Het Thomas Evangelie

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

De Geest is het slagveld van handeling.

Heel mooi uitgedrukt als een steen die in de waterpoel valt en kringen maakt door water op te schuiven naar de rand.

Wat is het niet-doen van de Geest?

Hartelijk,

Looro

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja op die manier gaat het niet lukken nee.
Ik bedoel dat de 'waarheid' je vroeg of laat op je knie?en doet vallen, als je inziet dat die 'je' geen enkele waarheid zal kunnen kennen.

Dat begreep ik wel.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Was dat nou weer voor rare zin?

Het is iets Gronings!
Die beginnen vaak een zin met : JA...of ze eindigen ermee..

[diane]

Hoi Habnut,

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Om uit deze duivelse cirkel te ontsnappen dient men uit het bereik van deze onrust te treden.
Gewoonlijk wordt vanuit onwetendheid geadviseerd de geest tot rust te brengen en de bewegingen een halt toe te roepen.
Allerlei adviezen worden ons toegebruld en aangeprezen.
Echter elke poging daartoe doet een nieuwe golf ontstaan!
Goede raad is duur!

Wat ons te doen staat, is uit dit onrustige gebied terug te treden en de kalmte van diepere lagen te verkennen.
Er ligt een compleet onontgonnen gebied verscholen in de diepten van ons Hart, dichtbij hetgeen wij werkelijk zijn. Dit gebied is met een beetje volharding te betreden en dient vervolgens verkend te worden.

Conclusie: verlaat het slagveld, al lijkt het nog zo'n aantrekkelijke plaats!

Ik begrijp wat je met Geest bedoelt. Ik geloof idd dat er nog allerlei subtiele lagen bestaan die de grootste verwarring c.q. illusies veroorzaken.
Ik begrijp ook dat deze gebieden verlaten dienen te worden.
De vraag is alleen: hoe gebeurt dit volgens jou?
Want de geest "tot rust brengen" is ook maar een doekje voor het bloeden.
Ik heb me dus vnl. gericht op het leren onderkennen "wie" degene is die dit alles denkt te ervaren.
Hoe verlaat jij het slagveld?

Hartelijke groet!

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je moet echter niet eerst de instrumenten weggooien die je daarvoor kunt gebruiken.

Precies!
Want de geest is uiterst sluw, nietwaar.
Het kan de "mij" vertellen dat "ik" dat alles niet ben.
En vervolgens dit als excuus gebruiken me als een ellendeling te gedragen.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het besef van het feit dat ik dit alles niet ben is er wel bij me, maar niet blijvend. De illusie dat ik dit allemaal ben is er nog steeds aanwezig, blijkt uit mij gedrag en gevoelens. Ben er nog niet doordrongen van mijn ware natuur.

mooi: "Ken Uzelf als SatChitAnanda, dit is uw ware natuur. Het Zelf echter is boven deze dingen. Verstralend, binnen alles, buiten alles. Tat tvam asi.
Dat zijt Gij".

Hoe is het bij jou Hg, ben je er doordrongen en continue bewust ervan?

" Denk niet licht over het kwade
zeg niet ? het zal mij niet raken?
want zie, ook druppel voor druppel
raakt de waterkan gevuld
en raakt de dwaas vol van het kwade


Denk niet licht over het goede
zeg niet ?het zal mij niet raken?
want zie, ook druppel voor druppel
raakt de waterkan gevuld en zo
raakt de Wijze vol van het goede".



Hg


Habnot

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Heel mooi uitgedrukt als een steen die in de waterpoel valt en kringen maakt door water op te schuiven naar de rand.

Wat is het niet-doen van de Geest?

Hartelijk,

Looro

Je moet je ont-doen van de geest.......!!

De methodes die ons vanuit de grote wijheidstradities zijn aangerijkt voldoen nog steeds.
Mantra-jappa is uiterst effectief.
Het behoeft volharding en toewijding.
Na verloop van tijd en gedurende toegewijde oefening zal mantra-jappa op vanzelfsprekende wijze overgaan in meditatie.
Wat of waartoe meditatie dient wordt vanzelf duidelijk wanneer men daar aangekomen is.

Het doel is onder de oppervlakte van de geest te komen en van daaruit opnieuw naar de wereld te kijken.
Dit proces kan zich welhaast eindeloos verdiepen tot men stuit op iets dat op een onneembare vesting lijkt. Vanaf dat moment is men overgeleverd aan hulp van buitenaf.

Zover zijn we echter nog niet.
Eerst oefenen.

Hg

habnot

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Hoi Habnut,


Ik begrijp wat je met Geest bedoelt. Ik geloof idd dat er nog allerlei subtiele lagen bestaan die de grootste verwarring c.q. illusies veroorzaken.
Ik begrijp ook dat deze gebieden verlaten dienen te worden.
De vraag is alleen: hoe gebeurt dit volgens jou?
Want de geest "tot rust brengen" is ook maar een doekje voor het bloeden.
Ik heb me dus vnl. gericht op het leren onderkennen "wie" degene is die dit alles denkt te ervaren.
Hoe verlaat jij het slagveld?

Hartelijke groet!

Diane!

Hoe gebeurt het?

De traditie onderkent ruwweg twee mogelijkheden.

1. De Natuur zal U dwingen.
(uiterst onplezierig omdat zij geen mededogen kent)

2. Je neemt een bootje en gaat tegen de stroom inroeien
(uiterst vermoeiend omdat de stroom heel sterk is)

Het bovenstaand is min of meer gekscherend bedoeld maar er zit een grond van waarheid in.

Het zich ontdoen van de geest veronderstelt dat wij op de eerste plaats een goed en zuiver beeld hebben van dat waar we ons van willen ontdoen.
We dienen te beginnen met een zekere rangorde aan te brengen waarvan sprake is binnen de organisatie van de geest.
Op dit en andere fora wordt voordurend gesproken over ?denken?.
Wanneer dit gebeurt wordt er telkens over een ander aspect gesproken.
Verwarring en misverstanden zijn het resultaat.

De noemer ?denken? is veel te grof en volstaat meestal niet in een discussie die poogt ordening aan te brengen in de chaos van begripsverwarring.

Het denken dient op de eerste plaats geclassificeerd te worden.
Het gaat veel te ver om dat hier handen en voeten te geven.
Vervolgens dienen andere noemers te worden gehanteerd om diverse functies binnen de wereld van de geest tot hun recht te laten komen.

Mondelinge overdracht van dergelijke kennis is onontkomelijk.

Tot zover.

Hg

habnot

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Mihaela!

Bijna!
Het kan nog nauwkeuriger.

Je hoeft je eigen gedrag niet te accepteren. Je hoeft het ook niet te verwerpen.
Wat nodig is, is dat je tot de realisatie komt van het feit dat je dit alles niet bent.
Vervolgens kun je dan alle houdingen aannemen die je wilt; accepteren, verwerpen, je hoofd omdraaien. Het maakt niet meer uit.

Het loslaten van de veroordeling van anderen is uiterst effectief,
echter niet als middel tot het verwerven van vrede met jezelf!
Door de veroordeling los te laten kom je stap voor stap tot de verwerkelijking van hetgeen je ten diepste bent.
Vrede is daar slechts een aspect van.

Shankara zegt:

"Ken Uzelf als SatChitAnanda, dit is uw ware natuur. Het Zelf echter is boven deze dingen. Verstralend, binnen alles, buiten alles. Tat tvam asi.
Dat zijt Gij".

Hg

Habnot

Veel van wat je schrijft ben er mee eens, maar dat wat ik met vet gedrukt heb kan meerdere vertalingen hebben in mijn beleving.
Ik geloof niet dat het zo licht gevat kan worden, na de realisatie. Een mens blijft er deel van maken, ook na de realisatie.
Bijvoorbeel: je hoofd omdraaien kan als ontkennend gevat worden.
Ik geloof niet dat men zomaar allen houdingen aan kan nemen daarna, vooral niet voor eigen genoegen.
Je zal misschien anders bedoeld hebben, maar het kwam iets te ''licht'' op me over.

**********

ps. Op de terug weg, fietsend van mijn werk, vroeg me af: Als ik dit, wat ik gewend ben, niet ben, wat ben ik dan?
Ben ik de regen druppels die mijn gezicht raken?
Of ben de kringen die op het water door mijn oog gezien worden, of ben alleen degene die het ziet?
Er waren er een paar momenten dat ik het even kon raken, maar dat wat ik ben kon ik niet volkomen waarnemen.
Het was fijn om door de zachte regen te fietsen.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ben ik de regen druppels die mijn gezicht raken?
Of ben de kringen die op het water door mijn oog gezien worden, of ben alleen degene die het ziet?

Het Droste-effect:
Ik ben de ogen die de regendruppel opneemt, deze verschijnt in het oog, net als alles dat ik met mijn zintuigen waarneem. Het geluid van de regen neem ik op in mijn oren/hersenen.
Ik ben doordrenkt van alles waar ik me bewust van ben en zelfs van het feit dat er iemand is die 'ik' en 'me' genoemd wordt die alles in zich lijkt op te nemen. Er is een bewustzijn van die bewustheid dat er iemand is die zich 'ik' noemt.
Oneindig bewustzijn.....