Het onpersoonlijke leven

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ok, een poging:

Wat ik ondervind bij wat je hierboven schrijft is het gevoel of de vraag: "heeft dit wel enige zin?"

Als ik dit verder onderzoek kom ik uit op een antwoord: "neen". Maar ook op "het hoeft helemaal geen zin te hebben" en "niets heeft werkelijk zin".

En toch kan ik nu niet anders dan ondervinden dat het gesprek begonnen is, ook al heeft het werkelijk geen zin. Of het vredig gaat blijven, is nog maar de vraag...

Soortgelijke beweging hier ook, maar met andere vragen.
Ik vroeg me af waarom ik het gesprek een slinger aan gaf.
Ik was in de stroming in het vorige gesprek, en het kreeg abrupt een andere wending.
Wij waren 'voorzichtig' wel in gesprek, dus hier voorzetten.
Het draadje heeft een interessante titel.

Wat is het onpersoonlijke?

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat is het onpersoonlijke?

Volgens het boek wat je aanprijst.

Tracht in de eerste plaats te beseffen dat de 'IK' die door de gehele boodschap heen tot je spreekt, de geest in je is, het onpersoonlijke Zelf, je eigen ziel, je Ware Ik.

Het is hetzelfde Zelf dat je op andere ogenblikken van rust wijst op je vergissingen, je dwaasheden en zwakheden; dat je steeds berispt en je helpt om te leven naar Zijn idealen, die het bij voortduring aan je geestesoog voorhoudt.

Bewustzijn dus en toch weer het persoonlijke, bewustwording van het motief.

[Dorje]

De vraag naar wat het onpersoonlijke is, is een vraag naar invulling. Ikzelf, anders dan de meesten hier, heb geen enkel probleem met invulling, zolang maar geweten is dat het "maar" invulling is en er niemand zich aan hecht (of aan ergert) als waarheid.

Dat gezegd zijnde, kan ik mijn vrije invulling op je vraag de loop laten:

In werkelijkheid is er niets persoonlijks, dit zou je kunnen invullen als: alles is onpersoonlijk.

Neem nu eens de kosmos, melkwegen, sterrenstelsels, zwarte gaten, hemellichamen die draaien rond andere hemellichamen, of rond sterren. Dit alles is gemakkelijk te begrijpen als onpersoonlijk. Er is geen persoonlijkheid die het stuurt. Het gaat allemaal vanzelf, onpersoonlijk.

Als je het louter objectief bekijkt, gebeurt dit ook met samenlevingen, ja zelfs machthebbers, oorlogen, massavernietigingswapens, het komt allemaal onpersoonlijk tot stand, er is geen persoonlijkheid die het stuurt, hoewel, als je het subjectief bekijkt, het zo wel lijkt. Subjectief gezien sturen Trump, Kim Jong-un, Ayatollah Ali Khamenei, en noem maar op de werkelijkheid om zeep, maar louter objectief bekeken is alles wat er gebeurt zo onpersoonlijk (en zeeploos) als maar kan: gewoon actie en reactie, systemen, net als natuurfenomenen, die nu en dan eens tot een samenkomen van omstandigheden kunnen komen die desastreus zijn, zoals een orkaan, of een tsunami (desastreus subjectief bekeken).

In die zin is voor mij het onpersoonlijke de werkelijkheid (ik doe niet altijd zo graag mee met de hoofdletter-hype, dus vul eventueel hoofdletters in waar nodig) en is het persoonlijke de illusie, maar: niet illusie omdat het niet zou bestaan, maar illusie omdat het geen werkelijke weergave is van de werkelijkheid.

Neem nu eens een droom, je kan niet zeggen dat de droom, het verschijnen van beelden, op zich niet zou bestaan. Wat niet op zich bestaat, illusie is, is dat het een weergave is van iets werkelijks. M.a.w. een droom is illusie, maar het verschijnt wel. De verschijning hoeft niet weggewerkt te worden, het moet gewoon gezien worden voor wat het is: illusie. Net zo dat de invulling niet weggewerkt moet worden, het moet gewoon gezien worden voor wat het is: invulling.

In die zin is voor mij het persoonlijke dus ook niet onbestaand, het bestaat wel, het doet zich wel voor, maar als illusie, dus niet als een weergave van iets werkelijks. Dus het persoonlijke is in werkelijkheid ook maar onpersoonlijk, dus niets dat weg moet, maar wel gezien moet worden voor wat het is: onpersoonlijk.

Wat dan weg kan vallen is de werkelijkheid te beleven vanuit (of exclusief vanuit) het persoonlijke.

Kan jij hier iets met je eigen invulling aanknopen of juist (vredig) tegen in brengen?

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als je het louter objectief bekijkt, gebeurt dit ook met samenlevingen, ja zelfs machthebbers, oorlogen, massavernietigingswapens, het komt allemaal onpersoonlijk tot stand, er is geen persoonlijkheid die het stuurt, hoewel, als je het subjectief bekijkt, het zo wel lijkt. Subjectief gezien sturen Trump, Kim Jong-un, Ayatollah Ali Khamenei, en noem maar op de werkelijkheid om zeep, maar louter objectief bekeken is alles wat er gebeurt zo onpersoonlijk (en zeeploos) als maar kan: gewoon actie en reactie, systemen, net als natuurfenomenen, die nu en dan eens tot een samenkomen van omstandigheden kunnen komen die desastreus zijn, zoals een orkaan, of een tsunami (desastreus subjectief bekeken).

Dit is weer zo'n neo-advaita-verhaal. Er is een wat je zou kunnen noemen 'vermeende' wereld waar door menigeen aan touwtjes worden getrokken zodat het geheel zich in een richting beweegt. Trump en Kim Jong-un beheersen het wereldbeeld dat is wat je objectief kunt waarnemen. Zodra je onder de invloed bent van deze touwtjestrekkerij ondervindt je daarvan consequenties, zoals de inwoners van noord Korea je dat kunnen vertellen, maar jij leeft liever je droom.

Het is niet zo dat er met louter redeneren een blijvende swift tot stand gebracht kan worden, het denken krijgt slechts een andere inhoud. Het redeneren ligt in de rede en behoort tot het domein van de denkwereld maar deze denkwereld is op zichzelf weer object van gedegen zelfonderzoek, daar waar onderzocht wordt of dat wat je denkt nou eigenlijk wel waar is. Het spreekt vanzelf dat niet eerst allerhande denkbeelden aangepraat moeten gaan worden want deze moeten op hun beurt vervolgens toch weer onderzocht. Dus laat dit gefilosofeer en begin meteen met gedegen zelfonderzoek.

[Dorje]

Laurens laten we even terzijde, oké We kunnen het later weer met hem opnemen, ik zal dit zeker doen. Voor nu ben ik eerder geïnteresseerd in jouw verhaal hierop, Mihaela.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Laurens laten we even terzijde, oké We kunnen het later weer met hem opnemen, ik zal dit zeker doen. Voor nu ben ik eerder geïnteresseerd in jouw verhaal hierop, Mihaela.

Ja je kunt niet multitasken was me al duidelijk maar ik ga me er mee bemoeien wanneer je onzin begint te verkopen.
Iedereen mag overal deelnemen als het geen tweegesprek is, dus daar maak ik gebruik van.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

.

Kan jij hier iets met je eigen invulling aanknopen of juist (vredig) tegen in brengen?

Ik ben nu een 'beetje druk in de weer' met het observeren van een houding die tot haar pracht tevoorschijn komt.
Eigenlijk ervaar ik een soort focus. Al mijn zintuigen zijn daar op gericht.
Dit draadje voelt voor mij nu, omtrent dat wat ik nu onderga, een beetje theoretisch. Waarom theoretisch? Omdat ik nu als een kat voor het muisjes- hol verstilt aan het observeren ben. Het persoonlijke is weer op haar 'troon', eigenlijk nooit eraf geweest..
Als ik op dit onderwerp zou gaan, gaat de focus een beetje verslonzen..
Ik ga misschien later op het ander draadje de raak-punten aanstippen..

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ben nu een 'beetje druk in de weer' met het observeren van een houding die tot haar pracht tevoorschijn komt.
Eigenlijk ervaar ik een soort focus. Al mijn zintuigen zijn daar op gericht.
Dit draadje voelt voor mij nu, omtrent dat wat ik nu onderga, een beetje theoretisch. Waarom theoretisch? Omdat ik nu als een kat voor het muisjes- hol verstilt aan het observeren ben. Het persoonlijke is weer op haar 'troon', eigenlijk nooit eraf geweest..
Als ik op dit onderwerp zou gaan, gaat de focus een beetje verslonzen..
Ik ga misschien later op het ander draadje de raak-punten aanstippen..

Ok, Mihaela, geen probleem. Tot laterz...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

De vraag naar wat het onpersoonlijke is, is een vraag naar invulling.
zolang maar geweten is dat het "maar" invulling is en er niemand zich aan hecht (of aan ergert) als waarheid.

In werkelijkheid is er niets persoonlijks, dit zou je kunnen invullen als: alles is onpersoonlijk.


Kan jij hier iets met je eigen invulling aanknopen of juist (vredig) tegen in brengen?

Eerst heb ik God achtergelaten. Al mijn beelden, ideeën, en beleving heb ik los gelaten.
Ik ervoer leegte ( vacuüm/ donker).
Na een tijdje ervoer ik weer ruimte.
Speel-ruimte waar ik 'dat wat is' zonder een vast kader, met schone ogen kon bekijken.

Tot mijn aangename verrassing ontdekte ik later, dat het gevoel van berusting/vertrouwen, nog steeds aanwezig was.
Het was hetzelfde gevoel van vroeger, het gevoel/ beleving dat ik in het verleden met God in verband bracht.
Nu zie ik zelf in wat het goddelijke is. Niet omdat men mij ooit vertelt heeft dat God bestaat, maar omdat het goddelijke mij (binnen en buiten)omringd, en ik daar niet meer omheen kan.
Ik weet nu dat God bestaat, en toch is er nog steeds een rezerve. Niet wat betreft het bestaan van God, maar ik blijf nog steeds aan 'de oppervlakte' vasthouden.
Het loslaten loslaten...


Hoe gaat het met jou Dorje?

[Dorje]

Hoi Mihaela,

Met mij alles prima. Wij zitten hier in de categorie van mensen voor wie de corona toestanden niet uitdraaien in meer ruimte en meer verstilling. Jonge kindjes, die niet meer naar school mogen gaan en geen activiteiten meer hebben en niet meer naar de oma en opa kunnen. Dat gecombineerd met thuiswerken. Redelijk hectisch. Maar we slaan er ons door en genieten ook van de positieve kanten: erg veel samen zijn als gezin.

Dus alles prima. En fijn dat je er naar vraagt.
Hoe is het met jou?

God, het Goddelijke... Ik heb eerlijk gezegd weinig affiniteit met die woorden, ben zelf nogal atheïstisch opgevoed. Ik sta er echter niet meer weigerachtig (atheïstisch) tegenover. Als verwijzingen naar het onpersoonlijke vind ik ze prima.

Gewoon even invoelen wat het voor jou betekend: als je schrijft dat het goddelijke je omringd, binnen en buiten, is het goddelijke dan iets anders dan die 'jij" die het omringt?

Vrijblijvend hee. Ik verwacht niet meteen een antwoord, maar het kan wel.