Meister Eckhart

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het gerucht dat aandacht aan het persoonlijk zelf de fascinatie ermee versterkt heb ik ook vernomen, mijn ervaring is anders. Je was op het Remonforum samen met Aad, en bent misschien nog wel, druk doende met het zoeken naar en het vervolgens uitdiepen van kindmechanismen. Daarover deed ik toen laatdunkend omdat het begaan zijn met wederwaardigheden uit de jeugd versterking van de fascinatie voor het persoonlijk zelf is.

Een methode om gedachten in twijfel te trekken en te elimineren is dat niet.

Goedemorgen Renoir,

je schrijft dat aandacht aan het persoonlijke zelf de fascinatie ermee versterkt, maar dat jouw ervaring anders is.
Je deed toen laatdunkend over het uitdiepen van kindmechanismen. Nu dus niet meer?

Ik schreef in het lijntje over het Thomasevangelie dat het ego m.i. een enige mate van gezondheid ?moet? hebben, voordat je het los zou kunnen laten.
Jij onderschreef dit toen door te zeggen dat dit inmiddels ook jouw bevindingen waren door veel stagnatie in het bewustwordingsproces.
Mijn vraag is; waarom kunnen beiden niet naast elkaar bestaan; ?n het uitdiepen van kindmechanismen, ?n bezig zijn te elimineren wat je niet bent.

M.i. kan ik iets niet elimineren waar ik niet mee heb afgerekend. Oftewel dat wat nog steeds om aandacht vraagt.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Mijn vraag is; waarom kunnen beiden niet naast elkaar bestaan; ?n het uitdiepen van kindmechanismen, ?n bezig zijn te elimineren wat je niet bent.

Zoals ik het ervaar nu.
Kan het beiden naast elkaar bestaan.
Je ziet jezelf bezig met kindmechanismen, terwijl het besef van het andere er ook is.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik schreef in het lijntje over het Thomasevangelie dat het ego m.i. een enige mate van gezondheid ?moet? hebben, voordat je het los zou kunnen laten.
Jij onderschreef dit toen door te zeggen dat dit inmiddels ook jouw bevindingen waren door veel stagnatie in het bewustwordingsproces.
Mijn vraag is; waarom kunnen beiden niet naast elkaar bestaan; ?n het uitdiepen van kindmechanismen, ?n bezig zijn te elimineren wat je niet bent.

M.i. kan ik iets niet elimineren waar ik niet mee heb afgerekend. Oftewel dat wat nog steeds om aandacht vraagt.

Je stelt de vraag aan Renoir maar ik wil je graag mijn reactie geven.

Het uitdiepen van kindmechanismes komt mij voor als het zoeken naar zaken van vroeger. Daarbij ben je dan aangewezen op je geheugen en als er iets onbetrouwbaar is, dan is het ons geheugen. Probeer je maar je laatste zomervakantie voor de geest te halen, dan zie je dat je je alleen fragmenten kunt herinneren. En als er iemand bij is geweest dan zal die weer net andere dingen kunnen herinneren dan jij. Zelfs dat waarvan jij vindt dat die hebben plaatsgevonden kunnen door iemand anders weer heel anders worden gezien.
Laat staan als je een zomervakantie van toen je een kind was wilt proberen in herinnering te brengen.

En vervolgens is het m.i. helemaal niet nodig om je kindmechanismes uit te diepen. Alles wat je nodig hebt voor 'verandering' is nu voor handen. Het kan zijn dat wat zich nu voordoet zijn basis heeft in eerdere ervaringen. Maar de ervaring die zich nu in de aktualiteit voordoet heeft alles in zich om er mee te aan de slag te gaan. Om een link te kunnen leggen met vroegere ervaringen zul je in je hoofd (geheugen) te rade moeten gaan en dat haalt je alleen maar weg van de directie ervaring die zich nu voordoet.

Het heeft een link met wat ik eerder deze week schreef over het onbewuste. Het is mijn ervaring dat als ik mij beroep op het onbewuste dat ik weg ga van de directe ervaring in het moment die alles in zich heeft. Over het onbewuste (dat wat ik niet weet) kan ik alleen maar speculeren. Daarom is voor mij een beroep op het onbewust een manier om weg te komen van dat wat is, dat wat zich nu direct voordoet en dat wat alles in zich heeft wat ik op dit moment nodig heb.

Het bezig zijn met 'elimineren wat je niet bent' (zoals Renoir dat omschrijft), is iets wat je direct, hier en nu, elk moment kunt doen. Het is een manier om er mee aan de slag te gaan, zonder de directe ervaring of gedachte die zich voordoet uit de weg te gaan, b.v. door in je geheugen te rade te gaan.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je stelt de vraag aan Renoir maar ik wil je graag mijn reactie geven.

Het uitdiepen van kindmechanismes komt mij voor als het zoeken naar zaken van vroeger. Daarbij ben je dan aangewezen op je geheugen en als er iets onbetrouwbaar is, dan is het ons geheugen. Probeer je maar je laatste zomervakantie voor de geest te halen, dan zie je dat je je alleen fragmenten kunt herinneren. En als er iemand bij is geweest dan zal die weer net andere dingen kunnen herinneren dan jij. Zelfs dat waarvan jij vindt dat die hebben plaatsgevonden kunnen door iemand anders weer heel anders worden gezien.
Laat staan als je een zomervakantie van toen je een kind was wilt proberen in herinnering te brengen.

En vervolgens is het m.i. helemaal niet nodig om je kindmechanismes uit te diepen. Alles wat je nodig hebt voor 'verandering' is nu voor handen. Het kan zijn dat wat zich nu voordoet zijn basis heeft in eerdere ervaringen. Maar de ervaring die zich nu in de aktualiteit voordoet heeft alles in zich om er mee te aan de slag te gaan. Om een link te kunnen leggen met vroegere ervaringen zul je in je hoofd (geheugen) te rade moeten gaan en dat haalt je alleen maar weg van de directie ervaring die zich nu voordoet.

Het heeft een link met wat ik eerder deze week schreef over het onbewuste. Het is mijn ervaring dat als ik mij beroep op het onbewuste dat ik weg ga van de directe ervaring in het moment die alles in zich heeft. Over het onbewuste (dat wat ik niet weet) kan ik alleen maar speculeren. Daarom is voor mij een beroep op het onbewust een manier om weg te komen van dat wat is, dat wat zich nu direct voordoet en dat wat alles in zich heeft wat ik op dit moment nodig heb.

Het bezig zijn met 'elimineren wat je niet bent' (zoals Renoir dat omschrijft), is iets wat je direct, hier en nu, elk moment kunt doen. Het is een manier om er mee aan de slag te gaan, zonder de directe ervaring of gedachte die zich voordoet uit de weg te gaan, b.v. door in je geheugen te rade te gaan.

Dank je wel Rob voor jouw uitgebreide reactie.
Ik begrijp wat je zegt, toch ben ik ook benieuwd hoe Renoir dat dan bedoelt met dat het ego een enige mate van gezondheid dient te hebben i.v.m. stagnatie in het bewustwordingsproces.
Dit is de cru voor mij.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Zoals ik het ervaar nu.
Kan het beiden naast elkaar bestaan.
Je ziet jezelf bezig met kindmechanismen, terwijl het besef van het andere er ook is.

Ik hoorde laats in de satsang van Alexander Smit dat zolang je het nog niet echt gezien hebt, er niets mis is met bijv. psychotherapie.
Dat het heel goed naast elkaar kan bestaan. Dat het niet is of/of maar en/en.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je stelt de vraag aan Renoir maar ik wil je graag mijn reactie geven.

Het uitdiepen van kindmechanismes komt mij voor als het zoeken naar zaken van vroeger. Daarbij ben je dan aangewezen op je geheugen en als er iets onbetrouwbaar is, dan is het ons geheugen. Probeer je maar je laatste zomervakantie voor de geest te halen, dan zie je dat je je alleen fragmenten kunt herinneren. En als er iemand bij is geweest dan zal die weer net andere dingen kunnen herinneren dan jij. Zelfs dat waarvan jij vindt dat die hebben plaatsgevonden kunnen door iemand anders weer heel anders worden gezien.
Laat staan als je een zomervakantie van toen je een kind was wilt proberen in herinnering te brengen.

En vervolgens is het m.i. helemaal niet nodig om je kindmechanismes uit te diepen. Alles wat je nodig hebt voor 'verandering' is nu voor handen. Het kan zijn dat wat zich nu voordoet zijn basis heeft in eerdere ervaringen. Maar de ervaring die zich nu in de aktualiteit voordoet heeft alles in zich om er mee te aan de slag te gaan. Om een link te kunnen leggen met vroegere ervaringen zul je in je hoofd (geheugen) te rade moeten gaan en dat haalt je alleen maar weg van de directie ervaring die zich nu voordoet.

Het heeft een link met wat ik eerder deze week schreef over het onbewuste. Het is mijn ervaring dat als ik mij beroep op het onbewuste dat ik weg ga van de directe ervaring in het moment die alles in zich heeft. Over het onbewuste (dat wat ik niet weet) kan ik alleen maar speculeren. Daarom is voor mij een beroep op het onbewust een manier om weg te komen van dat wat is, dat wat zich nu direct voordoet en dat wat alles in zich heeft wat ik op dit moment nodig heb.

Het bezig zijn met 'elimineren wat je niet bent' (zoals Renoir dat omschrijft), is iets wat je direct, hier en nu, elk moment kunt doen. Het is een manier om er mee aan de slag te gaan, zonder de directe ervaring of gedachte die zich voordoet uit de weg te gaan, b.v. door in je geheugen te rade te gaan.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Was het niet dat je nergens vanaf kwam?

Als dat zo is, dan is er toch iemand die 'ergens vanaf wil komen?'

En immers:

Hiertegen vechten of methodes toepassen op welke manier dan ook is in mijn optiek slechts een versterking van degene die ergens vanaf probeert te komen

..was de stelling.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Goedemorgen Renoir,

je schrijft dat aandacht aan het persoonlijke zelf de fascinatie ermee versterkt, maar dat jouw ervaring anders is.
Je deed toen laatdunkend over het uitdiepen van kindmechanismen. Nu dus niet meer?

Ik schreef in het lijntje over het Thomasevangelie dat het ego m.i. een enige mate van gezondheid ?moet? hebben, voordat je het los zou kunnen laten.
Jij onderschreef dit toen door te zeggen dat dit inmiddels ook jouw bevindingen waren door veel stagnatie in het bewustwordingsproces.
Mijn vraag is; waarom kunnen beiden niet naast elkaar bestaan; ?n het uitdiepen van kindmechanismen, ?n bezig zijn te elimineren wat je niet bent.

M.i. kan ik iets niet elimineren waar ik niet mee heb afgerekend. Oftewel dat wat nog steeds om aandacht vraagt.

In de realisatiescene heeft 'men' het soms over overgave. Wanneer er sprake is van overgave moet er ook iets over te geven zijn. Een ego dat niks voorstelt geeft zich zonder slag of stoot over, komt de drempel over maar kan ook zo weer terug. Om die reden moet het eerst gesterkt worden.

Om ego te verliezen moet er eerst wel ego zijn. Ook een geestelijk ongezond ego is te zwak om zelfs maar aan overgave te denken en benodigd aansterking middels zoiets als therapie.

Afbreuk doen aan wat je bent, denkt te zijn, kan niet bestaan met het gelijktijdig opbouwen ervan. Er is dus alles voor te zeggen allereerst geestelijk gezond te worden. Geef de geest daarom eerst waarom het vraagt om in evenwicht te kunnen komen.

Het is evenwel allesbehalve noodzakelijk, zelfs ten zeerste af te raden, om je langer dan noodzakelijk in allerhande belemmeringen te blijven wentelen.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

In de realisatiescene heeft 'men' het soms over overgave. Wanneer er sprake is van overgave moet er ook iets over te geven zijn. Een ego dat niks voorstelt geeft zich zonder slag of stoot over, komt de drempel over maar kan ook zo weer terug. Om die reden moet het eerst gesterkt worden.

Om ego te verliezen moet er eerst wel ego zijn. Ook een geestelijk ongezond ego is te zwak om zelfs maar aan overgave te denken en benodigd aansterking middels zoiets als therapie.

Afbreuk doen aan wat je bent, denkt te zijn, kan niet bestaan met het gelijktijdig opbouwen ervan. Er is dus alles voor te zeggen allereerst geestelijk gezond te worden. Geef de geest daarom eerst waarom het vraagt om in evenwicht te kunnen komen.

Het is evenwel allesbehalve noodzakelijk, zelfs ten zeerste af te raden, om je langer dan noodzakelijk in allerhande belemmeringen te blijven wentelen.

Dank je wel Renoir voor jouw duidelijke antwoord.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je stelt de vraag aan Renoir maar ik wil je graag mijn reactie geven.

Ik had het hier met Von al eerder over gehad en wist precies waar de aansluiting gevonden kon worden.

Mooie reactie overigens.