Over verlichting

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Oei Hans, je bent al 'in je eigen val gelopen', toch?

Al lang gelee Aart.... het is de herkenning denk ik.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Nou? Je kunt toch verdomme alles op alles zetten en jezelf 't binnenste buiten keren en onderste boven draaien om maar nooit meer zoiets achterlijks te hoeven voelen als 'verdriet?'

Dat hoort er toch niet bij zeker, verdriet?
Weg d'r mee!
Als JIJ dat niet wil voelen dan gebeurt dat.
Moet je natuurlijk wel wat voor doen maar dan is alles wél altijd 1 en al(les) gelukzaligheid.

Is het niet zo dat Aart wel degelijk verdriet kent, maar de weerstand van mensen tegen verdriet en de drang om alle verdriet uit te bannen, terug spiegelt naar die gene, op een "over de top" manier, zodat je aan je zelf gaat twijfelen omtrent gevoens als bv verdriet.(tering, wat een lange zin)

[Ogenblik-sem]

Neen. Aart kent geen verdriet.
Hij gaat altijd nauwkeurig na waar het vandaan komt en wat 'n onzin dat 't dan eigenlijk is om verdriet te hebben/voelen.
Geen verdriet meer voor Aart! (of andere rotzooi!)

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dat gaf ik al aan, door te hechten aan verdriet onthecht je.
Ga je niet hechten dan ben je aan het ontkennen.
Althans, zo ervaar ik dat.

Nou dan zal ik wellicht een beetje vreemd zijn maar ik ervaar hechten aan verdriet als hechting en niet als onthechting, zal aan mij liggen idd.WiNk

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik weet niet dat het dus zo is, maar als ik renoir alleen al probeer te volgen, niets ontziend, confronterend enz enz
En dan zou de eenvoudige man/vrouw daar zonder kunnen?
Als dat zo is, dan schiet dit forum en vele andere "moeilijke" manieren/boeken/stromingen hun doel toch voorbij?
Boeken van A. zijn dan ook niet meer nodig,...gewoon niet geleerd proberen te zijn en het is op eenvoudige manier te bereiken/behouden?

Natuurlijk zijn er mensen die zonder al die geleerde kunnen en snappen dat ze gewoon hun hart hoeven te volgen om rustig en gelukkig in het leven te kunnen staan. En accepteren wat er gebeurt zonder dat je daarom hecht aan al je angsten voor tegenslag. Bij ons is dat totaal normaal. De eerste wie ik heb leren kennen was mijn eigen oma en moeder. Die waren er sterren in. Mijn moeder nog steeds. En daarna nog veel meer. Jezus heeft ons dat al verteld. Er is in principe geen verschil tussen een kerkelijke leer te verafgoden of een andere leer.

Het gaat er om zelf te denken, je eigen hart te volgen en niet alles klakkeloos te geloven wat ons voorgeschoteld wordt. Dat wist ik als kind al. De directe weg bestaat ook zonder een geleerde methode zoals Advaita. Ik vraag mij al jarenlang af of de gedachten, die ideeën die k heb wel kloppen zoals ik ze denk. Gedeeltelijk thuis voorgeleefd gekregen maar ik was altijd al zo eigenwijs dat ik altijd zelf wilde onderzoeken wat goed voelt voor mij en wat niet.

Wat niet betekent dat je daarom geen gebruik van Advaita kunt maken. Maar het is ook niet zaligmakend zoals niets dat is waarin je in moet geloven als enige en ware weg. Renoir vertelt dat zelf eigenlijk ook, als ik hem goed heb begrepen. Of hij dat in de praktijk waarmaakt is een ander verhaal en dat weet ik niet zeker maar daar hoef ik mijzelf ook niet druk om te maken. Ik ben en blijf mijzelf de beste leraar. Als ik niets inzie kan niemand dat voor mij doen. Dus wie moet het doen? Ikzelf. Bij mezelf beginnen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat niet betekent dat je daarom geen gebruik van Advaita kunt maken. Maar het is ook niet zaligmakend zoals niets dat is waarin je in moet geloven als enige en ware weg. Renoir vertelt dat zelf eigenlijk ook, als ik hem goed heb begrepen.

Dan heb ik het misschien verkeerd begrepen, ik lijk zo te horen dat na "shoppen"(liefst helemaal niet) je aan de BK moet en dan de Advaita,...tenminste als je "echt" tot het einde wilt komen.
En dat leek me dan voor velen niet mogelijk vanwege begrijpend vermogen, ongeletterdheid enz.

Ik ken ook een oude vrouw met wie ik heerlijk rustig kan praten, geen geklaag, open staan voor nieuwe dingen, andere in hun waarde laten, niet over zichzelf laten lopen,...althans, zo komt ze op mij over.
Toen ze 80 werd heb ik in haar verjaardagsboek geschreven dat zij een voorbeeld voor mij was hoe oud te worden.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Mag ik je voorstellen Niets,......dit is dus Aart!
Hij is de slimste van ons allemaal en doet of hij Niets begrijpt(of niet) en laat jou dan hopelijk "in de val" lopen", met je meningen, overtuigingen, aannames,......succes!

Ik heb geen mening over Aart.

Nee, wacht fout.

Ik heb wel een mening over Aart, over jou en over anderen.

Maar geen oordeel. Aart heeft net zoals jij en ik zijn redenen om zus of zo te reageren en dat aanvaard ik in nondualisme. Mogelijk dat mijn ego zich af en toe laat gelden, ik heb dat rotding ook niet altijd in de hand.

Samenvattend: aan 'spelletjes' doe ik niet mee.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Nou dan zal ik wellicht een beetje vreemd zijn maar ik ervaar hechten aan verdriet als hechting en niet als onthechting, zal aan mij liggen idd.WiNk

Een paradox is moeilijk te vatten, dat herken ik wel.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Een paradox is moeilijk te vatten, dat herken ik wel.

Jij ziet een paradox, ik zie die niet.

Het is simpel: gehecht zijn aan verdriet heeft niks met onthechting te maken. Niet zo moeilijk toch?

[Freerider]

Vagebond.

Kennelijk beleven we het verschillend. Geen probleem.