10 June 2013, 23:24 | #51 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 21 February 2013
Berichten: 0
|
Citaat:
Bijzonder om te horen hoe je er mee omgaat,.... Ik vind/vond mij te schijterig om überhaubt aan kinderen te beginnen, laat staan om de dood van een kind mee te maken. |
|
10 June 2013, 23:37 | #52 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
Voor mij houdt het bij de dood ook niet op. Maakt niet uit wie het is. Ze leven gewoon verder maar gelijkertijd realiseer ik mij dat het ook een illusie is of kan zijn want ik weet niet werkelijk of ze er nog zijn als energie. Toch voelt voor mij zo. Ik denk dat ik dan ervaar dat er geen tijd bestaat. Ik heb vaak de gelegenheid gehad te ervaren hoe het zou zijn als mijn kinderen eerder zouden gaan en heb gemerkt dat er voor mijn geen verschil is. Ze zijn er gewoon ook als ze er niet zijn. Eigenlijk voelt het voor mij niet veel anders dan dat ze ergens ver weg zitten en er geen aards contact is. Wel apart want ik zie vaak dat mensen dat niet zo ervaren dan ik dat voel. Maar ik heb dat dus met iedereen die is overleden. Ze zijn er ook al zijn ze er niet. |
|
10 June 2013, 23:37 | #53 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 24 March 2013
Berichten: 0
|
Citaat:
Maar dat zeg ik met de kennis/ervaring van nu. Met de kennis/ervaring van voordat ik kinderen kreeg zou ik ook te schijterig zijn geweest om er aan te beginnen als ik zou weten hoe het (kan) eindigen. |
|
10 June 2013, 23:42 | #54 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 24 March 2013
Berichten: 0
|
Citaat:
Dus wat jij beschrijft kan alleen plaatsvinden in die onvoorwaardelijkheid. Bij mijn zoon moest ik dat eerst ontdekken. |
|
10 June 2013, 23:45 | #55 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Zeer herkenbaar, ik zou ook niet anders kunnen. Er zijn meer omstandigheden (geen misdaden) waarin menig ouders het zou laten afweten maar ook dat heb ik nooit gekund. Met niemand niet. Of je houdt van iemand of niet. Daar doet boosheid over de daden niets aan af. Want dat is niet dat waar het om gaat. Het gaat om de mens die verbonden is met je in Liefde. En uiteindelijk wordt dat steeds meer voelbaar naar iedereen in je omgeving. Je voelt de Liefde, ook al passen je elkaars jasje misschien niet. Je bent toch hetzelfde.
|
10 June 2013, 23:56 | #56 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 24 March 2013
Berichten: 0
|
Citaat:
Aanvankelijk denk je er niet zo over na. Maar door het leven loop je tegen zaken aan. Het heeft ook te maken met bezitsdrang. Als je in staat bent tot onvoorwaardelijke Liefde dien je je geheel los te maken van bezitsdrang. Er loopt geen mens rond op de aarde die bezit (op wat voor manier dan ook) is van mij. Mijn kinderen zijn vrij om te doen of laten wat ze willen. (en dat willen kan dus ook betekenen stoppen met leven) Soms stellen ouders als eis dat hun kinderen 'van ze houden'. Complete waanzin natuurlijk. Het gebeurd echter wel. Liefde kan alleen gedijen in absolute onvoorwaardelijkheid. Anders zal het altijd resulteren in gemankeerde liefde. |
|
11 June 2013, 08:00 | #57 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
Een hechte band ontstaat niet onder dwang maar juist in alle vrijheid. |
|
11 June 2013, 08:36 | #58 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 58
|
voorwaardelijk/onvoorwaardelijk
Citaat:
Hier heb je mij een mooi inzicht verschaft, in voorwaardelijkheid/onvoorwaardelijkheid. Ook ik wist wel hoe het zat, maar nu is er toch een verschuiving in mij bewerktstelligt. Dat IS de "reden" dat ik hier nog ben op dit forum. Zo'n subtiele verschuiving, nog op te merken bij mezelf. Dankjewel, ook al weet je waarschijnlijk niet waarvoor Die achternamiddag is voor mij NU. Natuurlijk bezien, vanuit praktijkervaring anders zou het alleen maar in mijn mind getransformeerd zijn. |
|
11 June 2013, 09:51 | #59 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 24 March 2013
Berichten: 0
|
Citaat:
Ik denk dat ik wel enig idee heb. Achternamiddagjes kunnen soms lang duren, maar soms komt er zomaar een einde aan. Mocht je ergens mee zitten, dan weet je mij vast wel te bereiken. Theorie in praktijk omzetten vergt ook nog heel wat. |
|
11 June 2013, 19:58 | #60 | |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Citaat:
Ik kan me zomaar voorstellen dat de omstandigheden jouw genoopt hebben tot een Zelfonderzoek zoals Renoir dat hier voorstaat. Eigenlijk geheel in de lijn van advaita dus. Je hebt al je aannames en overtuigingen daaraan moeten onderwerpen, dat kan haast niet anders onder dergelijke omstandigheden, dunkt me zo. Je hebt je beperkingen, zo je wilt voorwaarden, onder ogen moeten zien. Hiermee bedoel ik de beperkingen die je nu eenmaal hebt als mens in dit lichaam. En daardoor noodgedwongen aan die beperkingen moeten ontstijgen. Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? (Deze vraag stel ik vanzelfsprekend, in eerste instantie, aan mezelf. ) Het heeft in feite niks met de (al of niet) onvoorwaardelijke Liefde voor je zoon te maken, maar met die voor/van jezelf. Of voor wie je jezelf tot dusver gehouden had. En dit schrijvende realiseer ik me dat dit mijn verhaal is dat ik nu op jou en jouw situatie projecteer. Vraag me niet waarom. Het zat de hele dag al in mijn kop en moest er blijkbaar uit. In Liefde...... |
|