Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De niet 'doener is lege entiteit.. een onafhankelijk evenwicht, eenmaal de niet 'doener is opgemerkt, wordt het voor de ogenschijnlijke 'doener makkelijker de strijd van evenwicht zoeken te verlaten, voor een 'toestand' van evenwicht Zijn. (Hem noch haar spelen niet meer mee in deze bevinding.)

Zolang er nog sprake is/lijkt van entiteit, is er nog steeds een vermeende doener. Entiteit leeg? Grappig.
Entiteit is verschijning. Een verschijning is nooit leeg. Evenwicht zoeken, verlaten, zijn etc. is nog steeds samenhangend met 'doener.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Je hebt het niet in de hand, je hebt het wel in de hand.. Ik ben mij er ter degen van bewust op dit moment een quote weer te geven, de poes loopt tegen mijn been te schuren, het theewater kookt, de quote aan Marie speelt nog in mijn achterhoofd, ik zie tegelijkertijd flarden aan voorstellingen m.b.t. wat morgen te doen staat en wat ik 3 jaar geleden ergens op de overloop heb neergelegd, een gefocust zijn op intentie aangaande veranderlijke aandacht voor het forum, trekt het perspectief weer strak en zet mij aan tot het typen van letters etc etc.. Dit alles zijnde een beschrijving van niks anders dan automatismes die automatismes oproepen. Een 'ik, iemand, persoon, mij, lijkt dit werkelijk allemaal bewust te ervaren en te doen.. niks is minder waar dan die beleving/ervaring.
Ik voel mij hierin niet gespleten, gedeeld, of dubbel, meervoudig, afgescheiden, of een psychologisch geval etc.. Het betreft eenvoudig 'Absentie.. er is geen 'doener.

....

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Zolang er nog sprake is/lijkt van entiteit, is er nog steeds een vermeende doener. Entiteit leeg? Grappig.
Entiteit is verschijning. Een verschijning is nooit leeg. Evenwicht zoeken, verlaten, zijn etc. is nog steeds samenhangend met 'doener.

Ik re-ageer met de quote specifiek op de bevinding van Bassie, dat komt nogal nauw..

Lees jouw quote nog eens, en nog eens.. en 'zie dan wat je er eventueel nog aan kan veranderen of corrigeren.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De niet 'doener is lege entiteit.. een onafhankelijk evenwicht, eenmaal de niet 'doener is opgemerkt, wordt het voor de ogenschijnlijke 'doener makkelijker de strijd van evenwicht zoeken te verlaten, voor een 'toestand' van evenwicht Zijn. (Hem noch haar spelen niet meer mee in deze bevinding.)

De volstrekte (kennende) leegte is zonder doen. Als mens zijnde moet ik toch altijd 'in act' treden. Maar ook dat 'in act' kan zonder doen zijn, dan wordt de mens bewogen door leegte.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Zolang er nog sprake is/lijkt van entiteit, is er nog steeds een vermeende doener. Entiteit leeg? Grappig.
Entiteit is verschijning. Een verschijning is nooit leeg. Evenwicht zoeken, verlaten, zijn etc. is nog steeds samenhangend met 'doener.

Een entiteit is altijd 'iets' en heeft een locatie en een tijd.
Kennende leegte heeft locatie noch tijd en ook geen entiteit. (niets)

Zelfkennis is het verschil weten tussen die twee én de samenhang tussen die twee.

Daarom hoor ik ook niet tot het koor wat roept dat de wereld niet bestaat c.q. vermeend is, dat is een aanwijzing van onwetendheid wie zoiets beweert.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Evenwicht zoeken, verlaten, zijn etc. is nog steeds samenhangend met 'doener.

Verlatenheid is een belangrijk aspect in zelfkennis. Het is de 'verlatenheid' welke de mens tot 'eenling' maakt. En (bewuste) toegang tot de leegte verschaft.

Cryptisch zou je het zo kunnen zeggen dat wanneer de doener zichzelf verlaat, dat dat dan weer het gevoel van lijden, eenzaamheid en verlatenheid opwekt. En dat het dan weer de doener is die dat ondergaat. Maar in werkelijkheid verlaat de doener in die pijnlijke gebeurtenis zichzelf: en wordt de niet-doener geboren. Je kunt dat best een geboorte noemen omdat er iets sterft (de doener) en er tegelijkertijd iets nieuws ontstaat (de niet-doener). Op de plaats van de wond schijnt het licht.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De volstrekte (kennende) leegte is zonder doen. Als mens zijnde moet ik toch altijd 'in act' treden. Maar ook dat 'in act' kan zonder doen zijn, dan wordt de mens bewogen door leegte.

..

Dat je ''in act' moet treden is dus de beleving van zo'n automatisme, het 'opmerken verschuift naar een continu geactualiseerd.. gebeuren, waarbij de indruk de 'doener' te zijn langzaam oplost of verdwijnt. De 'niet-doener' (Jouw vertaling) is geen constatering (Dat kan niet) maar een 'vaststelling.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er zit een zeer sterke overlevingsdrang in de stamboom lijn waar jouw momentele existentie een voortbrengsel van is.
Die overlevingsdrang wordt ook nog eens theatraal uitvergroot doordat je die 'drive' betrekt op een zelf-beeld beleving/ervaring.
Je bent een gevoelige vrouw, en hebt in de loop der jaren een manier/instelling ontwikkeld die jouw gevoelskwetsbaarheid (Subjectief gemoed) beschermt, middels een overactief.. verbeeldingsvermogen.
Je bent een vrouw, en dan is de gevoelsbeleving nogal een dingetje.

Je voelt je sterk, maar bent niet in staat de kracht ervan adequaat te plaatsen/vertalen.
Dat komt omdat je ontzettend veel energie geïnvesteerd hebt in een zelf-beeld 'gevoel'.
Nu je dieper dan je gecreëerde 'zekerheid, wilt weten Wat je bent, is die door jou zelf gemaakte zekerheid.. je grootste obstakel en struikelblok. Je staat voor een groot dilemma.

Oké, Guido, ik heb hier boven nogal vlug en verkeerd gereageerd op jouw schrijven dat mij een mooie spiegel voorhoudt van hoe ik gezien wordt door derden...
En ik moet je daar eerder voor bedanken in plaats van in mijn kramme te springen...

Jij zegt :

Er zit een zeer sterke overlevingsdrang in de stamboom lijn waar jouw momentele existentie een voortbrengsel van is.
Die overlevingsdrang wordt ook nog eens theatraal uitvergroot doordat je die 'drive' betrekt op een zelf-beeld beleving/ervaring.
Je bent een gevoelige vrouw, en hebt in de loop der jaren een manier/instelling ontwikkeld die jouw gevoelskwetsbaarheid (Subjectief gemoed) beschermt, middels een overactief.. verbeeldingsvermogen.
Je bent een vrouw, en dan is de gevoelsbeleving nogal een dingetje.

Voor iedere zichzelf definiërende onderzoeker is de beschuldiging om gebonden te zijn door overlevingsdrang, gevoelskwetsbaarheid, subjectief gemoed kwetsend en waarschijnlijk nog meer omdat die elementen niet als niet bestaande maar kunnen weggezet worden; want die elementen bestaan nu éénmaal en liggen zelfs aan de oorsprong dat we überhaupt bestaan...
Ze liggen aan de oorsprong, ze zijn misschien zelfs 'ons bestaan'...
Dus de opdracht is niet ze weg te schuiven; ze te ontkennen; maar ze tot in het hart te doorzoeken over waarom ze er zijn en dwaartoe ze dienen...
Dat is leren te weten wie en wat we zijn...
De opdracht is natuurlijk ook om niet in die elementen te blijven hangen, er in te verzwelgen, maar, eens onderzocht en waarschijnlijk ook doorleefd, ze achter je te kunnen laten; wat ik denk ook gedaan te hebben...

Jij zegt :

Je voelt je sterk, maar bent niet in staat de kracht ervan adequaat te plaatsen/vertalen.
Dat komt omdat je ontzettend veel energie geïnvesteerd geïnvesteerd hebt in een zelf-beeld 'gevoel'.
Nu je dieper dan je gecreëerde 'zekerheid, wilt weten Wat je bent, is die door jou zelf gemaakte zekerheid.. je grootste obstakel en struikelblok. Je staat voor een groot dilemma.

Moeilijk om in het kort daarop te reageren...
Ik voel mij inderdaad sterk en nog meer na mijn laatste inzicht 'waarom Bouddha lachte'... En het kan inderdaad zijn dat ik wel onzettend veel energie geïnvesteerd heb om te proberen mij klaar en duidelijk uit te drukken en dat ik daar niet in slaag... gezien de steeds wederkerende reacties over een zogenaamd 'ik' dat met mijn voeten speelt...

Mijn zelf-beeld gevoel is niet beperkt tot mijn zelf, maar kan en is op iedereen van toepassing die verder onderzoekt doet naar het zelf...
En er bestaat dan ook totaal geen dilemma, want ik aanvaard zonder problemen ieder inzicht van derden dat mij verder kan helpen...
Zo heeft de herhaalde aanhaling van Laurens dat Bouddha op het ogenblik van zijn verlichting om ver viel van het lachen... zogezegd volgens Laurens omdat hij zou ontdekt hebben dat zijn 'ik' niet bestond; volgens mij eerder om het tegendeel want Bouddha had ontdekt dat de verlichting, het hirvana in hemzelf lag... en zonder 'ik' denk ik dat het enorm moeilijk is om tot daar door te dringen...

Dat je misschien mijn gevoelsmatige aanpak als minderwaardig en vrouw-gebonden ziet is dan waarschijnlijk wel omdat jij al te zeer in je mannelijke helft, jouw verstand bent blijven hangen...
Onwetend over die problemen en intuitief hou ik al lang de richtwijzer 'denk met je hart en voel met je verstand' aan en ik denk dat heel wat problemen op onze aarde gewoonweg niet zouden bestaan en anders vlugger opgelost zouden zijn indien dat wat meer gebeurde...
En kom dan nu niet af met de huidige woke-abberaties, die meer ingegeven zijn door een slinger die kompleet de andere kant uitgezwaaid is en die veel meer kwaad dan goed voorspelt...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

..

Dat je ''in act' moet treden is dus de beleving van zo'n automatisme, het 'opmerken verschuift naar een continu geactualiseerd.. gebeuren, waarbij de indruk de 'doener' te zijn langzaam oplost of verdwijnt. De 'niet-doener' (Jouw vertaling) is geen constatering (Dat kan niet) maar een 'vaststelling.

Het is idd het besef dat het 'in act' treden alleen in de actualiteit kan.
Immers, de niet-doener verkeert niet in tijd of ruimte. Dat is zowel een constatering (ik ben dan immers degene die egoloos is buiten tijd en ruimte) als een vaststelling (onveranderlijk waar).

Doch het 'in act' treden is niet perse een automatisme. In zelfkennis is men zich bewust van de tijdloze niet-doener én van het 'in act' treden in tijd en ruimte.

Hierbij refereer ik aan de eerder genoemde tweeledigheid welke zelfkennis genoemd kan worden. Dat wat in tijdruimte verschijnt en acteert (het geziene) en dat wat zich niet in tijdruimte bevindt: dat wat ziet.

De niet-doener is 'dat wat ziet'. Of schouwt zoals Sam dat noemt. Vanuit deze tweeledigheid wordt ook Waarheid begrepen: deze staat boven deze tweeledigheid. En daarmee ook boven bewustzijn. Bewustzijn is immers dat wat de tweeledigheid verbindt.

[Bassie]

De tweeledigheid samen is ik bén (en ik zie) en ik ben niet (het in act treden).
Waarmee de ontologische omkering is voltooid. Onwetenden denken immers dat ze dat wat 'in act' treedt zijn. Zij menen het lichamelijk ego te zijn. Het lichamelijk ego is er ook wel, maar is van moment tot moment 'wordend'. En niet werkelijk 'zijnd'

Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude man, dat was 50 jaar terug niet zo. Ik speel mijn act op het wereldtoneel (hier op het forumtoneel) en verdwijn weer in de nevelen van de tijd.