Verschil tussen polariteit en dualiteit

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Die mening ben ik ook toegedaan Theo.
Daar geraak je nooit vanaf.
Zoals je in het topic 'Isha Judd' al schreef: accepteren dat mensen falende wezens zijn.
Dat zal nog het enige zijn dat we kunnen doen, niet moeten.

Je eigen falen onder ogen zien is slechts de opmaat voor iets anders.
Dat 'iets anders' is de zelfovergave. Maar eerst dient men te dwalen in de woestijn van de illusies. De mens wordt iedere keer schaakmat gezet en dat gaat net zo lang door tot God langskomt. Zoals je zelf al zei: nooit te vroeg, nooit te laat maar precies op tijd.

Bedenk dat al dat gedoe wat je op dit forum ziet?van advaita tot weet ik veel wat?ook dwalen in de illusies is. Het is een illusie om te denken dat er ergens een methode, een guru, een geloof of wat dan ook is wat jou tot 'dat' brengt.
Niet dat dat verkeerd is, het kan je aanzetten tot. Maar het is illusionair.

Ik weet vandaag niets meer. Heb ik ooit wel iets geweten, moet ik ooit wel iets weten?
Je moet, kan maar beter weten 'wat' je bent zou Laurens zeggen, 'doe dus gedegen zelfonderzoek'.

Laurens weet ook niks van het 'wat'.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Je kan van uit de TA (team advaita) gedachte pijn wel onwaar verklaren, maar onwaar verklaren helpt niks tegen conditioneringen. Daarom werkt het hier gepropageerde gedachtegoed van TA ook niet tegen pijn. Dit itt vele andere emoties zoals boosheid, verdriet e.d. welke een direct gevolg zijn van een gedachte.

Je hebt het voor elkaar, je dwingt me tot het reageren vanuit een instituut, het team advaita.

Dan ga ik nu toch maar over op mij zelf. Ik verklaar pijn niet als onwaar en heb dat ook nooit gedaan. Sterker nog ik heb gezegd dat je pijn zult ondervinden bij het bewust worden, bewustwording is pijnlijk. Wat je hier voorspiegelt als het gedachtegoed van advaita is aan je eigen brein ontsproten en dus absoluut niet in de zin van advaita, noch van degenen die dat propageren.

Ik zou graag hebben dat je dit soort onzinnige beweringen met het kennelijke doel om je eigen zogenaamde Theo methode bovenaan de lijst te krijgen achterwege liet. Het gezamenlijke doel is zelfonderzoek.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Ja, dat bedoel ik met conditioneringen die nooit helemaal verdwenen zullen zijn.

Maar je kunt er steeds opnieuw ruimte aan geven. En kom je bij steeds subtielere lagen van conditionering.

Stukje van de hand van Hans Knibbe dat je mogelijk zal aanspreken in deze context.

Er zijn drie aspecten die noodzakelijk zijn voor de weg naar spirituele openheid.

1. Het zicht. Dat is niet geconstrueerd, dus niet afhankelijk van enige inspanning van jouw kant. Het is moeiteloos en vraagt niets van je. Je hoeft er alleen maar bij te blijven.

2. Het besluit. Corrigerend werken aan jezelf of de wereld, zal je nooit bij die spontane openheid brengen. Want wanneer ben je ooit klaar met het verbeteren van jezelf of de wereld? Dus besluit je tot een totaal andere, revolutionaire benadering. Namelijk de herkenning dat alles al open en vrij is, precies zoals het is. Dit besluit vraagt, in tegenstelling tot het zicht, wel inspanning. Het heeft je kracht en vasthoudendheid nodig. Het besluit behelst daarom je bereidheid om met alles in jezelf en de omgeving om te gaan zoals het is en afscheid te nemen van idealisering, escapisme, troost en verlossing.

3.Het wennen. Al je gewoonten, de hele psychologische ontwikkeling die je van jongs af hebt doorgemaakt bouwt op de defensiviteit van de (identificatie met een afgescheiden) ik. Het wennen leidt uiteindelijk tot het oplossen van iedere vastigheid, zelfs de vastigheid van de zogenaamde fysieke werkelijkheid.

Het zicht werkt van bovenaf (vanaf de meest subtiele laag van ons bewustzijn) spontaan en moeiteloos ontstollend. Van onderaf (startend bij onze gewoontes) trainen we met inspanning om defensieve gewoontes te vervangen door verlichtende gewoontes. Kort gezegd: het zicht, het besluit en de discipline van gewenning zijn de noodzakelijke ingrediënten voor het pad van verlichting. Alleen door het gaan van zo'n pad kan werkelijk spirituele openheid ontstaan.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Dit verhaal roept bij mij een herinnering op aan het verhaal wat een andere jonge vrouw mij ooit heeft verteld over haar incestverleden. Zij gaf aan, dat haar incestverleden pas een probleem werd voor haar, toen ze kennis nam van de oordelen van de buitenwereld over incest. Tot die tijd, ervoer zij alles wat haar was overkomen mbt tot incest als normaal ....
Het was een verhaal wat mij stil maakte. Zo had ik er nog nooit eerder tegenaan gekeken....

Ik heb in het verleden jaren op een meiden incestgroep gewerkt. Dan worden je ogen wel geopend. Het is veelal de cultuur die bepaald wat normaal is en wat niet. En dat geldt niet enkel voor het onderwerp incest.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door laurens

je hebt het voor elkaar, je dwingt me tot het reageren vanuit een instituut, het team advaita.

Dan ga ik nu toch maar over op mij zelf. Ik verklaar pijn niet als onwaar en heb dat ook nooit gedaan. Sterker nog ik heb gezegd dat je pijn zult ondervinden bij het bewust worden, bewustwording is pijnlijk. Wat je hier voorspiegelt als het gedachtegoed van advaita is aan je eigen brein ontsproten en dus absoluut niet in de zin van advaita, noch van degenen die dat propageren.

Ik zou graag hebben dat je dit soort onzinnige beweringen met het kennelijke doel om je eigen zogenaamde theo methode bovenaan de lijst te krijgen achterwege liet. Het gezamenlijke doel is zelfonderzoek.

Oorspronkelijk geplaatst door hans laurentius

14. Alle lijden is vanwege het idee, de overtuiging (enkel een waarneming dus) dat jij ?iemand? zou zijn. Wow

??????????..

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar je kunt er steeds opnieuw ruimte aan geven. En kom je bij steeds subtielere lagen van conditionering.

Waarom lees je nou niet wat Puppetji schrijft?

Ja, dat bedoel ik met conditioneringen die nooit helemaal verdwenen zullen zijn.

Je zit hier je eigen onkunde te etaleren over iets wat Puppetji al lang al 'gezien' heeft. Je kan tot je laatste dag met die conditioneringen bezig zijn. En nog steeds niks weten. Maar wel subtiel niks weten?..

En je zit wederom in de waarheid van een zekere Hans Knibbe.
Altijd weer die tweedehans waarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door hans laurentius

14. Alle lijden is vanwege het idee, de overtuiging (enkel een waarneming dus) dat jij ?iemand? zou zijn. Wow

Dat is daarmee niet in tegenspraak maar begrijp je alleen niet omdat je het gedegen zelfonderzoek niet afgerond hebt. Gedegen zelfonderzoek onderzoekt dat idee, die overtuiging op waarheid en bemerkt dat die overtuiging 'ik' te zijn niet kan standhouden. Er is dus geen 'ik' die kan lijden hetgeen niet wil zeggen dat er geen lijden is.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

En je zit wederom in de waarheid van een zekere Hans Knibbe.
Altijd weer die tweedehans waarheid.

Ook die uit de eerste hand is het niet.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er is dus geen 'ik' die kan lijden hetgeen niet wil zeggen dat er geen lijden is.

Alleen een 'ik' kan lijden. Stel je lijden bij jezelf vast, weet dan dat 'ik' is die lijdt. Dat is nou juist het punt wat TA mist. Het lijden is er wel, maar er is geen eigenaar volgens TA.

Het Christusverhaal gaat niet voor niks over verlossing. Dus zou jij weten waar je het over hebt dan zou je nooit " hetgeen niet wil zeggen dat er geen lijden is." schrijven. En uitgerekend in het lijden (de zelfovergave zoals de Christus ons leert) ligt de oplossing. Je zit maar te dralen en te ouwehoeren over afgesloten zelfonderzoek, maar dit punt heb je niet onderzocht. Dat zie ik aan de manier waarop je er over schrijft.

En dat geldt natuurlijk ook voor Hans Laurentius.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ook die uit de eerste hand is het niet.

De eerste hand dat ben je zelf. In ieder mens ligt de Waarheid verborgen en ieder mens zal ook zelf tot die overgave dienen te komen.
Die per definitie nergens geschreven staat. Omdat het paard zelf moet drinken (uit de lijdensbeker)