Marie's perikelen

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat eigenbelang is dat ook niet conform aan erkenning? M.i. zijn er tussen alle regels en omgangsvormen ook die, welke er direct of indirect juist voor zorgen dat je vanuit hunkering naar (ego) erkenning geen dingen doet die bende laten ontstaan. Je zegt zelf ook al dat het met oprechte belangstelling en liefde niets van doen heeft.

Behalve die misschien die voor een bepaalde orde scheppen maar die minder met ego te maken hebben maar wel met overzicht houden in een drukke wereld waar je elkaar anders per ongeluk onder de voet loopt of de organisatie van allerlei zaken spaak loopt. Zoals ik het verkeer. Waarvan sommige in het algemeen dan misschien ook overbodig worden.

Zeker niets mis mee, zolang het een bepaalde orde dient en niet door slaat. Aan de ene kant het prille ontwaken en aan de andere kant het willen verhinderen dat dat doorzet.

In egoland zijn er omgangsvormen om de boel niet totaal te laten ontsporen.
Ego' s spelen allemaal een rol die ze niet zijn. Dus je kan nog zo bewust, verlicht of weet ik veel wat zijn. Je weet hoe de regels zijn in egoland en daar doe je wat in mee.

Het Christusbewustzijn wat ontwaakt kan zijn in een mens herkent feilloos het Christusbewustzijn in een ander mens. Liefde herkent zichzelf, zo eenvoudig is het. En dan zijn zaken als complimentjes voor je scherpe inzichten niet nodig.

Daarom spreek ik ook niet van liefde geven, het is iets wat zijn eigen flow kent.

Maar liefde speelt zich nu eenmaal niet af in egoland. Daar gelden sociale omgangsvormen. En daar is niks mis mee. Deze morgen ben ik nog een grote ego tegengekomen. Ik heb hem netjes een hand en een glimlach geschonken bij het afscheid. Ik BEN liefde, dat staat los van 'de ander'. Is de ander ook liefde, dan wordt er een stroom waargenomen. Omdat liefde levend is.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus ik ben zogezegd weer, alias Renoir, in de verdedigende rol geplaatst en dat is, ook volgens Renoir en andere, de werking van het 'ego'.

De vraag is misschien dus minder of ik al of niet verlicht zou zijn of het Christusbewustzijn zou hebben bereikt of niet; dat is een innerlijke kwestie; maar de vraag is waarom ik mij blijf en blijf verdedigen en waarom ik niet beter mijn mond zou houden. Iedereen, behalve ikzelf dan, tevreden.

Ik heb vroeger, iemand anders beschreef het als een mystieke ervaring gehad. Wat die persoon niet begreep was dat mijn leven, ondanks die mystieke ervaring, ogenschijnlijk niet veranderd was en gewoon bleef doorgaan zoals het was.

Andere personen zouden op die ervaring gesprongen zijn, voor zichzelf uitgemaakt hebben dat ze het doel, het nut, het belang.... van het leven en het hiernamaals... ingezien zouden hebben en bij mij, niets van dat alles, ik leefde, ogenschijnlijk, gewoon verder, gelukkig met die ervaring, maar niet meer.

Er is niks mis met een mystieke ervaring. Dat kan een stapje op je weg zijn.

Jij zegt en de anderen zeggen het ook dat ik vol van ideeën ben en ideeën zitten in het hoofd, hebben niets met het hart te maken (Maria komt te zeggen dat ze alle gevoel mist in mijn schrijven).
Uit heel het leven van Christus, waar heb je over zijn gevoelens gelezen? Boedha, hetzelfde, niet?
Wat verkondigden die mensen anders dan verstandelijke ideeën, waarheden?.

Wat Christus betreft. Als je het met je verstand leest, dan lees je inderdaad niks anders dan verstandelijke ideeën, waarheden. Het gaat er dus om dat er veranderingen in JOU dienen plaats te krijgen om het anders te lezen.

Jouw 'zijn' is als een rivier. Er moet water doorstromen en dat water geeft ook de gnostieke inzichten in oude teksten. Het brein is dus niet leidend, maar volgend. Zolang jij nog meent dat je het briljante brein BENT wat zo slim is, dan ben je nog niet waar je moet zijn. Daarom is het doel ook niet om zo veel mogelijk kennis te vergaren, maar om je onwetendheid op te heffen.

Maar dat brein slurpt graag boekenwijsheid op om er elders mee te pronken.
Ik ga daar geen complimenten voor uit delen. Dat jij een slimme meid bent, dat lees ik ook wel. Maar daar gaat het niet om. Er dient een nieuw begrijpen te komen.

En één van wat ik als mijn opdracht zie is de mensen diets te maken dat ze moeten ophouden met hun bestaan in handen van derden, God of niet, verlicht of niet, Christusgerealiseerd of niet, te leggen maar dat ze verdomme moeten inzien dat zijzelf actief en niet passief deel zijn van het geheel en dat het geheel eindelijk hun actieve medewerking en inzet verlangt.

Egomensen kunnen niets inzien. Het gaat er om dat jij -Marie- gaat zien.
En dat zien bestaat er uit dat je je klaar maakt voor de (alchemistische) bruiloft.
Maar je wordt pas bruid als je er klaar voor bent. Niet jij bepaalt het tijdstip van de bruiloft. Ook al wil je nog zo graag, de 'ander' bepaalt of jij er klaar voor bent.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

In egoland zijn er omgangsvormen om de boel niet totaal te laten ontsporen.
Ego' s spelen allemaal een rol die ze niet zijn. Dus je kan nog zo bewust, verlicht of weet ik veel wat zijn. Je weet hoe de regels zijn in egoland en daar doe je wat in mee.

Het Christusbewustzijn wat ontwaakt kan zijn in een mens herkent feilloos het Christusbewustzijn in een ander mens. Liefde herkent zichzelf, zo eenvoudig is het. En dan zijn zaken als complimentjes voor je scherpe inzichten niet nodig.

Daarom spreek ik ook niet van liefde geven, het is iets wat zijn eigen flow kent.

Maar liefde speelt zich nu eenmaal niet af in egoland. Daar gelden sociale omgangsvormen. En daar is niks mis mee. Deze morgen ben ik nog een grote ego tegengekomen. Ik heb hem netjes een hand en een glimlach geschonken bij het afscheid. Ik BEN liefde, dat staat los van 'de ander'. Is de ander ook liefde, dan wordt er een stroom waargenomen. Omdat liefde levend is.

Ja, in egoland zijn er omgangsvormen nodig. En ik zie daarachter dus de roep van erkenning van datzelfde ego om datzelfde land in stand te kunnen houden. Als ik jou goed begrijp breng je het terug naar een sociaal glijmiddel, en vind jij van niet.

Zonder ego geen egoland en dan zijn de regels en omgangsvormen die het in stand houden voor mijn gevoel overbodig. Omdat het dan vanzelf gaat, elkaar niet de koppen inslaan en meeleven en mensen in nood helpen die het nodig hebben enz. Omdat de angst het eigen ego te verliezen dan niet meer speelt. Of is dat alleen maar een dwaze aanname? Ik voel of zie het wel maar qua onderzoek weet ik niet het puntje op de i te krijgen. Probeer er zelf eens na te kijken als je wilt.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja, in egoland zijn er omgangsvormen nodig. En ik zie daarachter dus de roep van erkenning van datzelfde ego om datzelfde land in stand te kunnen houden. Als ik jou goed begrijp breng je het terug naar een sociaal glijmiddel, en vind jij van niet.

Zonder ego geen egoland en dan zijn de regels en omgangsvormen die het in stand houden voor mijn gevoel overbodig. Omdat het dan vanzelf gaat, elkaar niet de koppen inslaan en meeleven en mensen in nood helpen die het nodig hebben enz. Omdat de angst het eigen ego te verliezen dan niet meer speelt. Of is dat alleen maar een dwaze aanname? Ik voel of zie het wel maar qua onderzoek weet ik niet het puntje op de i te krijgen. Probeer er zelf eens na te kijken als je wilt.

In de aard zijn wij het wel eens, Ulla. Zowel jij als ik leven toch in egoland.
En in egoland volg ik nog vnl het sociale patroon. Ego heeft haar eigen regels

Als je bij een nichtje komt van 5 in haar poppenhuisje, dan doe je toch ook net alsof je een nep kopje thee meedrinkt? Je pas je dan ook aan de sociale omgangsvormen van een kind van 5.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

In de aard zijn wij het wel eens, Ulla. Zowel jij als ik leven toch in egoland.
En in egoland volg ik nog vnl het sociale patroon. Ego heeft haar eigen regels

Als je bij een nichtje komt van 5 in haar poppenhuisje, dan doe je toch ook net alsof je een nep kopje thee meedrinkt? Je pas je dan ook aan de sociale omgangsvormen van een kind van 5.

Ja weet ik dat Theo dat we het in de aard eens zijn. Maar eens zijn kan ook betekenen dat het geen echte waarheid is. Verschillen van meningen dienen daarop toch juist onderzocht te worden. En ik denk bij omgangsvormen aan hele andere dingen.

Wat je nu beschrijft zie ik eigenlijk meer als een soort spelend leren weliswaar ook in Egoland. Kinderen leren door nadoen....in hun speelwereld. Weer een ander verhaal hoe kinderen leren dingen na te doen en voor waar gaan aannemen dat het zo "hoort". En dat gaat wel verder dan een kopje thee drinken maar is hier ook even het onderwerp niet. Maar misschien heb je ook helemaal gelijk mee dat heb ik dus nog niet goed onderzocht. En het is gewoon een verschil van interpretatie. Ik weet het even niet. Maar er begint wel iets te dagen....in ieder geval bedankt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is niks mis met een mystieke ervaring. Dat kan een stapje op je weg zijn.

Waar heb ik gezegd dat daar iets mis mee is?

Wat Christus betreft. Als je het met je verstand leest, dan lees je inderdaad niks anders dan verstandelijke ideeën, waarheden. Het gaat er dus om dat er veranderingen in JOU dienen plaats te krijgen om het anders te lezen.

Je wilt het niet begrijpen, als je Christus leest met dezelfde instelling als jullie mij lezen dan kom je tot de conclusie dat hij alleen met zijn verstand spreekt, punt.
Dat is iets heel anders dan te zeggen dat ik in Christus zijn leven alleen verstand zie of dat ik Christus alleen lees met mijn verstand.

Zolang jij nog meent dat je het briljante brein BENT wat zo slim is, dan ben je nog niet waar je moet zijn. Daarom is het doel ook niet om zo veel mogelijk kennis te vergaren, maar om je onwetendheid op te heffen.

Waar lees jij dat ik denk dat briljante brein te zijn? Zet verdomme jouw ego-gedachten opzij en lees wat er staat. Ik onderdruk mijn brein niet maar ik weet verdomme dat het leven meer is dan dat brein; de buitenwereld leert ons elke dag dat met het brein alleen we er niet zullen komen.

Maar dat brein slurpt graag boekenwijsheid op om er elders mee te pronken.
Ik ga daar geen complimenten voor uit delen. Dat jij een slimme meid bent, dat lees ik ook wel. Maar daar gaat het niet om.
Er dient een nieuw begrijpen te komen.

Verdomme, ik kom te zeggen dat ik niet om boekenwijsheid geef...
Sorry, maar hier denk ik dat het jou en niet ik aan een nieuw begrijpen ontbreekt of doodweg de onwil om begrijpend te lezen.

Egomensen kunnen niets inzien. Het gaat er om dat jij -Marie- gaat zien.
En dat zien bestaat er uit dat je je klaar maakt voor de (alchemistische) bruiloft.
Maar je wordt pas bruid als je er klaar voor bent. Niet jij bepaalt het tijdstip van de bruiloft. Ook al wil je nog zo graag, de 'ander' bepaalt of jij er klaar voor bent

Shit, ik heb wel wat anders te doen dan mij klaar te maken voor een nepbruiloft. De éénheid tussen God en mijzelf is al lang bezegeld.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja weet ik dat Theo dat we het in de aard eens zijn. Maar eens zijn kan ook betekenen dat het geen echte waarheid is. Verschillen van meningen dienen daarop toch juist onderzocht te worden. En ik denk bij omgangsvormen aan hele andere dingen.

Wat je nu beschrijft zie ik eigenlijk meer als een soort spelend leren weliswaar ook in Egoland. Kinderen leren door nadoen....in hun speelwereld. Weer een ander verhaal hoe kinderen leren dingen na te doen en voor waar gaan aannemen dat het zo "hoort". En dat gaat wel verder dan een kopje thee drinken maar is hier ook even het onderwerp niet. Maar misschien heb je ook helemaal gelijk mee dat heb ik dus nog niet goed onderzocht. En het is gewoon een verschil van interpretatie. Ik weet het even niet. Maar er begint wel iets te dagen....in ieder geval bedankt.

Hoe het ook is, het ging mij dus niet al dan niet meedoen met de omgangsvormen maar gewoon om te zien wat daarachter zit. Je doet ongetwijfeld in min of meerdere mate mee want je leeft in egoland, dat zie ik ook zo.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Looro, Christus heeft ook gezegd dat wat binnen is ook buiten is....

Hoe geraak ik aan dat wat binnen is?
Natuurlijk door alle overbodige brol die mij beletten die innerlijke wereld te zien over boord te zetten; sommige zullen dat noemen voorbij het ego te gaan, voorbij de geest te gaan, zelfs voorbij het bewustzijn te gaan...
Ik noem het 'ik ben'.
Twee woorden die als ze totaal doorleefd worden zo verdomd goddelijk zijn.

Het ik kan niet aan het innerlijk raken of daar aankomen. De ziel is als een spiegelend scherm om het innerlijk heen. De ziel is het buiten van het innerlijk dat binnen is.
De woorden van Christus in de quote gaan enkel over de ziel en niet over wat jij noemt 'brol'.
De innerlijke wereld waar jij over spreekt is de spiegeling van het ik dat weerkaatst wordt op het buitenste van de ziel.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waar heb ik gezegd dat daar iets mis mee is?

Je wilt het niet begrijpen, als je Christus leest met dezelfde instelling als jullie mij lezen dan kom je tot de conclusie dat hij alleen met zijn verstand spreekt, punt.
Dat is iets heel anders dan te zeggen dat ik in Christus zijn leven alleen verstand zie of dat ik Christus alleen lees met mijn verstand.

Waar lees jij dat ik denk dat briljante brein te zijn? Zet verdomme jouw ego-gedachten opzij en lees wat er staat. Ik onderdruk mijn brein niet maar ik weet verdomme dat het leven meer is dan dat brein; de buitenwereld leert ons elke dag dat met het brein alleen we er niet zullen komen.

Verdomme, ik kom te zeggen dat ik niet om boekenwijsheid geef...
Sorry, maar hier denk ik dat het jou en niet ik aan een nieuw begrijpen ontbreekt of doodweg de onwil om begrijpend te lezen.

Shit, ik heb wel wat anders te doen dan mij klaar te maken voor een nepbruiloft. De éénheid tussen God en mijzelf is al lang bezegeld.

Jemig, wat een agressiviteit. Net als Maria begint mij ook de lust om nog op je te reageren weg te ebben. Ik zit hier pas een paar dagen en ik ben het al zat.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

In egoland zijn er omgangsvormen om de boel niet totaal te laten ontsporen.
Ego' s spelen allemaal een rol die ze niet zijn. Dus je kan nog zo bewust, verlicht of weet ik veel wat zijn. Je weet hoe de regels zijn in egoland en daar doe je wat in mee.

Het Christusbewustzijn wat ontwaakt kan zijn in een mens herkent feilloos het Christusbewustzijn in een ander mens. Liefde herkent zichzelf, zo eenvoudig is het. En dan zijn zaken als complimentjes voor je scherpe inzichten niet nodig.

Daarom spreek ik ook niet van liefde geven, het is iets wat zijn eigen flow kent.

Maar liefde speelt zich nu eenmaal niet af in egoland. Daar gelden sociale omgangsvormen. En daar is niks mis mee. Deze morgen ben ik nog een grote ego tegengekomen. Ik heb hem netjes een hand en een glimlach geschonken bij het afscheid. Ik BEN liefde, dat staat los van 'de ander'. Is de ander ook liefde, dan wordt er een stroom waargenomen. Omdat liefde levend is.

Ik ben liefde, maar de ander is ook liefde. Ook al ziet dat er wellicht op het eerste gezicht niet zo uit. Althans zo zie ik dat.