Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

..

De 'niet-doener' (Jouw vertaling) is geen constatering (Dat kan niet)

Ik wil je nog even op het hart drukken dat ik op dit punt wat anders schrijf.
Jij schrijft feitelijk dat de niet-doener niet geconstateerd kan worden.
Daar zitten we op een oud issue. Het is de ziener die niet gezien kan worden, het oog wat zichzelf niet kan zien.

Ik schrijf dat het wél geconstateerd kan worden, maar blijf ajb bij je eigen bewering. Ik vind het van belang dat niemand zaken van mij gaat overnemen.
Het is mij gebleken dat het van het hoogste belang is om eerlijk ten opzichte van jezelf te blijven.

Wie oneerlijk is (dingen beweren welke niet gerealiseerd zijn) kan nooit een vereenzelviging met het pneumatische zelf verkrijgen. Deze spreekt namelijk alleen woordloos in de stilte als men te goeder trouw is jegens zichzelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Daarom hoor ik ook niet tot het koor wat roept dat de wereld niet bestaat c.q. vermeend is, dat is een aanwijzing van onwetendheid wie zoiets beweert.

Dit klinkt zo grappig als je weet dat de wereld niet bestaat. Dat het alleen maar zo lijkt en dat het juist daarom de onwetende is die beweert dat de wereld bestaat.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat ik blijf ontkennen is dat ik geen gedegen onderzoek doe...

Waar je niet bereid bent gebleken je 'ik' aan een onderzoek te onderwerpen kun je stellen dat je GEEN gedegen zelfonderzoek doet.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

https://tarotandwine.eu/2019/06/23/p...aar-het-goede/



Alle grote zieners uit het verleden wisten dat je je los moet zien te maken van je lichaam en zijn behoeften en van je gemoed (emoties). Plato is ook de man die onwetenden het 'schouwen' (van de kenbare wereld) heeft aanbevolen. Het loslaten van je gemoed, de gehechtheid aan het lichaam en het 'schouwen' hangt met elkaar samen. Het vermindert je preoccupatie met de kenbare wereld.

Kort gezegd beveelt Plato het niet-doen aan. Net zoals Jezus en Lao Tze in wezen het niet-doen propageerde. En dan niet gaan denken dat de doener al weg is. Zo simpel gaat dat niet. Als leerling kun je niet weten waar je naar toe werkt.

Allemaal gezochte wegen die uiteindelijk niet hebben opgeleverd wat ze beoogden. De wetenschap staat niet stil, er zijn nieuwe en betere methoden. Gedegen zelfonderzoek is er daar een van, naar mijn mening de beste. Je moet de oude leer zien als krukken die je wegwerpt als ze niet meer nodig zijn of niet langer van dienst. Met Plato, Jezus, Lao Tze loop je nog steeds op krukken.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik wil je nog even op het hart drukken dat ik op dit punt wat anders schrijf.
Jij schrijft feitelijk dat de niet-doener niet geconstateerd kan worden.
Daar zitten we op een oud issue. Het is de ziener die niet gezien kan worden, het oog wat zichzelf niet kan zien.

Ik schrijf dat het wél geconstateerd kan worden, maar blijf ajb bij je eigen bewering. Ik vind het van belang dat niemand zaken van mij gaat overnemen.
Het is mij gebleken dat het van het hoogste belang is om eerlijk ten opzichte van jezelf te blijven.

Wie oneerlijk is (dingen beweren welke niet gerealiseerd zijn) kan nooit een vereenzelviging met het pneumatische zelf verkrijgen. Deze spreekt namelijk alleen woordloos in de stilte als men te goeder trouw is jegens zichzelf.

Dat de niet-'doener' een constatering kan zijn zoals jouw bevinding daarin is, wil dan zeggen dat het je ook geen moeite hoeft te kosten het gegeven van die constatering te beschrijven.
Dit omdat constateren leunt op de mogelijkheden van 'reflectie.. een subjectieve werkzaamheid.

'Vaststellen daarentegen leunt niet op de invul capaciteit van het reflecteren, er kan dan ook geen beschrijving zijn van het 'vaststellen an sich, omdat het onmiddellijke praktijk betreft i.p.v. reflecterende theorie cq kennis.

Het 'vaststellen als taal verzinsel, is in dit geval dan ook direct een constatering.. en niet het 'vaststellen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Waar je niet bereid bent gebleken je 'ik' aan een onderzoek te onderwerpen kun je stellen dat je GEEN gedegen zelfonderzoek doet.

Mijn 'ik' of jouw vermeend 'ik'????
Weet dat dat laatste al lang in de prullenmand geworpen is...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wie zegt het??? Wie is er zo verwaand om te denken dat hij het recht heeft om anderen te oordelen en te veroordelen en dat zogezegd omdat hij een bepaald onderzoek zou afgerond hebben...

Nogmááls, ik zou zeggen print het uit en plak het boven je bed in plaats van mij daarmee maar te blijven lastig vallen.

ER IS BIJ EEN EGOLOZE ALTIJD SPRAKE VAN ZIEN
NOOIT IS ER BIJ EEN EGOLOZE SPRAKE VAN OORDELEN
EEN EGOLOZE KENT GEEN VERWAANDHEID WAT ZOU ER DAN VERWAAND MOETEN ZIJN

Oordelen, dan wel veroordelen, is datgene wat ego er van maakt waar dat voor een egoloze gewoon 'zien' is. Oordelen en veroordelen past niet bij zijn staat van zijn. Overigens is dat weer de volgende indicatie dat je behept bent met ego en dus niet daar bent waar je pretendeert te zijn.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

'denk met je hart en voel met je verstand'

M.b.t. een zelf-beeld beleving zijn die twee denken en voelen prima uitwisselbaar/inwisselbaar.. (waarheidsvinding)
Als fenomeen/verschijnsel hebben ze zo goed als niks met elkaar te maken. (Waarheidvinding)

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De volstrekte (kennende) leegte is zonder doen. Als mens zijnde moet ik toch altijd 'in act' treden. Maar ook dat 'in act' kan zonder doen zijn, dan wordt de mens bewogen door leegte.

Het volgende komt voort uit gerealiseerden-taal, te weten 'er kan niks gedaan worden want je bent het al' hetgeen correct is want de doener 'ik' bestaat niet en je bent al Bewustzijn of Zijn of God of Waarheid, of je dat nou leuk vind of niet. Wat ontbreekt er dan aan geen Bewustzijn te kunnen zijn? Dat komt omdat je op dat Bewustzijn een persoonlijk zijn hebt gebouwd. Nu redigeert niet langer Bewustzijn je leven maar jou persoonlijke zijn heeft de regie in handen genomen. Wat er verder tot ontwikkeling komt is door je geloof in het bestaan van 'ik' alsmede in het bestaan van 'de wereld'. In de wereld is een 'ik' in staat tot 'doen' en wel door het onwrikbare geloof als 'ik' te bestaan.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zo heeft de herhaalde aanhaling van Laurens dat Bouddha op het ogenblik van zijn verlichting om ver viel van het lachen... zogezegd volgens Laurens omdat hij zou ontdekt hebben dat zijn 'ik' niet bestond; volgens mij eerder om het tegendeel want Bouddha had ontdekt dat de verlichting, het hirvana in hemzelf lag... en zonder 'ik' denk ik dat het enorm moeilijk is om tot daar door te dringen...

De tekst in de homepage is als volgt:

Diepgaand onderzoek naar het bestaan van 'ik'.

Wat 'ik' via zelfonderzoek ont'dekt heb is dat de werkelijkheid zoals 'ik' die ken als zodanig niet bestaat, dat alles wat ik zie en rondom mij gebeurt geen realiteitswaarde heeft. De 'ik' staat tussen aanhalingstekens omdat de 'ik' evenmin bestaat. Wat we met z'n allen doen is 'geloven' dat het 'ik' bestaat, het heeft een leven in onze hersenen als gedachte en vervolgens bevestigen we elkaar in het bestaan er van. Als je hebt doorzien sla je steil achterover over de absurditeit. Bij Buddha voltrok zich dat in een enorme lachbui.

Ik hecht nogal aan een precieze omschrijving.