Esje's aanraakhoekje

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Welk doel dient dat? Wat levert je dat op? En nu ga ik even bruut doen, dus wees gewaarschuwd, ik geef het slechts ter overweging.........

Welk doel dient dat, anders dan als excuus/rechtvaardiging voor dat gevoel? Of beter gezegd misschien, om de keuze te maken voor dit gevoel. Terwijl je weet dat je voor ieder gewenst gevoel kunt kiezen? Die vrijheid heb je.

Wat bedoel je met 'dat'?
De sensorische overgevoeligheid of een ander deel van mijn reactie?

Ik kan me voorstellen dat sensorische overgevoeligheid als een excuus kan voelen, zeker als je er nog nooit van gehoord hebt. Ik heb tijdens mijn eerste studie er een video over gezien, waar ik met open mond naar heb zitten kijken. Dat was ik! Voor het eerst begreep ik bepaalde reacties van mijn lichaam, die ik nooit kon plaatsen en waar ik mezelf maar 'raar' door vond.

Voor mij hangt het samen met me niet in mijn lijf voelen. Natuurlijk sta ik niet buiten mijn lijf, maar het is meer waar je met je aandacht en energie bent. Ik heb in een bepaalde periode mezelf geen ruimte gegeven door een negatieve bejegening. Tegelijkertijd me in die periode sterk gemaakt voor een aantal vrienden. Zij gingen door zwaar water en ik was er. Alleen konden zij er even niet voor mij zijn, terwijl ik zelf ook door zwaar water ging.

Al met al merk ik dus nu dat die periode veel met me gedaan heeft. Ik wil blijven geven, maar ik kan niet meer. Verder dus ook iets met ruimte en aanwezig zijn.

Vrijheid om je gevoel te kiezen is zo vanzelfsprekend ook niet, anders voelde iedereen zich wel fijn en gelukkig.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Voor mij hangt het samen met me niet in mijn lijf voelen.

Dus moet je terug in je lichaam.
Aarden zoals ze dat bij sommige therapieën doen, NLP e.d.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Vrijheid om je gevoel te kiezen is zo vanzelfsprekend ook niet, anders voelde iedereen zich wel fijn en gelukkig.

Ik pik dit er even uit, zonder afbreuk te willen doen aan de rest van je reactie...

Dat de vrijheid om (voor) je gevoel te kiezen niet vanzelfsprekend is, is duidelijk. Maar die vrijheid heb je (uiteindelijk) wel.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik vraag me af waar jij naar op zoek bent. Wat zou jou rust geven? Wil je hartjes? Je kunt ze krijgen.

Nee, ik heb niets met die hartjes, dat is niet waar ik per definitie de liefde in voel. Ligt eraan in welke setting ze gegeven zijn.
Wat mij rust geeft, is meer aanwezig zijn.
En aanwezig blijven ongeacht de reactie van de ander.
Ik heb nogal de neiging als ik het gevoel heb dat de ander mij geen ruimte geeft, me niet laat zijn, om dan niet aanwezig te blijven.
Van ruzie (waar ik al dan niet in betrokken ben) word ik enerzijds opstandig, anderzijds heb ik moeite rustig aanwezig te blijven.

Ergens in mijn reacties vanavond heb ik besloten om weer meer aanwezig te zijn en voel ik me rustiger dan ik me vandaag gevoeld heb.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Dit lijkt me de angel.
Hetgeen je steekt als een wesp.
Iets van vroeger, wat je nu voelt.. denk ik.
Alleen jij weet het zeker of kunt erachter komen.
Is hartstikke lastig om 'om te buigen'.. veel sterkte.

Natuurlijk zit daar een angel, al heb ik veel van de 'situatiepijn' al wel uitgewerkt. Het is nu meer het stuk van ruimte nemen en aanwezig blijven. Bij ruzie en pesterijen heb ik daar meer moeite mee. Dan kan ik de situatiepijn blijkbaar wel terughalen om in weg te vluchten.

Dank je voor je verdere reacties.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Nee, ik heb niets met die hartjes, dat is niet waar ik de liefde in voel.
Wat mij rust geeft, is meer aanwezig zijn.
En aanwezig blijven ongeacht de reactie van de ander.
Ik heb nogal de neiging als ik het gevoel heb dat de ander mij geen ruimte geeft, me niet laat zijn, om dan niet aanwezig te blijven.
Van ruzie (waar ik al dan niet in betrokken ben) word ik enerzijds opstandig, anderzijds heb ik moeite rustig aanwezig te blijven.

Ergens in mijn reacties vanavond heb ik besloten om weer meer aanwezig te zijn en voel ik me rustiger dan ik me vandaag gevoeld heb.

Mooi. Hou dat gevoel vast, zou ik zeggen. Voor ruimte, er zijn, ben je niet afhankelijk van anderen. Ik vind dat je het heel goed doet trouwens, dat rustig aanwezig blijven, ondanks de opstandigheid. Voor wat het (je) waard is.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Dan kan ik de situatiepijn blijkbaar wel terughalen om in weg te vluchten.

Dank je voor je verdere reacties.

Om in weg te vluchten..
Als je een keertje wil, zou je me dan willen vertellen hoe dat dan voor jou werkt?
Want ik herken het niet/snap het niet.

Als ik 'oud zeer' ingezogen wordt, zie ik dat niet als iets waar ik in vlucht.
Voor mij is het eerder een weg geraken van/een in een splitsecond weggetrokken worden uit de werkelijkheid en de werkelijkheid niet meer zien.. terwijl de werkelijkheid niet is om voor te vluchten, want/en deze is juist veel mooier dan dat waar ik ingezogen wordt..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Mihaela, ik moest vanmorgen na mijn reactie zelf de deur uit naar een koffieafspraak. Lach op mijn gezicht, verdriet zodra ik er weer weg was. Aan veel van Lilly's reacties ontgaat mij de logica, ik kan niet open praten met haar antwoorden. Ik deed een poging open met haar te praten, maar voelde me op mijn snufferd vallen met nog een trap na. Jij die naar iedereen zo recht voor zijn raap zegt, waar het op staat, kwam met niets anders dan liefje, schatje en hartjes, het droop er op zo'n manier vanaf dat het voor mij onecht voelde. En dan zou ik lief en saai zijn. Ik kon er geen touw aan vastknopen en voelde me ongezien en gebruikt. Tegelijkertijd gaat alles alleen maar over hoe Hans jou pest en zet je Hans in zo'n ongelooflijk kwaad daglicht. Achter iedere pester zit ook weer een verhaal. Ieders visie is vertroebeld, behalve die van jou. Maar het verhaal is voor mijn gevoel groter dan wat jij vertelt. Wat iedereen je probeert duidelijk te maken en je vakkundig allemaal weer terug gooit. Alle spelletjes, de energie die hier hangt, de manier waarop mensen met elkaar omgaan en mijn eigen pijn die nog niet uit mijn lijf is... vanmorgen knapte het. Als Lilly dan nog zegt, dat het niet nodig is, dat ik het persoonlijk opvat, is dat voor mij een ontkenning van wat ik voel, een ontkenning van mij. Ik voel het zo, dus is het nodig. Vervolgens is dat dan weer grappig, want alles wat er gebeurt vind ik blijkbaar goed. NEEEEEEEEEEEE, ik vind niet alles goed. Ik word soms zo moe van moeten uitleggen wat ik bedoel.

De reden dat ik moeite heb met bovenstaande vertellen, is niet omdat ik geen confrontatie wil, maar dat ik niet wil gaan steggelen over de uitspraken die ik gedaan heb. Het zijn geen feiten, het is niet bedoeld om andere mensen te kwetsen, het is niet iets om tegen te spreken of consensus over te moeten bereiken. Het is slechts mijn beleving, ingegeven door verhaaltjes die ik mezelf nu en mijn leven lang al vertel. Er is geen waarheid in die verhaaltjes, een verhaal van een ander maakt mijn verhaal niet onjuist en andersom. De verhaaltjes laten alleen maar behoeften en verlangens zien. Daar zit veel meer diepgang in dan in de verhaaltjes zelf. Kern is 1 zinnetje uit mijn vorige reactie, ik voel me alleen en ongezien, gevangen in een oneerlijke strijd.

Hoi Esradha,

Ik wil jou mijn versie vertellen.

Ik had op een bepaald moment de indruk dat Lily iets aanging. Ik was gewoon bezorgd om haar, en eigenlijk merkte ik dat ik bewust haar wilde laten weten dat iemand(ik in dit geval) haar een warm hart draagt.
Ik weet dat het overdadig was, maar tegelijkertijd voelde ik ervoor om dat te doen, en maakte ik ook bewust de keuze om dat te doen.
In het verleden geneerde ik me om iemand te laten weten dat ik genegenheid voelde, en in openbaar helemaal. Als de gelegenheid zich voordoet, en als ik de indruk heb dat iemand warmte nodig heeft, en als ik dat ook zo voel, doe ik dat. Dat het klungelig is, ben me er ook van bewust. Het zij zo.

Ik merkte dat tussen jou en Lily iets ontstond.
Ik meende te begrijpen wat ze zei, en wat haar beweegredenen waren. Dat meer gevoelsmatig, dus ik kan het niet weergeven in een uitleg.
Ook was ik me bewust ervan dat jij erdoor gekwetst zou kunnen voelen, door wat zich voordeed. Maar ik kan bij jou niet echt inschatten hoe diep dat gaat, vaak trek je je terug en ik heb ook een beetje voor gekozen om je te laten als je gaat.. Aan het begin, merkte ik dat ik heel erg vond, dat jij ineens je terug trok, midden in een situatie, en dat er niet mogelijk was om te bespreken. Maar je ziet het, wij wennen snel aan iets, en op den duur merken wij het niet eens meer op. Dus in mijn beleving zorg jij ervoor dat jij niet gezien wordt, als jij je gekwetst voelt.
Is niet om mezelf te rechtvaardigen, maar aan het begin stelde ik je vragen erover, omdat ik niet wist hoe met jou om te gaan, en jouw reacties op mijn vragen waren vaak alsof ik een beetje een mongooltje was die niet opgelet had. Je zei vaak: ''Ik heb toch al uitgelegd, laat maar ...''
en na een paar keer me afgewezen voelen... liet ik het, en stelde ik geen vragen meer.. Esradha is zo, dacht ik vervolgens..


Wat ik vaak heb als mensen die ik mag in een soort van conflict geraken is dat ik nu geen ongemak meer voel zoals ik dat in het verleden had. Vroeger voelde ik me ongemakkelijk, en raakte ik gespannen van. Alsof ik bang was om geen van tweeën het gevoel te geven dat ik ze in de steek laat.

Ik was al met Lily in een gesprek geraakt voordat tussen jou en haar iets ontstond wat ik nu als 'ietwat vreemd' en onduidelijk zal kunnen noemen, een soort van conflict eigenlijk, maar ook niet echt.
Hoeveel ik het opmerkte, koos ik om dat tussen jullie te laten.
Een beetje met de houding van: Zoeken ze maar zelf uit, als iemand zich gekwetst voelt, of onrecht gedaan voelt, dan is het aan haar om dat te noemen, wat jij nu vervolgens ook doet. Ik weet ook niet meer wanneer ik wel of niet iets moet aangeven wat jou betreft Esradha..

Naast dat wat tussen jou en Lily plaats vond, had Lily een proces wat in mijn beleving ingrijpend was, dus daar reageerde ik op. Ik vond het proces ook mooi en ik was benieuwd wat eruit zou gaan komen, dus volgde ik dat.
Achteraf gezien voel ik me een beetje stom met mijn hartjes en zo, maar heb er geen spijt van. Ik heb eigenlijk vaker dat ik soms over loop van enthousiasme, en ik zie dat ik mezelf vaak onderdruk.
Ook door het verschil dat tussen Nederlanders, en een
warmbloedig-zonnig-ziegeuner-karakter waar ik mee gezegend ben, zie ik dat ik me soms zo onderdruk dat het bijna door mijn neus komt.. Straks ga ik hartjes niezen als ik mezelf zo blijf inhouden.

dit zo ongeveer over dit punt..

[Esradha]

Ik heb ditmaal ook niet iets over jou of Lilly willen zeggen, enkel verteld wat er in mij gebeurde, waardoor ik vanmorgen knapte. Het is geen roep om op een bepaalde manier behandeld te willen worden. Gewoon een delen en zoeken in mezelf hoe ik omga met wat er gebeurt.

Dank je voor jouw verhaal.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik heb ditmaal ook niet iets over jou of Lilly willen zeggen, enkel verteld wat er in mij gebeurde, waardoor ik vanmorgen knapte. Het is geen roep om op een bepaalde manier behandeld te willen worden. Gewoon een delen en zoeken in mezelf hoe ik omga met wat er gebeurt.

Dank je voor jouw verhaal.

Ik behandel je ook niet anders Esradha, ik gaf gewoon mijn versie omtrent die punt. Al zouden er wat dingen daardoor anders benaderd zullen worden in de toekomst (of niet..)..

Over de situatie met hans geef ik nu geen woorden meer aan, genoeg over getypt. Voor mij een zeer interessant iets geweest, en nog steeds, maar ik laat het nu rusten.

Situaties herhalen zich op zo een forum, dus kansen zat om weer over te hebben, in een ander situatie dat dezelfde onderwerp raakt.