 |
5 September 2018, 17:04
|
#521 | |
|
Actuaris
 Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Theorieën, systemen, diagrammen zijn enkel een hulp indien wij ze alleen gebruiken om klaarder te zien in onszelf; maar zeker niet om van hen te weten hoe we juist zouden moeten denken... Juist ons verstand gebruiken zullen we enkel indien we elke uitwendige dwang, richtlijnen, goede raad juist kunnen plaatsen en weten dat het Directe Leven zelf onze enige leiddraad is... |
|
|
|
5 September 2018, 18:49
|
#522 | |
|
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Als ik je lees klink je uitleg zo algemeen, en ik zie dat ik vervolgens de neiging heb om over je heen te lezen daardoor. Geef een voorbeeld, uit je eigen beleving/ ervaring, wat je precies bedoelt met veranderen van eigen kwak,en houdt de uitleg bij jezelf, misschien onstaat zo een conversatie. Als je het zo opstelt, alsof je buiten jezelf houdt, nodigt mij bv. niet echt om geïnteresseerde vragen te stellen. |
|
|
|
|
5 September 2018, 22:40
|
#523 | |
|
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Veel van wat ik nu inzie, weet, ervaar, gaat terug naar een ver verleden en het is dan ook moeilijk om kort en bondig te vertellen... Ik zou mijzelf verliezen in een eindeloze en totaal onoverzichtelijke uitleg... En ik wil mijzelf niet verliezen, niet meer verliezen in eindeloos wellens nietens gedachtegangen... Ik wil alleen de kern zien en al het overbodige over boord zetten en dan openbaart het leven zich en leeft het leven zichzelf... Als wij onze 'vooruitgang' bekijken, dan zien we dat we dat doen door de negatieve houdingen, ervaringen, beperkingen uit ons verleden weg te werken... Wij proberen 'betere' mensen te worden door het slechte te verwijderen; ons ervan los te maken... Maar de laatste tijd is bij mij het inzicht gekomen dat dikwijls nog meer dan het 'slechte' het het 'goede' is dat ons bindt, vasthoudt, ons indirect doet leven..., ons doet spreken over 'verhaaltjes'... Wij kunnen niet spontaan meer 'goed' doen voor derden want wij zijn zo geconditioneerd dat we 'goed' moeten doen en dan zijn we fier op onszelf omdat we goed gedaan hebben en meestal verwachten wij een respons, terwijl als je direct, zonder de minste bijgedachte, zonder de minste conditionering goed doet verwacht je zelfs geen respons, je weet dat alles goed is zoals het is... Wat een enorme vrijheid voor jezelf, maar ook voor je medemens uitmaakt. En het contact met anderen is veel directer en de respons is er... De andere voelt het leven dat door je vloeit, de andere voelt zichzelf ook goed... En dat is een zalig gevoel; tot de ontdekking komen dat het Leven zichzelf leeft, zichzelf voortdurend opnieuw uitvindt, de creativiteit zelve is... De vrijheid te ontdekken om 'te zijn'; het is als een hoorn des overvloed... Het spijt me, Mihaela, maar ik ben zoals ik ben en ik ben minder en minder in staat om mij anders voor te doen... Lig het jou niet; dat is je goed recht en ik ben er echt niet boos om... Het enige dat ik nog wil is om hier af en toe mijn groenten in de tuin van een ander te kippen (zoals iemand mij hier ooit beschreven heeft). Komt er reactie, des te beter... Komt er geen reactie, ik voel mij zelf goed omdat ik het eens heb kunnen zeggen. Goede nacht, slaap wel. |
|
|
|
|
6 September 2018, 00:15
|
#524 | |||||||
|
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Jouw eigen keuze, ik heb er geen moeite (meer) mee. Ik had zo een moment dat ik een kans wilde geven, want mogelijk kom je dit vaak tegen, dat men niet meer naar je luistert.. Dan weet je tenminste hoe het komt. . Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Ikzelf heb er niets aan als iemand steeds over 'wij' schrijft. Jij hebt er wel wat aan, en daar doe je het voor. Schrijf gerust, ik doe dat ook. Slaap lekker Marie. Wijziging aangebracht door Mihaela op 6 September 2018 om 00:39. Reden: Het woordje 'al' toegevoegd |
|||||||
|
|
|
6 September 2018, 11:38
|
#525 | |
|
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Er is de mensheid en er is 'ik' en er is een voortdurende tussenwerking tussen de twee... Indien je bij problemen, begrippen opgesloten blijft in het 'ik'-cirkeltje geraak je er dikwijls niet uit... Ik probeer het open te trekken... Maar de abstracte mensheid zonder het 'ik' heeft persoonlijk ook geen enkele waarde; 'ik' ben en blijf het centrum van mijn bestaan, mijn ontvankelijkheid, mijn gevoeligheid, mijn verstand... Mijn doel is altijd en overal geweest om naar de kern door te dringen. In het begin doe je dat door veel te lezen, wereldbeelden, ervaringen, lessen, inzichten van anderen op te doen en steeds te vergelijken en te toetsen aan je eigen bestaan, je eigen leven, je eigen gevoelens en inzichten... Een grote les uit het verleden wil ik wel aanhalen... Het was winter, ik was een jaar of tien en ik had op school geleerd en gehoord dat de vogeltjes het moeillijk hadden in de sneeuw om voedsel te vinden... Ik in mijn kinderlijke naïviteit en overmoed heb een half uur lang brood zitten te brokkelen in heel kleine kruimeltjes voor de kleine bekjes van de vogeltjes. Daarna heb ik vijf kleine kruimelhoopjes gemaakt in de hof en verstopte ik mij achter een gordijn om de vogeltjes te zien die zouden komen de kruimeltjes opeten... Geen enkele vogel is gekomen want geen enkele vogel riskeert zijn leven om in een kattenomgeving piepkleine kruimeltjes te komen oppikken... Mijn frank was gevallen; het volstond totaal niet om goed te willen doen om ook goed te doen, vooral als je het op zo'n dwaze manier deed... Maar dat is een les voor iedereen waar er heel dikwijls geschermd wordt met de goede bedoelingen om het kwaad dat ze in werkelijkheid aanrichten goed te praten... De harde realiteit gaat boven dwaze gevoeligheden... en het is aan ons om de moed te hebben die harde werkelijkheid te zoeken en te aanvaarden... Enfin, het was zo maar wat gebabbel... Ik voel mij op dit moment zeer goed; ik voel dat ik leef ipv van te denken dat ik leef en dat verandert heel veel... Zoals ik al gezegd heb, het leven volgt zijn eigen weg en doorspoelt alles... Dingen die vroeger als grote problemen gezien zouden worden, ik heb kanker, maar hij is niet dodelijk, worden nu ervaart als echte openbaringen die mij alleen maar doen inzien hoe gelukkig ik wel ben. Ik verdraag geen medelijden omdat ik geen enkele reden zie om medelijden te hebben met mij, ik ben gelukkig en ik wil dan ook andere mensen niet denigrerend behandelen door hen medelijden te betonen... Medeleven oké, medelijden neen... Groetjes, in alle vrijheid. Marie |
|
|
|
|
6 May 2019, 17:23
|
#526 | ||||
|
Vicaris
 
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
deel 1
Citaat:
Het moment waarin het onophoudelijk gemis is losgemaakt van (w)elke voorwaarde om iemand te zijn. Innerlijke rust, zijn, bewust aanschouwen, onpersoonlijk leven enz. kunnen niet bijdragen aan de gevolgen van dat moment. Het gedegen zelfonderzoek is een ervaring in zoverre ik het losmaken zie voltrekken in deze persoon maar het losmaken is ook anders dat onmiddellijk zonder ervaren is. Het beëindigen van deze spagaat (hechten versus losmaken) maakt een einde aan het onophoudelijk moment en is als van onmiddellijkheid. De persoon en identiteit zijn een ervaring en gevoel voor wat in tijd en ruimte gebeurt of daarin plaats vindt. Ander begin als zonder voorwaarden is geen ervaring daar elk kenbaar aspect ontbreekt. Het verschijnt niet en verdwijnt niet daar het als van onmiddellijkheid is. Het is onuitsprekelijk en onzegbaar. |
||||
|
|
|
6 May 2019, 17:27
|
#527 |
|
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
deel 2
Met deze informatie, deze achtergrond lees ik in het ebook 'Het onpersoonlijke leven' van een anonieme auteur uit het jaar 1914. Na een paar bladzijden in de wat stroeve verouderde vertaling van 1944 te lezen, ben ik opnieuw beginnen lezen in de meest recente vertaling van 1992.
Van in het begin verneem ik dat het onpersoonlijke zelf (IK BEN) in mijn innerlijk aanwezig is en van daaruit tot mijn menselijk bewustzijn spreekt. Het onpersoonlijke zelf wordt wakker gemaakt door de boodschap van god (Mijn boodschap) en leringen verschaft hoe mij af te wenden van de dwalingen van de persoonlijkheid. De menselijke geest is niet het onpersoonlijke zelf maar is, met het verstand, slecht een fase van het goddelijk onpersoonlijke. (Marie gaat deze bevestiging van ondergeschiktheid gaarne lezen). Ook alles waarop de persoon reageert wordt vanuit het innerlijk aangewakkerd door het Woord dat al in de persoon is uitgesproken door het goddelijke. Vervolgens komt de oproep om zichzelf te bevrijden uit de overheersing van de persoonlijkheid door zichzelf te verheffen en de geest tot dienaar te maken en het verstand tot onderdaan van het goddelijk onpersoonlijke (het Mijn woord). Wie bereid is verder te gaan en meent klaar te zijn om doorheen de wildernis van het persoonlijke naar het beloofde land van de goddelijke erfenis te reizen moet zich alleen maar laten leiden door de bedoelingen van het goddelijke (Mijn bedoelingen). De eerste les gaat over stil zijn en luisteren naar de richtlijnen uit IK BEN GOD. Het komt hier op neer om blindelings te vertrouwen en te gehoorzamen in al wat IK (god) nog ga zeggen. Wanneer ik rijp ben voor dit goddelijk gezag mag ik verder lezen. Ondertussen krijgen de twijfelaars de oren gewassen. Als ik zover ben dat ik aanneem dat 'wat ik denk dat ik ben' ik niet ben en dat mijn bewustzijn niet van mij is maar een voor mij aangepaste versie van het goddelijk bewustzijn is, dan ben ik klaar voor het grote werk. Ik kan dan afstand doen van alles wat ik heb en ben en geef het allemaal aan IK BEN GOD. Zo is mijn bewustzijn niet langer van mij maar van God en is de persoonlijkheid overgegaan in het onpersoonlijk bewustzijn van God. Vervolgens worden de sleutels uitgelegd van hoe onpersoonlijk met de schepping om te gaan. De liefhebbers van deze lectuur gaan deze sleutels graag zelf ontdekken. Ik ga dus niet alles verklappen. |
|
|
|
6 May 2019, 17:33
|
#528 |
|
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
deel 3
Dit ebook heeft voor mij geen enkele meerwaarde voor het zelfonderzoek.
Voor mij wordt de zelfverloochening iets te gotisch opgediend. De heroïsche godsvrucht van de verteller is niet meer van deze tijd maar past in de opgang van het modernisme aan het begin van de 20° eeuw. De psychologie als wetenschap staat pas in de kinderschoenen en uit het 'sensitieve' (waaraan men zo verslaafd is eind 19°eeuw) is men zoekende naar een soort nieuwe werkelijkheid (natuurlijkheid) voor mens en samenleving. Maar zoals de geschiedenis leert volgt de ene catastrofe de andere op tot aan de herontdekking van het persoonlijke als een bron voor welzijn en welvaart. Maar ook deze ontdekkingen laten een put na en is de mens van nu zijn eigen richting en perspectief in een verder volkomen nihilistische kosmos. De uitwerking van hoe het persoonlijke overgaat in het onpersoonlijke bewustzijn dient zich aan in de vorm van een boetepreek. Het is een lange tirade tegen de geestelijke ontwikkeling (wetenschappen en kunst) zoals deze zich aan het vestigen is aan het begin van de 20° eeuw. De enige ware ontwikkeling volgens de verteller is deze onder het goddelijk gezag zoals op elke bladzijde wordt aangetoond. In die opvatting sorteert het boekje in de controverse rond de filosofie van God-is-dood die een eeuw voordien opgang maakte. Met de beste wil van de wereld slaag ik er niet in dit werkje een plaats te geven in het rijtje 'goed voor zelfonderzoek'. Het zet alleen aan tot aannemen van ouderwetse geloofsbeleving. |
|
|
|
8 May 2019, 15:47
|
#529 | |
|
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Ik zie dat jij een beetje verloren op het forum zwalkt, niemand meer aan wie jij een goeie oude taaie gzoz door de strot kan schuiven. Ik vind Tony Parsons nu interessant vertellen. Zoek het op You Tube, en als jij alsnog zin hebt om te schrijven(het afkraken zoals gewoonlijk), kom ik gezellig bij. Of begin een nieuwe draad. Schrijf iets wat nu als vanzelf opkomt. Best fijn zo een eigen sereen forumpje.. schrijven wanneer je wil, en communiceren met wie het maar antwoordt.. Later vriend! |
|
|
|
|
9 May 2019, 14:04
|
#530 |
|
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Tsjongejonge doe jij je dingetje maar! Veel geluk zou ik je wensen als ik niet met enkele vragen zou blijven zitten. Vragen of antwoorden, ik weet het zo nog niet uit elkaar te houden. Maar goed, voor jou ben ik een doordouwer en zo moet ik mij dan maar gedragen. Zo komen er minder brokken van, denk je niet? Ik dacht gisteren laat ik er eerst een nachtje over slapen en dan zien we wel weer hoe het verder loopt. Maar geen getreuzel noch geneuzel van uitstel komt afstel.
Waarom ik alsnog een beetje doordouw wil ik de aandacht voor een kwestie aankaarten waar elke onderzoeker mee van doen heeft. Namelijk wat brengt het op om te weten wat er onderzocht wordt? Zie je, je begint een onderzoek in een draadje over onpersoonlijk leven en na een tijdje overleg is de fut er uit en spreekt het thema niet meer aan. Wat is er dan onderzocht en wat heeft het opgebracht zo zit ik mij af te vragen bij een lekker kopje koffie? Zou het denken iets meer hebben opgebracht dan het over en weer getyp naar elkaar? Ik luisterde ondertussen naar Tony Parsons. Hij gaf in de video de toehoorders eerst een introductie en beantwoordde daarna de vragen uit het publiek. Ik beluisterde de introductie en ging vervolgens diagonaal door de vragen en antwoorden. Het denkmodel van Parsons toont grote overeenkomsten met het model dat de verteller gebruikt in het verhaal van het onpersoonlijke leven. De begrippen bij Parsons zijn meer van deze tijd. Maar eigenlijk gaat het over IK BEN en IK BEN GOD (onbegrensde volle leegte). De evolutie bij Parsons is dat hij zich niet moet onderschikken aan goddelijk gezag. De levensenergie is open bewustzijn. De andere kant van het model, het radicaal nihilisme dat ordening ontkent, heeft geen aantrek. Er is blijkbaar altijd iets om in te geloven en op te hopen dat boven het toeval of de interpretatie uitsteekt. Ik zou haast besluiten dat waarheidsvinding iets voor de levenden is en de ontkenning daarvan voor de doden. Nochtans heeft het nihilisme wel iets. Katerie laat in het begin van dit draadje doorschemeren onder de indruk van een doodsverlangen te staan en het geloof in God daar tegenover te plaatsen. Het evenwicht in het leven wordt gevonden in het volgen van stappenplannen naar (vul maar in wat jou het beste lijkt: vrede, geluk, stilte, enz). Daar is zeker veel voor te zeggen. Het denkmodel is goudwaarde voor een boeiend en avontuurlijk leven. Ik denk dat de aanhangers van het daar-tegenover-plaatsen een boeiend en avontuurlijk leven hebben. Toch minstens overdag want in het donker is het moeilijk onderscheiden wat en waar zich juist tegenover bevind. Een denkmodel is een oriëntering naar zingeven in wat al klaar en duidelijk is. Je weet al dat ik nu over het gedegen zelfonderzoek ga schrijven. Maar dat ga ik niet doen omdat dat soort onderzoek helemaal niet past in de klaarte en duidelijkheid van een denkmodel. Het is leven in het donker. Maar nu schrijf ik er toch al weer over. Sorry. Weet je wat? Schrijf eens wat over niets. |
|
|
Lineaire weergave
