Verandering

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat hebben jij en ik te maken met 'sommige mensen'?

Alles en niets, lijkt mij.

[Rozenhart]

Iedereen heeft wel zijn eigen excuus voor wat ie doet of laat en anderen niet zo leuk vinden.
Volgens mij hebben mensen het recht iets van een ander niet leuk te vinden, alleen wil het niet altijd zeggen dat ze niet misschien overdrijven in hun oordeel.

Een van de domste excuses vind ik, onder andere:
- Het is Gods wil, het staat in de Bijbel/Koran/...
- Ik ben de baas...
- Ik ben Bewustzijn zelf en ik ben niet mijn doen en laten.

Wat gewoon een feit is, is dat we mensen zijn.
Dat opvoeding, hoe we zijn opgevoed enorm belangrijk is.
Dat we verstoord gedrag kunnen vertonen door bijvoorbeeld een te lage suikerspiegel en of door oververmoeidheid.

Zelfkennis betreft zeer zeker het feit dat we vertrouwd zijn met onszelf als fysiek exemplaar, denken en voelen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ananta

Met het denken hebben we werelden gecreëerd, maar er heeft nog nooit één mens een zandkorrel bezeten, laat staan veroverd. We cre?erden God, naar ons evenbeeld. Een man op een wolk in een of ander sterrenstelsel dat we 'hemel' noemden.
'ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan tot de vader komen dan door mij' ....schijnt Jezus gezegd te hebben.

Ik ben mens of denkend zoogdier is toch net zozeer een bewering?
ananta

Als je Jezus niet als een (wonder)doener beziet, maar zoals hij zegt als de weg, de waarheid en het leven betekend dat feitelijk dat het zichzelf is ontstegen en de ontmoeting kan plaatsvinden in het allesomvattende.

Het doorgaans intermenselijk meewegende speelt in hem geen rol en daardoor krijgt het woord een opgeschoonde betekenis. De woorden die tot hem komen gaan verloren in het niets, zijn interactie is alleen nog van wezen tot wezen in allesomvattende liefde. Het is een evenbeeld dat is te gaan in de richting mens, niet in de richting van god.

[Rennie]

Ik denk dat je juist van zulke ideeën, dat er een excuus is, het hebben van een recht e.d., af moet. Van de mens wordt bewustwording gevraagd en wel omdat we intrinsiek een geweldig mechanisme hebben dat 'weet' heeft van wat er wel en niet door de beugel kan.

Als Nederlander wordt je verondersteld de wet te kennen, zo'n circa vijftienhonderd wetboeken dus en elke dag is er wel een bijstelling van een ervan. Het is eenvoudig in te zien dat dit een onhoudbare, onwerkbare veronderstelling is.
Ten gevolge daarvan moet er een wetshandhaving gerealiseerd worden met een rechterlijke macht en een straffenstelsel.

Terwijl de mens intrinsiek weet wat hij wel en niet kan doen door er alleen maar bewust van te worden. Maar die bewustwording wordt tegengehouden door een macht die het geschreven woord als maatstaf heeft opgedragen, dus moet de wet gevolgd worden in plaats van op eigen verantwoordelijkheid teruggegrepen.

Je kunt dus rustig met 100 op de teller door een kinderrijke woonwijk scheuren wanneer er geen snelheidsbegrenzend bord is geplaatst. Zulk gedrag wordt dan (gelukkig) in de media intermenselijk nog wel als asociaal afgestraft maar steeds meer mensen verschuilen zich achter wat de wet hen heeft toegestaan. Je weet toch dat je niet mag bumperkleven, nou dan, moet je ook niet zeiken over die bekeuring.

Opvoeden is bewust leren worden van wat je gedrag aanricht. Afgezien van verstoord gedrag door een verstoorde chemiehuishouding is er ook psychologische verstoring door het telkenmale verkrijgen van dubbele en uiterst tegenstrijdige signalen hoe je je hebt te gedragen. Mogelijk is daarvan ook de verstoorde chemiehuishouding een gevolg.

Kortom alles pleit wederom voor bewustwording met als kroon op het werk het verworden tot wat je bent, namelijk puur Bewustzijn.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

met als kroon op het werk het verworden tot wat je bent, namelijk puur Bewustzijn.

Bewustzijn is zijn inhoud.
Zoals de zee en al het leven erin, samen de zee zijn.
Een pure zee, zou een dode zee zijn.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Rennie

Ik denk dat je juist van zulke ideeën, dat er een excuus is, het hebben van een recht e.d., af moet. Van de mens wordt bewustwording gevraagd en wel omdat we intrinsiek een geweldig mechanisme hebben dat 'weet' heeft van wat er wel en niet door de beugel kan.

Als Nederlander wordt je verondersteld de wet te kennen, zo'n circa vijftienhonderd wetboeken dus en elke dag is er wel een bijstelling van een ervan. Het is eenvoudig in te zien dat dit een onhoudbare, onwerkbare veronderstelling is.
Ten gevolge daarvan moet er een wetshandhaving gerealiseerd worden met een rechterlijke macht en een straffenstelsel.

Terwijl de mens intrinsiek weet wat hij wel en niet kan doen door er alleen maar bewust van te worden. Maar die bewustwording wordt tegengehouden door een macht die het geschreven woord als maatstaf heeft opgedragen, dus moet de wet gevolgd worden in plaats van op eigen verantwoordelijkheid teruggegrepen.

Je kunt dus rustig met 100 op de teller door een kinderrijke woonwijk scheuren wanneer er geen snelheidsbegrenzend bord is geplaatst. Zulk gedrag wordt dan (gelukkig) in de media intermenselijk nog wel als asociaal afgestraft maar steeds meer mensen verschuilen zich achter wat de wet hen heeft toegestaan. Je weet toch dat je niet mag bumperkleven, nou dan, moet je ook niet zeiken over die bekeuring.

Opvoeden is bewust leren worden van wat je gedrag aanricht. Afgezien van verstoord gedrag door een verstoorde chemiehuishouding is er ook psychologische verstoring door het telkenmale verkrijgen van dubbele en uiterst tegenstrijdige signalen hoe je je hebt te gedragen. Mogelijk is daarvan ook de verstoorde chemiehuishouding een gevolg.

Kortom alles pleit wederom voor bewustwording met als kroon op het werk het verworden tot wat je bent, namelijk puur Bewustzijn.

Het vergt tegenwoordig soms moed en lef te durven afwijken van regels en wetten als het intrinsieke weten, weet dat dit in een bepaalde situatie het enige juiste is.

[Rozenhart]

De hara is mogelijk het allerbelangrijkste lichaamscentrum van de mens.
Vlak onder de navel, ligt het punt van AANDACHT naar binnen.
We zijn wezens zonder wezen (wanneer we verder zoeken zullen we niets vinden in onszelf). natuurlijk ZIJN, tja, valt voor sommige mensen onderons niet echt mee.

Geen verheven theorie, geen gouden bergen,... Enkel hier en nu.
Maar de mens is niet saai, dat DENKT ie alleen maar.
Menszijn is optimaal, ruim, natuurlijk en vol van vreugde.
Ja, het is waar, lijden is ons deel maar je bent niet lijden alleen, je hoeft je er niet blind op te staren.
Onze aandacht zoekt onze zwakste plek maar ook onze sterkste kant, dit gaat gewoon, natuurlijk. Want wie wil er nou ongelukkig zijn?

[Rozenhart]

...en het denken zijn een.
Je zou denken dat dat anders was.
'Ik observeer mijn denken.' Je zou kunnen denken dat de denker iets anders is dan het denken zelf.
De denker en het denken zijn een pot nat.
Dit kun je direct zien. In een ogenblik... Maar probeer niet het denken te observeren. Je ziet het denken of niet. Je dringt erin door of niet.

Ik is denken, ik is de denker. Denken is verlangen, of het begin ervan.
Body-mind.
Het is een belangrijk inzicht te begrijpen dat de denker en het denken niet verschillend zijn.

[Ananta]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Hoe bedoel je, we zijn toch mensen. Menszijn is geen geloof maar een feit.?.

O ja? dat is toch hoe wij onszelf hebben gedefinieerd; de mens?.. Wij mensen hebben onszelf min of meer boven de rest geplaatst als superieur zoogdier omdat ...we dat denken, maar het is een denkbeeldige status. Een hond of een kat doet dat niet hoor. Die vangt gewoon een vogel, is niet in staat om zichzelf in een bepaald denkbeeld vast te leggen omdat het denken wsch. zeer beperkt en functioneel is bij dieren.

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Je kunt misschien je verstand gebruiken of niet, maar dat is weer een ander verhaal.

Waarom zou je eigenlijk je verstand gebruiken? Een krokodil heeft geen verstand om te gebruiken en overleeft toch al heel lang op deze aardkloot...
Ananta

[Ananta]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als je Jezus niet als een (wonder)doener beziet, maar zoals hij zegt als de weg, de waarheid en het leven betekend dat feitelijk dat het zichzelf is ontstegen en de ontmoeting kan plaatsvinden in het allesomvattende.

Het doorgaans intermenselijk meewegende speelt in hem geen rol en daardoor krijgt het woord een opgeschoonde betekenis. De woorden die tot hem komen gaan verloren in het niets, zijn interactie is alleen nog van wezen tot wezen in allesomvattende liefde. Het is een evenbeeld dat is te gaan in de richting mens, niet in de richting van god.

Ik vind het daarom ook een bijzondere uitspraak, wie hem ook gedaan heeft. Want de weg, de waarheid en het leven verwijzen steeds naar 'de Vader....' en andersom.
Amen, Ananta