Vagebond

[Mars]

Knap klote zoon verkrachtingstrauma.
Doet een beetje denken aan wat Tolle een "pijnlichaam" noemt.
Ik kan soms een depressieve bui hebben.
Onlangs werd ik er misselijk van.
De emotie zat bij mij in mn buik, even boven mn navel.
Bij mij is de oorzaak niet duidelijk, krijg het meestal ergens in februari-april.
Maar er duiken wel meteen gedachtes op af die een oorzaak/oorzaken willen aangeven.
Als giftige wespen op een rottend lijk.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Je snap het al hé Renoir? Stoppen met geloven dat jij jezelf in de vinger hebt gesneden, laat staan dat je ziet dat het met die vinger, net zo is als met de gevolgen van die verkrachting, slecht gaat om een verhaaltje in je hoofd, is nog niet zo gemakkelijk als je hier wilt doen geloven.
Bovendien wat denk je dat die psycholoog gaat zeggen wanneer je aankomt met een gewonde vinger en zegt:" beste meneer/ mevrouw de psycholoog en of alternatief genezer, help me eens even van het denkbeeld dat ik een gewonde vinger hebt af." Er zijn verschillende mogelijkheden mbt wat ze zullen zeggen en ze zijn allemaal even hillarisch.

Me dunkt dat een psycholoog of psychiater wel weg weet met irrationele gedachten. Daarbij hebben ze er zoveel de revue zien passeren dat ze daar echt niet meer van opkijken. Mijn zoon bijvoorbeeld heeft een vriend die een imaginaire vriendin heeft en als dat zo te pas komt en je er over doorvraagt wordt ze tamelijk levensecht. Je kunt makkelijk zijn gram over je heen krijgen wanneer je twijfelachtig tegenover zijn verhaal staat. Maar hij zelf, noch iemand anders heeft daar last van dus heeft hij gewoon voor alle vrienden en bekenden een (imaginaire) vriendin. Maar als je zoals jij telkens laat zien gekweld door het leven gaat (als dat iets is wat je niet wilt natuurlijk) zou ik je willen aanbevelen hier hulp bij te zoeken.

Maar goed het geloof in de besneden vinger.

Ik kan dit niet plaatsen in mijn leven, ik geloof namelijk niks. Ik kies er namelijk voor om in een gevolg te geloven. Als ik me bijvoorbeeld bezorgd wil ervaren of bezwaard dan ken ik wel wat gedachten die dat kunnen triggeren. Zo ook kan het zijn dat ik pijn wil ervaren en dan ligt het voor mij wel voor de hand dat ik me schuldig moet gaan voelen. Iets wat ik misdaan heb is dan snel gevonden, dat roep ik zo, met een vingerknip zelf op.

Met andere woorden ik blijk de baas te kunnen zijn over mijn gedachten, en wat ik kan dat kan jij dus ook. Alhoewel toen ik ze nog niet op waarheid onderzocht had, had ik meer onwillekeurige gedachten die mijn stemming en gevoel naar wisselvalligheid be?nvloedden. Nou dan weet je gelijk wat je te doen staat.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Idd interessante casus. Je begint ergens in het midden Rob. Het gaat in de eerste instantie om het geloof dat je in je vinger gesneden hebt. Wat daarna volgt is slecht een bekrachtiging van dat geloof.

Het ging om geloven in gedachten ect. Snijden in je vinger komt ook voort uit een gedachte waaraan geloof wordt gehecht. Het is zelfs zo'n krachtig geloof dat we ons niet kunnen voorstellen dat het slechts een gedachte is die we ook alla minuut weer ongedaan gemaakt kan worden, dus lopen we dagenlang met een pleister rond onze vinger omdat we geloven dat het een paar dagen duurt voor zo'n wondje genezen is.

Daarom vroeg ik ook wat je definitie van geloven is. Bij snijden in je vinger is m.i. geen geloof nodig. Het is iets wat gebeurt of je het nu 'snijden in vinger' of 'cutting in finger' noemt. Vervolgens kun je daar allerhande gedachtes over hebben die je al dan niet kunt geloven.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Knap klote zoon verkrachtingstrauma.
Doet een beetje denken aan wat Tolle een "pijnlichaam" noemt.
Ik kan soms een depressieve bui hebben.
Onlangs werd ik er misselijk van.
De emotie zat bij mij in mn buik, even boven mn navel.
Bij mij is de oorzaak niet duidelijk, krijg het meestal ergens in februari-april.
Maar er duiken wel meteen gedachtes op af die een oorzaak/oorzaken willen aangeven.
Als giftige wespen op een rottend lijk.

Wat zou er mis (kunnen) zijn met het (h)erkennen van oorzaken omtrent je gedachtes? De oorzaak is jou niet duidelijk, zeg je. Onderzoek 'm eens, zou ik zeggen. Kan maar duidelijk zijn, toch? Het lijkt alsof je zegt dat er iets mis zou zijn met duidelijkheid.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Me dunkt dat een psycholoog of psychiater wel weg weet met irrationele gedachten. Daarbij hebben ze er zoveel de revue zien passeren dat ze daar echt niet meer van opkijken. Mijn zoon bijvoorbeeld heeft een vriend die een imaginaire vriendin heeft en als dat zo te pas komt en je er over doorvraagt wordt ze tamelijk levensecht. Je kunt makkelijk zijn gram over je heen krijgen wanneer je twijfelachtig tegenover zijn verhaal staat. Maar hij zelf, noch iemand anders heeft daar last van dus heeft hij gewoon voor alle vrienden en bekenden een (imaginaire) vriendin.

Dan is dus de maatstaf of je ergens al of niet last van hebt? De maatstaf zou ook kunnen zijn ergens al of niet in mee gaan.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Me dunkt dat een psycholoog of psychiater wel weg weet met irrationele gedachten. Daarbij hebben ze er zoveel de revue zien passeren dat ze daar echt niet meer van opkijken. Mijn zoon bijvoorbeeld heeft een vriend die een imaginaire vriendin heeft en als dat zo te pas komt en je er over doorvraagt wordt ze tamelijk levensecht. Je kunt makkelijk zijn gram over je heen krijgen wanneer je twijfelachtig tegenover zijn verhaal staat. Maar hij zelf, noch iemand anders heeft daar last van dus heeft hij gewoon voor alle vrienden en bekenden een (imaginaire) vriendin. Maar als je zoals jij telkens laat zien gekweld door het leven gaat (als dat iets is wat je niet wilt natuurlijk) zou ik je willen aanbevelen hier hulp bij te zoeken.

Je bent geloof ik een ietwat doof hé Renoir? Je kunt mij natuurlijk wel de kop gek zeuren over dat ik volgens jou naar een psycholoog moet vanwege mijn zgn "irrationele gedachten" maar ik raad je aan je vooral bezig te houden met je eigen irrationele gedachtegangen, want het is mij duidelijk dat je klokt hebt horen luiden maar niet weet waar de klepen hangt.

Mbt tot die vriend van je zoon, ik weet dat het moeilijk je brein in gaat vanwege je verregaande rationaliteit, maar er is veel mogelijk in God's wereld, meer dan jij beseft wellicht en/of van wilt weten. Ik heb verder geen oordeel over die wat wel en niet imagenair is mbt die vriend van je zoon want ik ken hem niet. Ik kan me echter wel voorstellen wanneer je tegen mensen aanloopt die niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is, voor wie alles wat ze niet met de hand vast kunnen houden irrationeel cq een verzindsel is, het dan lastig wordt iets uit te leggen cq duidelijk te maken.

Maar goed het geloof in de besneden vinger.

Ik kan dit niet plaatsen in mijn leven, ik geloof namelijk niks. Ik kies er namelijk voor om in een gevolg te geloven. Als ik me bijvoorbeeld bezorgd wil ervaren of bezwaard dan ken ik wel wat gedachten die dat kunnen triggeren. Zo ook kan het zijn dat ik pijn wil ervaren en dan ligt het voor mij wel voor de hand dat ik me schuldig moet gaan voelen. Iets wat ik misdaan heb is dan snel gevonden, dat roep ik zo, met een vingerknip zelf op.

Precies zoals je ook met een vingerknip er bewust voor kiest om in je vinger te snijden en een paar dagen met een pleister als gevolg van een verwonding aan die vinger rond blijft lopen bv?

Met andere woorden ik blijk de baas te kunnen zijn over mijn gedachten, en wat ik kan dat kan jij dus ook. Alhoewel toen ik ze nog niet op waarheid onderzocht had, had ik meer onwillekeurige gedachten die mijn stemming en gevoel naar wisselvalligheid be?nvloedden. Nou dan weet je gelijk wat je te doen staat.

Jij wilt dus zeggen dat jij, alla minuut, nadat je gemerkt hebt dat je er ff niet bij was en daarom in je vinger sneed, die vergissing ongedaan kan maken door andere gedachte te denken en hup de verwonding is weg alsof hij er nooit gezeten heeft?

Het gaat dus niet om iets oppervlakkigs als over stemmingen en/of aanverwanten. Het gaat om iets dat ietje verder weg- dieper ligt dan die oppervlakkigheid. Ik neem je natuurlijk niet kwalijk dat je nog niet in staat bent iets dieper te kijken dan de oppervlakte.

Zo ik ben denk ik wel klaar met die grappige gesprekje want ik zie dat we voorlopig nog niet verder zullen komen mbt het verdiepen van onze zelfkennis. IK spreek je een andere keer wel weer eens WiNk

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Daarom vroeg ik ook wat je definitie van geloven is. Bij snijden in je vinger is m.i. geen geloof nodig. Het is iets wat gebeurt of je het nu 'snijden in vinger' of 'cutting in finger' noemt. Vervolgens kun je daar allerhande gedachtes over hebben die je al dan niet kunt geloven.

Tja dat is het verschil tussen jou en mij Rob, ik zit in een ietwat andere perceptionele wereld dan jij. Jij begint/staat qua perceptie halverwege het verhaal en ik sta/begin daar waar het verhaal begint oftewel bij de eerste oorzaak.

Ik heb het overigens niet over wat je van een verwonding aan je vinger kan denken, dat is wat al te simpel, ik heb het over de idiotie dat wij dagen rondlopen met een verwonding die wij alla minuut na het snijden zouden kunnen genezen. Dat wij dat niet doen is een kwestie van een zeer diepliggend geloof in een gedachte.

Maar goed ik weet dat ik vooralsnog tegen dovemansoren spreek dus we laten het hier verder maar bij. Toedeloe WiNk

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik heb het overigens niet over wat je van een verwonding aan je vinger kan denken, dat is wat al te simpel, ik heb het over de idiotie dat wij dagen rondlopen met een verwonding die wij alla minuut na het snijden zouden kunnen genezen. Dat wij dat niet doen is een kwestie van een zeer diepliggend geloof in een gedachte.

Ik ben benieuwd hoe dat gaat, a la minute (van) een snijwond genezen.

En als dat voor snijwonden geldt, hoe zit het dan met andere wonden?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Het gaat dus niet om iets oppervlakkigs als over stemmingen en/of aanverwanten. Het gaat om iets dat ietje verder weg- dieper ligt dan die oppervlakkigheid. Ik neem je natuurlijk niet kwalijk dat je nog niet in staat bent iets dieper te kijken dan de oppervlakte.

Zo ik ben denk ik wel klaar met die grappige gesprekje want ik zie dat we voorlopig nog niet verder zullen komen mbt het verdiepen van onze zelfkennis. IK spreek je een andere keer wel weer eens WiNk

Ik heb wat tekst geschreven en een voorbeeld gegeven hoe iets surrealistisch zoals een gedachte als het hebben van een imaginaire vriendin wanneer dat nagenoeg probleemloos is tot volle tevredenheid van iedereen kan bestaan.

Wanneer je echter onder zulke imaginaire gedachten lijdt en je hebt meermaals aangegeven dat te doen heb ik een tekst voor je geschreven hoe het mij mogelijk is mijn gedachten op waarheid te onderzoeken en daarmee te beheersen.

Je lijkt met je reactie nu op die vriend van m'n zoon die ik z'n speeltje wil afpakken. Niets is minder waar, ga gerust door met lijden als je gemoed daar naar is.

Maar komt niet met onzin voorbeelden dat ik met een opgelopen snijwond dagenlang met een verbandje om een imaginair wondje rondloop. Van het hebben van een snijwond en de genezing er van kan ik mij voortdurend vergewissen.

Ik neem het je kwalijk dat je probeert een discussie gaande te houden door in een onzinnige diepte te willen kijken waar een oppervlakkige waarneming voldoende is.

Wat betreft zelfkennis is het een goed begin gedachten op waarheid te onderzoeken, daar is waar ik met betrekking tot zelfonderzoek bezig ben, alleen jij niet.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Maar goed ik weet dat ik vooralsnog tegen dovemansoren spreek dus we laten het hier verder maar bij. Toedeloe WiNk

Ja natuurlijk laat je het daar bij want je staat met de rug tegen de muur en weigert nochtans rationeel vatbaar te zijn voor deugdelijke argumenten.

Zeg gewoon dat je er de voorkeur aan geeft in je eigen irrationele onzin te geloven.