maries gedachtenwereld

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dan kun je je afvragen waarom het instinct vooraf weet, hewel omdat het instinct in het evolutieproces er misschien al vanaf het allereerste begin bij was en aldus over een veel en veel groter 'kennis'gebied beschikt en zo dus ook veel gevoeliger is voor om het even welke prikkel...
Prikkels waar het verstand dikwijls zelfs geen weet van heeft en welke voor het verstand dikwijls gewoon niet bestaan.

Waarom primeert voor mij mijn uitleg en niet de jouwe, want verstandelijk staan ze beiden op gelijk niveau???
Hewel omdat mijn uitleg niet enkel opgebouwd is vanuit het verstand maar juist mijn instinct zoveel mogelijk als leidraad gebruikt en dat instinct, achteraf uitvergroot en gecontroleerd door het verstand heeft mij nog nooit in de steek gelaten... Ook als het op eerste zicht er soms niet toe deed.

Ik zie het je graag aan elkaar lijmen tot een kunstwerk van instinctologie. Ik vraag mij af of de woorden die je gebruikt een gangbare betekenis hebben want in al die jaren dat je hier schrijft is mij nooit duidelijk geworden wat jouw strijd tegen het verstand inhoudelijk voorstelt. Ik zie je van leer trekken maar tegen wat?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De schepper, één met de schepping, want misschien dat er zonder schepping ook geen schepper is; het Leven staat voor mij aan het begin en aan het einde van alles...
Het kan zijn, voldoende geëvolueerd, dat er een ogenblik komt dat ik verder kan zien dan het Leven, maar op het ogenblik is dat voor mij het alfa en de omega...

Wat je hier zegt Marie is voor mij een schepping in taal, een verstandelijke activiteit die uitdrukking geeft aan wat telt voor jou. Alle respect voor jouw uiting daarvan. Er is geen hond noch een kat of paard, noch een olifant of walvis die deze opvatting voor jou zal bevestigen of ontkennen, hoe groot hun instinct ook moge zijn. Ook zij respecteren dus jouw opvatting.

Marie, je ziet nu al verder dan het Leven. Je hoeft niet meer te evolueren. Je ziet jezelf in het midden van leven als je rondom jou kijkt. De wereld en de anderen vol van leven zijn altijd rondom jou. Jij en ieder levend wezen staat in het midden van leven. Ander leven dan dat kan er niet zijn bij gebrek aan plaats, aan tijd. Jij bent het midden. Elk levend wezen is het midden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik zie het je graag aan elkaar lijmen tot een kunstwerk van instinctologie. Ik vraag mij af of de woorden die je gebruikt een gangbare betekenis hebben want in al die jaren dat je hier schrijft is mij nooit duidelijk geworden wat jouw strijd tegen het verstand inhoudelijk voorstelt. Ik zie je van leer trekken maar tegen wat?

Tegen wat ik van leer trek??? Hewel tegen de vervreemding van zichzelf waar het verkeerd gebruiken van het verstand de oorzaak van is...
Zo simpel is dat; maar men moet het willen, durven zien...

Wat je hier zegt Marie is voor mij een schepping in taal, een verstandelijke activiteit die uitdrukking geeft aan wat telt voor jou. Alle respect voor jouw uiting daarvan. Er is geen hond noch een kat of paard, noch een olifant of walvis die deze opvatting voor jou zal bevestigen of ontkennen, hoe groot hun instinct ook moge zijn. Ook zij respecteren dus jouw opvatting.

Hewel dat is nu eens verstandelijk dwaas gereageerd... Waarom zouden een hond, een kat, een paard, een olifant of een walvis mij moeten tegenspreken of mij moeten gelijk geven??? Al die dieren leven hun leven hoofdzakelijk afgaande op hun instinct en het enige dat telt voor hen is het Leven verder te zetten...
Maar ik, als observator met verstand, kan wel uit hun leven lijnen trekken die mij de grootheid van het instinct doen inzien... Ik heb daar vroeger over geschreven en ik ga het nu niet herhalen... Welke dwaas, zelfs verstandelijk als je wil, zou ik zijn om dat niet te erkennen en welke nog grotere dwaas zou ik zijn om daar geen lessen uit te trekken.
En als ik dan dat instinct bij mijzelf onderzoek, want in wezen zijn wij ook maar dieren; dat instinct ontleed en zijn werking doorzie... en weeral zou ik heel dwaas zijn om de voordelen, de inzichten die ik zo bekom te minimaliseren...
Oke, alles wordt erna met de loep, door het verstand nagetrokken... Ik volg niet blindelings mijn instinct, evenmin dat ik mij blindelings door mijn verstand laat (mis)leiden...

Marie, je ziet nu al verder dan het Leven. Je hoeft niet meer te evolueren. Je ziet jezelf in het midden van leven als je rondom jou kijkt. De wereld en de anderen vol van leven zijn altijd rondom jou. Jij en ieder levend wezen staat in het midden van leven. Ander leven dan dat kan er niet zijn bij gebrek aan plaats, aan tijd. Jij bent het midden. Elk levend wezen is het midden.

Dit is zuiver en alleen verstandelijke praat en inderdaad, het verstand komt er alleen niet uit en kan er alleen niet uitkomen, want het verstand weet niets...
Wat ik rondom mij zie is de schepping, het uitvloeisel van het Zijn, maar het Zijn zelf zie ik niet, noch iemand anders die het ziet... En als we het nu al niet kunnen zien, hoe kun jij het hier dan hard maken dat, eens uit het leven hier op aarde gestapt er niets zou blijven???
Ik zeg je dat de kern, mijn diepste innerlijke, die ik nu ook al niet kan zien... Ik zeg je dat dat blijft Leven en niet doodgaat...
Marie zal verdwijnen, maar wat is blijft...

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar ik, als observator met verstand, kan wel uit hun leven lijnen trekken die mij de grootheid van het instinct doen inzien...

Ik begrijp niet wat je wil duidelijk maken met de vergelijking met dieren en het verstand. Jij acht je blijkbaar de ene keer beter dan een dier, de andere keer minder en dan een volgende keer een gelijke.
De mens als soort behoort tot de zoogdieren. Het enige sluitende verschil tussen de mens als soort en andere specimen is de aanwezigheid en ontwikkeling (bij de mens als soort) van uitvindingen die een beschaving, een cultuur vestigen.
Dit doet mij veronderstellen dat alle zoogdieren begiftigd zijn met verstand en zo controle uitoefenen op het instinctieve gedrag.
In jouw observatie spreek je van de grootsheid van het instinct bij dieren. De grootsheid echter hangt in grote mate af van hoe zij in staat zijn te leren uit hun gedrag. En daar komt het verstand om de hoek kijken. Het is de intelligentie van het dier dat tot grootsheid leidt.
Gedrag, ook dierlijk gedrag is een complex geheel waarin vermogens tot uiting komen: gevoelens, motivatie, intelligentie, ervaring, enz.
De dwaasheid lijkt mij om uit gedrag één vermogen te lichten en tot boeman te maken voor iets dat vanzelfsprekend een afgerond geheel is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik begrijp niet wat je wil duidelijk maken met de vergelijking met dieren en het verstand. Jij acht je blijkbaar de ene keer beter dan een dier, de andere keer minder en dan een volgende keer een gelijke.
De mens als soort behoort tot de zoogdieren. Het enige sluitende verschil tussen de mens als soort en andere specimen is de aanwezigheid en ontwikkeling (bij de mens als soort) van uitvindingen die een beschaving, een cultuur vestigen.
Dit doet mij veronderstellen dat alle zoogdieren begiftigd zijn met verstand en zo controle uitoefenen op het instinctieve gedrag.
In jouw observatie spreek je van de grootsheid van het instinct bij dieren. De grootsheid echter hangt in grote mate af van hoe zij in staat zijn te leren uit hun gedrag. En daar komt het verstand om de hoek kijken. Het is de intelligentie van het dier dat tot grootsheid leidt.
Gedrag, ook dierlijk gedrag is een complex geheel waarin vermogens tot uiting komen: gevoelens, motivatie, intelligentie, ervaring, enz.
De dwaasheid lijkt mij om uit gedrag één vermogen te lichten en tot boeman te maken voor iets dat vanzelfsprekend een afgerond geheel is.

Goede opmerking.
De grootsheid van het instinct zit er bij mij in dat, hoe we ook ons verstand gebruiken we geraken er niet uit en we krijgen het niet uitgelegd... hoe het komt dat, bij bepaalde diersoorten, een kuiken dat uit zijn ei komt automatisch weet wat het moet doen en wat het moet laten...
Hoe dieren kilometers en kilometers ver reizen, vertrekkend op een bepaald ogenblik om elders te gaan overwinteren of... of...
Ander vb. een jongen vb. weet instinctief dat, terwijl het moederdier gaat grazen of gaat jagen het zich onbewegelijk stil moet houden, zelfs als het in de verte een roofdier ziet... Het weet dat het zijn enige kans op overleven is.
Nu kun je uitleggen dat indien het dat niet doet het een vogel is voor de kat en alzo zijn ADN niet zal verder geven en alleen de dieren die het wel doen geven dat juiste ADN door en zo onstaat er een natuurlijke evolutie die de juiste diersoorten promoot en de anderen doet uitsterven...
Hewel, blijft dat het instinct al die 'wijsheid' in zich heeft, door natuurlijke evolutie en wij mensen, voortkomend uit de diersoorten of er zelfs nog toe behorende, wij bezitten dat instinct ook dat eeuwenlange 'wijsheid' verzameld heeft. Een wijsheid waar het verstand nog eeuwen en eeuwen voor nodig zal hebben om tot hetzelfde 'weten' te komen...
Wat ik aanklaag is dat, onder onze bewondering voor ons verstand, wij die natuurlijke en aangeboren wijsheid, dat instinct verontachtzaamd hebben en dat wij zo enorm veel aangeboren en natuurlijke kennis en wijsheid hebben buiten gekieperd... Dat wij, nog veel erger, zo een hoogst noodzakelijke bron van vergaren van kennis en informatie achter ons hebben gelaten en dat wij als een vis buiten het water in het luchtledige trachten onze weg te vinden, terwijl wij, meer steunend op onze aangeboren wijsheid, nooit buiten dat water geraakt zouden zijn...
Het verstand is een enorm goed evolutie-element, maar het verstand moet gebruikt worden op de wijze en voor wat het dient...
Het komt misschien over dat ik het verstand verbasterd en dat ik de waarde ervan niet zou inzien en ik overdrijf misschien een beetje in die zin, maar het is om door een soort schokterapie de mensen te doen nadenken en te doen wankelen in hun buiten alle twijfel geplaatste adoratie voor het verstand...
Het verstand weet niets... het verstand heeft dat automatisch weten en die wijsheid van het instinct niet... maar het verstand kan wel, achteraf, ontleden en oplossingen zoeken en vinden daar waar het instinctief handelen in onze voortdurende veranderlijke wereld het laat afweten... Ergens maakt het verstand dat wij niet meer of in ieder geval minder de speelbal zijn van een natuurlijke omgeving met al zijn grillen die dat inhoudt...
Het verstand kan ingrijpen daar waar het instinct, door veranderlijke uiterlijke omstandigheden, het laat afweten...
Maar gooi niet alle wijsheid van het instinct mee de afgrond in...

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar gooi niet alle wijsheid van het instinct mee de afgrond in...

Bij mijn weten is er niemand die dat doet of van zin is dat te doen. Ik heb ook nog nooit iemand met een dergelijke missie (het onttronen van het verstand) ontmoet. Ook uit literatuur (fictie zowel als non-fictie) is mij het thema niet bekend.
De voorbeelden die je geeft over de zelfredzaamheid van jonge dieren in hun milieu gaan niet op voor de mens omdat de ontwikkeling tot zelfredzaamheid in een menselijke omgeving veel langer duurt. Je vergelijkt hier appelen met peren.
Ik denk dat het vereenvoudigen van complexe structuren en processen tot één enkel begrip als instinct aanleiding is tot de vreemdste theorieën.
Ik kan instinctmatig, intuïtief handelen en dan betekent dit dat ik onberedeneerd handel. Aan de basis daarvan ligt veelal een leerproces ten grondslag dat dan weer wel doordacht is. Om dat ondoordachte, dat instinctieve 'wijsheid' te noemen is mij een brug te ver omdat het gewoon deel uitmaakt van het oplossend vermogen min of meer geautomatiseerd tot zinvol gedrag te komen. Het onberedeneerd handelen kan verkeerd uitpakken en tot grote misvattingen leiden. Zijn deze misvattingen dan ook wijsheid?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Bij mijn weten is er niemand die dat doet of van zin is dat te doen. Ik heb ook nog nooit iemand met een dergelijke missie (het onttronen van het verstand) ontmoet. Ook uit literatuur (fictie zowel als non-fictie) is mij het thema niet bekend.

Wie praat hier van zin, onzin, missie... en als jij het hebt over het onttronen van het verstand dan zeg dat meer over de troon waarop de mensheid het verstand gezet heeft dan over mijn zogenaamde missie om het te onttronen... Wij doen hier aan waarheidsvinding en om aan waarheidsvinding te doen is voor mij de eerste voorwaarde om de realiteit te zien zoals hij is en om hem te doorgronden en bij die realiteit horen ook de middelen waarmee we werken, nl. het verstand voor de meeste en voor mij, zeker niet te verwaarlozen, het instinct dat erbij hoort.

De voorbeelden die je geeft over de zelfredzaamheid van jonge dieren in hun milieu gaan niet op voor de mens omdat de ontwikkeling tot zelfredzaamheid in een menselijke omgeving veel langer duurt. Je vergelijkt hier appelen met peren.

Daar wordt hier vergeleken wat te vergelijken valt... want een mens zou als voldragen vrucht pas ter wereld komen na ongeveer twee jaar... Maar ik denk dat er weinig vrouwen zouden zijn die zo een geboorte nog zouden overleven... vandaar dat de foetus eerder geboren wordt en vandaar ook dat een mens, meer dan alle andere dieren zo hulpeloos is bij zijn geboorte.

Ik denk dat het vereenvoudigen van complexe structuren en processen tot één enkel begrip als instinct aanleiding is tot de vreemdste theorieën.
Ik kan instinctmatig, intuïtief handelen en dan betekent dit dat ik onberedeneerd handel. Aan de basis daarvan ligt veelal een leerproces ten grondslag dat dan weer wel doordacht is. Om dat ondoordachte, dat instinctieve 'wijsheid' te noemen is mij een brug te ver omdat het gewoon deel uitmaakt van het oplossend vermogen min of meer geautomatiseerd tot zinvol gedrag te komen. Het onberedeneerd handelen kan verkeerd uitpakken en tot grote misvattingen leiden. Zijn deze misvattingen dan ook wijsheid?

En hier ben jij het die aangeeft hoe het verstand het instinct op de achtergrond heeft verdreven en het als het ware als strijdig en zelfs gevaarlijk voor te stellen...
Instinctief handelen is, zoals je zegt, vooral roekeloos en gevaarlijk handelen zonder je verstand te gebruiken en ik ontken alles behalve dat het dat met tijde ook is...
Vergeet echter niet dat in plotse gevaarlijke omstandigheden het eerder het instinctief handelen zal zijn dat ons redt, voordat zelfs het verstand nog maar begint te werken...
Ze bestaan beide en de wijze mens gebruikt beide om tot een gezond oordeel te komen...

Daarbij, zoals vogels die in hun evolutie proces steeds minder en minder vliegen omdat ze een andere overlevingstactiek hebben uitgewerkt waarbij het vliegen veel te veel energie vergt, zulke vogels verliezen op termijn de mogelijkheid om nog te vliegen...
Evenzeer door het volkomen uitsluiten van onze instinctieve kennis en wijsheid zullen wij op termijn die bron totaal laten opdrogen en er dus definitief van vervreemd worden...

Bij alles dat we vertellen kan altijd gezegd worden dat het uit boekjes komt en dat we het ergens anders gelezen hebben...
Hier, zoals je zelf in de eerste paragraaf aangeeft, hier kan men mij dat verwijt niet doen...
Zou het mijn instinct, misschien wat minder verdrongen dan bij vele andere, zijn dat mij de weg heeft gewezen???

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel dat is nu eens verstandelijk dwaas gereageerd... Dit is zuiver en alleen verstandelijke praat en inderdaad, het verstand komt er alleen niet uit en kan er alleen niet uitkomen, want het verstand weet niets...
Wat ik rondom mij zie is de schepping, het uitvloeisel van het Zijn, maar het Zijn zelf zie ik niet, noch iemand anders die het ziet... En als we het nu al niet kunnen zien, hoe kun jij het hier dan hard maken dat, eens uit het leven hier op aarde gestapt er niets zou blijven???
Ik zeg je dat de kern, mijn diepste innerlijke, die ik nu ook al niet kan zien... Ik zeg je dat dat blijft Leven en niet doodgaat... Marie zal verdwijnen, maar wat is blijft...

Je haalt als ik je goed begrijp, hier twee dingen door elkaar: redeneren en zien.
Dankzij het redenerend vermogen hebben de wetenschappen een hoge vlucht genomen en is het weten, de kennis van wat-is toegenomen.

De redenering achter 'de schepping is het uitvloeisel van Zijn' is een metafysische stellingname.
De schepping die gezien wordt (wat ik rondom mij zie) is geen schepping maar is de wereld zoals deze waargenomen en ervaren wordt.
De fysische werkelijkheid is een momentopname dat door onderzoek tot de kennis van wetmatigheden leidt. Dit waarnemen is een fractie van wat is, van het heelal.
Wat waargenomen wordt is geen schepping maar is een fractie, een momentopname.
Wat zich daarbuiten bevindt en niet wordt waargenomen doet zich in dit moment voor zonder dat er een verklaring voor is.
Het onwaargenomene moet zoals het waargenomene verdwijnen omwille van kosmische wetmatigheid. Wat verschijnt in de tijd verdwijnt ook in de tijd.

De stand van zaken in de theorieën over het heelal (alles wat er is) hebben het over drie mogelijkheden: inkrimping door zwaartekracht, status quo als stilstand en uitdijing van het heelal door energieverlies.
De evolutie waarin het heelal zich ontwikkeld zou in de richting gaan van uitdijing.
Niets wijst er op dat het heelal blijft omdat het eindig is. Het is een veertien miljard jaar geleden begonnen en zal dan ook volgens die wetmatigheid ooit eindigen.

De metafysica is niet uit te sluiten in het verklaren en begrijpen van het heelal. Het waargenomen heelal bedraagt ongeveer vijf procent van de gehele inhoud van het heelal. Er is dus zeker ruimte voor speculatief onderzoek omdat natuurkundig onderzoek totaal geen weet heeft van wat zich buiten het waargenomen heelal bevindt en hoe het er daar aan toe gaat.
Er zijn dus nog een massa grijze hersencellen nodig om dit allemaal te onderzoeken en tot verklaring te brengen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Je haalt als ik je goed begrijp, hier twee dingen door elkaar: redeneren en zien.
Dankzij het redenerend vermogen hebben de wetenschappen een hoge vlucht genomen en is het weten, de kennis van wat-is toegenomen.

Je zult eerst en vooral moeten onderzoeken wat redeneren in feite is...
Je hebt A en B en je plaatst die in contact met elkaar en daaruit leidt je C af...
Je kunt dat volledig en alleen met je verstand, je hersenen doen en de logica die je daarin hebt opgebouwd...
Maar je kunt ook al je zintuigen, je gevoelens en nog veel meer gebruiken en zo veel vlugger en soms ook veel dieper tot conclusies komen...
Hoor een melodie, snuif een geur op en een heel boek van ervaringen komen op je af...
Redeneren is in feiten niet anders dan de ene ervaring na de andere met elkaar in contact brengen tot er een logische oplossing uitkomt...

En het instinct is in feiten niets anders dan een in het DNA opgeslagen bibliotheek... waar alle levende wezens, volgens hun eigen DNA, van gebruik kunnen maken...
Het is niet omdat dat niet via de omweg van het verstand gebeurt dat dat niet gebeurt... en dat de oplossingen die zo genomen worden minderwaardig zijn of niet waar...
Gebruik je instinct en je zult al vlug merken dat je iets weet, iets voorvoelt, iets doorhebt voordat je verstand met de uitleg is gekomen...
Weet je dat ik, vooral als ik onder spanning sta, kook op instinct, ik weet niet op voorhand wat ik juist zal doen, maar telkens weer mag het resultaat er zijn en mag ik een pluim op mijne hoed steken...

De redenering achter 'de schepping is het uitvloeisel van Zijn' is een metafysische stellingname.
De schepping die gezien wordt (wat ik rondom mij zie) is geen schepping maar is de wereld zoals deze waargenomen en ervaren wordt.
De fysische werkelijkheid is een momentopname dat door onderzoek tot de kennis van wetmatigheden leidt. Dit waarnemen is een fractie van wat is, van het heelal.
Wat waargenomen wordt is geen schepping maar is een fractie, een momentopname.
Wat zich daarbuiten bevindt en niet wordt waargenomen doet zich in dit moment voor zonder dat er een verklaring voor is.
Het onwaargenomene moet zoals het waargenomene verdwijnen omwille van kosmische wetmatigheid. Wat verschijnt in de tijd verdwijnt ook in de tijd.

Hier spreken we over iets anders... Neem dat wat ik op een bepaald ogenblik waarneem enkel een momentopname is en dat dat slechts een fractie is van wat is... Geen probleem mee, maar waarom mag dat dan geen onderdeel van de schepping genoemd worden???
En zo je wil, wat verschijnt in de tijd moet ook verdwijnen in de tijd...
Als je daarmee de schepselen en de onderdelen van de schepping bedoeld... geen probleem... maar wie zegt je dat de schepping als actief beginsel tijdsgebonden is??? Het geschapene op een bepaald ogenblik, oké; maar daarom nog niet de hele schepping als een constante... De schepping is iets dat continu doorgaat...
Ik vind dat je toch wel erg bij de fysieke werkelijkheid blijft vastzitten... Oké die is tijdsgebonden en die zal verdwijnen, maar op elk moment kunnen er andere dingen geschapen worden die op hun beurt mettertijd ook weer zullen verdwijnen...

De stand van zaken in de theorieën over het heelal (alles wat er is) hebben het over drie mogelijkheden: inkrimping door zwaartekracht, status quo als stilstand en uitdijing van het heelal door energieverlies.
De evolutie waarin het heelal zich ontwikkeld zou in de richting gaan van uitdijing.
Niets wijst er op dat het heelal blijft omdat het eindig is. Het is een veertien miljard jaar geleden begonnen en zal dan ook volgens die wetmatigheid ooit eindigen.

Oké dat is toch geweten... Geen probleem mee...

De metafysica is niet uit te sluiten in het verklaren en begrijpen van het heelal. Het waargenomen heelal bedraagt ongeveer vijf procent van de gehele inhoud van het heelal. Er is dus zeker ruimte voor speculatief onderzoek omdat natuurkundig onderzoek totaal geen weet heeft van wat zich buiten het waargenomen heelal bevindt en hoe het er daar aan toe gaat.
Er zijn dus nog een massa grijze hersencellen nodig om dit allemaal te onderzoeken en tot verklaring te brengen.

Oké, maar ik laat dat over aan de wetenschapsmensen. Ik probeer eerst en vooral de kern van het bestaan te ontdekken en mij daar mee bezig te houden...

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

We geraken er niet uit en we krijgen het niet uitgelegd...

Zover ik het overzie ligt de oorzaak van de impasse in de ongelijke inbreng om aan zelfonderzoek te doen. Wie niet in staat is het zelfonderzoek naar ego af te ronden zal er ook niet uit geraken en gedoemd blijven in zijn eigen schaduw te zoeken. Een andere uitleg is er niet.
Jij houdt vast aan wat voor jou instincten zijn en waarop je je laat meevoeren in speculatieve ideeën voor wat jouw leven is. Je doorziet deze ideeën, dit speculeren niet maar neemt ze aan voor echt en werkelijk. Het zijn overtuigingen van een vast geloof in wat je waarheid noemt. Laat mij opmerken dat ik voor jou alle respect heb maar het overtuigen en geloven niet deel.
Jij zult inbrengen dat je ten voeten uit aan zelfonderzoek doet en dat doe je ook maar je rondt het niet af, je doorziet het ego niet (dat wat zegt dat je uit jezelf weet en je pluimen op je hoed doet steken en dat het speculeren of onderzoeken als illusie bedrijft). Je zegt dat het verstand niets weet omdat je plaats wil ruimen voor de wijsheid van je instincten. Maar je neemt een loopje met jezelf en je moet vaststellen dat jij er niet uitgeraakt. Je hebt een eigen agenda om in de impasse rond te dolen.
Ik moet niet uitleggen wat onmiddellijkheid is (er is geen omschrijving mogelijk daar het zonder voorwaarden is) omdat in het afronden van zelfonderzoek het ego is losgemaakt uit weten en waarheid en werkelijkheid.
Er is geen uitleg, geen overtuiging noch geloof in het zelfonderzoek dat tot afronding is gekomen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Zover ik het overzie ligt de oorzaak van de impasse in de ongelijke inbreng om aan zelfonderzoek te doen. Wie niet in staat is het zelfonderzoek naar ego af te ronden zal er ook niet uit geraken en gedoemd blijven in zijn eigen schaduw te zoeken. Een andere uitleg is er niet.

Hewel dat is nu, in mijn ogen, vasthouden aan een mythe...
Doe zelfonderzoek, rond het af en je gaat zien dat alles zuivere waan is...
Jullie doen onderzoek naar 'ego', een kunstmatige ik opgebouwd door het verstand en door het zoveel mogelijk uitschakelen van juist ons dieper zijn, en natuurlijk vinden jullie niets anders, kunnen jullie niets anders vinden, dan een afgerond onderzoek dat stelt dat alles slechts kunstmatige nep is...

In mijn ogen zijn jullie zelfs nog niet begonnen aan een onderzoek, het woord onderzoek waardig, want jullie hebben nog niet eens door dat ons innerlijke veel meer is dan dat kunstmatige ego, maffieus opgeworpen tot ons eigen ik...
Inderdaad ik zit niet meer gevangen in mijn ego... Inderdaad ik sluit mijn ik, gelieerd aan het al en bovendien zelfs de enige strohalm waarmee ik met dat al verbonden ben en het van binnenuit kan waarnemen, ik sluit dat 'ik' niet uit... Maar ik onderzoek dat 'ik', heel nauwkeurig en heel nauwgezet, veel strikter zelfs dan een gewoon verstandelijk onderzoek... Ik neem alles zo maar niet aan want ik weet dat iedereen voorsmaken heeft en dus de neiging heeft om die voorsmaken als de waarheid te zien... Het onderzoek in dat, moet ik jullie geloven, onontgonnen terrein kan en moet veel strikter zijn dan een onderzoek op gekende bodem...
Maar ik aanvaard niet meer, omdat ik mij op voor u ongekend gebied bevind, zelfs een gebied dat jullie voor onbestaande of niet ter zake doende opzij wil zetten, ik aanvaard niet meer dat jullie vanuit jullie, volgens mij bekrompen inzichten, mij komt zeggen dat ik mij overgeef aan mijn vooroordelen door een zelf, ingegeven...

Jij houdt vast aan wat voor jou instincten zijn en waarop je je laat meevoeren in speculatieve ideeën voor wat jouw leven is. Je doorziet deze ideeën, dit speculeren niet maar neemt ze aan voor echt en werkelijk. Het zijn overtuigingen van een vast geloof in wat je waarheid noemt. Laat mij opmerken dat ik voor jou alle respect heb maar het overtuigen en geloven niet deel.

Ik hou niet vast aan mijn instincten, in ieder geval niet meer of minder dan jij (zelfs als jij denkt dat jij ze uitschakelt), maar ik heb wel de wijsheid gehad om ze te onderzoeken; te onderzoeken van waar ze komen en wat ze inhouden; ze te zuiveren van vooroordelen en andere nadelen ons, dikwijls door ons verstand en via overlevering, ingeblazen en ik heb ingezien dat die instincten, ook gezuiverd van mijn persoonlijke voorkeuren, met het verstand als controle, ons heel veel kunnen leren...
Waar jullie ergens in de fysische zichtbare wereld zijn blijven hangen, zijn mijn voelsprieten, is mijn intelligentie, mijn verstand met de hulp van het instinct veel dieper doorgedrongen in de realiteit... Ook al ontkennen jullie bijna het bestaan van de realiteit...
Alles wat op een dag geboren wordt, geschapen wordt zal in de tijd inderdaad verdwijnen... maar dat wat buiten de tijd staat, dat blijft...
En in feiten is alleen dat belangrijk...

Jij zult inbrengen dat je ten voeten uit aan zelfonderzoek doet en dat doe je ook maar je rondt het niet af, je doorziet het ego niet (dat wat zegt dat je uit jezelf weet en je pluimen op je hoed doet steken en dat het speculeren of onderzoeken als illusie bedrijft).

Waar zeg ik dat ik uit mijzelf weet??? Het instinct is in ieder van ons mensen aanwezig, het instinct is nu juist iets dat niet persoonsgebonden is...
Het verstand voor het overgrote deel wel, het instinct niet..
Oke dan dat jullie tot jullie besluit komen want het verstand is en blijft een persoonsgebonden materie en vasthoudend aan de eigen persoon en zijn bekrompenheden, kan men inderdaad niet ver in het heelal, het Zijn doordringen...

Je zegt dat het verstand niets weet omdat je plaats wil ruimen voor de wijsheid van je instincten. Maar je neemt een loopje met jezelf en je moet vaststellen dat jij er niet uitgeraakt. Je hebt een eigen agenda om in de impasse rond te dolen.

Oké, zeg mij dan eens wat jouw verstand van zichzelf weet???
Inderdaad niets... Jij kunt je verstand gebruiken, leren lezen, leren rekenen, talen leren en zoveel meer en inderdaad door deductie en door het observeren van de omgeving tot heel wat, dikwijls zelfs spectaculaire resultaten komen...
Je kunt zelfs met je verstand je eigen instinct diepgaande onderzoeken, maar je moet dat willen en daar zou je wel eens tot diepgaande resultaten kunnen komen ipv te blijven hangen bij het zogezegde doorzien van het 'ego'...
Want onze instincten zijn er door de evolutie van het leven tot vandaag gekomen en zitten opgesloten in het DNA van elk nieuw geboren wezen en zijn dus alles behalve 'ego'-gebonden...

Weet dat wanneer jij en jouw vrienden telkens opnieuw afkomen met 'je blijft opgesloten in je eigen zelf', jullie mij telkens een enorme klap in het gezicht geven want elke onderzoeker, de naam onderzoeker waardig, weet dat de eerste voorwaarde om objectief onderzoek te kunnen doen nu juist uitgaat van het 'zelf' uit te schakelen om niet bevooroordeeld te zijn...

Ik moet niet uitleggen wat onmiddellijkheid is (er is geen omschrijving mogelijk daar het zonder voorwaarden is) omdat in het afronden van zelfonderzoek het ego is losgemaakt uit weten en waarheid en werkelijkheid.
Er is geen uitleg, geen overtuiging noch geloof in het zelfonderzoek dat tot afronding is gekomen

.

Je moet het mij inderdaad niet uitleggen want ik leef het...
En ik leef het met de dag meer en meer, wat mij de overtuiging geeft, zonder zogezegd te steunen op het dogmen van het afronden van het zelfonderzoek, dat ik de juiste weg bewandel...

Sorrie als ik soms hautain overkom, het is totaal niet de bedoeling... Ik respecteer jou en je opvatting volledig... maar het is moeilijk om, zonder in verkeerde voorstellingen te vervallen, uit te leggen waarom het draait...