Ego'loos bestaan, kan dat?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik probeer je met belangstelling te 'begrijpen'. Je begint met te zeggen dat het ik de aanzet is van moeilijkheden die, om te eindigen in wat je zegt, enkel kunnen geslecht worden in het ontdekken van de wezensgrond van het ik. Deze redenering kan ik niet plaatsen.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Anders gezegd, iets anders willen zijn dan 'wat' je bent betekend de ontwikkeling van datgene wat je niet bent ook wel eens een 'wie ik ben' of 'ik' genoemd. Het zijn van dat 'ik' ontwikkelt zich tot een 'ik wil' (oftewel ego) dat afstand schept in de eenheid die je daarvoor was toen je nog in het 'wat' verkeerde. De aanbevolen weg om weer terug te keren naar het zijn van 'wat' is het afpellen van de ui van het ego terug naar het zijn van de oorsprong.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Tussen het ik en de ander zie ik geen muur maar een verschil in waarde, een verschil in niveau. De ander is altijd hoger dan ik en tegen dat verschil bots ik aan. Het is de ander die mij optilt naar de eenheid en gelijkheid van vorm (wat zijn is).
Het verschil in waarde tussen het menselijke niveau en het goddelijke, absolute niveau van de Schepper is oneindig. Het is dan ook tegen oneindigheid dat ik telkenmale aanbots. Het is de Schepper die de schepping optilt naar Zijn niveau en 'wij' gelijke vorm worden (zijn Zijn) met Hem en eenheid uitdrukken.

Een periode van minderwaardig gevoel en zelf beleving kan gaan opdoemen tijdens ,gedegen zelfonderzoek'. In essentie als Wat' te zijn is zoiets als verschil' onkenbaar! De overtuiging m.b.t verschillen is per definitie iets van de ervaringswereld, waarbinnen éénheid zoals het is nooit een ervaring kan zijn, de ervaring of het ervaren van die oorspronkelijke éénheid is altijd second best.

Je botst dan ook niet tegen de oneindigheid van het verschil aan, maar tegen de jou zelf opgelegde beperking van de aanname dat er zoiets is als verschil tussen Wat' jij in essentie bent en het absolute.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Zoals het met mij gaat is het al voldoende als je elementair weet wat/wie je niet bent, dan komt dat wat je wel bent te voorschijn. En alle illusies die er nog zijn zowel de reële geziene ( zoals onze materiële wereld) als die die met het verstand niet te vatten zijn krijgen t.z.t. vanzelf de plaats die ze
toebehoren. Dan hoef je niet meer te geloven, dan weet je dat alle
manifestaties, de geziene en de ongeziene bewezen en onbewezen verlengde veranderlijke handvatten en instrumenten/manifestaties whatever van het bewustzijn zijn. Bewezen of onbewezen. Hoef je ook niet meer in details van de verbeelding en de illusie of een of andere waan te verzanden. Alle vliegen op een klap, em hakblok.

Als wezenlijk helder is Wat' te zijn dan begin je feitelijk aan een ander bestaan, dan leer je weer te leven vanuit een compleet' andere orde. Haast en ongeduld zijn dan feitelijk overbodig geworden, omdat de grond waaruit bestaan zich recht' tijdloos oorzakelijk wordt gekend.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als Zijn veranderlijk is (zoals je zegt), dan is er nog Iets dat aan Zijn voorafgaat wat onveranderlijk is.

Dat is voor mij enkel een aanname dat weten eerder tegenspreekt

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Gewoon het vermogen om te spreken en communiceren reageert dan, wat anders?

Ahum, als ik of men jou aanspreekt en bv. de vraag stelt waar je woont zal jij onvermijdelijk je antwoord zin moeten beginnen met 'ik' woon...
Waar een 'ik' is, is een ego, no way out.
Zonder ego kunnen jij noch ik noch eender welke mensen communiceren met elkaar.
Dus ego-loos zijn is een illusie in mijn concepten-doos.
Zelfs de meest 'verlichte' mens heeft een ego nodig, anders zal hij niet meer reageren als men hem aanspreekt.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Een periode van minderwaardig gevoel en zelf beleving kan gaan opdoemen tijdens ,gedegen zelfonderzoek'. In essentie als Wat' te zijn is zoiets als verschil' onkenbaar! De overtuiging m.b.t verschillen is per definitie iets van de ervaringswereld, waarbinnen éénheid zoals het is nooit een ervaring kan zijn, de ervaring of het ervaren van die oorspronkelijke éénheid is altijd second best.

Je botst dan ook niet tegen de oneindigheid van het verschil aan, maar tegen de jou zelf opgelegde beperking van de aanname dat er zoiets is als verschil tussen Wat' jij in essentie bent en het absolute.

Nederigheid is geen gevoel van minderwaardigheid maar een onderschikken uit respect voor wat hoger is dan ik. Hoogmoed is wat daar tegenover staat en zich hoger acht dan de essentie van het hogere.
Het enige wat ik kan is mij voorbereiden voor als de roep gehoord wordt om rechtop te staan.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Anders gezegd, iets anders willen zijn dan 'wat' je bent betekend de ontwikkeling van datgene wat je niet bent ook wel eens een 'wie ik ben' of 'ik' genoemd. Het zijn van dat 'ik' ontwikkelt zich tot een 'ik wil' (oftewel ego) dat afstand schept in de eenheid die je daarvoor was toen je nog in het 'wat' verkeerde. De aanbevolen weg om weer terug te keren naar het zijn van 'wat' is het afpellen van de ui van het ego terug naar het zijn van de oorsprong.

Wie doet dat afpellen van het ego? De plaats waar het gebeurt is het gedegen zelfonderzoek ... Wat of wie maakt het ik in staat om zich om te keren en terug te keren naar wat is?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Ahum, als ik of men jou aanspreekt en bv. de vraag stelt waar je woont zal jij onvermijdelijk je antwoord zin moeten beginnen met 'ik' woon...
Waar een 'ik' is, is een ego, no way out.
Zonder ego kunnen jij noch ik noch eender welke mensen communiceren met elkaar.
Dus ego-loos zijn is een illusie in mijn concepten-doos.
Zelfs de meest 'verlichte' mens heeft een ego nodig, anders zal hij niet meer reageren als men hem aanspreekt.

Een 'ego' is niet nodig voor het beantwoorden van 'n vraag maar omtrent het uitgangspunt neem je de 'ik'vorm aan. Anders zou het worden 'warmte' in plaats van 'ik ben warmte' oftewel 'ik heb het warm'. Die vorm geef je omwille van de conversatie inhoud maar dat behoeft niet te voeren tot een identificatie met wat je feitelijk helemaal niet bent.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Als wezenlijk helder is Wat' te zijn dan begin je feitelijk aan een ander bestaan, dan leer je weer te leven vanuit een compleet' andere orde. Haast en ongeduld zijn dan feitelijk overbodig geworden, omdat de grond waaruit bestaan zich recht' tijdloos oorzakelijk wordt gekend.

Als wezenlijk helder is. Heb je mooi gezegd.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wie doet dat afpellen van het ego? De plaats waar het gebeurt is het gedegen zelfonderzoek ... Wat of wie maakt het ik in staat om zich om te keren en terug te keren naar wat is?

Dat moet aanvankelijk 'ik' of 'ego' doen en wel omdat je geloof daarin je realiteit is. Echter begin je aan gedegen zelfonderzoek c.q. waarheidvinding dan wordt langzaamaan Waarheid je nieuwe uitgangspunt en daardoor neemt de invloed van 'ik' af. Daarom ook is het zo irritant dat er niet met waarheidvinding begonnen wordt want nu blijft 'ik' toonaangevend en moet er aan allerhande voorwaarden en plichtplegingen worden voldaan, zoals of je wel te vertrouwen bent en dergelijken, alvorens dat wat je kan helpen kan toetreden.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Een 'ego' is niet nodig voor het beantwoorden van 'n vraag maar omtrent het uitgangspunt neem je de 'ik'vorm aan. Anders zou het worden 'warmte' in plaats van 'ik ben warmte' oftewel 'ik heb het warm'. Die vorm geef je omwille van de conversatie inhoud maar dat behoeft niet te voeren tot een identificatie met wat je feitelijk helemaal niet bent.

Wil je daarmee zeggen dat een mens zonder ego kan functioneren?
tsja... woorden natuurlijk... want er bestaat niet zoiets als een ego,
Maar dan is het ook de moeite niet waard om na te denken over het feit of we egoloos kunnen zijn wat het onderwerp van dit topic is.