Nadjes stekkie

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik heb niet zoveel op met de term schuld. Ik voel mezelf niet schuldig en zie mijn ouders ook niet als schuldigen. Ik heb mijn ouders ook nooit willen straffen. Waarin lees jij dat?

Ik heb mijn ouders tot het uiterste getergd, denk ik. En blijkbaar moest dat zo zijn. De gedachte niet goed genoeg te zijn, is inderdaad mijn gedachte geweest, die ik voor waar had aangenomen. Correct. Dat was dan ook mijn proces. Ik heb hen echter ook op hun verantwoordelijkheden gewezen. Wat niet altijd een onverdeeld succes was. Maar wel noodzakelijk. Ze hebben veel energie gestoken in het mij omvormen tot iemand waarvan zij dachten dat het goed was. Weinig tot geen energie in het stimuleren van mijn talenten e.d. Want daar viel geen geld in te verdienen. Hun dingetje.

Als ik jouw reacties zo lees Nadje, hebben wij overeenkomsten. Met dat verschil dat mijn vader tot ver in mijn puberteit letterlijk getracht heeft om mijn denkbeelden eruit en de zijne erin te slaan. Uiteindelijk heb ik met een knetterende ruzie het ouderlijk huis verlaten op amper 18-jarige leeftijd. Mede dankzij mijn toenmalige vriendje die zei dat het niet normaal was wat er bij ons thuis plaats vond en die er voor heeft gezorgd dat ik - tijdelijk - de banden verbrak. Banden hoeven volgens mij niet definitief en voor eeuwig verbroken te worden. Soms is een tijdelijke 'radiostilte' voldoende voor hernieuwd contact. Een soort van time-out om gevoelens te kunnen resetten. Wat is van jou en wat is van die ander.

In mijn situatie heeft de universele/onvoorwaardelijke liefde ons weer bij elkaar gebracht binnen 3 maanden nadat ik uit huis was en heb ik in liefde van mijn beide ouders afscheid mogen nemen aan hun sterfbed.

Ouders en kinderen: allemaal gewoon mens....

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Waar baseer je dat op?

Op de door jou aangedragen informatie. Mogelijk is die niet compleet, dat kan.
Ik begrijp best dat mijn zienswijze verzet oproept, maar ook dat zijn weer gedachtes. Laat het rustig bezinken of gooi het direct in de kliko, dat mag ook.

Voor nu: mooie dromen Nadje!

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

So what? Als je eenmaal volwassen bent, dan denk je toch voor je zelf? Ouders maken meestal keuzes die het kind niet aanstaan.

Maar terug naar de kern. Je zegt zelf dat het jouw gedachtes waren. En je zegt ook dat je had moeten breken met je ouders. Dat betekent (en zeg het maar als ik het fout heb) dat je NU denkt dat je TOEN anders had gehandeld als je ouders uit zicht waren. Dat TOEN je gedachten afhankelijk waren van je ouders. Terwijl het JOUW gedachtes waren. Jij was TOEN de schuldige. (en dat is mijn woordkeuze, ook al heb jij er niks mee) En als je gedaan had wat je NU zegt, dan had je je ouders daar mee gestraft. (wederom mijn woordkeuze)

Wat jij zou moeten doen in mijn optiek is de vroegere Nadje een pak op haar falie geven. Je had pap en mam een kus moeten geven en tegelijk de middelvinger. Jij bent degene die gefaald heeft en wilt dat kennelijk ook in 2013 nog niet onder ogen zien.


PS. Bovenstaande is slechts een/mijn mening voor wat die waard is. Een gratis tip van Flip. Maar het wordt tijd om in te zien dat Liefde niet voor bange mensen is. Het verleden staat toch al vast, dus je kan je beter op de toekomst richten. Maar het verleden is wel om er lessen uit te trekken en ik zie jou dat niet doen.

Mooie reactie! ....en dat is dan weer mijn mening en ervaring.... Het is wat ik mij elke keer opnieuw realiseer als ik mijzelf waardeloos voel vanuit conditionering... En elke keer opnieuw het besef dat mijn ouders niet anders hebben gekund waarschijnlijk, maar dat ik wel degene ben die als volwassen vrouw verantwoordelijk is voor zichzelf...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Op de door jou aangedragen informatie. Mogelijk is die niet compleet, dat kan.
Ik begrijp best dat mijn zienswijze verzet oproept, maar ook dat zijn weer gedachtes. Laat het rustig bezinken of gooi het direct in de kliko, dat mag ook.

Voor nu: mooie dromen Nadje!

Niks in de kliko. Ik neem je serieus in wat je aandraagt. Maar dan wil ik het ook graag onderbouwd zien. En kijken of er iets van herkenning is. Nu op de onverschillige tour gaan, vind ik een zwaktebod. En mij onwaardig.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Mooie reactie! ....en dat is dan weer mijn mening en ervaring.... Het is wat ik mij elke keer opnieuw realiseer als ik mijzelf waardeloos voel vanuit conditionering... En elke keer opnieuw het besef dat mijn ouders niet anders hebben gekund waarschijnlijk, maar dat ik wel degene ben die als volwassen vrouw verantwoordelijk is voor zichzelf...

Zo is dat. We zijn zelf verantwoordelijk voor het leven dat we kiezen. Dat is enerzijds heel mooi, maar anderzijds ook enorm beangstigend.En daar moeten we een weg in vinden.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zo is dat. We zijn zelf verantwoordelijk voor het leven dat we kiezen. Dat is enerzijds heel mooi, maar anderzijds ook enorm beangstigend.En daar moeten we een weg in vinden.

Angst onder ogen zien, vastpakken en dan in vertrouwen los durven laten...

Maar dat is zo ik het zie ....en lukt me ook niet altijd klakkeloos in een ademteug, maar we blijven leren

Slaap lekker en mooie dromen Niets en Nadje!

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Angst onder ogen zien, vastpakken en dan in vertrouwen los durven laten...

Maar dat is zo ik het zie ....en lukt me ook niet altijd klakkeloos in een ademteug, maar we blijven leren

Slaap lekker en mooie dromen Niets en Nadje!

Jij ook Sterre, slaap met engelen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Niks in de kliko. Ik neem je serieus in wat je aandraagt. Maar dan wil ik het ook graag onderbouwd zien. En kijken of er iets van herkenning is. Nu op de onverschillige tour gaan, vind ik een zwaktebod. En mij onwaardig.

Die onverschillige tour is een aanname, Nadje. Ik heb het zo veel mogelijk onderbouwd, maar soms wil een mens ook naar bed.

Ik vind dat ieder mens naar zijn verleden dient te kijken op een serieuze onafhankelijke wijze. Om fouten in de toekomst te voorkomen. En juist omdat het voor jou al zo lang geleden is en je fout handelen erkent liggen de kansen voor het oprapen.

Samengevat: in een relatie leggen mensen elkaar geen zaken op. Jouw ouders hebben dat wel gedaan en jouw huidige mening is dat je dan de relatie had moeten verbreken. Ik zie dat als escapisme om een relatie daadwerkelijk op zijn peilers te beproeven. Beter had geweest om de relatie gaande te houden en tegelijk je eigen weg te volgen. Natuurlijk gaat dat problemen opleveren. Maar je had er wel veel van kunnen leren. De belangrijkste lering is dat je in een relatie elkaar geen zaken oplegt en ook niet pleast. (afgezien van het kleine pleasen natuurlijk)

Je hebt nu ook relaties. Waarvan een met Rob. Je komt er dus nooit onderuit, want mensen hebben erg de neiging om de ander mee te trekken in wat zij als juist achten. En als Rob dat zou doen, dan maar weer de kuierlatten nemen?

Ook wij twee hebben een relatie op dit forum. Ik mag jou wel. Maar ik ga jou niet pleasen of anderzins naar de mond praten. Mocht ik daardoor jouw respect verliezen of whatever, dan zij dat zo. Dan deugde de relatie al niet. Zo eenvoudig werkt het in feite in iedere relatie. Met dien verstande dat je niet op alle slakken zout moet gaan leggen en best in de kleinere zaken elkaar tegemoet kan komen.

Het leven is een leerschool. Wat ik je hier aanreik kan je alleen doorgronden door het ook te leven.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Als ik jouw reacties zo lees Nadje, hebben wij overeenkomsten. Met dat verschil dat mijn vader tot ver in mijn puberteit letterlijk getracht heeft om mijn denkbeelden eruit en de zijne erin te slaan. Uiteindelijk heb ik met een knetterende ruzie het ouderlijk huis verlaten op amper 18-jarige leeftijd. Mede dankzij mijn toenmalige vriendje die zei dat het niet normaal was wat er bij ons thuis plaats vond en die er voor heeft gezorgd dat ik - tijdelijk - de banden verbrak. Banden hoeven volgens mij niet definitief en voor eeuwig verbroken te worden. Soms is een tijdelijke 'radiostilte' voldoende voor hernieuwd contact. Een soort van time-out om gevoelens te kunnen resetten. Wat is van jou en wat is van die ander.

In mijn situatie heeft de universele/onvoorwaardelijke liefde ons weer bij elkaar gebracht binnen 3 maanden nadat ik uit huis was en heb ik in liefde van mijn beide ouders afscheid mogen nemen aan hun sterfbed.

Ouders en kinderen: allemaal gewoon mens....

Mooi Sterre.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Beter had geweest om de relatie gaande te houden en tegelijk je eigen weg te volgen.

Dat is dus wat ik gedaan heb en met terugwerkende kracht zeg ik, ik had beter een tijd rigoureus afstand moeten nemen. Breken is misschien ook niet het goede woord. Dat klinkt ook zo definitief. Gewoon een tijd lang afstand en even geen contact en geen beïnvloeding. Toen Anouk dat zei, was dat zo'n spontaan inzicht wat binnen kwam. Dat ken je misschien wel. Toen was dat opeens klip en klaar. Maar mijn ouders zijn er niet meer en het is goed zoals het is. Maar ik begrijp wat je schrijft. Dank voor je reactie.