Is dit wat je wilt?

[Aart]

Neen, dit is niet wat ik wil.

Dit is geen leven.

Ik wil dood.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ulla, ik weet niet of je het tegen mij hebt maar ik heb zelf geen flauw idee hoe zo`n speels onbevangen leven eruit ziet.

Ik werd geboren als 8 maands kindje, gelijk in de couveuse en de woorden die de dokter tegen mijn moeder zei; 'Mevrouw als dit blijft leven dan wordt het niet veel' staan nog gebeiteld in mijn geheugen en hebben er voor gezorgd dat ik ook al geen onbevangen speels kind ben geweest.

Dus ik hoop dat jij iets kunt zeggen over een speels, onbevangen leven als volwassene.

Ik zelf denk dat het niet mogelijk is.

Ik ervaar het leven als zeer pijnlijk en vol met opstakels.

De Rabo bank heeft 20% verlies, anders gezegd; 20% minder winst, 2.1 miljard winst ipv 2,6 miljard en laat ik nou net met mijn 256 euro bij de Rabobank zitten.

Ellende Mevrouw, allemaal ellende.

Ja, ik had het tegen jou en ik weet wel zeker dat het nog steeds mogelijk is.
Al is het misschien maar tot een bepaalde hoogte, wil je niet opgepakt worden omdat ze je voor gek verklaren.

En als er iets illusie is zijn het de cijfers wel. Al dat geld wat we denken te hebben ( wij niet overigens) als iedereen alles geld zou willen ophalen is het er niet eens. Een beter voorbeeld voor een schijnwereld bestaat er niet.

[Cynthia]

@ Aart, Waarom doet jou tekst over ellende mij lachen?
Wat is de boodschap, het ontglipt me.

Het is zoals het is, en het is ellendig, gehuld in een dampende geur van wijsheid.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Zou je aan Aart kunnen vragen of het ook werkelijk zo is als je denkt dat het is.

Wil ik even bij vermelden dat mijn ervaring met Aart is dat hij zich idd niet altijd van de hoed en de rand bewust is WiNk

Dat is jouw ervaring,....niet de mijne.
Ik herken teveel van mijn eigen gedrag erin, wat hopelijk een stuk minder is geworden in de laatste paar jaar.
Wat vond ik het heerlijk om serieus, niet serieus, verkeerde been, onverwachts verassend, voorspelbaar onvoorspelbaar te zijn.
Dit zoveel mogelijk met rookgordijnen en verwarring, om de ander te laten twijfelen aan alles,...maar dan ook alles.
Het trok ook aandacht, omdat het soms "mystieke" en onpeilbare ontmakserd moest worden door de ander, waarop ik dan weer kon vragen 'waarom" dat dan nodig zou moeten zijn.
Waarom moet iemand mij begrijpen, waarom zou dat een ander mogelijk helpen enz enz.

Totdat,.....ik hier en daar zelf begon te kraken en te scheuren, en ik bij niemand daar even over kon praten.
Ik was de 100% clown geworden, die alles serieus neemt en toch weer niks, de onaanrakebare, de onafhankelijke, degene die kon leven met alles en met niets.

En dat beviel me niet,....

Ik ben dat gaan minderen, directer geworden met hier en daar de speelse uitdaging.
Het kan tussen mijn oren zitten, maar ik voel met vrijer als ik me "inhou" daarin, omdat het zowat dwangmatig gedrag was.
En wellicht ook tussen mijn oren maar het lijkt of mijn omgeving dat ook vind.
Heb zelfs soms nog wat moeite nog steeds "aantrekkelijk" te zijn terwijl ik er minder moeite meer voor doe.

In dat gedeelte lijk ik mezelf in Aart te herkennen, maar ook in de reactie van anderen op hem, hoevaak word hij nu serieus genomen?
En op het moment dat het een milimeter "echt" of integer lijkt te worden gaat hij masturberen of een forumgenoot pijpen.
En als iemand onbewust zit te doen word het ineens schattebout en liefje,....is dat nu echt lief bedoeld of juist denigrerend?(waarom wil je dat weten Hans?????)
Dus als hij al iets niet van de hoed en de rand bewust is, is het volgens mij diezelfde "mindfuck" die hij nogal eens naar anderen smijt.

Het is dus denk ik de moeite van mijn afscheid van mijn (oude)gedrag.

Vragen of Aart iets werkelijk meent is voor mij(iedereen?) zinloos, geld voor iedereen in principe.
Mijn gevoel daarachter is belangrijker,....

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Dus hoe is het onjuiste beeld van ons ontstaan en waarom zien we dingen als bedreigend waardoor gevoelens ontstaan die niet op realiteit gebaseerd zijn maar op angsten/afhankelijkheid van het kleine kind wat we schijnbaar met ons meezeulen.

Nou?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat is jouw ervaring,....niet de mijne.

dat is wat ik al zei idd. maar niet is waar het om ging. De vraag is of jou idee omtrent Aart wel klopt, je kunt dat ook niet weten tot je het hem gevraagd hebt, toch?

Ik herken teveel van mijn eigen gedrag erin, wat hopelijk een stuk minder is geworden in de laatste paar jaar.
Wat vond ik het heerlijk om serieus, niet serieus, verkeerde been, onverwachts verassend, voorspelbaar onvoorspelbaar te zijn.
Dit zoveel mogelijk met rookgordijnen en verwarring, om de ander te laten twijfelen aan alles,...maar dan ook alles.
Het trok ook aandacht, omdat het soms "mystieke" en onpeilbare ontmakserd moest worden door de ander, waarop ik dan weer kon vragen 'waarom" dat dan nodig zou moeten zijn.
Waarom moet iemand mij begrijpen, waarom zou dat een ander mogelijk helpen enz enz.

Totdat,.....ik hier en daar zelf begon te kraken en te scheuren, en ik bij niemand daar even over kon praten.
Ik was de 100% clown geworden, die alles serieus neemt en toch weer niks, de onaanrakebare, de onafhankelijke, degene die kon leven met alles en met niets.

En dat beviel me niet,....

Ik ben dat gaan minderen, directer geworden met hier en daar de speelse uitdaging.
Het kan tussen mijn oren zitten, maar ik voel met vrijer als ik me "inhou" daarin, omdat het zowat dwangmatig gedrag was.
En wellicht ook tussen mijn oren maar het lijkt of mijn omgeving dat ook vind.
Heb zelfs soms nog wat moeite nog steeds "aantrekkelijk" te zijn terwijl ik er minder moeite meer voor doe.

In dat gedeelte lijk ik mezelf in Aart te herkennen, maar ook in de reactie van anderen op hem, hoevaak word hij nu serieus genomen?

Bovenstaande is natuurlijk jou verhaaltje, je zou je kunnen afvragen of jou verhaaltje ook voor Aart geldt. Weet ik niet hoor, maar ik heb zomaar het idee dat jij jou beeld van Aart aan het naspelen bent geweest waardoor het dan idd geen wonder is dat je dat niet tot het eind der dagen hebt kunnen volhouden. Dus God zij gedankt dat je nu meer jezelf aan het worden bent?

Ik heb geen idee hoe vaak Aart serieus genomen wordt, hoewel ik het liever heb over begrepen wordt binnen dit verband.

En op het moment dat het een milimeter "echt" of integer lijkt te worden gaat hij masturberen of een forumgenoot pijpen.

binnen dat verband zie ik dat hij iemand, die bezig is zich in een richting te bewegen die haar niet dichter bij dat waar zij oprecht naar verlangd zal brengen, probeert duidelijk te maken dat die iemand zich blind aan het verlekkeren is in haar verhalen wereld en daarmee niet verder zal komen.

En als iemand onbewust zit te doen word het ineens schattebout en liefje,....is dat nu echt lief bedoeld of juist denigrerend?(waarom wil je dat weten Hans?????)

Ja waarom wil je dat eigenlijk weten Hans? Nee grapje hoor, je hoeft het me niet te vertellen. Hoe dan ook is het iets wat je bij jezelf herkent Hans als dat jij dat zelf op die manier doet?

Ik voor mij weet dat Aart e.e.a. over het algemeen lief bedoelt.

Dus als hij al iets niet van de hoed en de rand bewust is, is het volgens mij diezelfde "mindfuck" die hij nogal eens naar anderen smijt.

Ik doelde op mijn ervaring met hem. En mijn ervaring met hem is dat hij niet altijd precies weet waarom hij wat schrijft. Aan de andere kant weet ik ook dat hij er op vertrouwd dat wat uit zijn pen komt rollen het juiste is en voor hem verder niet van belang hoeft zijn.

Of dat nu als gevolg is van een mindfuck of iets in die geest, die term is mij veel te abstract, dat weet ik niet.

Voor mezelf, wanneer ik naar Aart kijk, zie ik er in elk geval afleiding als gevolg van persoonlijke beslommeringen in, iets in die geest. Met andere woorden Aart is m.i. nog niet klaar zoals dat bij de meesten van ons geldt, wat niet wil zeggen dat hij niet bv op een bepaalde manier een paar stapjes voor zou kunnen lopen op de rest van ons

Het is dus denk ik de moeite van mijn afscheid van mijn (oude)gedrag

Je bedoelt hiermee het gedrag wat bovenstaande beschreef neem ik aan?

Vragen of Aart iets werkelijk meent is voor mij(iedereen?) zinloos, geld voor iedereen in principe.
Mijn gevoel daarachter is belangrijker,....

Het ging mij niet om vragen of Aart meent wat hij zegt, het gaat mij om je eigen overtuiging over hoe het bij Aart is aan de kaak te stellen.

Tuurlijk is je gevoel achter wat jij meent belangrijk, maar nog belangrijker is waar het vandaan komt. Wat is de grond en is die grond wel re?el? Het gevoel wat je hebt kan je daar als geleiding naar toe brengen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Mijn gevoel daarachter is belangrijker,....

Wolter Keers 8: Zuiver gevoel?

Hans, over wie zegt jouw gevoel iets?

[Cynthia]

http://www.youtube.com/watch?v=Ti2sXM_GIXo

Wat ik zie op aarde, is niet wat ik wil! Dus wat zal ik vandaag doen! Oogkleppen op en mijn tuintje mooi harken tot er geen blaadje meer krom ligt! Of actie ondernemen en mijn oude lieve overbuurvrouw een lekker kopje soep brengen en haar vragen of ze het leuk vindt als ik een spelletje met haar zal spelen "En ja dat vindt ze Super" Ik vind het moeilijk om me niet het leed van de wereld aan te trekken. Zo'n gevoel krijg ik, als ik hoor of lees over de droomtoestand waar de mens zich in zou bevinden. Als dat zo is, dan wil ik of is dat mijn ego, de Robin Houd zijn! Waarom wil ik dat zijn? Is dat dan de vraag die ik mezelf zou moeten stellen? Gewoon omdat ik er van houd mensen blij te maken! Is zelfs dat een obstakel naar verlichting?????????

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

http://www.youtube.com/watch?v=Ti2sXM_GIXo

Wat ik zie op aarde, is niet wat ik wil! Dus wat zal ik vandaag doen! Oogkleppen op en mijn tuintje mooi harken tot er geen blaadje meer krom ligt! Of actie ondernemen en mijn oude lieve overbuurvrouw een lekker kopje soep brengen en haar vragen of ze het leuk vindt als ik een spelletje met haar zal spelen "En ja dat vindt ze Super" Ik vind het moeilijk om me niet het leed van de wereld aan te trekken. Zo'n gevoel krijg ik, als ik hoor of lees over de droomtoestand waar de mens zich in zou bevinden. Als dat zo is, dan wil ik of is dat mijn ego, de Robin Houd zijn! Waarom wil ik dat zijn? Is dat dan de vraag die ik mezelf zou moeten stellen? Gewoon omdat ik er van houd mensen blij te maken! Is zelfs dat een obstakel naar verlichting?????????

God in de ander ontmoeten is geen egostuff. Dienstbaar zijn aan alles wat leeft is inherent aan verlichting en niet zelden ook je intrinsieke opdracht.

[Cynthia]

He phuff zo blij dat te lezen.