Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Een evolutie van de ene soort in de andere soort? Er zijn toch gewoon allerhande soorten TEGELIJK?

...

Inderdaad, maar er is altijd en overal wisselwerking en de hele evolutie wordt almaar ingewikkelder en vertakt zich in steeds maar meer gespecifieerde vormen, waarbij het op een gegeven moment niet meer mogelijk is of wordt om van de ene tak naar de andere over te gaan, of we zouden een nieuwe specifieke vorm tot stand brengen...
Maar alle vormen blijven natuurlijk interactief werken...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik hecht niet echt waarde/belang aan het verhaal van een zonde'val' van de mensen en dus heb ik niet echt iets te zeggen over de eventuele reden/oorzaak daarvan. Mens-zijn is geen gemakkelijke opdracht ('niet voor doetjes' heeft God mij verteld WiNk) en dus neig ik er eerder toe de mens aan te moedigen zowel de eigen als andermans menselijkheid te zien, te erkennen en als dusdanig te aanvaarden, dan dat ik zou willen dat men die menselijkheid als minderwaardig beschouwt. Uit ideeën en gevoelens van minderwaardigheid (die maar al te vaak worden gecompenseerd door allerhande -weliswaar onechte- uitingen van een zogenaamde meerwaarde) kan zich volgens mij niet iets 'goed' of 'gezond' ontwikkelen...

Ik zie de zondeval van de mensen eerder als een gevoel dat de mensen zelf, vanaf een zeker moment hadden en hebben dat ze uit het paradijs verjaagd zijn, nl verdrongen uit hun gevoel van onbezorgdheid die het gedachteloos volgen van hun instinct hen gaf... en dat dat gevoel van 'onbegrip' en 'frustratie' tot veel onheil kan leiden heeft het verleden ons meer dan genoeg bewezen en de tegenwoordige tijd ziet er niet rooskleuriger uit...

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Theo, ik heb gevonden en gevoeld wie mijn innerlijke mentor is, ik heb ontdekt waarom we leven en nu heb ik god ontbloot...
Mag van jou mijn draadje nu nog zijn naam hebben?

Van mij mag alles. Alles draait om te ontdekken 'wat' je bent. Vanuit die positie ga je anders 'zien'. Alleen kan jij God niet hebben ontbloot. Mogelijk heeft God jou ontbloot, dat is mogelijk. God is geen handig trucje.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Theo er is gewoon geen dood; de dood is maar schijn; dus is er altijd leven, zowel voor als na die schijndood, die wij mensen gewoonweg dood noemen...

Ja, ok. Maar dit heeft geen waarde als overtuiging. Veel mensen praten de angst voor de dood van zich af door er onverschillig over te doen.

Waar het om gaat is of de innerlijke lokroep gevoeld wordt. Die lokroep komt vanuit 'wat' je bent. Dit zijn zaken om heel goed bij jezelf na te gaan.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik zie de zondeval van de mensen eerder als een gevoel dat de mensen zelf, vanaf een zeker moment hadden en hebben dat ze uit het paradijs verjaagd zijn, nl verdrongen uit hun gevoel van onbezorgdheid die het gedachteloos volgen van hun instinct hen gaf... en dat dat gevoel van 'onbegrip' en 'frustratie' tot veel onheil kan leiden heeft het verleden ons meer dan genoeg bewezen en de tegenwoordige tijd ziet er niet rooskleuriger uit...

Zondeval kan je vertalen als 'ego volgen'. Van nature zijn wij allen behept met ego. Ditzelfde ego weerhoudt ons van een terugkeer in het paradijs. Dat paradijs is uiteraard te vinden in ons zelf. De hel is ook terug te vinden in ons zelf. In de vorm van trauma bijvoorbeeld of in lichtere mate in de vorm van jaloezie, hebzucht e.d.

Zowel hel als paradijs doen we ons zelf aan, dat is het geinige van dit verhaal.
Wie zijn hebzucht volgt zal nooit genoeg hebben. Om van je trauma af te komen is de enige weg via pijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Van mij mag alles. Alles draait om te ontdekken 'wat' je bent. Vanuit die positie ga je anders 'zien'. Alleen kan jij God niet hebben ontbloot. Mogelijk heeft God jou ontbloot, dat is mogelijk. God is geen handig trucje.

God is geen handig trucje; maar God werd wel altijd herleid tot een handig trucje...

Waarheid, niets dan de waarheid en altijd en overal de waarheid zien, dat is de hoeksteen van de wijsheid en dat is inderdaad bloot voor het aanschijn van God komen te staan...
Maar als ik erin slaag om bloot voor zijn aanschijn te komen te staan; misschien zie ik God dan ook ontbloot...?

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Tine, ik heb je uitgebreide reacties gelezen. Wat ik lees is dat je de traditionele religie achter je hebt gelaten en daarvoor in de plaats een 'religie zonder god ' hebt gecreëerd.

Het is waar dat ik de traditionele religie achter mij heb gelaten. Mijn intens katholieke opvoeding is (door de dood van mijn ouders) weliswaar 'gestopt' nog voor ik een puber was, maar mijn functioneren is er heel lang compleet door bepaald geweest. Maar ik heb niet de indruk dat ik nu vanuit een ander soort religie zou leven omdat eender welke religie voor mij onverenigbaar is met zélf onderzoeken en te weten komen. Langs de ene kant is het fenomeen God (als zijnde het geheel van al-wat-is) inderdaad een afstandelijker iets geworden voor mij (omdat ik ondertussen weet dat mijn menselijk bewustzijn het niet kan bevatten) maar langs de andere kant is de verbinding ermee veel voelbaarder. Het is alsof het staken van mijn 'zoektocht' naar God zélf (ergens boven mij of in een niet-aardse wereld), er toe geleid heeft dat het goddelijke duidelijker kenbaar ?n ervaarbaar werd, zowel in als rond mij.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Beneden en boven worden binnen en buiten.

Dat is inderdaad hoe het zich heeft ontwikkeld. Spiritualiteit (wat iets anders is dan religie) speelt zich ondertussen wat mij betreft eerder op een horizontaal vlak af dan dat het verticale lijnen zou volgen. Zowel het menselijke als het goddelijke zijn aanwezig in de binnen- en buitenwereld. Ik hoef niet meer uit te reiken naar de hemel (boven mij) om contact te maken met het goddelijke; dat bevindt zich immers zowel in als rond mij.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het best illustreer je dat nog met het vervangen van het idee van de zondeval door het idee van 'mens zijn is geen gemakkelijke opdracht'. Voor mij is dat het zelfde maar dan anders.

Dat is natuurlijk gebaseerd op wat ik persoonlijk gezien/ervaren heb maar misschien heb ik -als voorwaarde tot het 'aangaan' van een fysiek leven- wel gesteld dat het heel erg boeiend moest zijn en het liefst boordevol allerhande onvoorspelbare 'verrassingen'... Ik heb weliswaar geen bezwaar tegen het feit dat de vaarwateren waarin mijn levensboot zich ondertussen bevindt, veel rustiger zijn geworden maar het is dus niet zo dat ik een gemakkelijk lopend leven verkiesbaarder acht dan alle 'moeilijkheden' waarmee ik in mijn eigen leven werd geconfronteerd, al heb ik me wel af en toe de vraag gesteld waarom ik nu pers? 10 levens in één leven wilde beleven. Mijn ziel is waarschijnlijk zo eentje van de 'streberige' soort
Ik zou mezelf een leugenaar achten wanneer ik zou verkondigen dat in-leven-zijn eigenlijk iets heel erg simpel is (alhoewel het dat evengoed ook kán zijn) en dat de mens zich er dus veel te druk om 'maakt' (alhoewel dat soms ook het geval kan zijn). De levenskracht en -wil die zich kenbaar maakt 'via' mensen die zelfs bij (of na) extreem lijden een manier vinden om sowieso vertrouwen te blijven hebben, zowel in zichzelf als in het leven, vind ik van een ontroerende schoonheid!

En het verhaal van de zondeval is voor mij eerder onaanvaardbaar omdat het een soort schuld veronderstelt voor het leven als mens op aarde, terwijl ik het eerder als een keuze zie, waarbij de keuze voor een zogenaamd 'gemakkelijk' of 'moeilijk' leven evenveel waarde of betekenis heeft in het geheel van alles wat mogelijk is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ja, ok. Maar dit heeft geen waarde als overtuiging. Veel mensen praten de angst voor de dood van zich af door er onverschillig over te doen.

Waar het om gaat is of de innerlijke lokroep gevoeld wordt. Die lokroep komt vanuit 'wat' je bent. Dit zijn zaken om heel goed bij jezelf na te gaan.

Ik volg niets anders dan de innerlijke lokroep en ik zoek niets anders dan die innerijke lokroep altijd beter en beter te horen en te verstaan. Ik praat de angst voor de dood niet van mij af; ik probeer hem altijd op de achtergrond te zien.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

God is geen handig trucje; maar God werd wel altijd herleid tot een handig trucje...

Waarheid, niets dan de waarheid en altijd en overal de waarheid zien, dat is de hoeksteen van de wijsheid en dat is inderdaad bloot voor het aanschijn van God komen te staan...
Maar als ik erin slaag om bloot voor zijn aanschijn te komen te staan; misschien zie ik God dan ook ontbloot...?

Nee, dat denk ik niet. God kan je alleen ontbloten door hem te 'zijn'.
Je kan God niet rechtstreeks zien. En geloven in God is al helemaal zinloos.

Je kunt alleen de maan 'zijn', niet de Zon. Maar de maan weerspiegelt wel het zonlicht?.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Zondeval kan je vertalen als 'ego volgen'. Van nature zijn wij allen behept met ego. Ditzelfde ego weerhoudt ons van een terugkeer in het paradijs. Dat paradijs is uiteraard te vinden in ons zelf. De hel is ook terug te vinden in ons zelf. In de vorm van trauma bijvoorbeeld of in lichtere mate in de vorm van jaloezie, hebzucht e.d.

Zowel hel als paradijs doen we ons zelf aan, dat is het geinige van dit verhaal.
Wie zijn hebzucht volgt zal nooit genoeg hebben. Om van je trauma af te komen is de enige weg via pijn.

Zondeval kan je vertalen als het verlies van de vroegere zekerheid die het instinct aan de levende schepselen gaf. egoïsme was vroeger heel gewoon; het is pas na het inzien van de keuzemogelijkheden waarmee alle vanzelfsprekende zekerheid verdween dat men egoïsme als egoïsme ging bestempelen en het als iets slecht ging afkeuren, terwijl een gezond egoïsme hoogstnoodzakelijk is voor het menselijk evenwicht en men zelf niet altruiistisch kan zijn zonder dat gezond egoïsme...

Maar je hebt gelijk dat egoïstisch overdrijvingen enorm schadelijk zijn voor het voortbestaan van de soort en inderdaad het zijn wij zelf die ons de hel aandoen en ook de hemel is enkel in onszelf te vinden...