Aankomen

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik heb wat Jezus heeft gezegd, anders gelezen en er heel wat wijsheid in gevonden; maar niets is belangrijk alleen maar omdat hij het gezegd zou hebben; ik zoek wel bij wat hij gezegd heeft naar de mogelijke zin en waarheid en leg het niet zo maar naast mij neer. Maar zo lang ik het zelf niet ingezien heb is het geen geloofspunt voor mij. In feiten is niets een geloofspunt voor mij en blijf alles onderhevig aan onderzoek en aan verdere verdieping en verfijning.

Dat is ondertussen ook mijn vertrekpunt bij alles wat uit de buitenwereld komt : zien/voelen wat het met mijn binnenwereld 'doet'. Meer dan 40 jaar echter werd mijn denken, doen en laten voornamelijk bepaald door de in mijn bewustzijn levende overtuiging dat de Bijbel effectief 'het woord van God' verkondigde (en dus afkomstig was van de allerhoogste 'kennisbron') ondanks het feit dat bepaalde dingen die daarin te lezen zijn, gevoelsmatig gewoon niet 'klopten' voor mij. Het drong niet echt tot mij door dat dit 'boek' door mensen werd geschreven. Ik neem aan dat de schrijvers inderdaad geïnspireerd werden door iets wat zij als 'hoger' zagen (en in het Nieuwe Testament gaat dat inderdaad om de figuur Jezus) dan wat hun eigen bewustzijn van dat moment kon bevatten, maar juist dat niet-kunnen-bevatten vergroot de kans op misinterpretatie of 'misvormde' voorstellingen van eender welke boodschap. Trouwens, het is nu eenmaal onmogelijk om het collectieve (of het persoonlijke) bewustzijn van die tijd te vergelijken met het bewustzijn dat nu 'leeft', al zijn er natuurlijk veel zaken die 'van alle tijden' zijn...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat de mensen van de één, twee hebben gemaakt vind ik niet fout; maar zoals jij hierboven al aangeeft zou de scheidingslijn wel eens niet zo strak vastliggen.
Wat mij wel interesseert is de evolutie van het leven in het algemeen en waar de mensheid en het leven op aarde naar toe gaat, want voor mij is er wel degelijk evolutie en voor mij heeft alles wel een zin, ook al gaat dat niet in een streng vastliggende lijn, maar eerder in een golvende lijn met vallen en opstaan...

Ik ben bovendien helemaal niet zeker dat het wenselijk zou zijn dat wij het dierlijk instinct in onszelf zouden moeten uitroeien. Ik denk eerder dat we er meer en meer naar moeten terugkeren, maar dan in een veredelde toestand waarbij de eigenschappen en de voordelen van het verstand in het instinct ingewerkt zouden zijn.
Het instinct is voor mij als een uitgebreid geheugen dat met het leven zelf is gegroeid en de kennis en wijsheid die het bezit zal het verstand nooit kunnen evenaren.

Dan hebben wij duidelijk een andere visie op instinct, want voor mij is het puur dierlijke instinct voornamelijk gericht op ten eerste de eigen overleving en ten tweede de overleving van de soort. Het is ondertussen zelfs bij dieren al merkbaar dat zij zich anders gedragen dan wat men vroeger gewend was om te zien. Zoals bijvoorbeeld het zorgen voor (en zogen van) een dier dat niet tot de eigen soort behoort; of dieren die samen 'spelen'/met elkaar optrekken terwijl ze zich voordien eerder als 'vijanden' gedroegen; of het 'riskeren' (of zelfs opofferen) van het eigen leven ten gunste van een dier dat niet tot dezelfde soort behoort... Voor mij wijzen zulke dingen er op dat het bewustzijn van dieren een transformatie ondergaat.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De fout van de mensheid is misschien juist geweest dat zij zich van dat instinct heeft afgekeerd omdat we dachten dat we het beter wisten en vandaar veel onheil dat ons overkomen is...

Ik ga er niet van uit dat de mensheid zich van het instinct heeft afgekeerd maar dat de ontwikkeling van het denken tegemoet kwam aan een bepaalde behoefte van het bewustzijn. Het is echter wel een instrument dat we 'ten goede' en 'ten kwade' kunnen hanteren, zowel naar onszelf toe als naar anderen. Daar ligt een verantwoordelijkheid waar dieren niet mee geconfronteerd worden.

Jij gaat er dus van uit dat het dierenrijk géén onheil meemaakt en dat de reden daarvan te vinden is in het gegeven dat ze zich niet van hun instinct hebben afgekeerd. Ik beschouw de dierenwereld weliswaar als een prachtige spiegel die ons heel wat te bieden heeft door middel van herkenning maar vind het daarom nog geen 'betere' wereld dan de mensenwereld. Sommige dieren zijn inderdaad in staat om een mogelijk aankomend onheil op voorhand aan te voelen (en maken dus dat ze weg zijn), maar dat geldt niet sowieso of voor alle dieren. Een sterke wind kan een vogelnest vol pas uitgebroede eitjes zomaar uit de boom blazen maar moeder en vader vogel zijn inderdaad niet in staat na te denken over dit 'onheil'. Het gebeuren veroorzaakt geen blijvende angst in het collectieve vogelbewustzijn en dus wordt er niets 'gedaan' om een herhaling van dit soort voorvallen te vermijden in functie van 'de toekomst'. Er zijn echter evengoed situaties in het dierenrijk die wél een anticipatie op de toekomst veronderstellen (zoals het houden van een winterslaap, of het verzamelen van voedsel,...). Van alle mogelijke menselijke gedragingen (zelfs het vechten tot de dood omwille van een machtspositie) en alle mogelijke menselijke emoties kan men wel ?rgens in het dierenrijk een weerspiegeling zien.
Ik vraag me wel af welk dier jij graag had willen zijn in plaats van het Marie-dier dat je nu bent (dat dan ook nog enig is in zijn 'soort') ... WiNk

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En of wij van de apen afstammen of niet; wij zijn neven blijk het eerder te zijn...
Maar voor mij is er dus wel een evolutie van de ene soort in de andere...
alhoewel ik mijn hoofd er niet op verwed...

Een evolutie van de ene soort in de andere soort? Er zijn toch gewoon allerhande soorten TEGELIJK?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Volgens het boek der engelen is één reden van de zondeval van de mensen...

Ik hecht niet echt waarde/belang aan het verhaal van een zonde'val' van de mensen en dus heb ik niet echt iets te zeggen over de eventuele reden/oorzaak daarvan. Mens-zijn is geen gemakkelijke opdracht ('niet voor doetjes' heeft God mij verteld WiNk) en dus neig ik er eerder toe de mens aan te moedigen zowel de eigen als andermans menselijkheid te zien, te erkennen en als dusdanig te aanvaarden, dan dat ik zou willen dat men die menselijkheid als minderwaardig beschouwt. Uit ideeën en gevoelens van minderwaardigheid (die maar al te vaak worden gecompenseerd door allerhande -weliswaar onechte- uitingen van een zogenaamde meerwaarde) kan zich volgens mij niet iets 'goed' of 'gezond' ontwikkelen...

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat is ondertussen ook mijn vertrekpunt bij alles wat uit de buitenwereld komt : zien/voelen wat het met mijn binnenwereld 'doet'. Meer dan 40 jaar echter werd mijn denken, doen en laten voornamelijk bepaald door de in mijn bewustzijn levende overtuiging dat de Bijbel effectief 'het woord van God' verkondigde (en dus afkomstig was van de allerhoogste 'kennisbron') ondanks het feit dat bepaalde dingen die daarin te lezen zijn, gevoelsmatig gewoon niet 'klopten' voor mij. Het drong niet echt tot mij door dat dit 'boek' door mensen werd geschreven. Ik neem aan dat de schrijvers inderdaad geïnspireerd werden door iets wat zij als 'hoger' zagen (en in het Nieuwe Testament gaat dat inderdaad om de figuur Jezus) dan wat hun eigen bewustzijn van dat moment kon bevatten, maar juist dat niet-kunnen-bevatten vergroot de kans op misinterpretatie of 'misvormde' voorstellingen van eender welke boodschap. Trouwens, het is nu eenmaal onmogelijk om het collectieve (of het persoonlijke) bewustzijn van die tijd te vergelijken met het bewustzijn dat nu 'leeft', al zijn er natuurlijk veel zaken die 'van alle tijden' zijn...



Dan hebben wij duidelijk een andere visie op instinct, want voor mij is het puur dierlijke instinct voornamelijk gericht op ten eerste de eigen overleving en ten tweede de overleving van de soort. Het is ondertussen zelfs bij dieren al merkbaar dat zij zich anders gedragen dan wat men vroeger gewend was om te zien. Zoals bijvoorbeeld het zorgen voor (en zogen van) een dier dat niet tot de eigen soort behoort; of dieren die samen 'spelen'/met elkaar optrekken terwijl ze zich voordien eerder als 'vijanden' gedroegen; of het 'riskeren' (of zelfs opofferen) van het eigen leven ten gunste van een dier dat niet tot dezelfde soort behoort... Voor mij wijzen zulke dingen er op dat het bewustzijn van dieren een transformatie ondergaat.



Ik ga er niet van uit dat de mensheid zich van het instinct heeft afgekeerd maar dat de ontwikkeling van het denken tegemoet kwam aan een bepaalde behoefte van het bewustzijn. Het is echter wel een instrument dat we 'ten goede' en 'ten kwade' kunnen hanteren, zowel naar onszelf toe als naar anderen. Daar ligt een verantwoordelijkheid waar dieren niet mee geconfronteerd worden.

Jij gaat er dus van uit dat het dierenrijk géén onheil meemaakt en dat de reden daarvan te vinden is in het gegeven dat ze zich niet van hun instinct hebben afgekeerd. Ik beschouw de dierenwereld weliswaar als een prachtige spiegel die ons heel wat te bieden heeft door middel van herkenning maar vind het daarom nog geen 'betere' wereld dan de mensenwereld. Sommige dieren zijn inderdaad in staat om een mogelijk aankomend onheil op voorhand aan te voelen (en maken dus dat ze weg zijn), maar dat geldt niet sowieso of voor alle dieren. Een sterke wind kan een vogelnest vol pas uitgebroede eitjes zomaar uit de boom blazen maar moeder en vader vogel zijn inderdaad niet in staat na te denken over dit 'onheil'. Het gebeuren veroorzaakt geen blijvende angst in het collectieve vogelbewustzijn en dus wordt er niets 'gedaan' om een herhaling van dit soort voorvallen te vermijden in functie van 'de toekomst'. Er zijn echter evengoed situaties in het dierenrijk die wél een anticipatie op de toekomst veronderstellen (zoals het houden van een winterslaap, of het verzamelen van voedsel,...). Van alle mogelijke menselijke gedragingen (zelfs het vechten tot de dood omwille van een machtspositie) en alle mogelijke menselijke emoties kan men wel ?rgens in het dierenrijk een weerspiegeling zien.
Ik vraag me wel af welk dier jij graag had willen zijn in plaats van het Marie-dier dat je nu bent (dat dan ook nog enig is in zijn 'soort') ... WiNk



Een evolutie van de ene soort in de andere soort? Er zijn toch gewoon allerhande soorten TEGELIJK?



Ik hecht niet echt waarde/belang aan het verhaal van een zonde'val' van de mensen en dus heb ik niet echt iets te zeggen over de eventuele reden/oorzaak daarvan. Mens-zijn is geen gemakkelijke opdracht ('niet voor doetjes' heeft God mij verteld WiNk) en dus neig ik er eerder toe de mens aan te moedigen zowel de eigen als andermans menselijkheid te zien, te erkennen en als dusdanig te aanvaarden, dan dat ik zou willen dat men die menselijkheid als minderwaardig beschouwt. Uit ideeën en gevoelens van minderwaardigheid (die maar al te vaak worden gecompenseerd door allerhande -weliswaar onechte- uitingen van een zogenaamde meerwaarde) kan zich volgens mij niet iets 'goed' of 'gezond' ontwikkelen...

Tine.
Waarom ben je zo gesloten? Want dat is de indruk die ik krijg als ik jouw teksten lees.. maar dat zal aan mij liggen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat is ondertussen ook mijn vertrekpunt bij alles wat uit de buitenwereld komt : zien/voelen wat het met mijn binnenwereld 'doet'. Meer dan 40 jaar echter werd mijn denken, doen en laten voornamelijk bepaald door de in mijn bewustzijn levende overtuiging dat de Bijbel effectief 'het woord van God' verkondigde (en dus afkomstig was van de allerhoogste 'kennisbron') ondanks het feit dat bepaalde dingen die daarin te lezen zijn, gevoelsmatig gewoon niet 'klopten' voor mij. Het drong niet echt tot mij door dat dit 'boek' door mensen werd geschreven. Ik neem aan dat de schrijvers inderdaad geïnspireerd werden door iets wat zij als 'hoger' zagen (en in het Nieuwe Testament gaat dat inderdaad om de figuur Jezus) dan wat hun eigen bewustzijn van dat moment kon bevatten, maar juist dat niet-kunnen-bevatten vergroot de kans op misinterpretatie of 'misvormde' voorstellingen van eender welke boodschap. Trouwens, het is nu eenmaal onmogelijk om het collectieve (of het persoonlijke) bewustzijn van die tijd te vergelijken met het bewustzijn dat nu 'leeft', al zijn er natuurlijk veel zaken die 'van alle tijden' zijn...

(..)

Ik hecht niet echt waarde/belang aan het verhaal van een zonde'val' van de mensen en dus heb ik niet echt iets te zeggen over de eventuele reden/oorzaak daarvan. Mens-zijn is geen gemakkelijke opdracht ('niet voor doetjes' heeft God mij verteld WiNk) en dus neig ik er eerder toe de mens aan te moedigen zowel de eigen als andermans menselijkheid te zien, te erkennen en als dusdanig te aanvaarden, dan dat ik zou willen dat men die menselijkheid als minderwaardig beschouwt. Uit ideeën en gevoelens van minderwaardigheid (die maar al te vaak worden gecompenseerd door allerhande -weliswaar onechte- uitingen van een zogenaamde meerwaarde) kan zich volgens mij niet iets 'goed' of 'gezond' ontwikkelen...

Tine, ik heb je uitgebreide reacties gelezen. Wat ik lees is dat je de traditionele religie achter je hebt gelaten en daarvoor in de plaats een 'religie zonder god ' hebt gecreëerd. Beneden en boven worden binnen en buiten. Het best illustreer je dat nog met het vervangen van het idee van de zondeval door het idee van 'mens zijn is geen gemakkelijke opdracht'. Voor mij is dat het zelfde maar dan anders.

[marie]

[QUOTE=Tine;91718]

Dat is ondertussen ook mijn vertrekpunt bij alles wat uit de buitenwereld komt : zien/voelen wat het met mijn binnenwereld 'doet'. Meer dan 40 jaar echter werd mijn denken, doen en laten voornamelijk bepaald door de in mijn bewustzijn levende overtuiging dat de Bijbel effectief 'het woord van God' verkondigde (en dus afkomstig was van de allerhoogste 'kennisbron') ondanks het feit dat bepaalde dingen die daarin te lezen zijn, gevoelsmatig gewoon niet 'klopten' voor mij. Het drong niet echt tot mij door dat dit 'boek' door mensen werd geschreven. Ik neem aan dat de schrijvers inderdaad geïnspireerd werden door iets wat zij als 'hoger' zagen (en in het Nieuwe Testament gaat dat inderdaad om de figuur Jezus) dan wat hun eigen bewustzijn van dat moment kon bevatten, maar juist dat niet-kunnen-bevatten vergroot de kans op misinterpretatie of 'misvormde' voorstellingen van eender welke boodschap. Trouwens, het is nu eenmaal onmogelijk om het collectieve (of het persoonlijke) bewustzijn van die tijd te vergelijken met het bewustzijn dat nu 'leeft', al zijn er natuurlijk veel zaken die 'van alle tijden' zijn...

Ik heb cathechese gegeven aan kinderen van 10-12 jaar die hun communie moesten voorbereiden. Zelf geen al te grote catholiek zijnde wou ik mijn taak toch respectvol en waardevol invullen en één van mijn regels was, bij de vele bijbelverhalen die ik moest vertellen dat wat toen gold ook nu moest zin hebben en dat het anders gewoon een historisch, misschien wonderbaar, maar slechts historisch verhaaltje zou zijn. Dat gaf wel rare en andere interpretaties aan alles wat ons met de paplepel was ingegeven.

Een van de leringen die ik geleerd heb was over het rijk der hemel is als een schat die begraven ligt. Eenmaal gevonden, zal men alles doen, zelfs ongewild, om die schat te bemachtigen.
Ik was toen nog niet lang uit de kindertijd, heb mijn zoon op negen maanden oud bijna verloren aan hersenvliesontsteking en ik realiseerde mij dat als een van mijn kinderen iets zou mankeren ik nog liever heel mijn hebben en houden zou opgeven dan dat er iets aan hen zou komen.
Het gevoel van de liefde voor mijn kinderen is en was een leerrijke aanwijzing over hoe en waar ik het rijk der hemelen moest zoeken.

Een tweede aanwijzing mij altijd bijgebleven gaat over de apostelen die met Jezus, in slaap gevallen, in een boot midden op het meer een storm moeten doorstaan en die Jezus in hun doodsbang en in uiterste nood wakker maakten.
Jezus verweet hun hun Klein geloof.
Ons werd uitgelegd dat zelfs met Jezus in hun midden ze doodsbang waren en dat ze dus geen vertrouwen in Jezus hadden.
Dat verhaal moet ook heden ten dage zin hebben; Jezus is niet meer fysisch onder ons, maar we kunnen zeggen dat hij er nog spiritueel is.
Ik was niet ver van de kapsijsing van de 'free enterprice' in Zeebrugge, waarbij vele mensen zijn omgekomen... Dus al die mensen geloofden niet of onvoldoende in Christus...
Larrie, dat verhaal klopt dus niet.
Waarom zei Jezus dan 'kleingelovigen'?
Hewel, Jezus die hier is om ons te zeggen dat er een leven na de dood is; was het dat dat de apostelen niet geloofden, en hadden ze daarom zo bang voor de dood? Indien, zoals jijzelf gezegd hebt, je tot de ontdekking bent gekomen dat de dood maar schijn is, heeft dat niet tot gevolg dat je de dood als heel wat minder bedreigend ziet?

[Theo]

Er is geen leven na de dood, je zit al midden in het hiernamaals.
Ook wel hiernumaals geheten.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Een van de leringen die ik geleerd heb was over het rijk der hemel is als een schat die begraven ligt. Eenmaal gevonden, zal men alles doen, zelfs ongewild, om die schat te bemachtigen.
Ik was toen nog niet lang uit de kindertijd, heb mijn zoon op negen maanden oud bijna verloren aan hersenvliesontsteking en ik realiseerde mij dat als een van mijn kinderen iets zou mankeren ik nog liever heel mijn hebben en houden zou opgeven dan dat er iets aan hen zou komen.
Het gevoel van de liefde voor mijn kinderen is en was een leerrijke aanwijzing over hoe en waar ik het rijk der hemelen moest zoeken.

Waar je mee hebt kennisgemaakt is het fenomeen 'liefde van een moeder voor haar kind', ook wel moederliefde genoemd. God of de hemel heeft er verder niks mee van doen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dan hebben wij duidelijk een andere visie op instinct, want voor mij is het puur dierlijke instinct voornamelijk gericht op ten eerste de eigen overleving en ten tweede de overleving van de soort. Het is ondertussen zelfs bij dieren al merkbaar dat zij zich anders gedragen dan wat men vroeger gewend was om te zien. Zoals bijvoorbeeld het zorgen voor (en zogen van) een dier dat niet tot de eigen soort behoort; of dieren die samen 'spelen'/met elkaar optrekken terwijl ze zich voordien eerder als 'vijanden' gedroegen; of het 'riskeren' (of zelfs opofferen) van het eigen leven ten gunste van een dier dat niet tot dezelfde soort behoort... Voor mij wijzen zulke dingen er op dat het bewustzijn van dieren een transformatie ondergaat.
...

Het instinct is inderdaad gericht op het behoud van, niet alleen de soort, maar van het leven... en het instinct is voor mij geen vaststaand feit, maar zoals je voorbeeld hierboven onderhevig aan veranderingen...

Kun je je voorstellen dat je een trekvogel bent en dat je, louter steunend op je instinct, honderden km ver de weg vindt?
Kun je je voorstellen dat je een aap bent in de broes en dat je, louter steunend op je instinct, de juiste bladeren gaat veroberen omdat je ergens last van hebt?
Kun je je voorstellen dat je als moederdier voor de eerst keer jongelt, en dat je als geen ander weet wat je moet doen?
En zo zijn er duizenden voorbeelden...

Vergeet niet dat het wij, 'verstandige mensen' zijn die het instinct altijd als heel negatief en primitief hebben voorgesteld; maar is het dat wel?

Ook hier op het forum; velen, waaronder ook jij, die denken al wat verder gevorderd te zijn in het zelfonderzoek komen op een bepaald moment allemaal af met hetzelfde verhaal dat op een zeker moment zij zich gedragen weten, zij zich beschermd weten, zij zich één weten met een onnoembare, hogere kracht of macht..., zoals de dieren....
en als dat eens ons, door het verstand zo geminacht, instinct zou zijn?

@Theo, ik heb gevonden en gevoeld wie mijn innerlijke mentor is, ik heb ontdekt waarom we leven en nu heb ik god ontbloot...
Mag van jou mijn draadje nu nog zijn naam hebben?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Jij gaat er dus van uit dat het dierenrijk géén onheil meemaakt en dat de reden daarvan te vinden is in het gegeven dat ze zich niet van hun instinct hebben afgekeerd. Ik beschouw de dierenwereld weliswaar als een prachtige spiegel die ons heel wat te bieden heeft door middel van herkenning maar vind het daarom nog geen 'betere' wereld dan de mensenwereld. Sommige dieren zijn inderdaad in staat om een mogelijk aankomend onheil op voorhand aan te voelen (en maken dus dat ze weg zijn), maar dat geldt niet sowieso of voor alle dieren. Een sterke wind kan een vogelnest vol pas uitgebroede eitjes zomaar uit de boom blazen maar moeder en vader vogel zijn inderdaad niet in staat na te denken over dit 'onheil'. Het gebeuren veroorzaakt geen blijvende angst in het collectieve vogelbewustzijn en dus wordt er niets 'gedaan' om een herhaling van dit soort voorvallen te vermijden in functie van 'de toekomst'. Er zijn echter evengoed situaties in het dierenrijk die wél een anticipatie op de toekomst veronderstellen (zoals het houden van een winterslaap, of het verzamelen van voedsel,...). Van alle mogelijke menselijke gedragingen (zelfs het vechten tot de dood omwille van een machtspositie) en alle mogelijke menselijke emoties kan men wel ?rgens in het dierenrijk een weerspiegeling zien.
Ik vraag me wel af welk dier jij graag had willen zijn in plaats van het Marie-dier dat je nu bent (dat dan ook nog enig is in zijn 'soort') ... WiNk
...

Ik ga er van uit dat 1) de persoonlijke zorgen geen item zijn voor het instinct, ten minste zo lang dat die persoonlijke zorgen geen algemeen geldigheid kennen of uitzonderlijk blijven en 2) ik ga er ook van uit dat, zoals nu met de bedreiging van het uitsterven van vele diersoorten, met als gevolg misschien zelfs de totale uitroeiing van alle leven op aarde, het instinct wel degelijk tijd nodig heeft om zich aan te passen en misschien (nieuw en nog niet uitgewerkt inzicht) dat we juist hier een dringende noodzaak van de ontwikkeling van het verstand kunnen zien omdat het verstand door het (zelf)bewustzijn de werking van het instinct wel degelijk enorm kan beinvloeden. Het verstand, juist toegepast, kan de tijd tussen de idee-vorming aan ene kant en de manifestatie van die ideeën aan de andere kant enorm versnellen, wat wellicht tot een mogelijke (nood-)oplossing voor de aarde als geheel kan leiden ... of niet...

En welk dier ik zou willen zijn? Hewel ik ken maar één dier dat ik enorm graag ben en waarvan ik de waarde meer en meer ontdekt en dat is Marie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is geen leven na de dood, je zit al midden in het hiernamaals.
Ook wel hiernumaals geheten.

Theo er is gewoon geen dood; de dood is maar schijn; dus is er altijd leven, zowel voor als na die schijndood, die wij mensen gewoonweg dood noemen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Waar je mee hebt kennisgemaakt is het fenomeen 'liefde van een moeder voor haar kind', ook wel moederliefde genoemd. God of de hemel heeft er verder niks mee van doen.

Rob, het gaat niet om die liefde van een moeder voor haar kind, het gaat om het gevoel om alles op te geven voor iets wat zoveel belang voor ons heeft dat we er alles voor opgeven. Dus als ik het rijk der hemelen wil vinden dan moet ik naar iets zoeken dat die waarde heeft...