... vooral omdat ik dacht dat het leven eerder de aantrekkingspool zou zijn en niet de dood of het moest hier de dood gezien zijn als einde van alle 'ego'-gebondenheid?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik veronderstel dat je het woordje dood hier telkenmale met een andere betekenis gebruikt? Jouw diep verlangen en je heimwee spreken mekaar anders tegen... vooral omdat ik dacht dat het leven eerder de aantrekkingspool zou zijn en niet de dood of het moest hier de dood gezien zijn als einde van alle 'ego'-gebondenheid?

Mijn gebruik is idd verwarrend. Het besef daalt langzaam bij me in dat ik het proces ben. En dan niet op verstandelijk niveau, daar wist ik dat al lang, maar in mijn 'zijn'. Voor mijn transfiguratie was ik eigenlijk dood, maar had ik daar geen weet van.

Soms verlang ik er nog wel eens naar terug. Ik kon helemaal opgaan in de seksuele liefde, in een carriere, in mijn gezin. Kortom alles wat op de uiterlijke wereld gericht is. En dan voel ik me wel eens als iemand die een spannende film heeft gezien, maar nu de clou doorziet. Het had toch ook wel weer wat om helemaal in het verhaal op te gaan.

Ik heb iets gekregen, maar ik ben ook iets kwijtgeraakt. Dat doet indalen dat je ten aller tijde het proces bent...

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is een antwoord waarmee men vele kanten, zelfs tegengestelde kanten uit kan gaan.

Dat zal gerust, maar dan mis je the point.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zeg je nu:
'Ik ben subjectief te zeer gelinkt aan de ideeën 'leven' en 'dood' zodat ik daar geen objectief antwoord op kan geven?

Alleen binnen de afspraak van communicatie kan er de aanname zijn dat er zo iets mogelijk is als een objectief antwoord, subjectief feitelijk is dat gewoon onmogelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus alles wat ik daarover zeg kunnen enkel aannamens zijn en ik laat mij niet meer misleiden en/of afleiden door aannamens?

Als je een steen op je teen laat vallen, neem je dan aan dat dat zeer doet, of is het zo direct duidelijk dat je niet eens hoeft te weten dat het zeer doet?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar waar is dan het idee van advaita waarheidsvinding dat eens alle aannamens aan de kant geschoven men in direct verband staat met het zijn en dat men dan is en weet?

In mijn bevinding hoef je geen enkele aanname aan de kant te schuiven, je hoeft namelijk geen ruimte te maken voor Wat' je bent.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Zeer herkenbaar!

Ik quote mezelf nog is, omdat ik net dit las:

"Die paar seconden nadat je wakker wordt ?s morgens: het is stil, het voelt ok?, er is nog geen gedachte, nog geen enkel ik-idee, en toch ben je er, toch is er iets. Er is onmiskenbaar aanwezigheid, gewaarzijn. Het wordt op een gegeven moment duidelijk dat alles wat denken of voelen is, slechts één groot spel is, het zijn bewegingen in bewustzijn, in die ruimte, in dat niets. Het is inhoud van bewustzijn. Maar bewustzijn was er al voordat er een gedachte in opkwam en het is er ook nog als de gedachte weer is verdwenen. Bewustzijn gaat vooraf aan het denken, en eraan voorbij. Het is de enige constante factor."

Uittreksel van: Erik van Zuydam. 'De ontdekking van het Nu, uit hoofdstuk 'De tragiek van het zoeken' iBooks.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Ik quote mezelf nog is, omdat ik net dit las:

"Die paar seconden nadat je wakker wordt ?s morgens: het is stil, het voelt ok?, er is nog geen gedachte, nog geen enkel ik-idee, en toch ben je er, toch is er iets. Er is onmiskenbaar aanwezigheid, gewaarzijn. Het wordt op een gegeven moment duidelijk dat alles wat denken of voelen is, slechts één groot spel is, het zijn bewegingen in bewustzijn, in die ruimte, in dat niets. Het is inhoud van bewustzijn. Maar bewustzijn was er al voordat er een gedachte in opkwam en het is er ook nog als de gedachte weer is verdwenen. Bewustzijn gaat vooraf aan het denken, en eraan voorbij. Het is de enige constante factor."

Uittreksel van: Erik van Zuydam. 'De ontdekking van het Nu, uit hoofdstuk 'De tragiek van het zoeken' iBooks.

Het komt mij voor als zinloos geleuter. Je hersens staan op een lagere frequentie als je wakker wordt, dus dan is het logisch dat je je 'zijn' een beetje waarneemt. Maar voordat je je aandacht er op gericht hebt is het al weer weg?.

En ja, bewust 'zijn' is de enige constante factor. Ja, dank je de koekkoek. Waar is dat bewust 'zijn' zich bewust van? Thats the question.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Het komt mij voor als zinloos geleuter.

Da's geen nieuwtje hé Theo. Al wat ik (en Nadje en Allisweel o.a.) schrijf / aanbreng is dat in jouw ogen. Al wat jij schrijft vinden Nadje, Alliswell en ik grotendeels zinloos geleuter.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

En ja, bewust 'zijn' is de enige constante factor. Ja, dank je de koekkoek. Waar is dat bewust 'zijn' zich bewust van? Thats the question.

Wel, achter het antwoord op die vraag, zal jij mogelijk tot de rest van je leven achteraan hollen.
En maar onderzoeken, en maar ronddraaien in dat denken, wat is waarheid? Wie heeft het gedegen onderzoek afgerond, wie niet? Wie is gerealiseerd, volgt de juiste weg, wie niet?
"ik weet het" zegt Theo.

Het denken is werkelijk geniaal: het verzint eerst een denkbeeldig probleem en gaat dan vervolgens proberen er een oplossing voor te vinden. Op die manier houdt het zichzelf mooi aan de praat.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Dat zal gerust, maar dan mis je the point.



Alleen binnen de afspraak van communicatie kan er de aanname zijn dat er zo iets mogelijk is als een objectief antwoord, subjectief feitelijk is dat gewoon onmogelijk.



Als je een steen op je teen laat vallen, neem je dan aan dat dat zeer doet, of is het zo direct duidelijk dat je niet eens hoeft te weten dat het zeer doet?




In mijn bevinding hoef je geen enkele aanname aan de kant te schuiven, je hoeft namelijk geen ruimte te maken voor Wat' je bent.

Inderdaad als ik een steen op mijn teen laat vallen dan hoeft niemand mij te gaan vertellen dat dat pijn zal gaan doen; dat is direct weten...
Hewel, er zijn wel andere dingen die ik graag zou horen van diegene die zich roemen op hun direct weten, maar buiten anderen erop te wijzen dat ze niet aangekomen zijn hoor ik niet veel...

Een vraag, waarom, als het dan toch zou draaien om het direct weten, wat de dieren via hun instinct wel hebben, waarom moesten wij dan mens worden en waarom zijn we dan geen dieren gebleven?