Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek

[katerie]

@Miha: je gaat het niet geloven, maar ik was net in diepe meditatie en een stem die plots tot mij sprak zei:

"Sterke rol laat je zien. Geen enkele positie aannemen.
Lul maar mee en.. Confronteer."

Echt, het was niet ik die dat bedacht!
Een aartsengel heeft tot mij gesproken!

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dit bewijst weer hoe krankzinnig dit forum is.
Tot drie jaar geleden schreef je, en presenteerde jij een denkwijze op een stellige, overtuigde manier.
Voor jou was dat de waarheid, en jouw intentie was om mensen mee te raken, en te inspireren toen.
Je wilde je medemens iets geven, en daarmee helpen, met iets wat jij nu ontdekt dat het een 'illusie' was, en niets met 'dat wat je bent' te maken had.
Nu heb je een ander 'waarheid' die je op een overtuigde, stellige/ dwingende manier over wilt brengen..
Niets is veranderd dus, je blijft een eigen waarheid aankondigen, en een ander daarvan wilt overtuigen.

Mijn denkwijze is niet veranderd hoor, het is nog altijd nadenken op de wijze van zien en waarnemen.
Het gaat om zienswijze, mijn kijken naar mijzelf en de wereld probeer ik wat scherper af te stellen.
Ik wil graag van gedachten wisselen over wat ik waarneem als wie en wat ik ben. Ik doe dit niet om te helpen of om waarheid uit te dragen maar om inzicht te verkrijgen omtrent de werkelijkheid van wat ik ben. Het gaat mij om het zien van de belofte die ik ben: zie ik wie of wat ik ben en kan ik door mijn handelen daarnaar meewerken aan welzijn van alles.

Om over zien te spreken ben ik een draadje over keerpunt begonnen.
Spreken over keerpunt brengt het spreken over gedegen zelfonderzoek aan de orde. Het gaat dus over zien en doorzien van ego en niet om het verkondigen van een ?eigen? waarheid, noch om het overtuigen van anderen maar het gaat om wat ik of jij of iemand anders doet als het over gedegen zelfonderzoek gaat en het doorzien van ego.

Wanneer het gaat over wie en wat ik ben moet ik weten ?waar? ik ben. Het is niet mogelijk doorzien-van- ego te begrijpen en toe te passen als het niet duidelijk is ?waar? het ik zich bevindt. Daar waar het ik is, ligt ook het keerpunt om aan gedegen zelfonderzoek te doen.
De richting waarin ik kijk is naar mij gericht, naar Turrio. Wanneer ik zeg richting dan wijs ik naar de afstand die ik waarneem tussen de dingen, de anderen en mijn lichaam. De afstand tussen mijn vinger die naar mij wijst en mijn lichaam, wijst naar het keerpunt, naar de wie en wat ik ben. Vanaf een gegeven punt houd ik op te zien van wie ik ben (lichaam en geest) en kijk ik in het niets (= keerpunt) van wat ik ben (waar mijn hoofd is).
Dit eenvoudig experiment en de omschrijving ervan is niet van mij maar van Douglas E. Harding. Het is de meest directe weg tot het waarnemen van wat er is, van wat 'ik' ben.

Over deze ervaring van zien , kijken in het niets gaat het in dit draadje. Misschien wil je het uitwisselen toch een kans geven?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Mijn denkwijze is niet veranderd hoor, het is nog altijd nadenken op de wijze van zien en waarnemen.
Het gaat om zienswijze, mijn kijken naar mijzelf en de wereld probeer ik wat scherper af te stellen.
Ik wil graag van gedachten wisselen over wat ik waarneem als wie en wat ik ben. Ik doe dit niet om te helpen of om waarheid uit te dragen maar om inzicht te verkrijgen omtrent de werkelijkheid van wat ik ben. Het gaat mij om het zien van de belofte die ik ben: zie ik wie of wat ik ben en kan ik door mijn handelen daarnaar meewerken aan welzijn van alles.

Om over zien te spreken ben ik een draadje over keerpunt begonnen.
Spreken over keerpunt brengt het spreken over gedegen zelfonderzoek aan de orde. Het gaat dus over zien en doorzien van ego en niet om het verkondigen van een ?eigen? waarheid, noch om het overtuigen van anderen maar het gaat om wat ik of jij of iemand anders doet als het over gedegen zelfonderzoek gaat en het doorzien van ego.

Wanneer het gaat over wie en wat ik ben moet ik weten ?waar? ik ben. Het is niet mogelijk doorzien-van- ego te begrijpen en toe te passen als het niet duidelijk is ?waar? het ik zich bevindt. Daar waar het ik is, ligt ook het keerpunt om aan gedegen zelfonderzoek te doen.
De richting waarin ik kijk is naar mij gericht, naar Turrio. Wanneer ik zeg richting dan wijs ik naar de afstand die ik waarneem tussen de dingen, de anderen en mijn lichaam. De afstand tussen mijn vinger die naar mij wijst en mijn lichaam, wijst naar het keerpunt, naar de wie en wat ik ben. Vanaf een gegeven punt houd ik op te zien van wie ik ben (lichaam en geest) en kijk ik in het niets (= keerpunt) van wat ik ben (waar mijn hoofd is).
Dit eenvoudig experiment en de omschrijving ervan is niet van mij maar van Douglas E. Harding. Het is de meest directe weg tot het waarnemen van wat er is, van wat 'ik' ben.


Over deze ervaring van zien , kijken in het niets gaat het in dit draadje. Misschien wil je het uitwisselen toch een kans geven?

Als mensen mooi praten, goed uitleggen, zinnige dingen zeggen, en vervolgens als iemand in hun omgeving een ander fysiek of geestelijk pijnigt, en als de prater doorgaat met praten, in plaats van de gelegenheid te gebruiken om het in de praktijk te laten zien, door de pijn van de naaste niet te ontkennen, dan weet ik al genoeg.
Je hebt dit mooi geschreven Turrio, en het voelt alsof je uit je kader bent gestapt, maar voor mij is dit mostert na de maaltijd.
De gewoonte om te doen alsof er niets gebeurd is, vind ik kwalijk.

Wat heeft het met jou gedaan Turrio , toen een lawine van destructiviteit richting Sterre afgevuurd werd?
Waarom zei jij toen niets?

Wat ik te delen heb, is dat ik nog steeds de pijn dat de ander aangedaan is, voel.
Het voelt als belangrijk om niet te vergeten, vanuit ontkenning, maar innerlijk dat wat zonder worden geroepen wordt, gehoor te geven.

Wat doe jij als in je huis een kind een ander kind slaat, namen noemt, en pest?
Ik heb het over Turrio nu, wat zou jij doen, als je vader was, en de kinderen onder je dak zich zo zouden gedragen?
De bijbel, of een ander boek openen , en een lezing geven?

Ieder mens is het kind en de vader, in ieder situatie.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat ik te delen heb, is dat ik nog steeds de pijn dat de ander aangedaan is, voel.

Youtube > I Can Feel Their Pain ? The Work of Byron Katie

'A woman explains how she feels the pain that she sees others feeling.
"Do you feel their pain, or do you feel the pain that you yourself projecting?" Byron Katie asks.'

@Miha, Misschien durf je te luisteren naar Byron Katie.
Maar opgelet, want ze zegt: "Puur ego en verwarring als je denkt andermans pijn te voelen!" ...





The pain you feel in other is all about you...

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als mensen mooi praten, goed uitleggen, zinnige dingen zeggen, en vervolgens als iemand in hun omgeving een ander fysiek of geestelijk pijnigt, en als de prater doorgaat met praten, in plaats van de gelegenheid te gebruiken om het in de praktijk te laten zien, door de pijn van de naaste niet te ontkennen, dan weet ik al genoeg.
Je hebt dit mooi geschreven Turrio, en het voelt alsof je uit je kader bent gestapt, maar voor mij is dit mostert na de maaltijd.
De gewoonte om te doen alsof er niets gebeurd is, vind ik kwalijk.

Wat heeft het met jou gedaan Turrio , toen een lawine van destructiviteit richting Sterre afgevuurd werd?
Waarom zei jij toen niets?

Wat ik te delen heb, is dat ik nog steeds de pijn dat de ander aangedaan is, voel.
Het voelt als belangrijk om niet te vergeten, vanuit ontkenning, maar innerlijk dat wat zonder worden geroepen wordt, gehoor te geven.

Wat doe jij als in je huis een kind een ander kind slaat, namen noemt, en pest?
Ik heb het over Turrio nu, wat zou jij doen, als je vader was, en de kinderen onder je dak zich zo zouden gedragen?
De bijbel, of een ander boek openen , en een lezing geven?

Ieder mens is het kind en de vader, in ieder situatie.

Dit forum onderzoekt gedachten op waarheid het houdt zich niet bezig met goed of slecht, de moraal.
Ook hier moet ik toch weer verwijzen naar datgene wat je in het boek van Jan Geurtz moet zijn tegengekomen.
'Elke gedachte draagt de suggestie in zich dat er een echt bestaand 'ik' is die deze gedachte denkt, en dat er een echte werkelijkheid buiten de geest is waar de gedachte naar verwijst. Zodra je ziet dat die suggestie een illusie is, ben je bevrijd van de dictatuur van je gedachten.'.
Dat betekent dat je je gedachten moet onderzoeken en niet zoals jij doet 'voeden'.

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb het over Turrio nu, wat zou jij doen, als je vader was, en de kinderen onder je dak zich zo zouden gedragen?
De bijbel, of een ander boek openen , en een lezing geven?

Ik weet van mij zelf hoe moeilijk het is naar zichzelf te wijzen. Al lijkt het zo eenvoudig en simpel; ik ken de directheid om het keerpunt over 'het hoofd' te zien. Het gevolg is dat ik met dit lichaam en alle doen in de wereld van iedereen dit ga 'au serieux' nemen alsof ik daarvan de vader was, alsof dit alles 'echt' is aangedaan.
De waarheid is dat ik mij betrokken voel bij wat gebeurt en als ik niet goed oplet niet doorheb dat deze waarnemingen enkel in mijn blikveld of belevingswereld aanwezig zijn en verdwijnen.

De Turrio waarover jij het hebt is een Turrio, iemand die jij in je blikveld projecteert en van die projectie verwacht om met bepaalde gedragingen op te treden. Daar kan 'ik' de Turrio van mijn blikveld dus niet aan beantwoorden. Ook al delen wij een belevingswereld op dit forum, je kan er niet van verwachten dat deze 'echt' is.
Ik kan je alleen de raad geven om deze projecties vanaf de juiste afstand te beschouwen. Ik raad je dus niet aan die kwestie met katerie los te laten en als afgerond te beschouwen maar deze kwestie te bekijken als een sleutel die je kan omdraaien, als een vinger om naar je zelf, je zelf-aard te kijken.

Wat ik dus doe is kijken naar deze kwestie en hoe dit gebeuren (deze denkbeeldigheid) inzicht geeft in (doorzien is van) wat werkelijk is, echt en onveranderlijk is.
De waarschuwing vooraf aan het derde hoofdstuk was en is klaar en duidelijk dat je voor een dergelijke lezing van Byron Katie moest gevorderd zijn in het zelfonderzoek. Dit gevorderd betekent dat het inzicht in wat ik ben er staat ondanks de vragen die gesteld worden of de twijfels waarmee een gesprek vorm krijgt.
Blijkbaar is het niet zo dat 'wij' in de belevingswereld van dit forum 'gevorderd' zijn maar nog erg vasthouden aan 'eigen' belevingen en visies over alles. Om inzicht op te doen van wat ik ben is het gunstig en bevorderlijk om 'alles' wat eigen is op te geven of juister gezegd, te doorzien.

Rob doet niet anders dan katerie mee te geven dat hij in inzicht kan vorderen door al die geciteerde weetjes los te laten. Inzicht betekent dat ik dat als een verwijzing naar mijzelf kan zien, dat het gunstig is dat ik wat ik meen te weten ook los laat. Dat is yoga en ik zou het niet alleen mijn kinderen en kleinkinderen aanraden maar iedereen.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

@Miha: Ik kan je alleen de raad geven om deze projecties vanaf de juiste afstand te beschouwen. Ik raad je dus niet aan die kwestie met katerie los te laten en als afgerond te beschouwen maar deze kwestie te bekijken als een sleutel die je kan omdraaien, als een vinger om naar je zelf, je zelf-aard te kijken.

Anders gezegd: onderzoek je gedachten op waarheid en vrede volgt.
Want loslaten kan Miha mij toch niet.
Ze probeert wel hoor, gisteren om 18u35 nog. Zie

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

@Katerie: Ik laat je los knul..

En vandaag houd ze me weeral terug vast. LOL!
@Miha: Enkele geciteerde weetjes voor jou:

"- Het lijkt alsof onze gedachten ons niet met rust kunnen laten,
maar de waarheid is, dat wij onze gedachten niet met rust kunnen laten.

- Staak je pogingen maar om dingen los te laten. Je hoeft helemaal niets los te laten.
Loslaten kun je niet ?doen?, onmogelijk!
Hoe meer je iets probeert los te laten, hoe mee je eraan vast komt te zitten.
Maar als je bereid bent de dingen die je graag los zou willen laten totaal te ervaren, dan zullen ze jou loslaten."

Erik van Zuydam

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Rob doet niet anders dan katerie mee te geven dat hij in inzicht kan vorderen door al die geciteerde weetjes los te laten.

En Rob ja, die beste apostel houdt mij ook zo graag vast!


Voor jou heb ik ook nog een geciteerd weetje Rob:

"Als we onze ideeën over hoe het leven zou moeten zijn los kunnen laten, dan begint het leven zijn magische eigenschappen te openbaren."

Adyashanti

[katerie]

@Rob: onderstaande van Turrio gelezen?
'wij'... hoor jij ook bij.

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Blijkbaar is het niet zo dat 'wij' in de belevingswereld van dit forum 'gevorderd' zijn maar nog erg vasthouden aan 'eigen' belevingen en visies over alles..

Zonder enige trots verklaar ik niet meer bij die 'wij' te horen.
Ik neem geen enkele positie aan.


Ik lul maar mee op dit forum en.. Confronteer.
Geweldig toch, 'ons' forum waarop 'wij' deelnemen.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het voelt als belangrijk om niet te vergeten, vanuit ontkenning, maar innerlijk dat wat zonder worden geroepen wordt, gehoor te geven.

Jouw denken doet je heel wat voelen.
Puur ego en verwarring als je 't mij vraagt, wat je niet doet. WiNk

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Jouw denken doet je heel wat voelen.
Puur ego en verwarring als je 't mij vraagt, wat je niet doet. WiNk

Komt goed, ik antwoord hier later, nu heb ik zo een fijn gevoeltje, komt door de zon, en de wildernis in de tuin.
Ik ga straks mijn best doen om in een nijdige modus te komen..