Marie's perikelen

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat is dat wat zich door (het gemis aan) menselijke omgangsvormen laat weerhouden.

Misschien mijn eigen ego? Als ik uitingen van ego zie zoals hier bij Marie. Dan heb ik geen trek om mijn eigen ego in het geweer te brengen.

Ook de egomens kent fatsoen, ook al is het uit welbegrepen eigenbelang.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

We weten het allemaal maar doen er niks mee.

De egomens stelt zijn eigen -vermeende- welbehagen boven liefde.
Heel begrijpelijk. Vanuit de egomens gezien dan.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Het is Marie zelf die het niveau weer naar gezaag over ego brengt.

Ze heeft er een issue mee.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het gaat ook niet louter om 'erkenning willen krijgen'.
'Ik ben het al zat', is een aanwijzing dat het ik niet kan ontvangen en daarom neemt de lust af.
Andersom wanneer Marie geen weerwerk kan geven verveelt het haar en wakkert ze het vuur wat hoger op.
De wortel van het ik zit diep in het verlangen te willen ontvangen voor zichzelf.

Ik zou dat noemen: de mens leeft niet van brood alleen maar van elk woord dat komt uit de mond van God.
En ik snak inderdaad naar die woorden; maar ik zal nu moeten onderzoeken of dat, zoals jij zegt, (verborgen voor mijzelf) zuiver egoïsme is.
Zolang men wil ontvangen wil dat zeggen dat er een afstand is tussen de ontvanger en de gever, dus geen éénheid.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Misschien mijn eigen ego? Als ik uitingen van ego zie zoals hier bij Marie. Dan heb ik geen trek om mijn eigen ego in het geweer te brengen.

Ook de egomens kent fatsoen, ook al is het uit welbegrepen eigenbelang.

Je laat de invloed erop zien al heb je geen trek om het in het geweer te brengen. Het toont de aanwezigheid er van aan, niet om het te negeren maar om dat in te zien.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je laat de invloed erop zien al heb je geen trek om het in het geweer te brengen. Het toont de aanwezigheid er van aan, niet om het te negeren maar om dat in te zien.

Het ego is de kanariepiet in de kolenmijn.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik zou dat noemen: de mens leeft niet van brood alleen maar van elk woord dat komt uit de mond van God.
En ik snak inderdaad naar die woorden; maar ik zal nu moeten onderzoeken of dat, zoals jij zegt, (verborgen voor mijzelf) zuiver egoïsme is.
Zolang men wil ontvangen wil dat zeggen dat er een afstand is tussen de ontvanger en de gever, dus geen éénheid.

In dit lichaam zullen deze wisselingen altijd voorkomen omdat dit de natuur is van dit lichaam. Deze natuur levert ons het brood waarvan wij leven.
Wij voeden ons lichaam en de geest (het brein) omdat wij anders doodgaan. Dit wat ons voedt, is waarvoor wij verlangen. Dat is het ik en de werking van het egoïsme.

De ziel staat geheel los van dit stervensproces. De ziel heeft het leven, Licht uit de oorsprong. De wil van dit leven is de wil om te geven.

De toegang tot het innerlijk ligt in de uitdrukking 'er is geen ander dan Hij'. Om deze uitdrukking te begrijpen in een taal voor het brein (de geest) toegankelijk is dit groepsgesprek zoals dit forum één van de vele mogelijkheden. Want het is zoals je zegt een vinden van éénheid tussen mensen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ja, zo kan je het ook zeggen. Het brein merkt bewustzijn op en zichzelf (het brein) 1 +1 = 2 denkt het brein en denkt dat hij iemand is.

En de egomens die komt heus wel met liefde in aanraking.
Hij wordt verliefd of krijgt een kind.
Ja, dan is er oprechte liefde.
Totdat lief vreemd gaat of het kind stoute dingen doet.
Of soms hoeft dat niet eens.

Daaraan kun je nog het meest toetsen in hoever je in Liefde Bewust denkt, voelt en handelt. En of je het onderscheid kunt maken en zien tussen het gedrag wat raakt of het de persoon zelf helemaal afkeurt en afwijst. En je eigen aandeel eruit te filteren en te halen. De liefde voor je kind is daarnaast ook nog geworteld in je basale instinct. Een ieder herkent het, iets kleins bv. wekt bij velen dat instinct op.

Dat kun als primitief en simpel zien maar ik denk dat dat juist Liefde IS zonder na te denken of de mens zelf af te keuren ondanks wat er gebeurt vanuit dat kind. Rechtstreeks vanuit Bewustzijn ingegeven en gemanifesteerd in de natuurlijke wetten.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Daaraan kun je nog het meest toetsen in hoever je in Liefde Bewust denkt, voelt en handelt. En of je het onderscheid kunt maken en zien tussen het gedrag wat raakt of het de persoon zelf helemaal afkeurt en afwijst. En je eigen aandeel eruit te filteren en te halen. De liefde voor je kind is daarnaast ook nog geworteld in je basale instinct. Een ieder herkent het, iets kleins bv. wekt bij velen dat instinct op.

Dat kun als primitief en simpel zien maar ik denk dat dat juist Liefde IS zonder na te denken of de mens zelf af te keuren ondanks wat er gebeurt vanuit dat kind. Rechtstreeks vanuit Bewustzijn ingegeven en gemanifesteerd in de natuurlijke wetten.

Ik denk dat de geboorte van mijn kinderen de eerste keer is geweest dat ik met liefde (als zelf-beleving) in aanraking kwam. Het welde in mij op zonder dat ik er invloed op had.
Ik dacht er niet over na, het overkwam mij.

Dit in tegenstelling tot de seksuele liefde, waar toch altijd ego belangen in schuilen.

Lange tijd heb ik de geboorte van mijn kinderen als het grootste gevoel van liefde beschouwd. Verbazing was mijn deel dat er toch nog een grotere liefde bleek te zijn.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Misschien mijn eigen ego? Als ik uitingen van ego zie zoals hier bij Marie. Dan heb ik geen trek om mijn eigen ego in het geweer te brengen.

Ook de egomens kent fatsoen, ook al is het uit welbegrepen eigenbelang.

Ik vrees van wel, tenminste aan je reactie te oordelen dat je er geen zin in hebt. Er is kennelijk een doener in je werkzaam, al hoeft dat niet zo te zijn hoor. Het is maar een suggestie daar eens naar te kijken. Eigen ego inbrengen lokt altijd egostrijd uit dus je doet er goed aan die niet in te brengen.

Als je zelf egokenmerken vertoont en op die van anderen wijst zul je onmiddellijk verweer krijgen dat je je eigen schoenveter eerst maar eens moet strikken. Maar ook als je egoloos bent wordt er al snel ego gezien. Ego komt vrijwel niet om zichzelf heen.