12 June 2013, 20:21 | #51 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
De sensorische overgevoeligheid of een ander deel van mijn reactie? Ik kan me voorstellen dat sensorische overgevoeligheid als een excuus kan voelen, zeker als je er nog nooit van gehoord hebt. Ik heb tijdens mijn eerste studie er een video over gezien, waar ik met open mond naar heb zitten kijken. Dat was ik! Voor het eerst begreep ik bepaalde reacties van mijn lichaam, die ik nooit kon plaatsen en waar ik mezelf maar 'raar' door vond. Voor mij hangt het samen met me niet in mijn lijf voelen. Natuurlijk sta ik niet buiten mijn lijf, maar het is meer waar je met je aandacht en energie bent. Ik heb in een bepaalde periode mezelf geen ruimte gegeven door een negatieve bejegening. Tegelijkertijd me in die periode sterk gemaakt voor een aantal vrienden. Zij gingen door zwaar water en ik was er. Alleen konden zij er even niet voor mij zijn, terwijl ik zelf ook door zwaar water ging. Al met al merk ik dus nu dat die periode veel met me gedaan heeft. Ik wil blijven geven, maar ik kan niet meer. Verder dus ook iets met ruimte en aanwezig zijn. Vrijheid om je gevoel te kiezen is zo vanzelfsprekend ook niet, anders voelde iedereen zich wel fijn en gelukkig. |
|
12 June 2013, 20:27 | #52 |
Forumbaas
Geregistreerd: 28 March 2010
Berichten: 111
|
|
12 June 2013, 20:30 | #53 | |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Citaat:
Dat de vrijheid om (voor) je gevoel te kiezen niet vanzelfsprekend is, is duidelijk. Maar die vrijheid heb je (uiteindelijk) wel. |
|
12 June 2013, 20:38 | #54 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
Wat mij rust geeft, is meer aanwezig zijn. En aanwezig blijven ongeacht de reactie van de ander. Ik heb nogal de neiging als ik het gevoel heb dat de ander mij geen ruimte geeft, me niet laat zijn, om dan niet aanwezig te blijven. Van ruzie (waar ik al dan niet in betrokken ben) word ik enerzijds opstandig, anderzijds heb ik moeite rustig aanwezig te blijven. Ergens in mijn reacties vanavond heb ik besloten om weer meer aanwezig te zijn en voel ik me rustiger dan ik me vandaag gevoeld heb. |
|
12 June 2013, 20:41 | #55 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
Dank je voor je verdere reacties. |
|
12 June 2013, 20:43 | #56 | |
In memoriam
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 489
|
Citaat:
|
|
12 June 2013, 21:37 | #57 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 0
|
Citaat:
Als je een keertje wil, zou je me dan willen vertellen hoe dat dan voor jou werkt? Want ik herken het niet/snap het niet. Als ik 'oud zeer' ingezogen wordt, zie ik dat niet als iets waar ik in vlucht. Voor mij is het eerder een weg geraken van/een in een splitsecond weggetrokken worden uit de werkelijkheid en de werkelijkheid niet meer zien.. terwijl de werkelijkheid niet is om voor te vluchten, want/en deze is juist veel mooier dan dat waar ik ingezogen wordt.. |
|
12 June 2013, 21:51 | #58 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Ik wil jou mijn versie vertellen. Ik had op een bepaald moment de indruk dat Lily iets aanging. Ik was gewoon bezorgd om haar, en eigenlijk merkte ik dat ik bewust haar wilde laten weten dat iemand(ik in dit geval) haar een warm hart draagt. Ik weet dat het overdadig was, maar tegelijkertijd voelde ik ervoor om dat te doen, en maakte ik ook bewust de keuze om dat te doen. In het verleden geneerde ik me om iemand te laten weten dat ik genegenheid voelde, en in openbaar helemaal. Als de gelegenheid zich voordoet, en als ik de indruk heb dat iemand warmte nodig heeft, en als ik dat ook zo voel, doe ik dat. Dat het klungelig is, ben me er ook van bewust. Het zij zo. Ik merkte dat tussen jou en Lily iets ontstond. Ik meende te begrijpen wat ze zei, en wat haar beweegredenen waren. Dat meer gevoelsmatig, dus ik kan het niet weergeven in een uitleg. Ook was ik me bewust ervan dat jij erdoor gekwetst zou kunnen voelen, door wat zich voordeed. Maar ik kan bij jou niet echt inschatten hoe diep dat gaat, vaak trek je je terug en ik heb ook een beetje voor gekozen om je te laten als je gaat.. Aan het begin, merkte ik dat ik heel erg vond, dat jij ineens je terug trok, midden in een situatie, en dat er niet mogelijk was om te bespreken. Maar je ziet het, wij wennen snel aan iets, en op den duur merken wij het niet eens meer op. Dus in mijn beleving zorg jij ervoor dat jij niet gezien wordt, als jij je gekwetst voelt. Is niet om mezelf te rechtvaardigen, maar aan het begin stelde ik je vragen erover, omdat ik niet wist hoe met jou om te gaan, en jouw reacties op mijn vragen waren vaak alsof ik een beetje een mongooltje was die niet opgelet had. Je zei vaak: ''Ik heb toch al uitgelegd, laat maar ...'' en na een paar keer me afgewezen voelen... liet ik het, en stelde ik geen vragen meer.. Esradha is zo, dacht ik vervolgens.. Wat ik vaak heb als mensen die ik mag in een soort van conflict geraken is dat ik nu geen ongemak meer voel zoals ik dat in het verleden had. Vroeger voelde ik me ongemakkelijk, en raakte ik gespannen van. Alsof ik bang was om geen van tweeën het gevoel te geven dat ik ze in de steek laat. Ik was al met Lily in een gesprek geraakt voordat tussen jou en haar iets ontstond wat ik nu als 'ietwat vreemd' en onduidelijk zal kunnen noemen, een soort van conflict eigenlijk, maar ook niet echt. Hoeveel ik het opmerkte, koos ik om dat tussen jullie te laten. Een beetje met de houding van: Zoeken ze maar zelf uit, als iemand zich gekwetst voelt, of onrecht gedaan voelt, dan is het aan haar om dat te noemen, wat jij nu vervolgens ook doet. Ik weet ook niet meer wanneer ik wel of niet iets moet aangeven wat jou betreft Esradha.. Naast dat wat tussen jou en Lily plaats vond, had Lily een proces wat in mijn beleving ingrijpend was, dus daar reageerde ik op. Ik vond het proces ook mooi en ik was benieuwd wat eruit zou gaan komen, dus volgde ik dat. Achteraf gezien voel ik me een beetje stom met mijn hartjes en zo, maar heb er geen spijt van. Ik heb eigenlijk vaker dat ik soms over loop van enthousiasme, en ik zie dat ik mezelf vaak onderdruk. Ook door het verschil dat tussen Nederlanders, en een warmbloedig-zonnig-ziegeuner-karakter waar ik mee gezegend ben, zie ik dat ik me soms zo onderdruk dat het bijna door mijn neus komt.. Straks ga ik hartjes niezen als ik mezelf zo blijf inhouden. dit zo ongeveer over dit punt.. |
|
12 June 2013, 22:09 | #59 |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Ik heb ditmaal ook niet iets over jou of Lilly willen zeggen, enkel verteld wat er in mij gebeurde, waardoor ik vanmorgen knapte. Het is geen roep om op een bepaalde manier behandeld te willen worden. Gewoon een delen en zoeken in mezelf hoe ik omga met wat er gebeurt.
Dank je voor jouw verhaal. |
12 June 2013, 22:15 | #60 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Ik behandel je ook niet anders Esradha, ik gaf gewoon mijn versie omtrent die punt. Al zouden er wat dingen daardoor anders benaderd zullen worden in de toekomst (of niet..).. Over de situatie met hans geef ik nu geen woorden meer aan, genoeg over getypt. Voor mij een zeer interessant iets geweest, en nog steeds, maar ik laat het nu rusten. Situaties herhalen zich op zo een forum, dus kansen zat om weer over te hebben, in een ander situatie dat dezelfde onderwerp raakt. |
|