23 February 2018, 12:30 | #51 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Gelijk is voor dummy's. (het denken) Als je je zandkorrels hebt gezien tel je ze ook niet meer. De mijne zijn onderzocht en gezien. Nu de jouwe nog. Iona zegt het goed, dit forum is er uitermate geschikt voor om dat te gaan doen. Wijziging aangebracht door Ulla op 23 February 2018 om 19:42. |
23 February 2018, 12:49 | #52 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Ook in 'onschuld', en zonder een 'fantasie meer te hebben' over een 'ik', kan jij nog steeds een ander geweld aandoen, door midden van opdringen van aanwijzingen. Ik vind het fijn dat je terug schrijft, Dorje wilde met jou in gesprek. Ook zou ik fijn vinden als jij de subtiliteit zou ontdekken waarin iemand je aanwijzingen wilt krijgen en wanneer niet. En het besef hebben dat wanneer dat niet gewenst is, een vorm van geweld kan aannemen, die vervolgens op dezelfde manier beantwoordt wordt. Bij deze, om te voorkomen dat het mogelijk nog niet duidelijk is, ik heb geen behoeften aan je aanwijzingen, ik wil ze niet, ze betekenen voor mij niets. Het voelt voor mij steeds alsof iemand mij ongevraagd en onnodig sturing wilt geven. Ik heb innerlijke sturing, ik ben zelf, zoals jij ook bent, de verteller. Ook de luisteraar, naar degene die ook luistert. Dus jouw versie bewaar het voor degene die het wilt lezen, ik heb er niets mee.. Als je mij met rust laat, geen aanwijzingen meer opdringt, heb ik er geen reden om jouw letters te beantwoorden, of aan te vallen...mogelijk lees ik het, maar meer dan dat ook niet... Wat je ook doet, als je blijft, of als je zwijgt, |
|
23 February 2018, 13:46 | #53 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 15 April 2016
Berichten: 380
|
Citaat:
Als de wijze is opgegaan in zijn ik-loosheid en de leerlingen verdwaasd achterblijven, is er toch nog aanwijzing: de wijze zelf. Zoals alles verwijst naar de werkelijkheid, zonder iets aan te wijzen, verwijst de wijze ook naar de werkelijkheid zonder iets aan te wijzen. Hij verwijst naar dat wat ik werkelijk is: werkelijkheid. In werkelijkheid is er geen wijze, geen ik, geen ander, en toch verwijst werkelijkheid door schijnbare verscheidenheid naar zichzelf, altijd nu, in onmiddellijkheid. En door deze verwijzing heeft leerling geen wijze nodig, want zoals de wijze verwijst naar werkelijkheid, verwijst leerling ook naar werkelijkheid die onmiddellijk is. Bedankt werkelijkheid!
__________________
Wat is is. |
|
23 February 2018, 14:28 | #54 | ||
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Citaat:
Citaat:
Ik kan ervoor kiezen om te zeggen wat in het gemoed opkomt en zo voelt als het gezegd wil worden. Maar dan maken wij elkaar evengoed af, alsof dat vanzelf gaat zoals dat Amerikaantje gelooft en opvoeders wil bewapenen. Erger nog wij beschuldigen dan geen feiten maar gedachten die nog vluchtiger zijn dan zij kunnen uitgesproken worden. 'Wat niet is wordt niet gemist.' Ik ben de vijfendertig al gepasseerd en weet dat dit mijn laatste ambitie is om 'wat is beter dan ik' te realiseren. Ik zie het aan mijn haar en huid die al wijder om mijn lichaam hangt, aan de kleur ervan die bleker en valer haar uitstraling verliest, als in een gedempt licht zoals dat een kamer verdonkert wanneer de gordijnen worden toegeschoven. Eilaas ! Was ik maar beter dan ik. |
||
24 February 2018, 11:58 | #55 |
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Wat is het ik een schat van een deugniet. Hij speelt zo overtuigend in zijn rol voor wie en waar hij wordt geboekt. Het glansrijk acteren speelt hij met een hartstocht, ja met passie voor het spelen zelf. Keer op keer weet hij het publiek te overweldigen door een zachte band zoals een goede spreker met de lippen zijn toehoorders in zijn woorden spint.
Vandaag speelt hij in de rol van zoeker naar een innerlijk en zit daar voorovergebogen in de grond te staren. Het podium is in duisternis gehuld en de figuur, die met moeite wordt gezien, is in een blauwig dampend licht dat uit de grond kringelt in het midden neergezet. Als een berg zit hij daar massief van duisternis te wezen en alleen zijn uitsteeksels vangen het zwakke licht dat als door kieren en spleten uit hemzelf is weggelekt. Zoals de stilte in gebergte voelbaar is en bijna aan te raken is als wijde stilte, zo is de duisternis rondom vol van stilte die de adem stokt. Dit ophouden is geen wachten maar een luisteren, een luisteren naar wat door licht wordt voortgebracht en uit die spleten daar als uit een innerlijk een stem doet spreken. Zonder de minste beweging van het gebergte dat daar plompverloren zit, stijgen en zweven woorden uit het blauwig licht. Woorden die eerst zonder betekenis daar als natte druppels hangen en zich uit die damp wringend losmaken en wierrewarrelend de duistere, dikke stilte indringen naar het oor dat aandachtig door fijne haartjes weg en weer bewogen alles nauwgezet wil horen. Een stem als uit de grond gesproken komt eerst onzeker maar weldra uit een diep gemoed tot woordenvloed: 'Luister hoe versteend of troosteloos de buitenwereld zonder liefde is en daar als levend lijk aanwezig is. Luister van zodra ik, als een licht van klaarte is, komt de wereld als een ik verschijnen met een innerlijk waar ik en zelf verbonden zijn. De liefde voor het zelf is de eerste liefde die in dit echte huis verwarmen doet. Luister en daal af in die benauwende schacht van tuimelende gedachten naar het innerlijk waar ik als levend wezen tril en zinder om de wereld zelf te zijn.' Na deze woordenvloed is het blauwig licht als damp die in zichzelf verdwijnt en in die poos van wachten schuiven traag de koorden de toneelgordijnen dicht. Onvolprezen is het ik dat ik zag spelen. Op een keer voor een intieme gelegenheid bijeen gekomen liet hij een gedicht naar hem uitspreken, één die hijzelf van zijn schrijvershart had genomen. Het zijn woorden van al zolang geleden dat ik ze zelf uit die oude spelling voor nu heb rechtgezet. Luister naar dit fragment en kijk hoe hij door het spreken van zijn geliefde voor zichzelf wil goedpraten en goedmaken wie hij die dag verwaarloosd heeft: "Mijn hartelief, ik zag dit lichtje dagen, Treurig daagde het, want ik zag In jouw ogen niet één dag, Ik zie het ginds al naar de einder jagen, Het licht waardoor ik leef, mij niet eens bestralen mag." (Naar: Willem Bilderdijk, Minnedichten - Aan Odilde. Verschooning, 1786?)Het is om van omver te vallen van genot en van geluk wat en hoe ik kan beminnen. Want waarlijk alles wat een ik zo dienstbaar is, is de liefde dat bij uitstek. De liefde die het hart vervult van wellust en het lichaam doet uitzetten van warmte. De liefde die de geest omhoog duwt en met veerkracht alles gaande maakt. De liefde die bescheiden is in denken om aan het geliefde zelf verkleefd te zijn. Wijziging aangebracht door Nowee op 24 February 2018 om 15:37. |
24 February 2018, 15:30 | #56 | |
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Citaat:
Ook Shakespeare stelde vast dat alles draait om zijn en niet-zijn. Hij is beroemd geworden om de uitspraak zelf en niet om het inzicht waarmee de uitspraak zich bemoeit. "Laat toch dat getater," hoor ik deze schrijver zeggen "En loop niet achterna wat dat grauw chagrijn van inzicht uit alles inzien weet te draaien!" Jammer dat ik jouw noch iemand anders een aanwijzing kan geven. Ik ben mijn ik verloren en ben naar daar gegaan waar 't beter is dan ik. Daarom dat ik deze schrijverij beoefen als het kijken naar een struik berijmde bloemen die nog, nu de winter diep is ingetreden, daar zijn blijven staan. |
|
24 February 2018, 17:59 | #57 | ||
Asprirant lid
Geregistreerd: 6 October 2016
Berichten: 0
|
Citaat:
Citaat:
Hoe komt dat toch? Jaah, we kennen het verhaal, ego wil zich niet overgeven.
__________________
God is alles & goed. |
||
24 February 2018, 19:26 | #58 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
|
24 February 2018, 20:13 | #59 | |
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Citaat:
Ik luister hoe de woorden van de criticaster daar uitgesproken zijn en als uitgezogen borsten naar de grond van het gedachte hangen; waarop andere woorden daarop traag voortschuivend zich verslepen in steeds dezelfde herhalingen. Op andere keren zijn die woorden beesten die veel te lang op stal zijn vastgehouden en in een uitbraak wild stampend het kot uit dansen om in hun eigenzinnig kabaal de grond tot vertrappeld zand omwoelen. Zo een tirannie kan niemand corrigeren en moet anders worden aangepakt. Ik ga vannacht op mooie dromen glijden en lees dat van de lijnen op het glas waar een naaiwerk van ijsbloemen zich van naad naar naad vergroot over het venster in deze koude en stil verlaten werkkamer. Ik sta hier graag een ogenblik te kijken over het lage pad waar nu in deze lucht geluid bevriest en als puntig stof in de avondrust komt neerdwarrelen. 'Wat is beter dan ik,' komt daar uit mijn mond gerold. Woorden die op mijn lippen geslepen zijn en in het vriesweer opstijgen over het broze gefantaseer daar aan mijn vensterglas. Het is waar zoals de quote laat lezen dat ik zijn plaats spontaan verlaat. Zo heb ik dat verdwijnen zien gebeuren. Eerst overkwam het mij dat ik in die tijden van ontrouw mijn ik terugvond in dat eigenwijze aardje dat ik voorheen nooit had opgemerkt. Maar op een dag gebeurde het dat de plaats van ik verlaten was. Ja, ik ben nog drie dagen mijn ellendig wezen lopen zoeken en vroeg mij af waarin ik zomaar kon verdwijnen om zonder zelf te leven. Ik wilde achterbaks door mijn verleden mijn oude ik terug tot ik vandaag en in dit nu ik mijn verlies doorzie. Subiet, zonder voorbereiding ben ik tot weten genaderd en zie mijn ik verloren, in woorden opgesloten en met geen taal meer te bevrijden. Zo weet ik in deze eindeloos lange dag te luisteren naar hoe een ander voelen, een ander ervaren te gelde wordt gemaakt. Moet ik van mijn vreugde schrijven? Moet ik jouw voorzien van weten? Weten dat traagheid van verstand, dat dofheid van begrip en luiheid van gevoel weet uit te bannen en als een zachte band een sterke teugel is tegen verdeeldheid en losbandigheid? Weten is beter dan ik. |
|
24 February 2018, 20:46 | #60 | |
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Citaat:
Waaruit komt aanwijzing dus aangewaaid als de taal niet is geleerd om na te doen? Weten wordt niet nagedaan maar uit zichzelf gebracht tot werkelijkheid. |
|
|
|
Soortgelijke discussies | ||||
Discussie | Auteur | Forum | Reacties | Laatste bericht |
...hoe de schoorsteen nog beter rookt | jan | Advaita | 3 | 15 June 2011 23:07 |