De verlichte visie van Sagnaar

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Zal afhankelijk zijn van je definitie van ego. In een enge definitie waar ego een soort van vernauwingen/angsten vertegenwoordigt, daar kan het veranderen. In een zeer ruime definitie waar ego meer je "persoonlijkheid" vertegenwoordigt zal die zich op een bepaalde manier wel blijven manifesteren. Renoir renoirt nog steeds, Bigbear bigbeart, Aart aart en Niets nietst

Zou dat 'persoonlijkheid' niet onder iets anders dat te kenmerken is kunnen vallen Maria, bijvoorbeeld onder zoiets als het karakter ?
Veel wat leeft is zonder ego en heeft toch een uitgesproken karakter.

Ik zou (het bijzondere van) eigenheid namelijk graag willen afscheiden van dat hebbeding.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Heerlijk zo gecentreerd. Gelukkig heb ik de illusie nog dat ik beweeg.

Ik kan me voorstellen dat je er mee bent ingenomen, veel plezier BB.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Zal afhankelijk zijn van je definitie van ego. In een enge definitie waar ego een soort van vernauwingen/angsten vertegenwoordigt, daar kan het veranderen. In een zeer ruime definitie waar ego meer je "persoonlijkheid" vertegenwoordigt zal die zich op een bepaalde manier wel blijven manifesteren. Renoir renoirt nog steeds, Bigbear bigbeart, Aart aart en Niets nietst

Dat is niet waar ik op doel, Maria. Het spreekt voor zich dat onze persoonlijkheid zich zal blijven manifesteren. Deels ligt deze zelfs vast.

Maar als ik "jaloers" schrijf, weet iedereen wat ik bedoel. Omdat wij allen die emotie kennen. Onafhankelijk van onze persoonlijkheid weten we wat er mee bedoelt wordt. En zo kan ik het hele rijtje afgaan.

Ik lees hier ook veel dat het ego als vernauwing wordt gezien. Vanuit het ego bekeken lijkt dat ook zo. Als je wat afstand neemt ga je zien hoe ego ontstaat en hoe het zich manifesteert.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Maar als ik "jaloers" schrijf, weet iedereen wat ik bedoel. Omdat wij allen die emotie kennen. Onafhankelijk van onze persoonlijkheid weten we wat er mee bedoelt wordt. En zo kan ik het hele rijtje afgaan.

Sorry maar jaloers zie ik niet als emotie. Hier is duidelijk een gedachte aan gekoppeld.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Sorry maar jaloers zie ik niet als emotie. Hier is duidelijk een gedachte aan gekoppeld.

Maar de gedachte komt als gevolg ergens van. En resulteert in jaloezie.

Oorspronkelijk geplaatst door Wiki

Een emotie wordt vaak omgeschreven als een innerlijke beleving of gevoel van bijvoorbeeld vreugde, angst, boosheid, verdriet dat door een bepaalde situatie wordt opgeroepen of spontaan kan optreden. In een meer algemene of biologische zin kan men een emotie echter ook defini?ren als een reactie van onze hersenen op een affectieve prikkel. Dit komt zowel bij mensen als dieren vrijwel automatisch tot uiting in een bepaald patroon van gedrag (bijvoorbeeld vluchten of toenadering) en fysiologische reacties. Het gevoel kan dan gezien worden als een speciale uiting of vorm van emoties die typisch is voor mensen, namelijk de bewuste beleving, of mentale reflectie van een emotie

Ik zie jaloezie toch als een "gevoel". Je ervaart jaloezie. Emoties als vreugde, angst, boosheid e.d. komen ook uit het -al dan niet bewust- denken vandaan.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zou dat 'persoonlijkheid' niet onder iets anders dat te kenmerken is kunnen vallen Maria, bijvoorbeeld onder zoiets als het karakter ?
Veel wat leeft is zonder ego en heeft toch een uitgesproken karakter.

Ik zou (het bijzondere van) eigenheid namelijk graag willen afscheiden van dat hebbeding.

Precies. Karakter/eigenheid kan je het ook noemen, dat bedoelde ik inderdaad.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dat is niet waar ik op doel, Maria. Het spreekt voor zich dat onze persoonlijkheid zich zal blijven manifesteren. Deels ligt deze zelfs vast.

Maar als ik "jaloers" schrijf, weet iedereen wat ik bedoel. Omdat wij allen die emotie kennen. Onafhankelijk van onze persoonlijkheid weten we wat er mee bedoelt wordt. En zo kan ik het hele rijtje afgaan.

Ik lees hier ook veel dat het ego als vernauwing wordt gezien. Vanuit het ego bekeken lijkt dat ook zo. Als je wat afstand neemt ga je zien hoe ego ontstaat en hoe het zich manifesteert.

Jaloezie is een mentale uitweg van een onderliggend gevoel (angst bijv) en geen gevoel in zichzelf. Dat ben ik met BB eens. Het kan goed zijn het allemaal helemaal uit elkaar te trekken, om het helder te kunnen zien, maar uiteindelijk is het weer één pot nat.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Jaloezie is een mentale uitweg van een onderliggend gevoel (angst bijv) en geen gevoel in zichzelf. Dat ben ik met BB eens. Het kan goed zijn het allemaal helemaal uit elkaar te trekken, om het helder te kunnen zien, maar uiteindelijk is het weer één pot nat.

Als je het zo zegt, dan ben ik het er wel mee eens. Maar jaloezie, boosheid, haat zijn allemaal verwant en afkomstig uit gemankeerde (of verdwenen) liefde. Het ene gevoel volgt soms het andere op. Haat kan het vervolg zijn van boosheid.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Als je het zo zegt, dan ben ik het er wel mee eens. Maar jaloezie, boosheid, haat zijn allemaal verwant en afkomstig uit gemankeerde (of verdwenen) liefde. Het ene gevoel volgt soms het andere op. Haat kan het vervolg zijn van boosheid.

Ja, ben ik het mee eens. Haat is een overtreffende trap van boosheid en boosheid meestal een krachtige energie om je tegen verdriet te beschermen. Als je door de haat en vervolgens de boosheid heenvalt en bij het verdriet uitkomt, dan is dat meestal zachter dan de kracht van de boosheid deed vermoeden. Daar zit dan liefde, volgens mij, als we het gaan ontrafelen, liefde in de betekenis van een soort van zachtheid dan. Of, zoals ik ooit eens las "may all your tears reflect the beauty of your soul".

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ja, ben ik het mee eens. Haat is een overtreffende trap van boosheid en boosheid meestal een krachtige energie om je tegen verdriet te beschermen. Als je door de haat en vervolgens de boosheid heenvalt en bij het verdriet uitkomt, dan is dat meestal zachter dan de kracht van de boosheid deed vermoeden. Daar zit dan liefde, volgens mij, als we het gaan ontrafelen, liefde in de betekenis van een soort van zachtheid dan. Of, zoals ik ooit eens las "may all your tears reflect the beauty of your soul".

Uiteindelijk is alles een afgeleide van liefde. Haat, boosheid, komt voort uit niet-uitgekomen verwachtingen. Ook verdriet komt hier uit voort.

En wat moet een mens als die gewend is om (iemand) te haten en die "iemand" is er opeens niet meer?