De orde van de dag....

[Joost]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Dus hoe belangrijk is de mens dan binnen het grote geheel?
Helemaal niet belangrijk, lijkt mij.

Ach zo bedoel je het. Of en hoe belangrijk de mens is binnen het grote geheel daar zou ik geen uitspraak over durven doen. Wat ik bedoelde te zeggen is, hoe belangrijk vindt je je mens(elijk) zijn? En voor de helderheid, daarmee bedoel ik niet, hoe belangrijk vindt jij jezelf als persoontje.

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

De toegevoegde waarde voor mij is dat het ontzettend bevrijdend voelt.

Kijk, dat is voor mij ook heel herkenbaar. Maar, althans voor mij is dat zo, komt met die bevrijding, ook het besef (bewustzijn), van verantwoordelijkheid voor je mens(elijkheid) zijn, om dat rotwoord maar even te gebruiken. Rotwoord, omdat het zo vaak verkeerd geïnterpreteerd wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Het zal het Leven of Bewustzijn een worst zijn of er geleden wordt of niet.
Het kent naar mijn idee (en ja Nada daar heb je 'm weer: naar mijn idee) niet eens lijden of geen lijden.
Het 'kijkt' niet, zoals wij kijken.
Het is.

Binnen dit Leven of Bewustzijn is daar zeker leven en bewustzijn en dat kan zich wel degelijk bezig houden met prachtige doelen, etc. Het maakt mijn leven mooi en leuk om te leven, dus ik hou me er ook met graagte mee bezig. Maar alles wat ik zeg en doe etc... het maakt binnen het grote geheel geen zak uit, het maakt Bewustzijn niet uit. Het beïnvloedt het ook niet. Als er morgen een grote meteoriet op de Aarde dondert, dan is de Aarde weg, de mensen zijn weg, ik ben weg.. maar Bewustzijn is er dan nog steeds.
Het is trouwens ook niet zo dat Bewustzijn doet.
Dus die verdomde meteoriet , niemand en niets heeft er schuld aan.
Het gebeurt, het is.
That's all.

Dat is natuurlijk een prachtige aanname, of inzicht, hoe je het maar noemen wilt, dat inderdaad zeer bevrijdend kan werken, maar naar mijn idee (ja ik heb er ook ideeën over ) ben je er daar niet mee. Sterker nog, dan begint het pas, voor mijn gevoel. Want wat is dat inzicht waard, als er op menselijk gebied niets door verandert of mee gedaan wordt? Het draagt het risico in zich van een fatalistische levenshouding (ik zeg niet dat dat voor jou geldt, maar meer in zijn algemeenheid) en een lay-back attitude, zo van...er gebeurt wat er gebeurt en ik heb daar geen enkele invloed op. Juist het inzicht dat je alles bent, maakt dat je er ook van alles aan kunt doen. En dat is wat ik beoogde en poogde duidelijk te maken.

[Joost]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Oh, en waar het naar mijn idee om gaat, is dat je niets bent en dat je niets moet en dat het allemaal niets uitmaakt en dat het toch wel gebeurt.
Dus ga ik lekker op mijn bankie liggen en merk ik vanzelf wel weer wat er gebeurt.
Ik heb niet meer het idee, dat ik daar werkelijk iets over te zeggen heb.
Niet eens meer over wat mij gebeurt en hoe ik daarmee omga.
Daar kan ik stevig van balen (wat ik ook wel eens doe) en dat kan heel bevrijdend voelen (wat ik ook wel eens voel).
Maar ik ben dan ook nog altijd gehecht aan dingen en ik denk dat het voor mij niet weggelegd is, dat ooit in het geheel niet meer te zijn.
Als je dat in het geheel niet meer bent.. als je één bent... dan zijn er werkelijk geen woorden meer, denk ik.
Ik heb daar echter nooit naar gestreefd en streef er nog niet naar.
Ik denk ook niet dat dat zin heeft, omdat dingen toch gaan zoals ze gaan.

Ik refereerde net aan het inzicht en besef alles te zijn. Jij hebt het over niets zijn. Beide uitspraken zijn even (on)waar. Waarbij het uitgangspunt alles te zijn, een aktief vormgeven aan en van het leven inhoudt en het niets zijn een passieve levenshouding genereert. Ik zeg niet dat het één te verkiezen zou zijn boven het ander, maar wat nu als zou blijken dat je alles kunt zijn (en doen) en uiteindelijk niets gedaan hebt? Zomaar wat overpeinzingen mijnerzijds.

[Danique]

Weet je Nada, het is ontzettend moeilijk om in woorden duidelijk te maken wat ik bedoel.
Je pikt er dingen uit en zet ze weg en dan denk ik 'nee, zo heb ik het niet bedoeld.. het is breder dan dat en dieper dan dat.. tegelijkertijd leger dan dat, maar blijkbaar krijg ik het niet geschreven'.

Naar mijn idee haal jij twee dingen door elkaar.
Daar waar beide ook weer met elkaar verweven zijn, dat snap ik ook wel, maar leg dat maar eens uit, zodat jij snapt wat ik wil zeggen.
Dat lukt me niet.

Tuurlijk is alles - en dus ook jij en ik - Alles en Niets, Eén, Bewustzijn... of hoe je het ook noemen wilt. Dat is zo groots, zo weet ik wat, daar heb ik echt geen woord(en) voor.
Maar dat maakt het tegelijkertijd niet uit wat er gebeurt of er geleden wordt of niet, of je inzichten krijgt, hebt en of je daar wel of niet iets mee doet.
Het heeft geen doel.
Dus ook niet dat je met te weten wat dat is, iets goeds zou moeten doen... want het kent geen goed of fout, het is één (geheel).

Hierbinnen vind ik mijn mens(elijk) zijn helemaal niet belangrijk.

Tegelijkertijd, vanuit het besef van Bewustzijn, is daar een diepgevoelde liefde voor alles en iedereen. Een vrede die immens ver reikt. Maar op het moment dat ik het liefde noem, weet ik... dat Bewustzijn het zo nooit zou noemen, maar dat het een door mijn mens(elijk) zijn ingegeven woord is dat tracht te benaderen wat niet te benaderen is. Want, zoals Renoir ergens ook zegt.. bij liefde denk je als mens niet meteen aan het tegenovergestelde, terwijl het tegenovergestelde net zo liefdevol is. Sterker nog, zodra je gaat zeggen dat Bewustzijn zou moet leiden tot meer liefde.. heb je het al niet begrepen.. denk ik.

Het is bijna onzinnig het te hebben over Bewustzijn omdat het altijd neer te halen is. Zuivere bewoordingen ontspringen niet uit mijn hoofd. Het lukt maar weinige mensen en zoals altijd hangt zelfs bij de zuiverst gekozen woorden de interpretatie af van de lezer.

En ondertussen heb ik het idee dat ik alleen maar meer loop te zwammen, hoe goed ik het zelf ook begrijp.
Als mens heb ik daardoor steeds meer het gevoel dat praten over Bewustzijn geen enkele zin heeft, je kunt het enkel Zijn.

[Rennie]

Zo we zijn alweer een stukje verder, dus zal ik maar even quoten:

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Hoe kan het dat bevrijding niets van doen heeft met mijn bevrijding? Natuurlijk is er iemand die zich bevrijd heeft. De bevrijding bestaat uit het inzicht niet (enkel) mijn overtuigingen (identiteit/persoonlijkheid) te zijn. Want waar zit je dan niet meer in als identiteit? Waar anders zou de identiteit inzitten als in de mens? Het inzicht dat er niets buiten jou bestaat, maar dat je alles bent, betekent nog steeds dat je (ook) mens bent.
Dat inzicht leidt ertoe dat er geen jij is in het leven van alledag, maar dat jij het leven zelf bent. En dat inzicht maakt alle verschil.

Het leven is dan inderdaad gespeend van persoonlijke belangen, wordt teruggebracht naar zijn oorspronkelijke staat van leven, vreugdevol en liefdevol. Als je het leven (of bewustzijn) zelf bent, bepaal je dus ook zelf welke richting deze energie uitgaat. En welke lading je deze energie geeft. De kracht hiervan is onbeperkt en onbegrensd. En gaat inderdaad voorbij aan persoonlijke voorkeur. Anders gezegd, wat ik dus niet goed begrijp is hoe je kunt beweren dat energie zich niets aantrekt van wat jij wilt, als is ingezien dat je deze energie zelf bent.

Omdat hetgeen wat ik daarmee bedoelde, je soms als natuurlijke staat aangemerkte toestand, al bevrijd is. Wat er verder bevrijd kan worden is het 'mijn' uit 'mijn bevrijding' en dat is juist hetgeen expliciet die wens tot bevrijding draagt en zich er niet van kan ontdoen omdat anders de drive tot bevrijding er ook niet meer zou zijn. Ondertussen ben je in hypothese verzand 'hoe iets te doen' en ver verwijderd van hetgeen er gedaan kan worden, namelijk ideeën overboord zetten.

Ik huldig eigenlijk het principe dat je vanzelf wel datgene opneemt waar je aan toe bent. In ieder geval ervaar ik het telkenmale verklaren en uitleggen als een onaangename bezigheid. Ik baal soms verschrikkelijk van de uitleg die ik er in tweede of derde instantie aan gegeven heb. En het straft zichzelf want het roept alsmaar hernieuwde vragen op alsook dat het nog eens de schijn opwekt alsof het al dan niet op begrijpen zou aankomen. Het zou eerder moeten appeleren aan een weten.

Wanneer je leert zien merk je vanzelf dat energie zich niets aantrekt van hetgeen jij wilt, zo op het oog al gaat de wereld gewoon zijn eigen gang. Wanneer je iets niet ziet hoef je het niet te bestrijden maar zou je er bijvoorbeeld allert op kunnen worden of zoiets zich wel eens aan je voordoet. Het is niet zo dat er bezien vanuit de persoon geen sturing zou zijn, het ziet er naar uit dat door focussen een sturing tot stand komt, de vraag is alleen of jij die tot stand brengt. Het kan evengoed zo zijn dat het (bestaansrechtelijk) zoeken naar evenwicht even paralel loopt met je persoonlijk belang. Het hoofdthema in deze was niet van de illusie uitgaan dat een 'jij' aan de touwtjes trekt.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Joost

Maar, althans voor mij is dat zo, komt met die bevrijding, ook het besef (bewustzijn), van verantwoordelijkheid voor je mens(elijkheid) zijn

Heb je dat niet altijd gehad dan?

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik mij altijd verantwoordelijk gevoeld, ook, misschien zelfs meer, richting anderen.
De laatste tijd voel ik me nog wel verantwoordelijk, maar het denken bepalend te (kunnen) zijn.. is er niet meer.
Daarmee verdwijnt ook wel het gevoel van verantwoordelijk denken te zijn... tegelijkertijd ontslaat me dat er niet van.
Denk ik.

[Joost]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Sterker nog, zodra je gaat zeggen dat Bewustzijn zou moet leiden tot meer liefde.. heb je het al niet begrepen.. denk ik.

Als mens heb ik daardoor steeds meer het gevoel dat praten over Bewustzijn geen enkele zin heeft, je kunt het enkel Zijn.

Ik pik er toch maar even weer twee dingen uit Caroline. Ook al doet dat misschien afbreuk aan al je goede intenties mij het e.e.a. duidelijk te maken. Want aan je goede intenties twijfel ik niet, net zomin als aan de mijne overigens. Maar dat ten overvloede. Laten we het er maar op houden dat ik het niet begrepen heb. Datgene wat soieso niet te begrijpen (als in bevatten) valt. Het heeft, ook wat mij betreft, inderdaad geen enkele zin om er nog verder over te praten.

[Danique]

Ow joh, maar eigenlijk heb ik je niets duidelijk willen maken anders dan wat ik voor mijzelf duidelijk heb.
Ik heb dus eigenlijk, aan de hand van jouw vragen, getracht mijzelf duidelijk te maken en dat lukt me niet.

Voor de rest zou het heel goed kunnen dat we allemaal hetzelfde bedoelen en hetzelfde begrijpen, maar het slechts anders verwoorden.
En door die 'stomme' woorden denken we dan dat er verschil is, terwijl dat niet zo hoeft te zijn.
Dus mij hoor je niet zeggen dat jij het niet begrepen hebt, hoe zou ik dat kunnen zeggen/bepalen?
In je eerste gequote zin staat '... heb je het al niet begrepen...' maar ik doelde daar niet specifiek mee op jou.


Ga je nu weer weg Nada?
Of blijf je nog even op dit forum?
KiSs

[Joost]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

In ieder geval ervaar ik het telkenmale verklaren en uitleggen als een onaangename bezigheid.

Dan kunnen we elkaar een handje geven.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wanneer je leert zien ........

Ik heb hier genoeg gezien. Het wordt voor mij onderhand ook een onaangename bezigheid, zie bovenstaande.

Ik heb nog een laatste poging willen wagen in mijn hoedanigheid als Joost. Maar de koek is op. Ik dank iedereen voor de genomen moeite mij het e.e.a. aan het verstand te peuteren en ik wens iedereen het beste op zijn/haar verdere weg door het leven. Maar hier scheiden zich onze wegen. Het ga iedereen goed.

Ik zou graag zien dat mijn account verwijderd wordt, waarvoor dank.

[Joost]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Ga je nu weer weg Nada?
Of blijf je nog even op dit forum?
KiSs

Nee Caroline, dit keer vertrek ik definitief. Het ga je goed.

[Danique]

Begrijp ik het goed dat je weggaat, omdat je vindt dat hier dingen aan je verstand gepeuterd willen worden?
Joh.. als dat al zo is, dan trek jij je dat toch zeker niet aan?

Of is het anders?

Je bent me uiteraard geen verantwoording schuldig, ik zou het zelf gewoon graag willen begrijpen.. waarom je gaat.
Gewoon, omdat ik als mens .. het niet leuk vind dat je gaat.