Zicht op mezelf

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik las een keer bij D. Chopra, en bij K. las ik onlangs ook iets in die trend: Ga mensen uit de weg die beweren dat ze de waarheid gevonden hebben, of dat ze voltooid zijn, of dat ze weten wat ze zijn... en op dit forum heb ik dit werkelijk ondervonden, hoe funest werkt als mensen zichzelf voor de gek houden, en je in hun overtuiging mee willen slepen..

Heb ik even geluk (of pech, dat weet ik nog niet ...) dat je net vastgesteld hebt dat er iets nog niet voltooid is bij me ...

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Weet je Guy, op mij komen je vragen over als een onbewust spelletje.
Het antwoord is en blijft: er is niemand, er is geen 'IK'!..

Voor het gemak gebruikt men het woord ''ik'', om iets aan te duiden..

Door de zeggen dat de 'ik' niet bestaat, kunnen er veel mensen hun verantwoordelijkheid vervolgens niet meer nemen voor hun gedrag, geraaktheid, irritaties, en onbeschoft gedrag.
Dit zie ik bij jou ook, en ik ga niet in mee in je bewuste, of onbewuste, spelletjes.
Volgens mij ben je, zoals Aart ook doet, helemaal niet meer bewust ervan dat jouw trucjes en spelletjes, rollen en maskers, uit je resten misvormde-ego voortkomen.
Misschien word je niet zo snel geraakt meer, omdat jij niet meer bereid bent om naar je kwetsbaarheid te gaan. Of misschien word je wel geraakt en doet alsof dat niet zo is. Je schuilt veilig in een zone van kwassie-veiligheid, en je noemt jezelf een 'wakkere'.

Ik typ hier op dit forum omdat ik me er van bewust ben dat er veel gebieden in mij nog 'slapen'. Door de wisselwerking aan te gaan, met mensen zoals ik, die bereid zijn om eerlijk zichzelf onder ogen te zien, neemt de kans op helderheid toe.

Jij zei dat je 'wakker' bent, wat zoek je hier op dit forum nog?

Als je vanuit een positie van een 'wakker' mens mijn benadert met het doel mij helderheid te verschaffen, wil ik je bij deze eerlijk zeggen: Ik ervaar je als iemand die 'slaapt' en zichzelf voor de gek houdt dat hij 'wakker' is. Dus jouw bijdraag kan mij geen helderheid verschaffen, zolang jij jezelf voor de gek houdt. Je hele houding is als een 'leugen' voor mij, dus kan je woorden niet echt serieus nemen. Bij ieder woord dat je typt, valt mij je houding op dat op onvrijheid duidt. Dus kan ik er niet overheen stappen, en vervolgens jou antwoord geven op vragen die eigenlijk op mij als een boobytrap overkomen..(ego-spelletjes, woord- spelletjes).

Neem me niet kwalijk als ik je vragen niet beantwoord, alsnog blijf ik je lezen, want zelfs jij ben ook maar een mens die zijn weg zoekt, en als ik een tekst van je zou gaan lezen, dat op mij als oprecht overkomt, ga ik daar wel op in.

Beste Mihaela, je hebt in jouw ogen iets gevonden wat onvolmaakt is, namelijk mijn onoprechtheid en dat gebruik je nu om de realisatie van de waarheid, voor je uit te schuiven. Ik zou zeggen wees op je hoede voor dat soort mentale trucs. Uitstellen is een truc van het denken. Je bent gestonken, in wat men ook wel noemt, de mythe van de volmaakte vorm. Ik vraag je niet om op mij te vertrouwen. Maar vertrouw ook niet op wat je ziet. Vertrouw niet op wat je voelt. Op wat je gelooft, op wat je ervaart. Laat dat allemaal los. Geef alles op, vertrouwen en wantrouwen. En de vraag is wat er dan overblijft.

Je zegt dat je hier komt om de wisselwerking aan te gaan met mensen die bereid zijn om zichzelf eerlijk onder ogen te zien. Maar welke zichzelf, welke ik, bedoel je daar dan mee? Jij bedoelt de persoon, de mens Mihaela. Dat is wat je wilt bestuderen, waar je zicht op wilt krijgen. Je kunt vanzelfsprekend alles bestuderen. Alles wat je objectiveert en waarvan je gelooft dat het los van je staat kun je bestuderen, alsof het inderdaad echt los van je staat. Maar als je weet dat je de onbegrensdheid of het geheel/de totaliteit zelf bent, en jij weet dat, want je hebt erover geschreven, wat valt er dan in godsnaam, of in die van advaita, nog te bestuderen?

Wat staat er los van het geheel, het onbegrensde, dat het geheel kan bestuderen? Geloven dat je eerst iets moet bestuderen om iets anders te realiseren, is het vooruitschuiven en uitstellen, van die realisatie als zijnde de waarheid, hier en nu op dit moment en hij staat je geheel ter beschikking.

Laat je vorm los. De vorm van studeren, de vorm van je lichaam, je naam, je conditionering, van de hele santemekraam en kijk dan wat er overblijft van jezelf. En dat is wat je ten diepste bent.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Oh zo. Nu begrijp ik het.
Ondoorgrondelijk de wegens van de ego inderdaad, ik fop mezelf ook nog steeds.
Fijn dat je antwoord gaf, ik dacht dat je me een beetje uit de weg ging. Klopt dat?

Ja

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Voor jou zit die IK in die joggers waar JEZELF liever niet mee geconfronteerd ziet worden wanneer je een wandelingetje door de natuur aan het doen bent.


Iiiiirrrrrrrritaaaaaant die joggers met hun schreeuwende kleding, oordoppen, en zwetende lijven, ik ga daar nooit meer wandelen.

Dat ze er misschien speciaal voor mij lopen om mij iets te vertellen over mezelf heb ik schijt aan.

Tja, kon het even niet laten....

En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de joggers voor jou een bigger issue zijn dan voor mij. Sterker nog, ik weet het wel zeker. WiNk

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik las een keer bij D. Chopra, en bij K. las ik onlangs ook iets in die trend: Ga mensen uit de weg die beweren dat ze de waarheid gevonden hebben, of dat ze voltooid zijn, of dat ze weten wat ze zijn... en op dit forum heb ik dit werkelijk ondervonden, hoe funest werkt als mensen zichzelf voor de gek houden, en je in hun overtuiging mee willen slepen..
Maar ja, ik kan er om blijven zeuren, of gewoon door gaan, en wel open staan voor mensen die zichzelf niet voor de gek houden. Maar ieder mens ondervindt troebelheid op zijn weg, dus wie en wat voegt wat toe?

Maar dan lees je dus iets wat je al vermoedde, en toch doe je het tegenovergestelde?
Is het dan niet een beetje Don Quichot of misschien valt er stiekem toch over jezelf te leren bij al gerealiseerden?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Beste Mihaela, je hebt in jouw ogen iets gevonden wat onvolmaakt is, namelijk mijn onoprechtheid en dat gebruik je nu om de realisatie van de waarheid, voor je uit te schuiven. Ik zou zeggen wees op je hoede voor dat soort mentale trucs. Uitstellen is een truc van het denken. Je bent gestonken, in wat men ook wel noemt, de mythe van de volmaakte vorm. Ik vraag je niet om op mij te vertrouwen. Maar vertrouw ook niet op wat je ziet. Vertrouw niet op wat je voelt. Op wat je gelooft, op wat je ervaart. Laat dat allemaal los. Geef alles op, vertrouwen en wantrouwen. En de vraag is wat er dan overblijft.

Je zegt dat je hier komt om de wisselwerking aan te gaan met mensen die bereid zijn om zichzelf eerlijk onder ogen te zien. Maar welke zichzelf, welke ik, bedoel je daar dan mee? Jij bedoelt de persoon, de mens Mihaela. Dat is wat je wilt bestuderen, waar je zicht op wilt krijgen. Je kunt vanzelfsprekend alles bestuderen. Alles wat je objectiveert en waarvan je gelooft dat het los van je staat kun je bestuderen, alsof het inderdaad echt los van je staat. Maar als je weet dat je de onbegrensdheid of het geheel/de totaliteit zelf bent, en jij weet dat, want je hebt erover geschreven, wat valt er dan in godsnaam, of in die van advaita, nog te bestuderen?

Wat staat er los van het geheel, het onbegrensde, dat het geheel kan bestuderen? Geloven dat je eerst iets moet bestuderen om iets anders te realiseren, is het vooruitschuiven en uitstellen, van die realisatie als zijnde de waarheid, hier en nu op dit moment en hij staat je geheel ter beschikking.

Laat je vorm los. De vorm van studeren, de vorm van je lichaam, je naam, je conditionering, van de hele santemekraam en kijk dan wat er overblijft van jezelf. En dat is wat je ten diepste bent.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Heb ik even geluk (of pech, dat weet ik nog niet ...) dat je net vastgesteld hebt dat er iets nog niet voltooid is bij me ...

De pech is aan mijn kant. Ik merk dat ik fijn vind met je te praten. Omdat ik gevoelsmatig ieder keer erom struikel, om dat wat ik, bij jou als niet voltooid vastgesteld heb, ontneem ik me ieder keer een relaxed gesprek. Ik voel me ''verplicht'' om dat wat ik opmerk te noemen, met het gevolg vaak dat het gesprek eindigt.
Als ik niet noem, heb ik het gevoel dat ik mezelf tekort doe en ga ik het gesprek uit de weg. Als ik het noem ontstaat er een soort weleens niet spel, en het gevoel van strijd, en het gesprek eindigt. Hoe dan ook is er iets wat voor mij als een soort doodlopende weg doet voelen.
Is zo bij mij met iedereen de laatste jaren, dus sta me bijna niet meer toe om mensen te mogen, want ze zijn toch ''onoprecht'' of ''onbewust'' en beweren ze dat ze ''voltooid'' zijn. Tis wat.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Heb ik even geluk (of pech, dat weet ik nog niet ...) dat je net vastgesteld hebt dat er iets nog niet voltooid is bij me ...

Nou ja,....je slaat toch ook net ook een boek open die minimaal aan je vraagt of je je standpunten enigszins wil verlaten?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Maar dan lees je dus iets wat je al vermoedde, en toch doe je het tegenovergestelde?
Is het dan niet een beetje Don Quichot of misschien valt er stiekem toch over jezelf te leren bij al gerealiseerden?

welke gerealiseerde Hans?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de joggers voor jou een bigger issue zijn dan voor mij. Sterker nog, ik weet het wel zeker. WiNk

Ik zie eerder een joggende Guy in vagebonds dromen(of zijn het nu mijn dromen?),......lekker zweterig en nat, okselgeur met een goedkope deo,....en maar proberen een jonge deerne in te halen.

"Heb ik jou hier vaker zien rennen" komt door het zware gehijg dan ook niet over,.....

Wisent of wieontvangt,.....