Nadjes stekkie

[Freerider]

Btw, al die namen geloof ik wel wat. Ik heb het globaal even doorgelezen, maar het is voor de happy few. Net alsof je eerst een jarenlange studie moet afleggen om er achter te komen wie je werkelijk bent.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

En heb jij die overtuiging dat je een wezen met beperkingen bent al terzijde geschoven, Nadje?

Lezen Niets......wat schrijf ik nou? Het is gaande.....een on-going proces....ik lijk meer en meer afgestemd te raken op dat proces. Ik merk dat mijn focus/aandacht meer en meer ligt bij wat ik graag doe, leuk vind om te doen, te doen waar ik goed in ben....met mensen op wie ik gesteld ben (geraakt) en zo een inspirerende omgeving voor mezelf te creëren. Een omgeving waarin we elkaar stimuleren om het beste in elkaar naar boven te brengen. En daar geniet ik met volle teugen van. En ik zie steeds meer dat het vooral om dat genieten gaat. Genieten van de weg. Er is wel een doel...ergens in de verte....maar het gaat vooral om de weg. En daarbij dan niet (meer) automatisch kiezen voor zekerheid/veiligheid en dat soort zaken....maar zoals gezegd, de focus bij dat wat je graag doet en dat wat ten goede komt aan allen...ik krijg steeds meer zelfvertrouwen, mooi woord, vertrouwen in dat het zich zelf ontwikkeld....mijn aandacht ligt bij de intenties....ik begin zowaar van een onzekere (Bep)tante te groeien naar een verantwoordelijke vrouw met kwaliteiten en talenten en ik leer steeds beter hoe ik daar gebruik van kan maken......kortom...ik ben een blij mens.....

[Freerider]

Je blijft toch nog wel een beetje beppen hoop ik? Dat onzekere heb ik trouwens nooit bij je bespeurt. Maar mogelijk is dat al langer terug natuurlijk. Hoewel je de kwalificatie nog maar pas hebt.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Je blijft toch nog wel een beetje beppen hoop ik? Dat onzekere heb ik trouwens nooit bij je bespeurt. Maar mogelijk is dat al langer terug natuurlijk. Hoewel je de kwalificatie nog maar pas hebt.

Nee, dat snap ik. Dat onzekere wist/weet ik natuurlijk altijd fantastisch te maskeren. (voor de oppervlakkige kijker). Ik ben in vele opzichten een laatbloeier, zou je kunnen zeggen. Om een idee te geven...ik zag laatst een interview met Anouk, waarin ze benoemde dat ze met haar moeder gebroken had. Dat was (voor haar) nodig, om haar eigen weg te gaan. Mijn eerste gedachte toen was, dat had ik ook moeten doen. En hoewel ik "breekpunten" in de relatie met mijn moeder heb gehad, duurden die nooit lang, ik ben nu eenmaal ook een mens van het harmoniemodel, en (helaas) te begripvol aangaande het gegeven, dat ook zij slechts een product van haar opvoeding was. Maar ik had het wel moeten doen. Ik had rigoureus moeten breken met mijn moeder, de familie. Teneinde mezelf ten volle te kunnen ontplooien. Laten we het er maar op houden dat ik te soft was. Daarom heb ik het gevoel dat ik nu pas tot bloei kom, nu ik van het juk van mijn opvoeding en mijn ouders bevrijd ben. Beetje laat misschien, maar beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Tegelijkertijd besef ik me ten volle dat dingen niet anders hadden kunnen gaan dan ze gegaan zijn. En ik had een fantastische moeder. Een wijze en zeer liefdevolle moeder. Ik heb altijd geleefd in het besef dat er onvoorwaardelijk van me gehouden werd. Door zowel mijn moeder als mijn vader. En ik besef meer en meer welk een enorm voorrecht dat geweest is. Dus het is een dubbel gevoel, zal ik maar zeggen. En tja...een ouwe, gezellige Bep zal ik altijd wel blijven. Daarom houdt Rennie ook van me, om dat beppen. Wedden?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nee, dat snap ik. Dat onzekere wist/weet ik natuurlijk altijd fantastisch te maskeren. (voor de oppervlakkige kijker). Ik ben in vele opzichten een laatbloeier, zou je kunnen zeggen. Om een idee te geven...ik zag laatst een interview met Anouk, waarin ze benoemde dat ze met haar moeder gebroken had. Dat was (voor haar) nodig, om haar eigen weg te gaan. Mijn eerste gedachte toen was, dat had ik ook moeten doen. En hoewel ik "breekpunten" in de relatie met mijn moeder heb gehad, duurden die nooit lang, ik ben nu eenmaal ook een mens van het harmoniemodel, en (helaas) te begripvol aangaande het gegeven, dat ook zij slechts een product van haar opvoeding was. Maar ik had het wel moeten doen. Ik had rigoureus moeten breken met mijn moeder, de familie. Teneinde mezelf ten volle te kunnen ontplooien. Laten we het er maar op houden dat ik te soft was. Daarom heb ik het gevoel dat ik nu pas tot bloei kom, nu ik van het juk van mijn opvoeding en mijn ouders bevrijd ben. Beetje laat misschien, maar beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Tegelijkertijd besef ik me ten volle dat dingen niet anders hadden kunnen gaan dan ze gegaan zijn. En ik had een fantastische moeder. Een wijze en zeer liefdevolle moeder. Ik heb altijd geleefd in het besef dat er onvoorwaardelijk van me gehouden werd. Door zowel mijn moeder als mijn vader. En ik besef meer en meer welk een enorm voorrecht dat geweest is. Dus het is een dubbel gevoel, zal ik maar zeggen. En tja...een ouwe, gezellige Bep zal ik altijd wel blijven. Daarom houdt Rennie ook van me, om dat beppen. Wedden?

Ik snap er geen bal van. Je had een wijze en liefdevolle moeder en er werd onvoorwaardelijk gehouden van je gehouden door je vader en moeder.
Waarom moet je dan breken? Als er onvoorwaardelijk van je gehouden werd, dan lag er niets in de weg om je zo te ontwikkelen als je wilde.

Al zou je prostituee willen worden, vader en moeder houden onvoorwaardelijk van je. Dus geen probleem.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ik snap er geen bal van. Je had een wijze en liefdevolle moeder en er werd onvoorwaardelijk gehouden van je gehouden door je vader en moeder.
Waarom moet je dan breken? Als er onvoorwaardelijk van je gehouden werd, dan lag er niets in de weg om je zo te ontwikkelen als je wilde.

Al zou je prostituee willen worden, vader en moeder houden onvoorwaardelijk van je. Dus geen probleem.

Voor mij niet inderdaad. Het had aan hun liefde ook niks afgedaan als ik prostituee was geworden. Uiteindelijk. Maar zij waren mensen die dachten in termen van beperkingen. Ik weet nu dat ik alles kan zijn/worden wat ik wil. Maar ieder kind wil toch graag dat zijn ouders trots op hem/haar zijn? Daarin was ik geen uitzondering. Dus wilde ik hen graag 'pleasen". En daarin ben ik mezelf soms kwijt geraakt. Snap-ez- vous?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Voor mij niet inderdaad. Het had aan hun liefde ook niks afgedaan als ik prostituee was geworden. Uiteindelijk. Maar zij waren mensen die dachten in termen van beperkingen. Ik weet nu dat ik alles kan zijn/worden wat ik wil. Maar ieder kind wil toch graag dat zijn ouders trots op hem/haar zijn? Daarin was ik geen uitzondering. Dus wilde ik hen graag 'pleasen". En daarin ben ik mezelf soms kwijt geraakt. Snap-ez- vous?

Ja, ieder kind wil dat zn ouders trots zijn op hem. Maar als kind zijnde kan je toch ook dat 'trots willen zijn' negeren en even goed in contact blijven met je ouders? Wat jij eigenlijk zegt is dat je een bepaald gevoel had naar je ouders en dat je omdat je je ouders niet wilt teleurstellen waar ze bij zijn maar het contact had willen verbreken.

Maar die gedachte van je ouders willen pleasen leefde alleen in jouw hoofd.
Jij had (achteraf) je ouders die onvoorwaardelijk van je hielden willen straffen vanwege een gedachte! Ik vind dat volkomen bezopen. In feite geef je nu nog steeds je ouders de schuld voor je eigen gedachten. De enige die schuld heeft ben jij zelf omdat je een gedachte die onwaar was voor waar hield.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ja, ieder kind wil dat zn ouders trots zijn op hem. Maar als kind zijnde kan je toch ook dat 'trots willen zijn' negeren en even goed in contact blijven met je ouders? Wat jij eigenlijk zegt is dat je een bepaald gevoel had naar je ouders en dat je omdat je je ouders niet wilt teleurstellen waar ze bij zijn maar het contact had willen verbreken.

Maar die gedachte van je ouders willen pleasen leefde alleen in jouw hoofd.
Jij had (achteraf) je ouders die onvoorwaardelijk van je hielden willen straffen vanwege een gedachte! Ik vind dat volkomen bezopen. In feite geef je nu nog steeds je ouders de schuld voor je eigen gedachten. De enige die schuld heeft ben jij zelf omdat je een gedachte die onwaar was voor waar hield.

Ik heb niet zoveel op met de term schuld. Ik voel mezelf niet schuldig en zie mijn ouders ook niet als schuldigen. Ik heb mijn ouders ook nooit willen straffen. Waarin lees jij dat?

Ik heb mijn ouders tot het uiterste getergd, denk ik. En blijkbaar moest dat zo zijn. De gedachte niet goed genoeg te zijn, is inderdaad mijn gedachte geweest, die ik voor waar had aangenomen. Correct. Dat was dan ook mijn proces. Ik heb hen echter ook op hun verantwoordelijkheden gewezen. Wat niet altijd een onverdeeld succes was. Maar wel noodzakelijk. Ze hebben veel energie gestoken in het mij omvormen tot iemand waarvan zij dachten dat het goed was. Weinig tot geen energie in het stimuleren van mijn talenten e.d. Want daar viel geen geld in te verdienen. Hun dingetje.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik heb niet zoveel op met de term schuld. Ik voel mezelf niet schuldig en zie mijn ouders ook niet als schuldigen. Ik heb mijn ouders ook nooit willen straffen. Waarin lees jij dat?

Ik heb mijn ouders tot het uiterste getergd, denk ik. En blijkbaar moest dat zo zijn. De gedachte niet goed genoeg te zijn, is inderdaad mijn gedachte geweest, die ik voor waar had aangenomen. Correct. Dat was dan ook mijn proces. Ik heb hen echter ook op hun verantwoordelijkheden gewezen. Wat niet altijd een onverdeeld succes was. Maar wel noodzakelijk. Ze hebben veel energie gestoken in het mij omvormen tot iemand waarvan zij dachten dat het goed was. Weinig tot geen energie in het stimuleren van mijn talenten e.d. Want daar viel geen geld in te verdienen. Hun dingetje.

So what? Als je eenmaal volwassen bent, dan denk je toch voor je zelf? Ouders maken meestal keuzes die het kind niet aanstaan.

Maar terug naar de kern. Je zegt zelf dat het jouw gedachtes waren. En je zegt ook dat je had moeten breken met je ouders. Dat betekent (en zeg het maar als ik het fout heb) dat je NU denkt dat je TOEN anders had gehandeld als je ouders uit zicht waren. Dat TOEN je gedachten afhankelijk waren van je ouders. Terwijl het JOUW gedachtes waren. Jij was TOEN de schuldige. (en dat is mijn woordkeuze, ook al heb jij er niks mee) En als je gedaan had wat je NU zegt, dan had je je ouders daar mee gestraft. (wederom mijn woordkeuze)

Wat jij zou moeten doen in mijn optiek is de vroegere Nadje een pak op haar falie geven. Je had pap en mam een kus moeten geven en tegelijk de middelvinger. Jij bent degene die gefaald heeft en wilt dat kennelijk ook in 2013 nog niet onder ogen zien.


PS. Bovenstaande is slechts een/mijn mening voor wat die waard is. Een gratis tip van Flip. Maar het wordt tijd om in te zien dat Liefde niet voor bange mensen is. Het verleden staat toch al vast, dus je kan je beter op de toekomst richten. Maar het verleden is wel om er lessen uit te trekken en ik zie jou dat niet doen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

So what? Als je eenmaal volwassen bent, dan denk je toch voor je zelf? Ouders maken meestal keuzes die het kind niet aanstaan.

Maar terug naar de kern. Je zegt zelf dat het jouw gedachtes waren. En je zegt ook dat je had moeten breken met je ouders. Dat betekent (en zeg het maar als ik het fout heb) dat je NU denkt dat je TOEN anders had gehandeld als je ouders uit zicht waren. Dat TOEN je gedachten afhankelijk waren van je ouders. Terwijl het JOUW gedachtes waren. Jij was TOEN de schuldige. (en dat is mijn woordkeuze, ook al heb jij er niks mee) En als je gedaan had wat je NU zegt, dan had je je ouders daar mee gestraft. (wederom mijn woordkeuze)

Wat jij zou moeten doen in mijn optiek is de vroegere Nadje een pak op haar falie geven. Je had pap en mam een kus moeten geven en tegelijk de middelvinger. Jij bent degene die gefaald heeft en wilt dat kennelijk ook in 2013 nog niet onder ogen zien.


PS. Bovenstaande is slechts een/mijn mening voor wat die waard is. Een gratis tip van Flip. Maar het wordt tijd om in te zien dat Liefde niet voor bange mensen is. Het verleden staat toch al vast, dus je kan je beter op de toekomst richten. Maar het verleden is wel om er lessen uit te trekken en ik zie jou dat niet doen.

Waar baseer je dat op?