Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Jep.
Dat blijkt ook waar jij vanuit alles bekijkt wat ik aangeef, vandaar ook je reacties op manifestatie gegevens, die je ziet in mijn bijdrages, eraan voorbij kijken is dan ook het lastigste. (er staat echt meer dan dat)
De manifestatie doet er bij mij niet toe, die is , om mij dienstig te zijn daaraan voorbij te kijken, naar wie ik werkelijk Ben.

Ok? dan wat het woord manifestatie betreft, voor jou is manifestatie de vorm; ik zal proberen verder te kijken; maar ik hou er niet van in veronderstellingen betreffende iemand anders te vallen, vandaar dat ik mij liever hou aan hetgeen er geschreven staat. Ik geef jou alle vrijheid om jou uit te drukken hoe jij het ziet en ik neem diezelfde vrijheid ook en daar waar ik een misverstand zie of voel zal ik het proberen te verduidelijken...

Nee hier spreken we niet dezelfde taal,

Ok?, gelukkig maar.

Nergens heb ik aangegeven dat mijn manifestatie een mislukking is/was noch mijn geboorte noch mijn leven.
Ik zei als ik de keuze zou hebben , had ik er niet voor gekozen, in Liefde was/ben ik al voordat de geboorte überhaubt had plaats gevonden.
Datgene wat die manifestatie als enige in mijn beleving inhoud heb ik duidelijk vermeld.

Ok?, spreek ik je tegen als ik zeg dat ik die liefde zie als de dwingende oorzaak van je geboorte?

Ik ben verre van tierlantijntjes, geen enkel tierlantijntje wordt er rond duidelijkheden gezocht.
Directer kan ik niet tegen je ZIJN.

Waarom spreek je hier in beschuldigde en aggressieve toon, ik heb enkel uitgelegd dat voor mij, ik sprak niet over jou, mijn uitdrukking gewoon de simpelheid, de duidelijkheid van wat ik zei wou benadrukken en zeker niet het onbespreekbare van mijn opmerking...

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, spreek ik je tegen als ik zeg dat ik die liefde zie als de dwingende oorzaak van je geboorte?

Niets heeft gedwongen, het IS.

Waarom spreek je hier in beschuldigde en aggressieve toon, ik heb enkel uitgelegd dat voor mij, ik sprak niet over jou, mijn uitdrukking gewoon de simpelheid, de duidelijkheid van wat ik zei wou benadrukken en zeker niet het onbespreekbare van mijn opmerking...

Waar je dit ziet, kan ik mezelf niet in herkennen.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ach, je komt uit Vlaanderen, dat verklaart alles.

Maar de ver(de)re horizonten lokken mij nu al een tijdje, dus er is nog hoop (dat ik ooit écht UIT Vlaanderen (weg) kom)...

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nu nog zien dat iedere interpretatie absurd is.

Wel, dat werd ooit gezien, maar toen mijn voortdurend glimlachende Boedha-gezicht mij opzadelde met een kaakkramp (en ik de eenzijdigheid ervan ook een beetje saai begon te vinden), heb ik toch maar terug wat variatie aangebracht in het interpreteren. Absurditeit heeft blijkbaar het 'gezelschap' van Ernst nodig om zichtbaar en kenbaar te zijn (en er dus écht te kunnen van genieten)...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Niets heeft gedwongen, het IS.

Waar je dit ziet, kan ik mezelf niet in herkennen.

Ok?, alles is

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Maar de ver(de)re horizonten lokken mij nu al een tijdje, dus er is nog hoop (dat ik ooit écht UIT Vlaanderen (weg) kom)...



Wel, dat werd ooit gezien, maar toen mijn voortdurend glimlachende Boedha-gezicht mij opzadelde met een kaakkramp (en ik de eenzijdigheid ervan ook een beetje saai begon te vinden), heb ik toch maar terug wat variatie aangebracht in het interpreteren. Absurditeit heeft blijkbaar het 'gezelschap' van Ernst nodig om zichtbaar en kenbaar te zijn (en er dus écht te kunnen van genieten)...

Ben benieuwd waar je ooit terecht gaat komen. Ik zelf zou wel naar een warm land willen verhuizen. Maar ja, het is net wat je zegt, alle dagen zon gaat op den duur ook vervelen. Net als een eeuwig lachend gezicht. Dan krijg je op een geven moment ook de neiging er maar eens flink op los te timmeren, teneinde die smile van die face te vegen. Zo werkt het blijkbaar.

Maar toch is er iets dat onveranderlijk blijft onder de uiterlijke omstandigheden. En dat is wat ik dan ongemanifesteerd Bewustzijn noem. Maar geef het de naam die je wilt. Het is onbenoembaar. En toch kennen we het allemaal. Dat wat (leef)tijdloos is. Dat wat niet ouder wordt en onveranderd blijft. Dat is ons "thuis". Dat is de basis. De basis voor alles. Maar het is niet aanwijsbaar. Niet lokaliseerbaar. Het kan niet gekend worden. Maar dat wil niet zeggen dat het er daarom niet is. Gezien kan worden dat alles daaraan ontspruit. Zich manifesteert. (Het) leven ontspruit/verschijnt in dat wat (leef)tijdloos is. Er is een moeiteloos kennen van dat wat niet gekend kan worden.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Deze keer volg ik je, Moi, maar toch weer niet helemaal.
Hier in tegenstelling met Nadje zeg je wel dat er een weg te gaan is, dat er een doel is, nl BEWUST'WORDING om uiteindelijk weer op te gaan in het alom tegenwoordige ZIJN.
Dat laatste klinkt meer zoals ik het zeg dat mijn grenzen vervagen om op te gaan in het geheel, en dus dat er een weg is, die gegaan moet worden... en niet dat het IK het geheel omvat, maar dat wij enkel cellen zijn in een ruimere werkelijkheid.

Waar ik nog niet helemaal op gelijke golflengte zit is daar waar je zegt: Kzou prima ZIJN zonder lijden en die enkele hoogtepunten...

Misschien is het een dwaze droom waar ik nog altijd kinderlijk aan vasthoud maar voor mij zullen die enkele hoogtepunten een ZIJN's-toestand worden..., of anders en dieper uitgedrukt is het liefde die dat ongemanifesteerde bewustzijn zo doet hunkeren naar vorm en tijd om zichzelf te kunnen manifesteren...

Waarom zou ik überhaupt geboren hebben willen worden als er geen liefde aan ten grondslag lag?

Dat brengt ons (wellicht) op een interessante vraag. Zouden we ons leven over willen doen? Exact hetzelfde leven. Met alle hoogtepunten en dieptepunten?

Hoe beroerd jouw ellende is t.o.v. een ander. Het kan altijd (nog) beroerder. En hoe jaloers je kunt zijn op de schoonheid en kwaliteiten van een ander. Als het erop aankomt wil je toch nooit ruilen. In welke shit je je ook bevindt.

Vrede is je ware thuis. Wat je ten diepste bent. Heeft al die ups and downs niet nodig. Heeft leven dus niet nodig. Kan er prima zonder (bestaan). Daar kun je geen hard bewijs voor aandragen, maar het kan wel geweten worden. Sterker nog, als je eerlijk bent of durft te zijn t.o.v. jezelf, dan weet je dat ook al lang.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ben benieuwd waar je ooit terecht gaat komen.

Dat ben ik zelf ook

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik zelf zou wel naar een warm land willen verhuizen. Maar ja, het is net wat je zegt, alle dagen zon gaat op den duur ook vervelen.

De wegwijzer staat gericht naar Zuid-Frankrijk (niet direct het hele jaar door zon -en dus geen kans op verveling- maar wel kortere winters), om daar samen met mijn dochter een gasthuis uit te baten waar muziek, wijn en lekker eten (en waarschijnlijk ook paarden) een centrale rol zullen spelen. Het kunnen creëren van een warme, gezellige sfeer en ons talent voor humorvol leven, zijn de troefkaarten die we daarbij inzetten!
Het rare is dat alles wat mij de indruk/het gevoel gaf in Vlaanderen thuis te horen -waardoor de optie van een verhuis naar een ander land niet eens in mij kán opkomen- gaandeweg als een kaartenhuisje is ingestort (sommige zaken zelfs op een uiterst pijnlijke manier). Zo zie je maar... Een pad dat je niet wenst te bewandelen (omdat er een te hoog 'prijskaartje' mee gemoeid lijkt te zijn), kan je blijkbaar naar een doel leiden waar je hart en ziel gaan van zingen!

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar toch is er iets dat onveranderlijk blijft onder de uiterlijke omstandigheden. En dat is wat ik dan ongemanifesteerd Bewustzijn noem. Maar geef het de naam die je wilt. Het is onbenoembaar. En toch kennen we het allemaal. Dat wat (leef)tijdloos is. Dat wat niet ouder wordt en onveranderd blijft. Dat is ons "thuis". Dat is de basis. De basis voor alles..

De beschrijving die je hier geeft, komt zo'n beetje overeen met datgene wat ik als onvoorwaardelijke zelfliefde benoem. Het is inderdaad een thuis die ik ooit heb verlaten/'verraden', zonder dat ik mij daar echt van bewust was. Daardoor heb ik een hele lange tijd tamelijk verloren 'rondgedoold' (iets wat ik evenmin echt besefte), op zoek zonder te weten wat ik juist zocht. Ondertussen is de stem die me zegt waar en wat thuis-zijn is, duidelijk hoorbaar geworden en is het vertrouwen erin standvastiger dan het ooit is geweest, wat ervoor zorgt dat ik mijn levenspad veel lichtvoetiger kan bewandelen. Het enige wat ik immers dien te doen, is luisteren naar die innerlijke stem...

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

het is niet aanwijsbaar. Niet lokaliseerbaar. Het kan niet gekend worden. Maar dat wil niet zeggen dat het er daarom niet is.

Tja, hier moet ik afhaken omdat ik mij niets kan voorstellen bij iets wat er wél is maar niet gekend kan worden. De zelfliefde waar ik hierboven over sprak is alleszins wél lokaliseerbaar omdat ze overal is waar ik ben, zelfs als bepaalde (uit angst geboren) gedachten ertoe leiden dat ik mij ervan afwend, waardoor ik die liefde inderdaad niet meer zie/voel. Ze kan ook gekend worden omdat ze immers blijft spreken, of er nu gehoor aan gegeven wordt of niet...

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Gezien kan worden dat alles daaraan ontspruit. Zich manifesteert. (Het) leven ontspruit/verschijnt in dat wat (leef)tijdloos is. Er is een moeiteloos kennen van dat wat niet gekend kan worden.

Ook hier spreek je blijkbaar over iets wat ik niet kan volgen/voelen. Maar dat geeft niet...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat ben ik zelf ook



De wegwijzer staat gericht naar Zuid-Frankrijk (niet direct het hele jaar door zon -en dus geen kans op verveling- maar wel kortere winters), om daar samen met mijn dochter een gasthuis uit te baten waar muziek, wijn en lekker eten (en waarschijnlijk ook paarden) een centrale rol zullen spelen. Het kunnen creëren van een warme, gezellige sfeer en ons talent voor humorvol leven, zijn de troefkaarten die we daarbij inzetten!
Het rare is dat alles wat mij de indruk/het gevoel gaf in Vlaanderen thuis te horen -waardoor de optie van een verhuis naar een ander land niet eens in mij kán opkomen- gaandeweg als een kaartenhuisje is ingestort (sommige zaken zelfs op een uiterst pijnlijke manier). Zo zie je maar... Een pad dat je niet wenst te bewandelen (omdat er een te hoog 'prijskaartje' mee gemoeid lijkt te zijn), kan je blijkbaar naar een doel leiden waar je hart en ziel gaan van zingen!



De beschrijving die je hier geeft, komt zo'n beetje overeen met datgene wat ik als onvoorwaardelijke zelfliefde benoem. Het is inderdaad een thuis die ik ooit heb verlaten/'verraden', zonder dat ik mij daar echt van bewust was. Daardoor heb ik een hele lange tijd tamelijk verloren 'rondgedoold' (iets wat ik evenmin echt besefte), op zoek zonder te weten wat ik juist zocht. Ondertussen is de stem die me zegt waar en wat thuis-zijn is, duidelijk hoorbaar geworden en is het vertrouwen erin standvastiger dan het ooit is geweest, wat ervoor zorgt dat ik mijn levenspad veel lichtvoetiger kan bewandelen. Het enige wat ik immers dien te doen, is luisteren naar die innerlijke stem...



Tja, hier moet ik afhaken omdat ik mij niets kan voorstellen bij iets wat er wél is maar niet gekend kan worden. De zelfliefde waar ik hierboven over sprak is alleszins wél lokaliseerbaar omdat ze overal is waar ik ben, zelfs als bepaalde (uit angst geboren) gedachten ertoe leiden dat ik mij ervan afwend, waardoor ik die liefde inderdaad niet meer zie/voel. Ze kan ook gekend worden omdat ze immers blijft spreken, of er nu gehoor aan gegeven wordt of niet...



Ook hier spreek je blijkbaar over iets wat ik niet kan volgen/voelen. Maar dat geeft niet...

Je haakt af omdat je je iets niet kunt voorstellen. Maar dat komt omdat dat waar ik het over heb het voorstellingsvermogen te boven gaat. Voorstelling valt voor mij onder het gemanifesteerde. Gemanifesteerde zelfliefde of bewustzijn of welke term we er maar aan geven, is uiteraard lokaliseerbaar, want manifest. En in alles aanwezig. In de gelukzalige gedachten als ook in de meest beroerde. Maar het blijft gebabbel. Of we het nu innerlijke stem noemen of ego. Het blijft gepriegel in de marge.

Je hebt geen stem nodig om je te vertellen wat thuis zijn is. Je BENT thuis. Thuis zijn is je natuur. We maken onszelf wijs dat we gehoor kunnen geven aan een innerlijke stem of ons ervan kunnen afwenden. Maar dan opereren we nog steeds op het niveau van het manifeste. Om het maar even zo te noemen. Of op het niveau van de doener. Of de illusie. Het doet zich. Er is niemand die iets kan doen. Noch luisteren, noch afwenden.

Soms is er luisteren, soms is er afwenden. Maar dat waarmee het gezien wordt, Bewustzijn is er altijd. (Bewust)Zijn is er altijd. Om te kunnen luisteren of je ergens van af te wenden moet je er immers eerst zijn? Zijn gaat overal aan vooraf. Nah ja....zo zie ik dat.......

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat ben ik zelf ook



De wegwijzer staat gericht naar Zuid-Frankrijk (niet direct het hele jaar door zon -en dus geen kans op verveling- maar wel kortere winters), om daar samen met mijn dochter een gasthuis uit te baten waar muziek, wijn en lekker eten (en waarschijnlijk ook paarden) een centrale rol zullen spelen. Het kunnen creëren van een warme, gezellige sfeer en ons talent voor humorvol leven, zijn de troefkaarten die we daarbij inzetten!
Het rare is dat alles wat mij de indruk/het gevoel gaf in Vlaanderen thuis te horen -waardoor de optie van een verhuis naar een ander land niet eens in mij kán opkomen- gaandeweg als een kaartenhuisje is ingestort (sommige zaken zelfs op een uiterst pijnlijke manier). Zo zie je maar... Een pad dat je niet wenst te bewandelen (omdat er een te hoog 'prijskaartje' mee gemoeid lijkt te zijn), kan je blijkbaar naar een doel leiden waar je hart en ziel gaan van zingen!



De beschrijving die je hier geeft, komt zo'n beetje overeen met datgene wat ik als onvoorwaardelijke zelfliefde benoem. Het is inderdaad een thuis die ik ooit heb verlaten/'verraden', zonder dat ik mij daar echt van bewust was. Daardoor heb ik een hele lange tijd tamelijk verloren 'rondgedoold' (iets wat ik evenmin echt besefte), op zoek zonder te weten wat ik juist zocht. Ondertussen is de stem die me zegt waar en wat thuis-zijn is, duidelijk hoorbaar geworden en is het vertrouwen erin standvastiger dan het ooit is geweest, wat ervoor zorgt dat ik mijn levenspad veel lichtvoetiger kan bewandelen. Het enige wat ik immers dien te doen, is luisteren naar die innerlijke stem...



Tja, hier moet ik afhaken omdat ik mij niets kan voorstellen bij iets wat er wél is maar niet gekend kan worden. De zelfliefde waar ik hierboven over sprak is alleszins wél lokaliseerbaar omdat ze overal is waar ik ben, zelfs als bepaalde (uit angst geboren) gedachten ertoe leiden dat ik mij ervan afwend, waardoor ik die liefde inderdaad niet meer zie/voel. Ze kan ook gekend worden omdat ze immers blijft spreken, of er nu gehoor aan gegeven wordt of niet...



Ook hier spreek je blijkbaar over iets wat ik niet kan volgen/voelen. Maar dat geeft niet...

We nemen tenminste de moeite om elkaar te volgen. Waarvoor dank. En ik kan je prima volgen btw.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je haakt af omdat je je iets niet kunt voorstellen. Maar dat komt omdat dat waar ik het over heb het voorstellingsvermogen te boven gaat. Voorstelling valt voor mij onder het gemanifesteerde. Gemanifesteerde zelfliefde of bewustzijn of welke term we er maar aan geven, is uiteraard lokaliseerbaar, want manifest. En in alles aanwezig. In de gelukzalige gedachten als ook in de meest beroerde. Maar het blijft gebabbel. Of we het nu innerlijke stem noemen of ego. Het blijft gepriegel in de marge.

Je hebt geen stem nodig om je te vertellen wat thuis zijn is. Je BENT thuis. Thuis zijn is je natuur. We maken onszelf wijs dat we gehoor kunnen geven aan een innerlijke stem of ons ervan kunnen afwenden. Maar dan opereren we nog steeds op het niveau van het manifeste. Om het maar even zo te noemen. Of op het niveau van de doener. Of de illusie. Het doet zich. Er is niemand die iets kan doen. Noch luisteren, noch afwenden.

Soms is er luisteren, soms is er afwenden. Maar dat waarmee het gezien wordt, Bewustzijn is er altijd. (Bewust)Zijn is er altijd. Om te kunnen luisteren of je ergens van af te wenden moet je er immers eerst zijn? Zijn gaat overal aan vooraf. Nah ja....zo zie ik dat.......

Zijn gaat overal aan vooraf; wat is zijn anders dan leven? En waarom zou er een onveranderlijke kern moeten zijn; onveranderlijk voor dit aardse leven misschien, maar wat heb jij tegen veranderlijkheid?