maries gedachtenwereld

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

DNA is.. herinnering.
Het instinct als conditionering heeft geen hulp nodig.

Inderdaad het instinct heeft geen hulp nodig, maar ik als bewust mens kan met mijn verstand en het ontleden van mijn instincten wel dieper tot de Waarheid doordringen...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

100% mee eens, behalve waar je zegt dat Leven niet het bestaan is, Leven is de bron van dat bestaan...

En als je Leven neemt als de bron van dat bestaan dan is Leven ook de bron van heel die hierarchie aan conditionering...
Die conditioneringen herkennen voor wat ze zijn en als zodanig aanvaarden geeft ook al een enorm gevoel van vrijheid...

Een dwaas voorbeeld.
Als je dorst hebt weet je dat je moet drinken om die dorst te lessen...
Neem dat je gestoord bent en niet weet dat je dan moet drinken en je blijft dorst hebben en je weet niet wat je moet doen om dat ongelukkige gevoel van je af te zetten...
En zo gaat het met alle conditionering; ze herkennen lost dikwijls al veel op...
Ze gebruiken waar je dat kunt kan ook al veel doen...
Primair leven lost primaire conditionering op, maar wij kunnen zo dieper doordringen in de wetten van het bestaan die het Leven heeft opgelegd en wij kunnen zo dieper tot bij de bron van het bestaan evolueren...

Marie.

'Ik is evolutie, dóórzie 'ik en evolutie verdwijnt als dwingende constatering.
Wat evolutie wordt genoemd is niks anders dan de verwerking van wat 'is.
Een recycling, dat zich daarin allerlei gistende, borrelende spontaan manifesterende verschijnselen voordoen.. is bijzaak van het verwerken.

De constatering van zoiets als evolutie is eenvoudig een zintuiglijk onvermogen, die de subjectieve 'waan' van wording ondersteunt.
De centrumloze natuurlijke intelligentie van wat 'is.. is een directe verwerking/recycling van ontstaan en verval.

Die verwerking heeft geen speciale affiniteit met ontstaan noch met verval op zich.
De conditionering van ontstaan of verval ontkomt niet aan de 'Drive van ogenschijnlijke wording of ontwording, die 'Drive is..Leven.

Onmiddellijke Tegenwoordigheid, 'Wat te zijn, Beschikbaarheid zonder voorwaarden, Ander begin.. is vrij van 'Drive (Leven) noch Zijn.
De tijd/ruimte modules waarin van alles en nog wat wordt 'ervaren en verklaring vind.. houd geen stand als het idee/voorstelling/'ervaren etc van bv zoiets als evolutie wordt aangeraakt waar het nooit wordt aangeraakt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

het Leven

De bron van alle bestaan is een absoluut neutrale 'Drive
van ontstaan en verval. Het enigste woord wat die 'Drive een beetje kan duiden is..GAAN! (Leven.)

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat wordt inderdaad, eens doorleefd, van je afgegooid en achter je gelaten.

Ego is een zeer taai stuk om te verwerken.. eenmaal verwerkt (Dóórzien) is er niemand meer om 'het of iets achter te laten..
Romantisch gezegd; De ego/gevoels ambitie tot omvatting sterft in de verruiming.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

(Geestelijke) inzichten, gevoeligheden enz.

Dat noem ik subjectieve sensaties.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven...
En dus de Weg moet gegaan worden om de Waarheid steeds meer en meer te achterhalen en alzo wakker te worden in het Leven...

De weg, is het bestaan. (Conditionering)
De Waarheid, is het grondloze van alle bestaan. (Leeg)
Het Leven, is ontstaan en verval van GAAN! ('Drive.)

Het Leven is hartstikke wakker.. nu 'jij' nog. WiNk

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad het instinct heeft geen hulp nodig, maar ik als bewust mens kan met mijn verstand en het ontleden van mijn instincten wel dieper tot de Waarheid doordringen...

Des te meer er een doordringen tot Waarheid is, des te minder er valt te ont'dekken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De tijd/ruimte modules waarin van alles en nog wat wordt 'ervaren en verklaring vind.. houd geen stand als het idee/voorstelling/'ervaren etc van bv zoiets als evolutie wordt aangeraakt waar het nooit wordt aangeraakt.

Sorry, ik snap niet wat jij hier mee wil zeggen...
Meer uitleg mogelijk???

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry, ik snap niet wat jij hier mee wil zeggen...
Meer uitleg mogelijk???

Jawel..
Maar 'doe gedegen zelfonderzoek! En realiseer waar ik mogelijk toe duid.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De woordkeuze sensatie zegt al genoeg, dat brengt inderdaad weinig zoden aan de dijk... Ik zou het eerder (Geestelijke) inzichten, gevoeligheden enz. noemen.
Uiteindelijk, eens volmaakt, hebben die allemaal inderdaad geen zin meer, maar op weg kan het wel nog veel duidelijk maken...
Maar over de weg ernaar toe kan de uitwisseling met anderen zoden aan de dijk brengen...
Vergeet niet: ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven...
En dus de Weg moet gegaan worden om de Waarheid steeds meer en meer te achterhalen en alzo wakker te worden in het Leven...

Uit het dualisme van lichaam en geest zoals je het hier schetst zie ik een inbreuk, een schending van wat ik als mens ben. De gedachte dat ik uit twee dingen besta (een lichaam en een geest) is een misplaatste herleiding van een complexe entiteit.
Iedereen met een beetje historisch besef weet hoe de weg naar volmaaktheid geplaveid is geweest. Het aannemen van Waarheid op basis van dualiteit leidt tot een aaneenschakeling van menselijke ellende en ontkenning. Vergeet de Weg, de Waarheid en het Leven en onderzoek wat ik ben in zijn complexiteit van verschijnen.

Onderzoek naar de complexiteit van het ik is een gunstiger milieu dan het aanhangen van het dualisme. Het geestelijke en lichamelijke zo kan vastgesteld worden, zijn processen die parallel lopen. Het ene kan onmogelijk voorkomen, gebeuren zonder het andere. Zijn zij dan hetzelfde of zijn zij van hetzelfde? En wat is dat dan?
De kennis van de relatie tussen beide processen is ontoereikend. Hoe kan mijn ervaring van wat ik denk en voel voortkomen uit materie? Hoe kunnen de woorden, de begrippen die ik denk of uitspreek in zenuwcellen bevat zijn?
Gedegen zelfonderzoek doorziet complexiteit als van onmiddellijkheid, als het midden waarin ander begin werkt. Er is geen omschrijving voor complexiteit en al zeker geen weg naar volmaaktheid. Er is het werken, het doen als van ander begin in alles dat verschijnt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oké, daar zeg je iets... Alles wat gezegd wordt trek ik inderdaad naar mij toe... Indien iemand aan anderen iets verwijt zal ik mij afvragen of dat ook op mij kan slaan of niet... Alles zal inderdaad door mijn persoonlijke zeef over wat hoort of niet hoort moeten gaan... Is dat het gevolg van de wil van een ego dat zichzelf niet wil verliezen en absoluut wil blijven bestaan???

Ja. Er is een eigenbeeld en perceptie (zeef) die, voortdurend met veel inspanning aan controle, wantrouwen en verdediging, in stand moet worden gehouden en wat die verontwaardiging teweeg brengt wanneer er iets niet past in de perceptie. Ego kost je gigantisch veel energie maar verteld je, bijvoorbeeld ter geruststelling, dat je toch ergens je overtollige energie aan kwijt moet en dat dat niet erg is. Kortom ego misleid je en je hebt het niet door.

Oorspronkelijk geplaatst door Marie

En ik blijf het zo zien...

Dan komt daar je gevoel vandaan dat wij langs elkaar heen praten, je bent niet bereid je idee(en) voor iets anders te verruilen (daarmee bevestig je dat je niet aan gedegen zelfonderzoek doet of wenst te doen). Sterker nog je discussieert om je idee(en) te vestigen door al discussiërende te bezien of ze de toetst van de kritiek kunnen doorstaan. Met andere woorden je verschanst je steeds meer in je ego (dat ook maar een idee is) en dus doe je er allesbehalve goed aan te discussiëren.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Marie.

'Ik is evolutie, dóórzie 'ik en evolutie verdwijnt als dwingende constatering.
Wat evolutie wordt genoemd is niks anders dan de verwerking van wat 'is.
Een recycling, dat zich daarin allerlei gistende, borrelende spontaan manifesterende verschijnselen voordoen.. is bijzaak van het verwerken.

De constatering van zoiets als evolutie is eenvoudig een zintuiglijk onvermogen, die de subjectieve 'waan' van wording ondersteunt.
De centrumloze natuurlijke intelligentie van wat 'is.. is een directe verwerking/recycling van ontstaan en verval.

Die verwerking heeft geen speciale affiniteit met ontstaan noch met verval op zich.
De conditionering van ontstaan of verval ontkomt niet aan de 'Drive van ogenschijnlijke wording of ontwording, die 'Drive is..Leven.

Onmiddellijke Tegenwoordigheid, 'Wat te zijn, Beschikbaarheid zonder voorwaarden, Ander begin.. is vrij van 'Drive (Leven) noch Zijn.
De tijd/ruimte modules waarin van alles en nog wat wordt 'ervaren en verklaring vind.. houd geen stand als het idee/voorstelling/'ervaren etc van bv zoiets als evolutie wordt aangeraakt waar het nooit wordt aangeraakt.

De bron van alle bestaan is een absoluut neutrale 'Drive
van ontstaan en verval. Het enigste woord wat die 'Drive een beetje kan duiden is..GAAN! (Leven.)

Ego is een zeer taai stuk om te verwerken.. eenmaal verwerkt (Dóórzien) is er niemand meer om 'het of iets achter te laten..
Romantisch gezegd; De ego/gevoels ambitie tot omvatting sterft in de verruiming.

Dat noem ik subjectieve sensaties.

De weg, is het bestaan. (Conditionering)
De Waarheid, is het grondloze van alle bestaan. (Leeg)
Het Leven, is ontstaan en verval van GAAN! ('Drive.)

Het Leven is hartstikke wakker.. nu 'jij' nog. WiNk

Neem een stuk speelgoed, neem de pillen en/of de motor eruit... en inderdaad er blijft enkel nep over...

Het gaat niet om een idee... was het dat maar want niets kan gemakkelijker opzij gezet worden dan een idee...
Je neemt de schepping en je ontneemt hem zijn bezieling, zijn drive, zijn conditionering zo je wil... Tuurlijk dat er niets overblijft...
Ten andere als ik, ieder scheppingswezen en de schepping op zich totaal niets te maken heeft met de schepper, wat kan mijn leven, de schepping mij dan nog schelen... Het is dan wel een ver van mijn bed show...
Dat allemaal afschrijven op de onwil van mijn ego om zichzelf te verliezen...
Ik zou het eerder vertalen als een vraag naar zelfdoding...

Vraag, Guido, waarom leef jij nog??? Om de tijd te doden???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Uit het dualisme van lichaam en geest zoals je het hier schetst zie ik een inbreuk, een schending van wat ik als mens ben. De gedachte dat ik uit twee dingen besta (een lichaam en een geest) is een misplaatste herleiding van een complexe entiteit.
Iedereen met een beetje historisch besef weet hoe de weg naar volmaaktheid geplaveid is geweest. Het aannemen van Waarheid op basis van dualiteit leidt tot een aaneenschakeling van menselijke ellende en ontkenning. Vergeet de Weg, de Waarheid en het Leven en onderzoek wat ik ben in zijn complexiteit van verschijnen.

Onderzoek naar de complexiteit van het ik is een gunstiger milieu dan het aanhangen van het dualisme. Het geestelijke en lichamelijke zo kan vastgesteld worden, zijn processen die parallel lopen. Het ene kan onmogelijk voorkomen, gebeuren zonder het andere. Zijn zij dan hetzelfde of zijn zij van hetzelfde? En wat is dat dan?
De kennis van de relatie tussen beide processen is ontoereikend. Hoe kan mijn ervaring van wat ik denk en voel voortkomen uit materie? Hoe kunnen de woorden, de begrippen die ik denk of uitspreek in zenuwcellen bevat zijn?
Gedegen zelfonderzoek doorziet complexiteit als van onmiddellijkheid, als het midden waarin ander begin werkt. Er is geen omschrijving voor complexiteit en al zeker geen weg naar volmaaktheid. Er is het werken, het doen als van ander begin in alles dat verschijnt.

Ik zie dat niet als een dualiteit maar wel degelijk als een éénheid... oke het lichaam sterft af in de dood en de geest blijft...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ja. Er is een eigenbeeld en perceptie (zeef) die, voortdurend met veel inspanning aan controle, wantrouwen en verdediging, in stand moet worden gehouden en wat die verontwaardiging teweeg brengt wanneer er iets niet past in de perceptie. Ego kost je gigantisch veel energie maar verteld je, bijvoorbeeld ter geruststelling, dat je toch ergens je overtollige energie aan kwijt moet en dat dat niet erg is. Kortom ego misleid je en je hebt het niet door.

Dan komt daar je gevoel vandaan dat wij langs elkaar heen praten, je bent niet bereid je idee(en) voor iets anders te verruilen (daarmee bevestig je dat je niet aan gedegen zelfonderzoek doet of wenst te doen). Sterker nog je discussieert om je idee(en) te vestigen door al discussiërende te bezien of ze de toetst van de kritiek kunnen doorstaan. Met andere woorden je verschanst je steeds meer in je ego (dat ook maar een idee is) en dus doe je er allesbehalve goed aan te discussiëren.

Ik verschans mij nergens... Jullie kunnen niet zeggen wat jullie zijn, zelfs als jullie je voortdurend verschansen achter de stelling dat jullie weten wat jullie zijn en de andere niet...
Dat ik niets ben... geen probleem... maar de hele probleemstelling hier heeft dan ook geen enkele zin... Een niets dat niets zou begrijpen...

Ik heb altijd gesteld dat mijn 'ik' niet eeuwig is en zich zal oplossen in het zijn; maar volgens mij kan dat zijn, door ons mensen, niet gekend zijn voordat de 'ik' het geworden is...