De werking van ego en niet-ego

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

ZIJN verdringt niks! Dat kan je gewoon zo niet zeggen. De "aardse persoonlijkheid" kan misschien veranderen maar anders was dat misschien ook gebeurd. Leeftijd speelt misschien ook mee, of omstandigheden, weet ik veel. Het is allemaal niet belangrijk, dat wat er verandert of niet, het is niet "mij". Om verandering te constateren heb je geheugen nodig en moet je vergelijken (vroeger en nu) en dat ervaar ik als niet-waar. Hoe kan ik de realiteit van het hier en nu nu vergelijken met versteende beelden en herinneringen uit mijn geheugen? Dat is appels met peren vergelijken. Ik zou een poging kunnen doen, maar het voelt onwaar en zinloos als ik dat zou doen.

De vraag klopt gewoon niet, m.i. Als je ziet dat je niet het schilderij ("zijn") bent, maar de muur (ZIJN) waaraan dat schilderij hangt, kan je dan zeggen dat de muur het schilderij verdringt? Nee toch?

Jij wil er maar van alles uit halen, je hebt er een doel mee, je wilt opgaan in het zijn, al dat soort dingen, en precies dat belemmert je volgens mij. Er valt niks te halen, niks te bereiken, je komt er niet beter uit dan je was. Waarheid IS.

Ik haal niets uit niets en ik vraag niet of je jouw daden van vroeger vergelijkt met je daden van nu; maar als jij niet voelt dat je nu meer dan vroeger vanuit het nu en vanuit het ZIJN handelt, zonder ook maar het minste oordeel van goed en kwaad, want dat hoort er inderdaad niet bij, dan vraag ik mij af of je met heel die waarheidsvinding jezelf niet eerder wat op de mouw spelt of jezelf een goed geweten aanpraat dan wat anders?

Het is maar een vraag, maar ik vind het toch een belangrijke vraag...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik tracht wat zaken duidelijk te maken, los te wrikken. Als het geloof 'ik-ben-ego' verdwijnt, wat komt er dan voor terug? Als dat geloof van 'ik-ben-ego' vervangen wordt door een ander geloof (ik-ben-liefde) dan zal er niks gebeuren. Dan wordt slechts het ene geloof voor het andere vervangen.
Merkwaardig in dat licht vind ik dan dat men zo weinig her-kenning ziet in wat ik schrijf. Men ziet het als een theorie (geloof ziet geloof?) Of men gooit er nog een quootje van een of andere goeroe er tegen aan. Die misschien wel heel goed begrepen wordt!

En dat laatste is nou juist de makke. Men munt uit in het verstandelijk begrijpen. Maar wat gebeurd er nou in het innerlijk? Hoe werkt dat nou uit bij jou/jullie? Dat is het topic.

Ik geloof dat ik met mijn laatste teksten hier op deze draad geantwoord heb.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is maar een vraag, maar ik vind het toch een belangrijke vraag...

Het antwoord is je hier al ontelbare malen gegeven Marie, maar jij hoort het niet. Wie oren heeft, die hore.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik tracht wat zaken duidelijk te maken, los te wrikken. Als het geloof 'ik-ben-ego' verdwijnt, wat komt er dan voor terug? Als dat geloof van 'ik-ben-ego' vervangen wordt door een ander geloof (ik-ben-liefde) dan zal er niks gebeuren. Dan wordt slechts het ene geloof voor het andere vervangen.
Merkwaardig in dat licht vind ik dan dat men zo weinig her-kenning ziet in wat ik schrijf. Men ziet het als een theorie (geloof ziet geloof?) Of men gooit er nog een quootje van een of andere goeroe er tegen aan. Die misschien wel heel goed begrepen wordt!

En dat laatste is nou juist de makke. Men munt uit in het verstandelijk begrijpen. Maar wat gebeurd er nou in het innerlijk? Hoe werkt dat nou uit bij jou/jullie? Dat is het topic.

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

OK. Als je Theo ahw ontdoet van het ego, dan hou je nog steeds een Theo-zonder-ego over, bedoel je dat?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Nee

Over wiens innerlijk hebben we het hier dan precies? Van Theo met of zonder ego?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik tracht wat zaken duidelijk te maken, los te wrikken. Als het geloof 'ik-ben-ego' verdwijnt, wat komt er dan voor terug?

Er komt niks voor terug. Voor wie zou er iets terug moeten komen? Als "ik ben (ego)" verdwenen is?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Er komt niks voor terug. Voor wie zou er iets terug moeten komen? Als "ik ben (ego)" verdwenen is?

Als gezien is dat er Niets is? En dat wat er is, is een prachtige film die zich afspeelt met (een) je/mijzelf in de hoofdrol. En die hoofdrolspeler lijkt , na het licht gezien te hebben, een wat makkelijker, lees lichter, leven te hebben. Maar dat is allemaal onderdeel van diezelfde film. Nou zoiets dus. In deze film hier.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik haal niets uit niets en ik vraag niet of je jouw daden van vroeger vergelijkt met je daden van nu; maar als jij niet voelt dat je nu meer dan vroeger vanuit het nu en vanuit het ZIJN handelt, zonder ook maar het minste oordeel van goed en kwaad, want dat hoort er inderdaad niet bij, dan vraag ik mij af of je met heel die waarheidsvinding jezelf niet eerder wat op de mouw spelt of jezelf een goed geweten aanpraat dan wat anders?

Het is maar een vraag, maar ik vind het toch een belangrijke vraag...

Het is typisch een vraag van iemand die duidelijk NIET vanuit het nu en vanuit het ZIJN handelt, want die houdt zich niet bezig met vroeger. Noch met vergelijking in welke vorm dan ook. Daarin komt geen oordeel en geen goed en kwaad op. Dat hoort er niet bij en IS er dus ook NIET. Behalve bij diegene die zich graag iets op de mouw spelden of zichzelf een goed geweten aanpraten. Het kan maar helder zijn toch?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Over wiens innerlijk hebben we het hier dan precies? Van Theo met of zonder ego?

Ik heb het over de uitwerking in de van ego verloste mens. Of die Theo of Nadje heet, doet er niet toe.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Er komt niks voor terug. Voor wie zou er iets terug moeten komen? Als "ik ben (ego)" verdwenen is?

Ik heb het nooit over een 'wie' gehad. Ook van ego verloste mensen blijven gewoon bestaan. Die wandelen gewoon nog als mens rond.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

De ervaring die ik als ego heb opgedaan is dat het beeld van een ego 'zaken' in mijn aanwezigheid (hierna te noemen 'zijn') heeft veroorzaakt. Deze zaken zijn divers. Te noemen valt: boos zijn , beledigd zijn , jaloers zijn , opgefokt zijn . Enzovoorts.

Dit kunnen we de (uit)werking van ego noemen. Genoemde zaken komen immers voort uit het vermeende ego. Ik denk dat iedereen dit wel zal herkennen en uiteraard is iedereen hier al dusdanig ver in zijn zelfonderzoek dat dit soort zaken reeds getackeld zijn.

Maar als je 'zijn' zich niet langer onderwerpt aan het vermeende ego. En zich gaat richten op het Zijn. Heeft dat dan ook een bepaalde uitwerking bij jullie?
Je 'zijn'?je persoonlijke aanwezigheid op deze aarde gaat immers gewoon door.

Ja. Heeft het. Geen gevoelens meer die bezit van je nemen. Behalve die nog om opheldering vragen en niet volledig verwerkt of doorzien zijn, willen nog wel eens opspelen. Boosheid ken ik op zich niet (meer) zo, wel soms ge?rriteerdheid in die zin van kriebelen omdat ik geen behoefte meer heb om mij mee te laten slepen. Voor iemand die ik het niet duidelijk kan maken klinkt het soms wat saai. Het voelt als een volle aanwezigheid die veel meer is dan Niets. Compassie en medeleven maar er niet in verdrinken. Zo ongeveer. Kan het niet eens beschrijven. Wat ik nog moet leren bevatten dat dat voor mij zo voelt en ik dit iemand niet altijd duidelijk kan maken. De woordenstroom over allerlei zaken stroomt dan ook vaak langs me heen. Omdat ze mij vaak niet meer zo veel zeggen.