Het onpersoonlijke leven

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Veel gedachten/ overtuigingen zeggen mij iets anders.
Ik ben nu nog meer in staat dan vroeger, zelfs dan een jaar geleden, om dat neutraal te aanschouwen.

Dan zul je ook merken dat die gedachten/overtuigingen sneller verdwijnen met momenten dat het hoofd gewoon helemaal leeg is.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Laatste week niet meer mee bezig geweest. Maar ik koos ook geen deprimerende gedachten meer om te geloven..

Negatieve gedachten kwamen naar boven, en automatisch corrigeerde ik mezelf.
het ging over hiërarchie/meer of minder.....
Er is geen hiërarchie, hoorde ik mezelf zeggen.
Mooi om te zien dat ook al heb ik alleen maar stap twee intensief geoefend, de geest zelf de rest op een stromende wijze oppakt...
Wat een rust na de correctie, de geest is even leeg..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

..
Er is geen hiërarchie, hoorde ik mezelf zeggen.

Vandaag heb ik dan maar met dit gegeven
'gespeeld'.
Ik vind het zo onvoorstelbaar het verschil tussen de kreet dat er 'geen hiërarchie' bestaat, en werkelijk dat ook zo ervaren.
Omdat ik een paar afspraken had waarin ik verschillende type mensen ging ontmoeten vandaag, merkte ik hoe snel bij mij de neiging onstaat om mensen te beleven zoals ze zichzelf opstellen.
De ene loopt naar binnen alsof de wereld haar bezit is, de andere schuchtig en onzeker, en dan weer iemand die de lucht uit de ruimte 'opeist'..
Bewust keerde ik steeds terug naar het weten dat er geen hiërarchie bestaat, en de dag heeft haar gang gegaan...

Wat is dat eigenlijk je eigen gang gaan? Wat betekent gang? Even zoeken...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Ik dacht het wel, je hebt nog niet doorgepakt, laat staan dieper doorgepakt.

Ik niet neen, ikken pakken niet door, ze schrijven er pagina's over en scheppen er over op, dat is wat ikken doen en altijd zullen blijven doen. Niets mis mee anders, dat is ook God.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Dit is niet jouw beleefde werkelijkheid Dorje. Dat kraai je maar na.

Als jij het zegt, zal het zo wel zijn, maar geen getreur, nakraaien is ook God!

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Er zijn meedere aanwijzingen op dit forum te vinden rond dat thema.
Zie

Je weet dat ik Katie mag, zeker dat stukje over de burning babies. Ik zie het verschil echter niet met wat ik schrijf:

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als morgen de derde wereldoorlog uitbreekt, dan is dat evengoed God, maar de hemel zal het niet zijn, de hel ook niet, al zal het zo wel voelen, het is dan gewoon God, ook de hel die gevoeld wordt. Niet goed, niet slecht, maar wat het is. Is het te vermijden, dan vermijd je het, is het niet te vermijden dan zie je het voor wat het is, dan ontken, noch verbloem je.

Je bent echter vrij om met je ik er in te lezen wat je zelf wilt lezen. Dat is wat ikken doen.

Hemel is voor mij een waardeoordeel: goed, heerlijk t.o.v. slecht, hels.
God is niet alleen onpersoonlijk, maar tevens noch goed, noch slecht. Het is wat het is "what is"): geen hemel, geen hel, maar wat het is. Als de derde wereldoorlog uitbreekt, dan is dit wat is, en zal dat wat is het onvermijdelijke accepteren zoals het is. Maar "ik" Dorje, kan dat niet, en zal dat nooit kunnen, als ik moet wachten tot Dorje hier klaar voor is, dan wacht ik voor altijd. Als ik moet wachten tot "ik" klaar ben voor Auschwitz als de hemel op aarde te zien, dan wacht ik voor altijd. Waar Katie over spreekt gaat niet over wat Dorje, Katerie kan bereiken, waar Dorje, Katerie klaar voor kan worden, het gaat om wat Dorje, Katerie werkelijk is en altijd al geweest is: God, "what is".

Als je Katies woorden eens zou onderzoeken in jezelf, in plaats van ze louter na te kraaien, dan kom je misschien tot de vaststelling dat ze niets te maken hebben met "jezelf". Dan kom je misschien tot dat naar waar ze werkelijk verwijzen.

Maar kicken op de radicaalheid van zulke uitspraken, is niet beter (maar ook niet slechter) dan er door afgeschrikt te worden. Het blijft een reactie van een ik. Het echte radicale ligt buiten die ik en dat is iets wat je ik nooit zal kunnen bereiken, nooit klaar voor zal zijn. Het heeft niets te maken met "ik" en is er altijd al klaar voor.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

En mijn nieuwste 'aanwinst' is Diederik Wolsak die aansluit bij de radicale zienswijze van Byron Katie.
Wel je weten waarom ik afkom Met Auschwitz als hemel te leren zien bekijk je de interactive lezing maar waar ik naar verwijs in onderstaand citaat.

Diederik Wolsak ken ik niet, als ik eens tijd en goesting heb, zal ik er eens iets van bekijken. Maar ook hier: als "je" kickt op de radicaalheid, dan ga je aan de echte radicaalheid, die niets met het ik dat kickt te maken heeft, voorbij.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

High level die Diederik Wolsak. Nou ja, net zoals ik.

Ontdoe je van dat "ik" en advaita (niet-twee) zal u, oh grote God, vernietigen! Kom dan nog eens terug zodat we elkaar samen kunnen aanwijzen als God en elkaars wijze Goddelijke raad kunnen opvolgen

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Net zoals de dames toen ben jij er ook nog niet klaar voor Dorje, als schrijf je pagina's lang op dit forum waarin je je inzichten breed uitsmeert...

Wacht gerust op dat jij er klaar voor bent, Katerie, tot dat je hoog genoeg kan vliegen, test het uit, je zal het merken uit het scherm geraak je niet. Success!

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik niet neen, ikken pakken niet door, ze schrijven er pagina's over en scheppen er over op, dat is wat ikken doen en altijd zullen blijven doen...

Ok, doorpakken is niets voor jou dan.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ontdoe je van dat "ik" en advaita (niet-twee) zal u, oh grote God, vernietigen!!

Hé, wacht, maar je adviseert mij wel om door te pakken dan!
Want zie...

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

...
Doorpakken tot Ander Begin is volkomen los staan van de 'ik'-gedachte. De uiteindelijke werkelijkheid is Bewustzijn, Absolute Waarheid.

Alle onwetendheid komt voort uit de 'ik'-gedachte. Door niet langer een zienswijze te volgen maar de aanwijzingen van de Wijze op te volgen slaagt het doorpakken tot Ander Begin.

Doorpakken is alertheid dat het wortelen van de 'ik'-gedachte wegneemt.

@Dorje: als jij mij adviseert om mij te ontdoen van dat "ik" moet je het zelf ook doen hé!
Van voorbeelden leert men het best.
Maar jij hebt je misschien van dat "ik" ontdaan via een andere werkwijze dan doorpakken dan?

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Diederik Wolsak ken ik niet, als ik eens tijd en goesting heb, zal ik er eens iets van bekijken. Maar ook hier: als "je" kickt op de radicaalheid, dan ga je aan de echte radicaalheid, die niets met het ik dat kickt te maken heeft, voorbij. !

"Ik" kick niet op radicaalheid. Ik vind het wel uitermate boeiend hoe mensen als Diederik Wolsak en Byron Katie hun beleefde werkelijkheid gefundeerd kunnen brengen zonder dat mensen weglopen (geen één van de 200 in het geval van Diederik) of reageren zoals jij. Ik bekijk je reactie nog is....

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

@Katerie:... Maar nu weer even serieus: denk je dat echt?
Een hel als hemel zien is dat niet illusie ten top?

Daarvoor moet je bij Louise Hay en haar positief denken zijn, not my cup of tea...

Dat zegt mij genoeg over waar jij staat.
Voor mij heb jij flinke raakvlakken met forumlid marie die hier ooit het forum 'vol' schreef.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Je weet dat ik Katie mag, zeker dat stukje over de burning babies. Ik zie het verschil echter niet met wat ik schrijf:...
!

En toch vind je de hel (Auschwitz) als hemel leren zien illusie ten top.
Nou, ik schreef het al eerder, volgens mij sluit Diederik Wolsak helemaal aan bij Byron Katie.
Dus maak de tijd maar is om de interactieve lezing van Diederik Wolsak waar ik naar linkte gedegen te bekijken / beluisteren in zijn geheel. Leg even je schrijfpen met oneindige inkt in neer en wordt stil. Misschien gaat er een belletje rinkelen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

@Dorje: als jij mij adviseert om mij te ontdoen van dat "ik" moet je het zelf ook doen hé!

Daar heb je een punt.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Dat zegt mij genoeg over waar jij staat.
Voor mij heb jij flinke raakvlakken met forumlid marie die hier ooit het forum 'vol' schreef.

Hier heb je een punt-hoofd.

Trouwens niets mis met Marie of Louise Hay, zij zijn ook God.
Alleen beiden zijn niet echt my cup of tea.

En om nog even terug te komen op dat ontdoen van het ik. Dat was eigenlijk toch niet zo goed verwoord. Ik kan zich niet ontdoen van ik. Dat zou zijn als een haas die vrijwillig de stoofpot in zou springen. Het enige dat de haas kan doen is beseffen dat hij vroeg of laat onvermijdelijk in de stoofpot terecht gaat komen en zich dus beter niet meer te veel verzet tegen het onvermijdelijke. Het enige dat de haas kan doen is beseffen dat het niet om de haas gaat, maar om de stoofpot.

Beter verwoord dus: ontdoe je van het geloof dat het om je "ik" gaat, besef dat het enkel gaat om waar het ik in verschijnt en uiteindelijk, onvermijdelijk ook weer in zal oplossen.

Ik kan ik niet in de stoofpot steken, alleen God kan dat met zijn genade(slag). En God dat is wat je werkelijk bent, dus dat wat je werkelijk bent is dat wat het kan. Het enige dat het ik moet doen is zijn "het draait allemaal om mij" illusie op te geven.

Maar laat ik het voorbeeld van Miha volgen: eerlijk is eerlijk: mijn "ik" worstelt hier nog elke dag mee, alleen weet ie dat hij er niets aan kan doen om zo super-ik te worden dat hij zelf de stoofpot zal inspringen, hij weet dat al dat willen doen en bereiken hem juist centraler stelt, hij weet dat verzet tegen wat is, hem enkel voed.

Dit wetende zou ik kunnen (maar niets garandeert dat ik dat zou doen, dat heb ik niet in de hand) roepen: "Tear my baby from me. Throw it in the fire!", "ALS" dat het onvermijdelijke is, of dat wat is, maar de hemel zal het niet zijn, eerder de hel, eerlijk is eerlijk. Om de hemel sta ik "graag" te roepen, om mijn baby-dochter in het vuur te gooien niet, en als ik ooit toch zover zou komen, sluit mij dan maar op in het zottenhuis, dan is er geen greintje menselijkheid meer aan mij en ben ik een gevaar voor de maatschappij. Maar is het wel te vermijden, door te vluchten of mijzelf in de plaats aan te bieden en zo mijn baby-dochter te redden, dan zou dit waarschijnlijk mijn respons zijn op dat wat is. Respons is iets anders dan verzet.

Maar ook dat kan ik niet met 100% garanderen en als het toch zo niet zou zijn, ook dan zal ik het moeten nemen zoals het is, inclusief mijzelf die de moed niet had om te doen wat hoort, zoniet zal ik mij levenslang blijven verzetten tegen wat is (gebeurd) en voor mijzelf de hel op aarde creëren.
Als je neemt wat is, creëer je noch hemel, noch hel, dan creëer je geen illusies, maar leef je in de werkelijkheid zelf zoals die is.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Leg even je schrijfpen met oneindige inkt in neer en wordt stil. Misschien gaat er een belletje rinkelen.

Je zou dit ook eens 180 graden kunnen omkeren. Jouw inkt is tegenwoordig oneindiger dan de mijne.

[Mihaela]

.
mijn "ik" worstelt hier nog elke dag mee.

Zo.. om verder de lijn te volgen van mijn 'oefening' in observeren van 'wat zich voordoet':
Wat mij steeds opvalt is dat er een 'terugval' plaats vindt, nadat ik verstil.
Gisteren was er een beleving van 'verlichting', de geest was leeg.
Vanmorgen onderweg merkte ik een ' verdoofd' gevoel, afgeslotenheid.
Ik deed nu de muziek aan, ik luister soms naar de klassieke zender in de auto, al vind ik vaak stilte nog fijner..
De muziek leed me af, dus besloot ik om simpelweg te ervaren, voelen, aanschouwen. Dus muziek uitgezet.
Ik bleef me ' afgesloten' voelen ook eens aangekomen op mijn bestemming.
Ik praatte hier en daar met degene die vragen stelde, en ik stelde ook 'gereserveerd' belangstelling.
Van binnen bleef ik aandachtig bij het gevoel van afgeslotenheid.

Ik ervaar alsof het ego
afkick-verschijnselen vertoont.
Wat ik vaak heb is dat ik in plaats van de ' oefening' door te zetten, dat ik 'vergeet'. Na een tijdje begin ik weer, en het gaat zo door..

Het is dus zaak om het nu door te zetten..

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ervaar alsof het ego afkick-verschijnselen vertoont.

Dat zou zo maar kunnen met al dat beoefen en daarom heeft het lichaam/geest een nieuw spelletje bedacht. Hee lichaam als jij nu een wat stofjes loslaat en daarmee een gevoel/sensatie creëert dan doe ik jou helpen en zeg dat het afgeslotenheid is. Dat is goed geest want het is niet de bedoeling dat ze er achterkomt dat we helemaal niet bestaan dat zou ons einde betekenen. Ja precies lichaam ik denk dat ze met dit spelletje wel weer even bezig is. Daarna kunnen we altijd weer wat nieuws beginnen toch? Ja natuurlijk lang leve de lol.

[Dorje]

@Miha,

Zie mijn reageren a.u.b. niet als raad of uit de hoogte, maar uit enthousiasme en willen mee gaan in jouw observeren. Ik vind het echt fijn hoe je op deze manier deelt en herken er veel in, wat niet wil zeggen dat wat ik herken werkelijk is wat er zich bij jou afspeelt. Ik herken enkel wat "ik" er in zie, ik zie mijn eigen spiegel in jou, dus mogelijks heb jij hier geen enkele boodschap aan, het zij dan zo.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Zo.. om verder de lijn te volgen van mijn 'oefening' in observeren van 'wat zich voordoet':

Ik wil even meegeven dat, in de context wat ik in dit topic heb geschreven over bereiken en doen, dat ik jouw oefening niet zie als bereiken en doen, maar eerder als het ontdoen van geloof in wat je denkt te zijn. Vandaar juist mijn enthousiasme.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat mij steeds opvalt is dat er een 'terugval' plaats vindt, nadat ik verstil.
Ik ervaar alsof het ego
afkick-verschijnselen vertoont.

Zeer herkenbaar. Het doet mij denken aan het begrip "equal and opposite" van adyashanti, dat mij wel erg helpt, het helpt niet zozeer om het op te lossen, maar tenminste om te begrijpen wat er aan de hand is. Hoewel er veel leraren wijzen naar het "hoe" of het "wat je kan doen", is Adya voor mij de leraar die het meest stilstaat bij het "wat er met je gebeurt", iets wat meestal weinig aan bod komt bij andere leraren. Vandaar dat ik moest denken aan zijn uitleg hierover en ik volgende link wou delen, laat je niet afschrikken door de term "spiritual addiction", ook zonder dat er sprake is van een verslaving aan ervaring, legt de uitleg een mechanisme bloot die zich kan voordoen en die de terugval "kan" verklaren. Misschien heb je er iets aan.
http://www.awaken.com/2014/03/spiritual-addiction/

Misschien wat radicaal en ontnuchterend, maar uit mijn eigen beperkte ervaring wil ik er toch aan toevoegen dat de ervaringen helemaal niet waardeloos zijn, zoals uit dat artikel zou kunnen afgeleid worden. In andere contexten hoor je Adya er heel anders over praten, het zijn en blijven openingen en openingen zijn zeer waardevol, zolang je je er niet aan gaat hechten en teleurgesteld geraakt als ze niet blijven duren (dat is de verslaving) en dat je door gaat tot negatieve ervaringen, of neutrale gewone dagdagelijkse ervaringen even waardevol worden als die positieve.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat ik vaak heb is dat ik in plaats van de ' oefening' door te zetten, dat ik 'vergeet'. Na een tijdje begin ik weer, en het gaat zo door..

Ook weer zeer herkenbaar. Ik doe misschien andere oefeningen als jou, of niet, ik weet het niet, maar het vergeten doet zich daarbij ook voor. Elke oefening is een vorm van meditatie (observatie oefeningen toch), of je nu stil zit op een kussen of je observeert terwijl je druk bezig bent. Dus laat ik even beschrijven hoe ik dit zelfde steeds tegenkom in zittende meditatie, maar ook in alle andere vormen van meditatie. In zittende meditatie observeer ik wat er opkomt zonder in de inhoud mee te gaan, dit geeft momenten van verstilling, en andere momenten van vergeten en van weer herinneren. Vroeger kon ik erg teleurgesteld geraken als ik terug in herinnering na het vergeten kwam, zo van "verdorie, ik ben er weer onderuit gegaan" en dat maakte het oefenen zwaar. De laatste tijd loopt dit heel anders, ik heb het "vergeten" leren accepteren als de realiteit die er is zoals die is op dat moment, zonder mij er nog tegen te willen verzetten, en het herinneren is nu steeds een blije ervaring, "Aaah, ik ben er weer, de helderheid is dus toch niet weg, hij is er altijd geweest, alleen was ie even bedolven onder onvermijdelijke afleiding". Het is niet rechtstreeks een remedie tegen het vergeten, maar het maakt het oefenen veel lichter en aangenamer, waardoor het onrechtstreeks op den duur toch een remedie wordt tegen het vergeten, omdat de zwaarheid weg is.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is dus zaak om het nu door te zetten..

Dat is het zeker, en ook ik zet door met oefenen, al is het dan op mijn eigenste manier, niet gedegen en niet met doorpakken en dieper doorpakken, of misschien zonder ik het weet wel, en zijn het gewoon die woorden die voor mij een negatieve connotatie hebben, maar is waar ze naar verwijzen gewoon hetzelfde. Wie weet. Ik hoef het althans niet te weten.

Veel te veel woorden, ik weet niet of ik ze moet laten staan of niet, maar ik laat het los, als het overkomt als hoogdunkend of zelfs als het niet enkel zo overkomt, maar werkelijk hoogdunkend is, ach ja, dan heb je toch wat om te observeren bij jezelf wat het met je doet. Maar als het je echt stoort, dan stop ik er meteen mee. Dan hou ik verder mijn bek, dan hou ik mij met mijn geoefen bezig en lees ik in stilte en met plezier (positief bedoeld) jouw observaties en open en oprecht delen erover.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

. Dat is goed geest want het is niet de bedoeling dat ze er achterkomt dat we helemaal niet bestaan .

Terwijl ik dat nu juist het meest kloppende vind.

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

dat zou ons einde betekenen.

stukje controle weet zich daar geen raad mee, blijkt steeds...