Meister Eckhart

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ulla, bedoel je nu dat je het verzet doorleeft omdat het zich anders niet vanzelf oplost? Lees ik je zo goed?

Ja zo ongeveer, als iets mij stoort, zeg ik het, zonder daarmee per definitie te bedoelen dat een ander het voor mij op moet lossen of daarom iets anders zou moeten doen of laten. En dan ben ik er klaar mee, het stoort mij niet meer, blijkt dat de ander er mee gaat zitten, omdat die zich weer schuldig voelt of aangevallen omdat deze denkt dat ik boos ben.

Best lastig, want dat speelt dan vaak niet eens. Zeker niet als het eigenlijk om iets onbenulligs gaat, wat niet echt hindert in die zin van dat het je welzijn in gevaar brengt. Maar toch zo hinderlijk dat het voortkomt uit een of andere gedachte. En hinderlijke gedachten lossen juist voor mij op door ze ze vanuit je gevoel te uiten, te benoemen, voor mij een soort onderzoek en helder krijgen, wat eigenlijk zo hinderlijk is of uiteindelijk was. Daarom kan het soms handig zijn, om het met jezelf te bespreken, zonder dat de ander daar überhaupt weet van hoeft te hebben. Want anders raak je daarin weer in verzeild, terwijl je zelf al weer een stap verder bent en het allang hebt losgelaten en het niets meer uitmaakt, of diegene verdergaat met dat wat je eerst nog wel hinderde.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja zo ongeveer, als iets mij stoort, zeg ik het, zonder daarmee per definitie te bedoelen dat een ander het voor mij op moet lossen of daarom iets anders zou moeten doen of laten. En dan ben ik er klaar mee, het stoort mij niet meer, blijkt dat de ander er mee gaat zitten, omdat die zich weer schuldig voelt of aangevallen omdat deze denkt dat ik boos ben.

Best lastig, want dat speelt dan vaak niet eens. Zeker niet als het eigenlijk om iets onbenulligs gaat, wat niet echt hindert in die zin van dat het je welzijn in gevaar brengt. Maar toch zo hinderlijk dat het voortkomt uit een of andere gedachte. En hinderlijke gedachten lossen juist voor mij op door ze ze vanuit je gevoel te uiten, te benoemen, voor mij een soort onderzoek en helder krijgen, wat eigenlijk zo hinderlijk is of uiteindelijk was. Daarom kan het soms handig zijn, om het met jezelf te bespreken, zonder dat de ander daar überhaupt weet van hoeft te hebben. Want anders raak je daarin weer in verzeild, terwijl je zelf al weer een stap verder bent en het allang hebt losgelaten en het niets meer uitmaakt, of diegene verdergaat met dat wat je eerst nog wel hinderde.

Wat vind je lastig, dat de ander ermee zit en jij er eigenlijk klaar mee bent?
En deze gedachten onderzoek je dan, breng je aan het licht, en alles wat je aan het licht brengt, wordt dan zelf licht.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Wat vind je lastig, dat de ander ermee zit en jij er eigenlijk klaar mee bent? En deze gedachten onderzoek je dan, breng je aan het licht, en alles wat je aan het licht brengt, wordt dan zelf licht.

Ja, want niet alles wat mij aangaat, gaat dan ook de ander aan, ik hoef een ander er niet mee lastig te vallen, als het alleen maar mijn proces is. En dan voelt het als extra energie steken in iets wat voor mijn gevoel niet nodig is, de ander met mijn probleem opzadelen, zeg maar en mijn aandacht voor mijn gevoel ergens anders heen mag. En dan hinder ik mezelf dus weer, door op die manier net te veel aandacht aan iets te geven wat al klaar is. Maar wil je geen extra problemen, moet ik daar dus ook weer niet over gaan inzitten en spontaan open in kunnen zijn. Duidelijke communicatie helpt daar wel bij. Het klinkt overigens allemaal zwaarder dan het is.

In de praktijk valt het wel mee, ik leg het gewoon uit, hoe het voor mij werkt. De meeste mensen, weten intussen wel hoe het werkt en kunnen het ook gewoon waarderen. Op die manier krijg je terug wat je geeft.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja, want niet alles wat mij aangaat, gaat dan ook de ander aan, ik hoef een ander er niet mee lastig te vallen, als het alleen maar mijn proces is. En dan voelt het als extra energie steken in iets wat voor mijn gevoel niet nodig is, de ander met mijn probleem opzadelen, zeg maar en mijn aandacht voor mijn gevoel ergens anders heen mag. En dan hinder ik mezelf dus weer, door op die manier net te veel aandacht aan iets te geven wat al klaar is. Maar wil je geen extra problemen, moet ik daar dus ook weer niet over gaan inzitten en spontaan open in kunnen zijn. Duidelijke communicatie helpt daar wel bij. Het klinkt overigens allemaal zwaarder dan het is.

In de praktijk valt het wel mee, ik leg het gewoon uit, hoe het voor mij werkt. De meeste mensen, weten intussen wel hoe het werkt en kunnen het ook gewoon waarderen. Op die manier krijg je terug wat je geeft.

Ok? Ulla, ik begrijp je, dank je.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ok? Ulla, ik begrijp je, dank je.

en oke

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

en oke

Ja, we waren wel een beetje afgedwaald.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Hij die uit liefde lijdt, lijdt niet, want alle leed is vergeten.
Meester Eckhart

De 'hij' is de in dualiteit verkerende.

In dualiteit verkeren is lijden.
Al kun je voor lijden minder gevoelig zijn.
De een ervaart immers sneller en meer pijn dan de ander, want we zijn nou eenmaal divers.

Constateer je 'bliss', de staat waarin een gerealiseerde verondersteld wordt te verkeren dan heb je het zo goed als zeker over een 'state of mind' want je hebt je 'weerstand het anders te willen dan het is' overwonnen. Dat overwinnen is oftewel een persoonlijk succes dan wel er is geen 'persoonlijk'. Niet persoonlijk oftewel onpersoonlijk is de ervaarder zonder eigen referentiekader, waarvan het gevolg is dat er geen voorkeuren zijn. Er is niets overwonnen, het is er niet meer.

Allemaal juist.
Wbt bliss, daar sta ik zeer wantrouwend tegenover al kan het nogal prettig zijn natuurlijk. Het heeft niets te maken met een definitieve her-kenning van wat "we" zijn.
Al voeg ik er nog even aan toe dat de "ervaarder" nooit en te nimmer een persoonlijke afgescheiden entiteit is, maar ge?ndividualiseerd Bewustzijn wat zichzelf als de afgescheiden persoon aanziet.

Zonder referentiekader, het feit dat het ook anders kan, is er geen ondervinding van lijden. Wanneer je als gevolg daarvan niet lijdt zie je dat ook niet in de wereld. Er is dan niemand die lijdende zou kunnen zijn want het fenomeen lijden bestaat niet in je ervaringswereld. Aan Boedhha werd het leed van de wereld onthouden, maar toen hij het zag wilde hij het in al zijn aspecten leren kennen.

Het referentiekader zijn uiteraard de objecten die het Ene vanuit zichzelf projecteert als zijnde lichaam, geest en wereld. Als dit kader er niet was zoals bijv. in diepe droomloze slaap of na de dood dan blijft Bewustzijn weer gewoon zichzelf.
Maar ook tijdens het leven kan dit gezien worden, dan is het toeschrijven van lijden aan en door objecten als projectie vervallen en blijft Bestaan/Aanwezigheid over.
Wat overigens weer niet impliceert dat er geen poot zou worden uitgestoken. Integendeel! Juist dan is er volledige beschikbaarheid.Maar niet (meer) vanuit persoonlijke/ge?dentificeerde) projectie.

De 'hij' van meester Eckhart heeft het 'zichzelf zijn' in de liefde verloren. De 'hij' die het ondergaat is even niet het middelpunt van zijn wederwaardigheden, het overkomt 'hem' even niet meer. Pas wanneer er sprake is van een tijdelijke toestand van een 'even' kun je spreken van vergeten. Vergeten impliceert dat het niet is verdwenen, het komt een keer terug.

Iets wat "vergeten" is kan idd terugkomen en dat gebeurt ook vaak.
Het kan echter ook gebeuren dat het ogenschijnlijke (!) verlies van de "hij" voorgoed plaatsvindt. En er is niets wat de "ik" daaraan kan "doen".. om dit te "bereiken". Hiertegen vechten of methodes toepassen op welke manier dan ook is in mijn optiek slechts een versterking van degene die ergens vanaf probeert te komen.
Ik spreek over "degene" maar wijs erop dat hier steeds verwezen wordt naar ge?ndividualiseerd Bewustzijn. Hetzelfde geldt dit bij het noemen van "ik".

En dan is het wachten op de drempel zonder enige verwachting..

Verlichting is weten wat je bent. Je bent niet halfzijdig verlamd, het leed is niet door een eenmalige euforie van de rest gescheiden. Als je niet van de bron bent afgescheiden, zoals je beweerd waarom breng je dan zelf in de delen van je ervaren dat onderscheid wel aan ?

Ik begrijp hier niet wat je bedoelt.
Overigens is er nooit sprake van "je" ervaren toch? Dat is juist weer de verblinding van de "je". Er is slechts ervaren. Zelfs het denken wordt ervaren. Het ervaart niet "zichzelf".

Ik heb noch de lust noch de tijd om het hele topic weer eens door te nemen. Vandaar dat ik vanuit deze post hier en daar wat vermeld wat me opmerkelijk lijkt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Allemaal juist.
Wbt bliss, daar sta ik zeer wantrouwend tegenover al kan het nogal prettig zijn natuurlijk. Het heeft niets te maken met een definitieve her-kenning van wat "we" zijn.
Al voeg ik er nog even aan toe dat de "ervaarder" nooit en te nimmer een persoonlijke afgescheiden entiteit is, maar ge?ndividualiseerd Bewustzijn wat zichzelf als de afgescheiden persoon aanziet.

Het referentiekader zijn uiteraard de objecten die het Ene vanuit zichzelf projecteert als zijnde lichaam, geest en wereld. Als dit kader er niet was zoals bijv. in diepe droomloze slaap of na de dood dan blijft Bewustzijn weer gewoon zichzelf.
Maar ook tijdens het leven kan dit gezien worden, dan is het toeschrijven van lijden aan en door objecten als projectie vervallen en blijft Bestaan/Aanwezigheid over.
Wat overigens weer niet impliceert dat er geen poot zou worden uitgestoken. Integendeel! Juist dan is er volledige beschikbaarheid.Maar niet (meer) vanuit persoonlijke/ge?dentificeerde) projectie.

Iets wat "vergeten" is kan idd terugkomen en dat gebeurt ook vaak.
Het kan echter ook gebeuren dat het ogenschijnlijke (!) verlies van de "hij" voorgoed plaatsvindt. En er is niets wat de "ik" daaraan kan "doen".. om dit te "bereiken". Hiertegen vechten of methodes toepassen op welke manier dan ook is in mijn optiek slechts een versterking van degene die ergens vanaf probeert te komen.
Ik spreek over "degene" maar wijs erop dat hier steeds verwezen wordt naar ge?ndividualiseerd Bewustzijn. Hetzelfde geldt dit bij het noemen van "ik".

En dan is het wachten op de drempel zonder enige verwachting..

Ik begrijp hier niet wat je bedoelt.
Overigens is er nooit sprake van "je" ervaren toch? Dat is juist weer de verblinding van de "je". Er is slechts ervaren. Zelfs het denken wordt ervaren. Het ervaart niet "zichzelf".

Ik heb noch de lust noch de tijd om het hele topic weer eens door te nemen. Vandaar dat ik vanuit deze post hier en daar wat vermeld wat me opmerkelijk lijkt.

Dat je de lust niet hebt om te lezen wat ik schrijf is geen aanbeveling om nog maar weer eens een hernieuwde pogingen te doen je wat uit te leggen.

Het gerucht dat aandacht aan het persoonlijk zelf de fascinatie ermee versterkt heb ik ook vernomen, mijn ervaring is anders. Je was op het Remonforum samen met Aad, en bent misschien nog wel, druk doende met het zoeken naar en het vervolgens uitdiepen van kindmechanismen. Daarover deed ik toen laatdunkend omdat het begaan zijn met wederwaardigheden uit de jeugd versterking van de fascinatie voor het persoonlijk zelf is.

Een methode om gedachten in twijfel te trekken en te elimineren is dat niet.

Alleen al zoals je het omschrijft 'van degene die ergens vanaf probeert te komen' geeft aan dat je niet het flauwste idee hebt waar ik het over heb.

Het onderzoeken van je aannames en het elimineren van hetgeen je denkt te zijn is het tegenovergestelde van begaan zijn met je wederwaardigheden en betreft geen fascinatie met het persoonlijk zelf omdat juist door een gedegen onderzoek naar wat je bent (in relatie met wat je niet bent) daaraan afbreuk gedaan wordt.

Het klinkt vreemd uit de mond van iemand die bij voortduring bezig is gedachten te lanceren, niet eens nog die van jouzelf, en doende is ze op hun houdbaarheid als theorie te toetsen in plaats van ze in twijfel te trekken.

Welk recht heb je dan eigenlijk om een methode die dat aangaat te bekritiseren ?

Je zegt aan het slot niet te begrijpen wat ik bedoel, dienaangaande zei opgemerkt dat jij nog nooit hebt begrepen wat ik bedoel, ik ben je nog steeds op hetzelfde aan het wijzen als vijf jaar geleden.

Er zijn mensen die hardnekkig tegen hun perceptie blijven aankijken, bij jou is dat je theorie.

Hoe kun je bijvoorbeeld aan mij vragen of je de 'je' ervaart, alsof je je afvraagt of je dat aan de hand van de daarover bekende non-dualiteit wetenschap wel zo mag zeggen. Er is niet 'slechts ervaren' wanneer dat voor jou geen realiteit is. Diane, nogmaals je toetst je praktijk aan de theorie in plaats van omgekeerd. Kom uit je hoofd en ga zelf op onderzoek uit.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Hiertegen vechten of methodes toepassen op welke manier dan ook is in mijn optiek slechts een versterking van degene die ergens vanaf probeert te komen.

Hoe past daarin dan de clarity-methode om van je kindmechanismen af te komen?

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Hoe past daarin dan de clarity-methode om van je kindmechanismen af te komen?

Was het niet dat je nergens vanaf kwam?