Dogmatiek en tweedeling.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Mijn eigen dood komt ook vroeg of laat. Ik ben niet bang zoals ik al eerder zei: de dood en ik zijn al heel lang vriendjes. Ik heb vele mensen zien (en laten) gaan, zowel jong als oud, zowel plotseling als langzaam.

Werkt dat zo?
Ik heb al heel wat voetbalwedstrijden gezien,
maar ik kan nog steeds niet echt goed voetballen.

Wat is je geheim, dat je vriendjes bent geworden met de dood?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Werkt dat zo?
Ik heb al heel wat voetbalwedstrijden gezien,
maar ik kan nog steeds niet echt goed voetballen.

Wat is je geheim, dat je vriendjes bent geworden met de dood?

Probeer je nu iemand angst aan te praten voor de dood?
Of is het onvoorstelbaar voor je dat er mensen zijn die er mee kunnen leven?
Terwijl het allemaal zo simpel is. Dat wat er dood gaat, dat was je toch al niet?.

(sorry Sterre, voor het spreken voor mn beurt)

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

(sorry Sterre, voor het spreken voor mn beurt)

Excuus aanvaard.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Rationeel is er wel een verklaring te geven dat UG er na zijn 'calamiteit' jonger uit ging zien. Als mensen zorgen hebben zien ze er vaak getekend (en dus ouder) uit. Als dat weer voorbij is, zullen ze ook weer meer gaan ontspannen en er daardoor ook weer ontspannener ogen en er dus weer jonger uit gaan zien.

Dat is natuurlijk zo, maar dat je dan ook weer de baard in je keel krijgt is weer wat zeldzamer.

[moi]

In het ZIJN, kan ik spreken over vriendjes zijn met de dood,
waarin er nog volop leven aanwezig is.
Zeker in het geval van,sterven voor je doodgaat.

Hebben we het over de fysieke dood?
Dan vraag ik mij wel af of je daar nou zo bevriend mee kan zijn.
Ik zou het niet eerder kunnen weten dan dat ik er daadwerkelijk voor zou staan,(behalve de uitzonderingen daargelaten van een onverwacht einde, dan is er geen angst te bekennen, er is dan geen "tijd" voor) tot op heden ben ik nu nog niet echt gecharmeerd, over het fysieke einde.

Verder angst, ja wat is angst ervoor hebben?

Onvermijdelijk dat IS het, het enige ook wat zeker is.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Excuus aanvaard.

Dankjewel, Sterre

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

In het ZIJN, kan ik spreken over vriendjes zijn met de dood,
waarin er nog volop leven aanwezig is.
Zeker in het geval van,sterven voor je doodgaat.

Hebben we het over de fysieke dood?
Dan vraag ik mij wel af of je daar nou zo bevriend mee kan zijn.
Ik zou het niet eerder kunnen weten dan dat ik er daadwerkelijk voor zou staan,(behalve de uitzonderingen daargelaten van een onverwacht einde, dan is er geen angst te bekennen, er is dan geen "tijd" voor) tot op heden ben ik nu nog niet echt gecharmeerd, over het fysieke einde.

Verder angst, ja wat is angst ervoor hebben?

Onvermijdelijk dat IS het, het enige ook wat zeker is.

Hier hebben we het over de fysieke dood. Als jij als mens helemaal opgelost bent in de Liefde, hoe kan er dan nog angst zijn voor het 'ik'? En uiteraard spreek ik op 17-8-13 en niet op mijn sterfdatum. (tenzij die dezelfde is) Ik zie echter geen enkele aanwijzing dat ik er ooit anders in zou gaan staan. (behoudens geestelijke ziekte) Ergo: op een bepaalde manier kijk ik uit naar mijn fysieke dood zoals ik al eerder aangaf.

[Nadje]

weggehaald

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Hier hebben we het over de fysieke dood. Als jij als mens helemaal opgelost bent in de Liefde, hoe kan er dan nog angst zijn voor het 'ik'? En uiteraard spreek ik op 17-8-13 en niet op mijn sterfdatum. (tenzij die dezelfde is) Ik zie echter geen enkele aanwijzing dat ik er ooit anders in zou gaan staan. (behoudens geestelijke ziekte) Ergo: op een bepaalde manier kijk ik uit naar mijn fysieke dood zoals ik al eerder aangaf.

Toch betwijfel ik dat als ik je schrijven hierboven zo lees.

Het zal duidelijk zijn als je er werkelijk voor staat.

Zolang jij daar zelf zeker van bent, wie ben ik dan dat te ontkrachten.

Zoals met alles betreft dit mijn eigen ondervinding, die vervolgens waar nog onwaar is.

Onvoorwaardelijkheid zal niet in strijd zijn met voorwaardelijkheid, zolang voorwaardelijkheid nog dienst doet, zal de twijfel hieraan aanwezig zijn, tot ik op het punt sta over te gaan van fysiek naar het astrale.

Nu kan ik met alle gemak nog aannemen dat het ook mij niets doet en ernaar uit kan kijken.

Van angst is er dan ook geen enkele sprake.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Werkt dat zo?
Ik heb al heel wat voetbalwedstrijden gezien,
maar ik kan nog steeds niet echt goed voetballen.

Ben je bang om te voetballen, omdat je het niet goed kan? Of kun je gewoon genieten van het spelletje en het doen?

Wat is je geheim, dat je vriendjes bent geworden met de dood?

De dood is soms milder dan het leven. Alles waar ik vriendschap mee sluit hoef ik niet meer te bestrijden. Dat kan ik gewoon aanvaarden zoals het is. Ik probeer mijn vrienden nl. niet te veranderen: die zijn goed zoals zij zijn.

Daarnaast een persoonlijke ervaring gehad, waarbij ik dacht dat ik doodging. Toen ik me er in alle rust aan over kon geven verdween de angst.

Ben jij bang voor de dood Rob?